กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - ตอนที่ 80

บทที่ 80 คนโรคจิต
　　”ระวัง!”จู่ๆก็มีคนตะโกนขึ้นมา แต่ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์ บางคนก็ลุกลี้ลุกลน และเตรียมที่จะรั้งคนที่ล้มลงไปขึ้นมา แต่ทว่ามันสายไปแล้ว หลังจากนั้นผู้อำนวยการหยวนก็ล้มลง พวกเขาก็ล้มเป็นโดมิโน่
　　”ผลั่ก!”ดังนั้น หัวของผู้อำนาวยการหยวนก็แนบสนิทไปกับพื้น โชคดีที่เขาเอามือรองศรีษะเอาไว้ จึงไม่มีเลือดไหลออกมา
　　โอ้…ผู้อำนวยการหยวนเป็นอย่างไรบ้าง คุณอายุมากแล้ว ทำไมคุณถึงประมาทตอนเดินอีกล่ะ? เรื่องจริงมันเป็นอย่างที่มีคนพูดหรือเปล่า? เพราะ ผู้อำนวยการหยวนแก่แล้ว และเดินไม่ระวังหกล้ม? ฮวงเฟิงกล่าวด้วยท่าทาง “กังวล” ที่ด้านข้าง
　　“ฮึ่ม!” ขณะนี้ผู้อำนวยการหยวนกำลังเจ็บปวดอย่างมาก และเมื่อมองไปที่การปรากฏตัวของฮวงเฟิงอีกครั้ง เขาก็รู้สึกโกรธมากขึ้นในใจ
　　”ผู้อำนวยการหยวนคุณเดินไม่ดีแล้วล้มเอง ทำไมคุณมาโมโหฉันล่ะ” แม้ว่าฉันแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ และอยากจะโจมตี แต่ก็ช่วยไม่ได้ คุณล้มลงไปก่อน อย่ามาโทษฉันสิ “ฮวงเฟิงกล่าว
　　อันที่จริงเมื่อผู้อำนวยการหยวนล้มลงฮวงเฟิงนั้นอยู่ห่างจากเขาค่อนข้างมาก ดังนั้นเรื่องนี้จึงไม่มีผลกับฮวงเฟิง แน่นอนว่านี่เป็นความประมาทของผู้อำนวยการหยวนและคนอื่น ๆ
　　”เอ่อผู้อำนวยการหยวน ฉันอยากบอกอะไรคุณบางอย่าง?” เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการหยวนกำลังจะจากไป จู่ ๆฮวงเฟิงก็พูดขึ้น
　　“ฉันไม่มีอะไรจะพูด กับรปภอย่างคุณ” ผู้อำนวยการหยวน กล่าวอย่างเหยียดหยาม
　　”เอาล่ะงั้นลาก่อน!” ฮวงเฟิงยักไหล่และกล่าว
　　ผู้อำนวยการหยวนลูบหน้าผากของเขาปอยๆ และจากไปด้วยสีหน้าหดหู่ จนถึงตอนนี้เขายังไม่เข้าใจว่า ทำไมเขาถึงล้มลงอย่างกะทันหัน เป็นไปได้ไหมว่า ร่างกายของเขาอาจผิดปกติ?
　　อา!
　　ขณะที่ผู้อำนวยการหยวนกำลังคิดถึงเรื่องนี้ในขณะที่เขาเดินพนักงานของเฮฟเว่นไพร์กรุ๊ป ก็เดินมาจากฝั่งตรงข้าม เดิมก็ไม่มีอะไรมาก แต่เมื่ออีกฝ่ายเห็นผู้อำนวยการหยวน พวกเขาก็ตะโกนออกมาทันที เสียงตะโกนของเธอ ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย
　　”คนๆนี้เป็นพนักงานของ เฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปเหรอ? กลุ่มคนบ้าที่ตะโกนโหวกเหวก ไม่ต้องไปสนใจ” เมื่อผู้อำนวยการหยวนเห็นปฏิกิริยาของคนเหล่านี้ เขาก็พูดด้วยความรังเกียจ เดิมทีเขาคิดว่า เฮฟเว่นไพร์กรุ๊ปเป็นคู่แข่ง แต่หลังจากได้เห็นปฏิกิริยาของพนักงานเหล่านี้ จู่ ๆเขาก็รู้สึกว่าเขาประเมินบริษัทนี้สูงเกินไป และไม่จำเป็นต้องใส่ใจ
　　“ผู้อำนวยการหยวน…กางเกงของคุณ” ในตอนนี้มีคนข้างๆผู้อำนวยการหยวน เอ่ยเตือนเขาด้วยเสียงเบา
　　”กางเกงของฉัน….เกิดอะไรขึ้นกับกางเกงของฉัน?”ผู้อำนวยการหยวนมีสีหน้าสงสัย เมื่อเขาพูดอย่างนั้น เขาก็มองลงไปที่ร่างกายส่วนล่างของเขา และก็ตกตะลึง ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีขาวทันที
　　ปรากฏว่าในบางช่วงซิปกางเกงของเขาถูกรูดลงไปให้เห็นกางเกงในสีแดงสดแสบตา ทะลุออกมานอกกางเกง
　　ในตอนนี้ผู้อำนวยการหยวนเข้าใจแล้วว่า ทำไมเขาถึงได้ยินคนร้องตะโกน “พวกวิปริต” คนบ้ากาม ” เขาคิดว่าพนักงานของบริษัทนี้บ้าบอ แต่ดูเหมือนว่า มันจะไม่เป็นอย่างที่คิด เป็นเขาเองที่สร้างปัญหา
　　ผู้อำนวยการหยวนรีบดึงซิปขึ้นแต่ก็พบว่าซิปดูเหมือนจะแตก และไม่สามารถรูดกลับได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียง หยิบกระเป๋าเอกสารจากลูกน้องข้างๆและปิดบังกางเกงในของเขาเอาไว้
　　ฮวงเฟิงยืนอยู่ที่นั่นอย่างมีความสุขมองดูขณะที่อีกฝ่ายวิ่งหนีไปด้วยความเสียใจ สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เป็นเรื่องธรรมดา เขาตระหนักว่าหลังจากเรียนรู้การร่ายคาถา ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ในการต่อสู้เสมอไป มีหลายครั้งที่เขาจะใช้มันเพื่อสั่งสอนบทเรียนให้คนนิสัยไม่ดี
　　”ฮวงเฟิงคุณอยู่ที่นี่สักพักคนอื่น ๆ ออกไปได้” เสียงของซูหยูโม่ดังออกมา หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งหมด ก็ออกจากห้องประชุม ผู้อำนวยการหยวน และคนที่เหลือก็รีบออกไปจากบริษัทแล้ว คนที่เหลือไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป
　　“ผอ. ซูมีอะไรเหรอ?” ฮวงเฟิงมาที่ด้านของซูหยูโม่ อาจพูดได้ว่า ฮวงเฟิงนั้นดีต่อซูหยูโม่ ไม่ใช่เพราะเธอคือผู้อำนวยการซู
　　ซูหยูโม่ในปัจจุบันนี้แตกต่างจากเมื่อก่อนเล็กน้อย ก่อนหน้านี้แม้ว่าเธอจะเผชิญหน้ากับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ อย่างผู้อำนวยการหยวน แต่เธอก็ยังคงนิ่งเหมือนเดิม
　　อย่างไรก็ตามตอนนี้ใบหน้าของเธออ่อนเพลียมาก ในท้ายที่สุด เธอก็ยังคงเป็นเพียงเด็กผู้หญิงธรรมดา และอายุใกล้เคียงกับฮวงเฟิงเท่านั้น การที่จะส่งเสริมบริษัทใหญ่ขนาดนี้ เธอและเซี่ยเมิ่งเจียว จะต้องเหนื่อยมาก ๆ
　　”ไม่มีอะไรแค่อยู่กับฉันสักพัก” เธอต้องการความเข้าใจและความห่วงใยของผู้อื่น ในสถานการณ์ที่เซี่ยเมิ่งเจียวไม่อยู่ สิ่งแรกที่เธอนึกถึงคือ ฮวงเฟิง; แม้ว่าเขาจะไม่สามารถช่วยเธอได้ แต่อย่างใด แค่อยู่กับเขา หัวใจของซูหยูโม่ก็ยังคงสบายใจขึ้นเล็กน้อย
　　”ผอ.ซู มีอะไรที่คุณอยากจะคุยกับฉันไหม? แม้ว่าฉันจะช่วยคุณไม่ได้ก็ตาม แต่คุณจะรู้สึกดีขึ้น ถ้าคุณพูดออกมาดัง ๆ อย่าซ่อนความกดดันเอาไว้ในใจ .” ฮวงเฟิงกล่าว
　　”จริงๆแล้วไม่มีอะไรที่ฉันพูดไม่ได้” ซูหยูโม่มองไปที่ ฮวงเฟิงและพูดว่า: “คุณยังจำสิ่งที่เกิดขึ้นที่ทางเข้าโรงงานการผลิตของเราได้ไหม? คนเหล่านั้นน่าจะเกี่ยวข้องกับพวกนักเลงในตอนนั้น”
　　”จริงเหรอถ้าฉันรู้ก่อนหน้านี้ จะไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆหรอก” ฮวงเฟิงกล่าว
　　สิ่งที่เขาพูดคือความจริงเขาไม่ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นที่หน้าประตูโรงงาน ในเวลานั้นเขาไม่มีกำลังภายใน หรือคาถาใดๆ และถ้าไม่ใช่เพราะเกราะอ่อนไหมทองคำ แม้ว่าเขาจะไม่ตาย ก็อาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่ ฮวงเฟิงจะลืมเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย
　　”นอกจากคนเหล่านั้นแล้วยังมีลูกค้ารายล่าสุดในบริษัทของเรา ที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ที่สร้างปัญหาขึ้นมาอีกด้วย” หลังจากนั้นซูหยูโม่ก็อธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ร้านเสริมสวยอย่างคร่าวๆว่า: “และเบื้องหลังเรื่องนี้ ก็มีเงาของคนเหล่านั้นอยู่ด้วย
　　ถ้ามีเรื่องอื่นๆ ที่ไม่ดีเกิดขึ้นในอนาคต หนีไม่พ้นคนพวกนั้นที่เป็นคนทำ”
　　”ที่แย่ไปกว่านั้นคือคนพวกนี้มารังแกพวกเราที่นี่ และบอกว่าพวกเขาต้องการร่วมมือกับเรา จริงๆแล้วพวกเขาต้องการซื้อบริษัทของเรา นั่นเป็นเพียงความคิดจริงๆที่พวกเขาต้องการ” ซูหยูโม่พูดอย่างเหยียดหยาม
　　อีกฝ่ายได้วางแผนจะฮุบบริษัทของตนมาก่อนหน้านี้และตอนนี้พวกเขาคิดที่จะซื้อบริษัท เพื่อที่จะได้เข้ามาเป็นหุ้นส่วน และมีส่วนร่วมตัดสินใจ จากนั้นก็ควบกลืนบริษัท? ซูหยูโม่ไม่ได้ขอให้ฮวงเฟิง และคนอื่น ๆ ลากพวกเขาออกไป
　　นั่นก็ถือว่าเป็นมารยาทที่สุดแล้ว