กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - บทที่ 100 เลือก

บทที่ 100 เลือก
ผู้คุ้มกันชิวหันหน้าหันหลังจนเกือบจะเป็นบ้าอยู่ในทะเลสมบัติ
โชคดีที่ในช่วงสุดท้ายเขายังคงเก็บร่องรอยของความชัดเจนไว้ได้เขารู้ว่าเขาไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้นานเพราะจะมีเจ้าหน้าที่คอยตรวจตราสถานที่นั้นตลอดเวลา
แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเข้ามาในห้องนี้ได้แต่ถ้าเขาอยู่ที่นี่นานๆ และเมื่ออกไปเขาอาจจะพบกับพวกผู้คุ้มกันได้ทุกเมื่อ
“แล้วฉันจะเลือกอะไรดีล่ะ?”หลังจากที่ได้สติ ผู้คุ้มกันชิวก็เริ่มกะขนาดของสมบัติเหล่านี้อย่างจริงจัง
แม้ว่าเขาจะชอบไปเสียทุกอย่างแต่เขาก็ยังเข้าใจดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะนำสิ่งเหล่านี้ไปกับเขาทั้งหมด
เขาสามารถเลือกได้เพียงหนึ่งหรือสองสามชิ้นเท่านั้น
เนื่องจากเขาไม่สามารถโอ้เอ้นานเกินไป
เขาจึงต้องเลือกสิ่งของที่มีค่าที่สุดเท่านั้น
โดยปกติเขาไม่ได้เลือกที่จะประเมินค่าของสิ่งของเหล่านี้
ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถระบุได้อย่างถูกต้องว่าอันไหนมีค่าที่สุด
”อี้นี่ไม่ใช่พระหยกจากสมัยก่อนงั้นหรือ?” ในตอนนี้ผู้คุ้มกันชิวเคยเห็นพระหยกจากก่อนหน้านี้และรีบเดินไปคว้ามันขึ้นมาทันที
เขารู้สึกถึงความรู้สึกเย็นในทันทีและยังรู้สึกว่าหัวของเขาค่อนข้างปลอดโปร่งขึ้นเล็กน้อย
พระหยกในมือของเขาถูกแกะสลักอย่างสวยงามพระพุทธรูปดูเหมือนจริงมาก
เมื่อผู้คุ้มกันชิวจ้องมองที่มันเขารู้สึกว่าพลังงานภายในตัวของเขาสงบลงมาก ราวกับว่ามันจะทำให้เขาสงบลงได้จริงๆ
ผู้คุ้มกันชิวรู้สึกมากยิ่งขึ้นว่าพระพุทธรูปนี้เป็นของดี
ไม่เพียงแต่ทำจากวัสดุที่ดีมากเท่านั้นแม้แต่เทคนิคการแกะสลักก็ดูเหมือนจะมาจากคนอื่น
แม้แต่ผู้คุ้มกันชิวเองซึ่งเป็นคนที่ไม่เข้าใจเรื่องแบบนี้ก็ยังสามารถรู้สึกได้นิดหน่อยว่าเป็นสิ่งที่ดี
”ตามที่คนไม่กี่คนพูดของสิ่งนี้รองรัฐมนตรีหลิวส่งมาจากเมืองหลวงในฐานะที่เขาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงหรืออะไรก็ตามที่เขาสามารถให้ได้นั้นไม่ใช่ของธรรมดาอย่างแน่นอน
และไม่ใช่สิ่งที่คนในเมืองเล็กๆนี้จะสามารถเปรียบเทียบได้นอกจากนี้เขารู้ดีว่า นายหญิงชอบของขวัญ
ดังนั้นเขาจึงต้องใช้ความพยายามเพื่อที่จะทำให้ถูกใจ”
ในขณะที่ลูบคลำพระหยกผู้คุ้มกันชิวได้วิเคราะห์สถานการณ์
เมื่อคิดดูแล้วสิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย
”นี่ไง!”ในท้ายที่สุดผู้คุ้มกันชิวก็ได้ตัดสินใจและเลือกที่จะเอาพระหยกนี้ไป จากนั้นเขาก็ซ่อนมันไว้ในอกของเขาทันที
หลังจากนั้นเขาก็มองไปรอบๆหยิบไข่มุกราตรีทั้งสองเส้นมาซ่อนไว้และหลังจากนั้นเขาก็หันกลับมาและจากไป
แม้ว่าจะมีสิ่งของมากมายที่อยู่ที่นี่แต่เขาก็ไม่สามารถนำมันไปได้ทั้งหมด
เขาก้มศีรษะลงมองเสื้อผ้าในอ้อมกอดแต่เนื่องจากว่าเสื้อผ้าของเขาหลวม
แม้ว่าเขาจะซ่อนพระหยกและไข่มุกราตรีสองเม็ดเอาไว้เมื่อมองเผินๆ ก็คงไม่มีปัญหาใดๆ
ผู้คุ้มกันชิวแง้มประตูเล็กน้อยและมองไปข้างนอกเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ข้างนอก
จากนั้นเขาก็รีบวิ่งออกไปและปิดประตูตามหลัง
“ผู้คุ้มกันชิว!”
ไม่นานนักหลังจากที่เขาออกมาจากสนามหน้าบ้านกลุ่มของผู้ค้มกันก็ได้มาถึง
เมื่อพวกเขามองเห็นผู้คุ้มกันชิวพวกเขาก็กล่าวทักทายอย่างสุภาพ เพราะว่าผู้คุ้มกันชิวเป็นผู้บังคับบัญชาของพวกเขา
“อืมตอนที่พวกคุณอยู่ระหว่างการลาดตระเวน จงตื่นตัวและจริงจัง วันนี้มีแขกเหรื่อมามากมาย ดังนั้นพวกเราจงอย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขา ได้ยินที่ฉันพูดไหม?” ผู้คุ้มกันชิวมองไปที่ฝูงชนและกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม
“ครับวางใจได้เลยครับผู้คุ้มกันชิว จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน” ผู้คุ้มกันคนอื่นๆ สัญญา
“อืมพวกนายไปลาดตระเวนต่อได้แล้ว!” ผู้คุ้มกันชิวพยักหน้าด้วยความพึงพอใจจากนั้นก็โบกมือให้พวกเขาไปได้
เมื่อเห็นว่าผู้คุ้มกันคนอื่นได้ออกไปหมดแล้วและกำลังมุ่งหน้าไปที่สนามหน้าบ้าน
ผู้คุ้มกันชิวก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เขาเกือบจะโดนจับได้เสียแล้ว
แต่เดิมตามแผนของเขานั้นเขามีเวลาเหลือเฟือ แต่เพียงเพราะเขาหัวหมุนให้กับของขวัญเหล่านั้นในห้องนั้นและเกือบจะหลงทาง
ซึ่งทำให้เขาเสียเวลามากเกินไปและในที่สุดเขาก็เกือบจะถูกจับได้โดยลูกน้องของตัวเอง
หลังจากตรวจดูเสื้อผ้าของเขาและแน่ใจว่าไม่มีรูแล้ว
ผู้คุ้มกันชิวก็มุ่งหน้าไปยังที่พักของเขาเอง
มีลานพิเศษสำหรับผู้คุ้มกันทุกคนอาศัยอยู่ที่นั่น
อย่างไรก็ตามมีเพียงหัวหน้าผู้คุ้มกันเท่านั้นที่มีสิทธิ์อยู่คนเดียวในห้องส่วนตัว
ส่วนคนที่เหลือไม่มีห้องเป็นของตัวเองแต่เนื่องจากห้องนั้นไม่ใช่ห้องขนาดเล็กมันจึงไม่มีปัญหาใดๆ
หลังจากเข้ามาในห้องแล้วผู้คุ้มกันชิวก็เอาพระหยกและไข่มุกราตรีออกมาจากอกเสื้อของเขา
เขามองไปที่สิ่งของเหล่านั้นอีกสองสามครั้งอย่างละโมภ
จากนั้นก็เริ่มมองหาที่ซ่อนของไว้ภายในห้อง
อย่างไรก็ตามเขาอาศัยอยู่คนเดียวมาโดยตลอดและเขาก็ไม่ได้สนใจสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวันของตัวเองมากนัก
เป็นผลมีสมบัติส่วนตัวน้อยมากเขามีเพียงตู้เสื้อผ้าและกล่องไม่กี่กล่องสำหรับเขาที่จะเอาไว้เก็บซ่อนสิ่งของ
ในท้ายที่สุดผู้คุ้มกันชิวตัดสินใจวางพระหยกและไข่มุกราตรีไว้ที่ด้านล่างของกล่องจิปาถะ
หากเป็นเช่นนั้นก็จะยังคงมีขยะอยู่ด้านบนและแม้ว่าจะมีคนอื่นเปิดกล่องออกมา
พวกเขาก็จะไม่สามารถมองเห็นพระหยกและไข่มุกราตรีที่อยู่ด้านล่างได้
และคงไม่มีใครจินตนาการได้ว่าจะมีสมบัติล้ำค่ามากมายซ่อนอยู่ภายใต้สิ่งของธรรมดาๆเหล่านี้ โดยเฉพาะพระหยกสีเขียวสดใสนั้นเป็นสมบัติที่หายากอย่างแน่นอน
ผู้คุ้มกันชิวตบหน้าอกของตัวเองด้วยความพึงพอใจเป็นอย่างมาก
เพราะโดยปกติแล้วไม่มีใครมาเยี่ยมเขาแต่ตอนนี้เขาได้ซ่อนของสองสิ่งนั้นไว้และเขามั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่ามันจะปลอดภัย
อย่างไรก็ตามเพื่อป้องกันปัญหาใดๆผู้คุ้มกันชิวยังคงตัดสินใจที่จะกำจัดสิ่งเหล่านี้โดยเร็วที่สุด
มันจะเป็นอันตรายหากต้องเก็บเอาไว้ในมือของเขาต่อไปอีกแม้เพียงวันเดียว
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ในวันนี้
แต่อย่างไรก็ตามยังมีแขกจำนวนมากอยู่ที่นั่นดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหนีไป
ยิ่งไปกว่านั้นถ้าวันนี้เขาหายตัวไปอย่างกะทันหันมันจะกระตุ้นให้คนอื่นยิ่งสงสัยในตัวเขา
”ฉันจะเอาของพวกนี้ไปตลาดมืดพรุ่งนี้ของพวกนี้จะผ่านช่องทางปกติไม่ได้” ผู้คุ้มกันชิวคิด
หลังจากนั้นผู้คุ้มกันชิวก็ล็อคประตูและเดินไปที่สนามหน้าบ้านเพื่อชมการแสดง
ขั้นแรกต้องพิสูจน์ว่าเขาอยู่ต่อหน้าผู้คนมาโดยตลอดแล้วพิสูจน์ว่าเขายังมีเงินอยู่
เมื่อผู้คุ้มกันชิวมาถึงสนามหน้าบ้านเมื่อถึงช่วงสูงสุดของการแสดง ผู้คนรอบข้างก็เริ่มปรบมือเช่นกัน
ผู้คุ้มกันชิวที่เพิ่งมาถึงมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นขณะที่เขาเข้าร่วมกับฝูงชน
อย่างไรก็ตามผู้คุ้มกันชิวซึ่งกำลังฟังการแสดงอยู่ที่สนามด้านหน้านั้นไม่ได้คาดคิดว่าพระหยกที่เขามั่นใจว่าจะปลอดภัยดีจะเปลี่ยนไป
ภายในกล่องจิปาถะหลังจากที่มีแสงวาบเกิดขึ้นพระหยกสีเขียวก็ได้หายไปและกลับถูกแทนที่ด้วยพระพุทธรูปองค์เล็ก