กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - บทที่ 209-210

บทที่ 209 มืออาชีพ
เช้าวันต่อมาหลังจากที่ฮวงเฟิงตื่นขึ้นมา เขาก็รู้สึกสบายตัวขึ้นมาก เขาไม่ได้รู้สึกเหนื่อยล้าเหมือนที่เคยเป็นเมื่อวานอีกแล้ว
เห็นได้ชัดว่าหลังจากที่ได้พักผ่อนและปรับตัวมาตลอดทั้งวันเขาก็หายเป็นปลิดทิ้ง
วันนี้เป็นวันอาทิตย์และเขายังมีการแข่งขันนัดสุดท้ายให้ลงเล่นเริ่มตั้งแต่สัปดาห์หน้าเขาจะสามารถนอนดึกได้ในช่วงวันหยุด
ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆภายในกล่องจักรวาลและฮวงเฟิงเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้
หลังจากล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยแล้วเขาก็มุ่งหน้าไปที่บริษัท
เมื่อฮวงเฟิงมาถึงบริษัทเขาก็พบว่าผู้เล่นส่วนใหญ่ที่จะเข้าร่วมการแข่งขันได้มาถึงพร้อมหน้ากันแล้ว
นอกจากนี้ใบหน้าของพวกเขาทุกคนก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและประหม่า
”เกิดอะไรขึ้นกับทุกคนงั้นเหรอ?”ฮวงเฟิงนั่งลงและถามพี่หวังที่อยู่ข้างๆ เขา
“เป็นเพราะเจ้านายครับ”พี่หวังตอบว่า “เมื่อวานผู้จัดการทั่วไปไม่ได้บอกงั้นเหรอว่าทุกคนต้องชนะในวันนี้ ไม่เช่นนั้นแล้วจะถูกตัดเงินเดือนและโบนัส ทุกคนก็เลยเกร็งๆ หน่อยเป็นธรรมดา”
ในเช้าวันนี้ทุกคนได้รับข่าวว่าไม่เพียงแต่จะมีพนักงานทั่วไปที่จะไปร่วมชมการแข่งขันฟุตบอลในวันนี้
แต่CEO ทั้งสองคนก็จะไปให้กำลังใจทุกคนด้วย ดังนั้นทุกคนจึงตื่นเต้นมาก
ไม่กี่ปีที่ผ่านมาแม้ว่าบริษัทจะจัดให้มีผู้ชมเข้าร่วมชมการแข่งขันฟุตบอล
แต่โดยพื้นฐานแล้วCEO ทั้งสองคนจะไม่ไปร่วมชม พี่หวังอธิบาย
”อย่างนี้นี่เอง”ฮวงเฟิงผงกหัวอย่างไม่แปลกใจเลยสำหรับพนักงานธรรมดาอย่างพวกเขา โดยเฉพาะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยการพบเจ้านายไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
ในวันนี้เมื่อเจ้านายทั้งสองปรากฏตัวขึ้นพร้อมกันแล้วจะไม่ให้พวกเขาตื่นเต้นได้อย่างไร
ถ้าพวกเขาทำผลงานได้ดีบางทีตอนที่เจ้านายมองมาพวกเขาอาจจะได้รับค่าตอบแทนเพิ่มขึ้นหรือเป็นอะไรทำนองนั้น ซึ่งมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
ฮวงเฟิงไม่ได้คิดอะไรมากนักเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นผู้อำนวยการเซี่ยแต่เขาก็เคยเห็นซูหยูโม่มาหลายครั้งแล้ว เมื่อวานนี้ทั้งสองคนยังไปทานอาหารเย็นด้วยกันอยู่เลย แต่ก็ไม่เลวนักถ้าเจ้านายจะมาชมการแข่งขันถึงที่ขอบสนาม
หลังจากนั้นเมื่อทุกคนมาพร้อมกันรถก็เริ่มเคลื่อนตัว เมื่อเห็นว่ารถเคลื่อนออกมาแล้ว โค้ชชั่วคราวก็รู้สึกตื่นเต้นและประหม่าเล็กน้อย หลังจากสตาร์ทรถแล้ว เขาอธิบายประเด็นสำคัญให้ทุกคนในรถฟังและชี้ให้เห็นข้อบกพร่องบางอย่างในการแข่งขันครั้งก่อน
ฮวงเฟิงยังคงเป็นเป้าหมายหลักของโค้ชสำหรับฮวงเฟิงที่มักจะสวมรองเท้าหนังเพื่อเข้าร่วมการแข่งขัน โค้ชก็ชักจะชินกับมันแล้วและไม่ได้พูดอะไรอีก
”มู่ซิ่วฉันขอโทษจริงๆ สำหรับเรื่องเมื่อวาน พอดีว่ามีนัดและฉันก็มาต้อนรับเธอไม่ได้” ซูหยูโม่แห่งเฮฟเว่นส์ไพรด์กรุ๊ปกล่าวกับ ถังมู่ซิ่วที่อยู่ในสำนักงานของเธอ
”ไม่เป็นไรพี่หยูโม่ไม่จำเป็นต้องแบ่งแยกกันแบบนี้หรอก” ถังมู่ซิ่วพูดเรียบๆ ขณะที่จ้องมองห้องทำงาานของซูหยูโม่
แม้ว่าส่วนใหญ่แล้วซูหยูโม่และเซี่ยเมิ่งเจียวใช้เวลาส่วนใหญ่ในมณฑลชิง
แต่พวกเขาก็ยังคงกลับไปเมืองหลวงในช่วงเทศกาลปีใหม่ดังนั้นพวกเขาจึงได้พบกันบ้างเป็นครั้งคราวและความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่ได้แตกต่างจากกันมากนัก
“แน่นอนไม่ต้องสนใจหรอก พี่หยูโม่ไม่รู้เหรอว่าปีศาจจิ้งจอกตนนี้ไม่เพียงแต่ล่อลวงผู้ชายเท่านั้นนะ แต่เมื่อเราสั่งอาหารมันถึงกับกล้าเสี่ยงสั่งไวน์และอาหารดีๆ ทำให้ฉันต้องเสียเงินไปเยอะมาก” ด้านเซี่ยเมิ่งเจียวหน้ามุ่ยและพูดอย่างไม่พอใจ
”กินนิดเดียวเองแล้วเธอขี้เหนียวงั้นเหรอ? ฉันไม่ดีพอที่จะเป็นเพื่อนเธอสินะ” ถังมู่ซิ่วพูดด้วยรอยยิ้ม
จากนั้นก็มองไปที่ซูหยูโม่และพูดว่า”พี่หยูโม่ฉันได้ยินมาจากเมิ่งเจียวว่าว่าพี่มีแฟนแล้วใช่ไหม? พี่พามาหน่อยสิ พวกเราจะได้เจอเขา?”
”แฟนอะไรกันอย่าไปฟังเรื่องไร้สาระเลย” ในตอนแรกซูหยูโม่จ้องมองเซี่ยเมิ่งเจียว จากนั้นก็อธิบายกับถังมู่ซิ่วว่า “เราเป็นแค่เพื่อนธรรมดา”
”พี่หยูโม่เธอเข้าใจฉันผิดแล้ว ฉันไม่ได้บอกว่าเธอกำลังพูดถึงแฟนสักหน่อย” เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าวด้วยความไม่พอใจ
”เอาล่ะไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ไปที่สนามกันก่อนเถอะ การแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วนะ” ซูหยูโม่กล่าว
เธอไม่ต้องการพูดมากเกินไปในประเด็นนี้สาเหตุหนึ่งเป็นเพราะเธอรู้สึกอายและอีกสาเหตุหนึ่งเป็นเพราะยังไม่ได้ตัดสินใจ
”งั้นไปกันเถอะฉันอยากเห็นว่าทีมของเมิ่งเจียวจะแพ้ยังไง” ถังมู่ซิ่วกล่าว
“ทีมของฉันไม่มีทางแพ้!”เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าวว่า: “นอกจากนี้ทีมของฉันก็ยังเป็นทีมของพี่หยูโม่ด้วย เธอคิดว่าทีมของพี่หยูโม่จะแพ้งั้นเหรอ?
”เอาล่ะเธอสองคนชอบทะเลาะกันตลอดเลยนะ” ซูหยูโม่พูดอย่างอดไม่ได้
แม้ว่าถังมู่ซิ่วจะบอกว่าเธอต้องการเห็นทีมของเซี่ยเมิ่งเจียวแพ้แต่ในใจเธอก็ไม่ได้คิดอย่างนั้นจริงๆ
ไม่เช่นนั้นแล้วเธอก็คงจะไม่ได้มากับพวกเขาสองคน
บริษัทที่ทีมอื่นเป็นสมาชิกเป็นสิ่งที่เธอรู้อยู่แล้วอย่างไรก็ตามทั้งสองคนไม่ได้เป็นเพื่อนกันอีกต่อไป
เหตุผลที่ถังมู่ซิ่วมาที่มณฑลชิงในครั้งนี้ก็เพื่อชมการแข่งขันซึ่งเป็นเพราะมีเพียงแง่มุมเดียวเท่านั้น
ในความเป็นจริงมันเป็นเพียงแง่มุมเล็กๆเพื่อที่จะมาที่มณฑลชิงเพื่อเล่นและดูเซี่ยเมิ่งเจียว และการดูการแข่งขันนั้นก็เป็นเพียงผลพลอยได้เท่านั้น
การแข่งขันยังไม่เริ่มต้นขึ้นเมื่อทั้งสามคนมาถึงสนาม แต่ผู้เล่นจากทั้งสองทีมอยู่ที่นั่นแล้วเพื่ออุ่นเครื่อง
”มู่ซิ่วเธอมาแล้วงั้นเหรอ?” เธอบอกว่าวันนี้เธอจะมาดูการแข่งขันของบริษัทของฉัน ฉันก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลย ฉันไม่คิดมาก่อนว่าเธอจะมาจริงๆ ฉันมีความสุขมากเลยนะ”
เมื่อเขาเห็นหญิงสาวทั้งสามคนดวงตาของเขาก็เป็นประกายด้วยความประหลาดใจและความโลภ
อย่างไรก็ตามเขาสามารถควบคุมตัวเองได้ในภายหลังและมองไปที่ถังมู่ซิ่วขณะที่เขาพูด
ตอนที่ถังมู่ซิ่วโทรมาหาเขาก่อนหน้านี้บอกว่าเธอจะมาดูการแข่งขันและในเวลานั้นชายหนุ่มเองก็ยังไม่เชื่อเธอ
ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาอยู่ในเมืองหลวงเขาเคยไล่ตามจีบถังมู่ซิ่วมาก่อน แต่เขาก็ไม่ประสบความสำเร็จและได้ออกจากเมืองหลวงไประยะเวลาหนึ่ง
เนื่องจากเขาไม่ได้ติดต่อกับถังมู่ซิ่วจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะประสบความสำเร็จ ดังนั้นเมื่อเขาพบว่าถังมู่ซิ่วมาดูการแข่งขันเขาจึงไม่อยากจะเชื่อ
เดิมทีเขาไม่ได้จริงจังกับการแข่งขันครั้งนี้นักและเขาก็ไม่ได้วางแผนที่จะมาชมที่สนามด้วยเช่นกัน
หลังจากที่เขารู้ว่าถังมู่ซิ่วกำลังจะมาเขาจึงมาเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้อย่างจริงจังและขอความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน
เขาได้ผู้เล่นมืออาชีพที่เกษียณไปแล้วเพียงไม่กี่คนและทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขาต้องการที่จะเสนอหน้าต่อถังมู่ซิ่ว
”ใช่วันนี้พวกคุณจะชนะใช่ไหม?” ถังมู่ซิ่วหัวเราะขณะที่เธอมองไปที่เขา
”นั่นมันแน่นอนอยู่แล้วมู่ซิ่วไม่ต้องกังวลนะ ฉันรับประกันว่าไม่มีใครเอาชนะฉันได้แน่นอน!” ชายหนุ่มตบที่หน้าอกของตัวเองเพื่อเป็นการการันตี
บทที่ 210 เล่นรุนแรง
“ใครเป็นคนบอกแบบนั้นพ่อแม่นายหรอ?” เมื่อชายหนุ่มคนนั้นพูดจน เซี่ยเมิ่งเจียวก็พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ
ชายหนุ่มมองไปที่เซี่ยเมิ่งเจียวด้วยความสงสัยเขาไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้โกรธเคืองกับคำพูดเหล่านั้นและแม้แต่สาวงามคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างๆ เขาก็มีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก
ชายหนุ่มคิดว่าสาวสวยสองคนที่ยืนอยู่ด้วยกันกับถังมู่ซิ่วนั้นต้องเป็นเพื่อนของถังมู่ซิ่วอย่างแน่นอน และน่าจะเป็นคนที่มากับถังมู่ซิ่วเพื่อเป็นกำลังใจให้กับทีมของบริษัทของเขา
พวกเธออยู่ข้างเขาแต่ทำไมดูเหมือนสาวสวยสองคนนี้ถึงได้โกรธมากเมื่อเขาบอกว่ามาจากอีกฝ่าย
อันที่จริงเมื่อชายหนุ่มคนนี้มาถึงครั้งแรกเขาได้สังเกตเห็นสาวงามทั้งสองคนทั้งเซี่ยเมิ่งเจียวและซูหยูโม่
ท้ายที่สุดแล้วสิ่งเหล่านี้เป็นความงามสองอย่างที่อยู่ในระดับเดียวกันกับถังมู่ซิ่ว
มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไม่สังเกตเห็นพวกเธอและเป็นเพียงเพราะเขาไม่คุ้นเคยกับพวกเธอทำให้เขาไม่อยากที่จะพูดคุย
เพียงแต่เขาไม่คาดคิดว่าก่อนที่เขาจะมีโอกาสได้รับการแนะนำจากถังมู่ซิ่วและเขาได้ทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองใจไปเสียแล้ว
”ฮ่าฮ่าฮ่าเธอนี่มันบ้าจริงๆ เธอกล้าตะคอกคนอื่นต่อหน้าฉัน ฉันชื่นชมเธอจริงๆ” ถังมู่ซิ่วยิ้มให้ชายหนุ่มพร้อมกับเผยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ดึงดูดสายตาของผู้ชายหลายคน
”ทีมที่คุณเพิ่งด่าไปนั่นน่ะเป็นของบริษัทเรา!” เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าวอย่างเย็นชา
และในเวลานี้ชายหนุ่มเพิ่งจะมีปฏิกริยาใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอึดอัดในทันที และในใจของเขากำลังนึกตำหนิถังมู่ซิ่วอยู่เล็กน้อย
ทำไมเธอถึงคบกับคนที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามกับเธอและทำไมเธอไม่แนะนำให้เขารู้ก่อนหน้านี้และทำไมเขาถึงได้กลายเป็นตัวตลกไปเสียเอง?
เพียงแค่เขาไปอยู่ในเมืองหลวงไม่กี่ปีในเวลานั้นเซี่ยเมิ่งเจียวและซูหยูโม่ก็ได้ออกจากเมืองหลวงไปแล้ว
ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าถังมู่ซิ่วมีเพื่อนสองคนเช่นนี้ถึงแม้ว่าเขาจะรู้จัก ถังมู่ซิ่วก็ตาม
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะรู้เรื่องทั้งหมดนี้แต่เขาก็ยังคงหวังให้ทีมของเขาชนะ
หากเป็นเช่นนั้นสาวงามทั้งสองคนคงจะไม่มีความสุขแต่เขาจะได้หน้ามากกว่านี้และอีกฝ่ายก็จะคิดถึงเขามาก
ถ้าเขาแพ้สาวงามทั้งสองคนนี้จะต้องหัวเราะเยาะเขาอย่างแน่นอน เพราะสิ่งที่เขาพูดไปเมื่อครู่มันเห็นได้อย่างชัดเจน
”ยังไงก็ตามทีมของฉันจะต้องไม่แพ้” ชายหนุ่มคนนั้นมองไปที่ผู้เล่นมืออาชีพวัยเกษียณหลายคนที่กำลังอบอุ่นร่างกายและคิดในใจอย่างเงียบๆ
“ถ้าทีมเราแพ้ไอ้นี่นะฉันจะหักค่าจ้างจริงๆ ด้วย!” เซี่ยเมิ่งเจียวกระซิบกับซูหยูโม่
การที่ถูกดูถูกหน้าเธอทั้งๆที่ไม่รู้จักตัวตนของเธอ เธอจึงอารมณ์ไม่ดีนัก
นอกจากนี้เธอยังไม่อยากที่จะแพ้ถังมู่ซิ่วตั้งแต่เริ่มต้นด้วยดังนั้นเธอจึงอยากให้ทีมของเธอชนะมากขึ้น
อย่างไรก็ตามซูหยูโม่มองไปที่ฮวงเฟิงที่อยู่ในสนามและไม่พูดอะไรสักคำ
เธอสามารถบอกได้จากการแข่งขันเมื่อวานนี้ฮวงเฟิงดูเหมือนจะเตะบอลไม่ค่อยเก่งนัก แต่เขาวิ่งเร็วมาก
ซูหยูโม่คิดว่าเขาดูเป็นยังไงในตอนที่เห็นฮวงเฟิงครั้งแรก
ในตอนนั้นตอนที่เธอเห็นเขาเธอยังไม่ได้สังเกตเขา และในตอนนั้นเขาก็วิ่งได้เร็วมากจริงๆ
ผู้คนที่อยู่รอบๆต่างก็พากันประหลาดใจและมองดูเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
การแข่งขันเริ่มต้นเร็วมากวันนี้ฮวงเฟิงเป็นแกนหลักของการแข่งขัน ตามคำแนะนำของผู้ฝึกสอน
ดังนั้นหลังจากที่คนอื่นๆได้ลูกบอลแล้วพวกเขาก็จะส่งให้ฮวงเฟิงจัดการ
อย่างไรก็ตามฮวงเฟิงรู้สึกว่ามีบางอย่างที่แตกต่างออกไปในวันนี้ ในการแข่งขันก่อนหน้านี้เขาได้รับสิทธิ์ในการครองบอล แต่ในเวลานั้นการป้องกันของฝ่ายตรงข้ามยังไม่แน่นหนามากนัก
แม้ว่าทักษะของเขาจะตกไปแต่เขาก็ยังสามารถพาบอลไปกับเขาได้
อย่างไรก็ตามในวันนี้ขณะที่เขารับบอล อีกฝ่ายก็ส่งคนพุ่งเข้ามาหาเขาด้วยรองเท้าสตั๊ดที่มันวาว ราวกับว่าพวกเขาต้องการจะทำลายเท้าของเขา
ฮวงเฟิงตกใจมากเขากระโดดขึ้นในทันที ก่อนที่อีกฝ่ายจะสัมผัสโดนเท้าของเขา
จากนั้นเขาก็สามารถหลบการโจมตีได้อย่างไรก็ตามลูกบอลที่อยู่ใต้เท้าของเขา ได้ถูกอีกฝ่ายแย่งไปเสียแล้ว
”ไอ้สารเลวระวังตัวให้ดีเถอะ ไม่งั้นฉันจะทำให้นายขาหักซะ!” คนที่พุ่งเข้ามาหาเขายังไม่ได้ผละออกไปในทันทีหลังจากลุกขึ้น แต่เขากลับขู่ ฮวงเฟิงด้วยเสียงเบา
ฮวงเฟิงขมวดคิ้วเขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายไม่ได้ล้อเล่น ถ้าเขาไม่หลบ อีกฝ่ายก็คงจะเตะเท้าของเขาจริงๆ
คนๆนี้รู้สึกแตกต่างจากคนอื่นๆ ในนัดก่อนอย่างเห็นได้ชัด
ทุกคนเคยเตะเขาก็จริงแต่ไม่ได้รุนแรงขนาดนี้ และคงไม่มีใครทำได้
แต่คนๆนี้ทำได้ง่ายๆ ซึ่งมันแตกต่างกันอย่างชัดเจน
ก่อนที่ฮวงเฟิงจะทันได้พูดอะไรเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งที่อยู่ในทีมของเขาซึ่งเพิ่งจะได้ครองลูกบอล ก็ถูกใครบางคนจากฝ่ายตรงข้ามทำให้ล้มลง
“ไม่เป็นไรใช่ไหม?”ฮวงเฟิงถามขึ้นทันที
“ดูเหมือนว่าจะถูกเตะตัดขานะ”คนๆ นั้นกล่าวขณะที่เขาม้วนขากางเกงของเขาขึ้น
แท้จริงแล้วมีบาดแผลเลือดไหลที่ขาท่อนล่างของเขาอย่างเห็นได้ชัดถ้าหากเขาไม่หลบไม่เช่นนั้นอาการบาดเจ็บของเขาก็คงจะยิ่งแย่ลงไปอีก
“นี่พวกคุณจะไปเตะบอลหรือเตะคนกันแน่?”ฮวงเฟิงยืนขึ้นและถาม
”นี่เป็นเพียงการปะทะกันธรรมดาๆน้องสาว ถ้าคุณกลัวที่จะทำแบบนี้ แล้วคุณจะเตะบอลได้ยังไงกัน?” คนๆ นั้นไม่ได้เอ่ยปากขอโทษเลนแม้แต่น้อยและพูดราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา
ใบหน้าของฮวงเฟิงกลายเป็นบูดเบี้ยว:ผมว่าคุณกำลังเตะคนนั่นแหละ! “ พวกคุณเล่นแบบนี้ได้ยังไง?”
”เราเคยเตะแบบนี้ตอนที่พวกเราเล่นฟุตบอลมีอะไรไหมล่ะ?” ชายคนนั้นกล่าว
”คุณเคยเล่นฟุตบอลคุณเคยเล่นฟุตบอลงั้นเหรอ?” ฮวงเฟิงถาม
“ใช่แล้ว”ชายคนนั้นไม่ได้ปฏิเสธ
ฮวงฟิงเข้าใจทันทีหลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้คนเหล่านี้อาจจะเคยเล่นฟุตบอลมาก่อนและมีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะเป็นนักเตะอาชีพ มันคงไม่ยากเกินไปที่จะจัดคนเหล่านี้เข้ามาในบริษัท
นอกจากนี้คนพวกนี้ก็ยังเล่นสกปรกและไม่สนใจว่าจะทำให้คนอื่นได้รับบาดเจ็บหรือไม่
แม้ว่าฮวงเฟิงและคนอื่นๆจะเล่นอย่างจริงจังก่อนหน้านี้ แต่นั่นเป็นเพียงการแข่งขันกระชับมิตรเท่านั้น จะไม่มีการต่อสู้ทางกายภาพที่รุนแรง แต่การปรากฏตัวของคนเหล่านี้ได้เปลี่ยนประเด็นนี้ไปอย่างชัดเจน
ในช่วงเวลาที่ฮวงเฟิงกำลังคุยกับคนๆนี้ อีกฝ่ายก็ได้ยิงประตูไปแล้ว
นี่เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆและเนื่องจากพวกเขาอาจได้เห็นวิธีการเล่นลูกบอลในฝั่งของฮวงเฟิง
ลูกทีมของเขาจึงไม่กล้าที่จะต่อสู้กับพวกเขาทางร่างกายโดยปกติแล้วถ้าอีกฝ่ายพยายามแย่งบอล พวกเขาจะไม่สามารถป้องกันได้และก็จะโดนอีกฝ่ายจะฉกไป