กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - บทที่ 367 สมาชิกทางการ

บทที่ 367 สมาชิกทางการ
“ผมเคยบอกไปไม่ใช่หรือว่าคุณไม่สามารถเข้ามาในบ้านของคนอื่นโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาตได้ คุณทำแบบนี้ทุกครั้งไม่ได้นะ” ฮวงเฟิงกลับมาที่บ้านเขาก็พบว่ามีแขกที่ไม่ได้รับเชิญเพิ่มเข้าและบุคคลนั้นก็คือ ไป๋เสี่ยวโหรวที่เพิ่งจะแยกจากเขาไปได้ไม่นาน
ในระหว่างภารกิจก่อนหน้านี้เธอได้ถูกยิงเข้าที่ท้องแต่โชคยังดีที่ไม่โดนจุดสำคัญดังนั้นจึงไม่ได้ส่งผลต่อการเคลื่อนไหวของเธอ นอกจากนี้ตัวเธอเองยังมีใจที่เด็ดเดี่ยว หากดูผิวเผินจึงทำให้ดูไม่ออกว่าเธอได้รับบาดเจ็บ
”นายเปลี่ยนกุญแจหน้าบ้านสินะ”ไป๋เสี่ยวโหรวกล่าว
”นี่คุณคิดว่าทุกคนเขาเป็นเหมือนคุณเหรอที่สามารถเข้าไปในบ้านคนได้ง่ายๆ แบบนี้?” ฮวงเฟิงตอบกลับไปโดยเร็ว เขารู้ดีว่าแม้จะเปลี่ยนตัวล็อคแล้วแต่คนอย่างไป๋เสี่ยวโหรวย่อมทำทุกทางเพื่อที่จะเข้ามาในบ้านเขาได้ตลอดเวลาและวิธีนี้ก็ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์สำรับเธอโดยสิ้นเชิง
“ถ้าคุณไม่อยู่พักฟื้นในเมืองแล้วจะมาที่นี่ทำไม?” ฮวงเฟิงยื่นเครื่องดื่มให้ไป๋เสี่ยวโหรวพร้อมกับนั่งลงข้างๆเธอ
”อันที่จริงฉันกำลังพักฟื้นอยู่น่ะ” ไป๋เสี่ยวโหรวรับเครื่องดื่มแล้วยกขึ้นจิบจากนั้นจึงพูดว่า: “แค่นั้นแหละ ฉันไม่ได้เลือกจะพักในเมืองหลวงสะหน่อย ฉันเลือกกลับมาเมืองเจียงเพื่อพักฟื้นแทนและอยากจะใช้โอกาสนี้จัดการเรื่องของหลี่ปิงอวิ้นที่เหลือด้วย”
หรงหนิงได้ขอให้ไป๋เสี่ยวโหรวไปพักฟื้นในเมืองหลวงแต่ไป๋เสี่ยวโหรวรู้สึกว่าไม่ว่าจะพักที่ไหนก็คงไม่ต่างกันตั้งแต่ที่ฮวงเฟิงเข้าร่วมมาเป็นสมาชิกในทีมของเธอ เธอก็เริ่มไม่เข้าใจในหลายๆ เรื่องที่เกิดขึ้นซึ่งรวมไปถึงเหตุการณ์ของหลี่ปิงอวิ้นที่เพิ่งเกิดขึ้นด้วย ดังนั้น ไป๋เสี่ยวโหรวจึงรู้สึกว่าควรมาที่เมืองเจียงและถือโอกาสมาพักผ่อนด้วยเลย
”เรื่องนี้ยังจัดการไม่เรียบร้อยอีกเหรอ”ฮวงเฟิงกล่าว หลี่ปิงอวิ้นได้จากไปแล้วและคดีนี้มีหน่วยงานความมั่นคงแห่งชาติเป็นผู้ดูแล ดังนั้นคนในเหตุการณ์ทั้งหมดจึงเสียชีวิตแม้จะยังคงมีทหารรับจ้างบางคนจะกลับมาแก้แค้นบ้างก็ตาม แต่นั่นก็เป็นเพียงการคาดการณ์เท่านั้น พวกเขายังคงไปที่เมืองของหลี่ปิงอวิ้นซึ่งนั้นก็ไม่ใช่เมืองชิงอีกด้วย
“จัดการเหรอ?” “ เป็นไปได้ยังไง!?” ไป๋เสี่ยวโหรวกล่าวต่อ“ ข้อแรกเลยนะ ทหารรับจ้างพวกนั้นมาที่นี่ได้อย่างไง และพวกเขารู้ได้อย่างไงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหลี่ปิงอวิ้นกับหลี่เหวยหมิน ข้อที่สองพวกเขาจะมาที่เมืองชิงแน่ไม่ว่าหลี่ปิงอวิ้นอยู่ที่นี่หรือไม่ก็ตาม พวกที่เหลือคงคิดหาวิธีเพื่อมาที่นี่
ไป๋เสี่ยวโหรวพูดถูกจีนมีกฎเกณฑ์ที่เข็มงวดเป็นอย่างมากสำหรับทหารรับจ้างที่เป็นชาวต่างชาติเข้ามาในดินแดนของตน ไม่มีใครสามารถข้ามเขตเข้ามาได้แม้กระเมืองที่ห่างไกลอย่างเมืองชิง มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถพกอาวุธเข้ามาได้ที่เป็นเช่นนั้นเนื่องจากการนำอาวุธเข้ามานั้นอาจสร้างปัญหาขึ้นในภายหลังได้และหากมีปัญหาเกิดขึ้นจริงพวกเขาคงไม่สามารถออกไปได้อย่างราบรื่น
แม้ว่าทั้งไป๋เสี่ยวโหรวและหลี่เหวยหมินจะช่วยกันปิดข่าวแต่หากพวกเขาต้องการใครสักคนที่สามารถช่วยให้พวกเขาข้ามพรมแดนมาได้ คนคนนั้นต้องเป็นคนที่มีอำนาจเป็นอย่างมากและเขาคนนั้นคงสามารถหาความจริงที่อยู่เบื้องหลังเรื่องราวเหล่านี้ได้แน่
”พูดอีกอย่างก็คือฉันอาจจะถูกเปิดโปงไปแล้วงั้นเหรอ?” ฮวงเฟิงกล่าวพร้อมขมวดคิ้ว
”ใช่มันเป็นไปได้มากทีเดียว” ไป๋เสี่ยวโหรวพยักหน้าและกล่าวต่อว่า “แต่ยังไง คุณก็อย่ากังวลจนเกินไปล่ะ ยังไงก็ยังอยู่ที่นี่อีกสักพักและที่ยิ่งไปกว่านั้น หลี่เหวยหมินจะไม่ยอมอยู่เฉยแน่”..Aileen-novel
แน่นอนว่านี่เป็นคำปลอบใจของไป๋เสี๋ยวโหรวซึ่งในความเป็นจริงแล้วมันจะไม่เกิดอันตรายใดๆได้อย่างไรกันหากยังตกเป็นเป้าของคนเหล่านั้นที่ยังคงหลบหนีอยู่และนี่คือเหตุผลที่เธอมาที่นี่ก็เพื่อมาปกป้องฮวงเฟิง
ฮวงเฟิงเองก็เข้าใจถึงเหตุผลข้อนั้นดีอย่างไรก็ตามเมื่อเขาตัดสินใจเข้าร่วมกับสำนักความมั่นคงแห่งชาติแล้วเขารู้ว่าตนย่อมต้องตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอนหากต้องออกปฏิบัติภารกิจในอนาคต
หากฮวงเฟิงไม่ได้รับกล่องจักรวาลมาและยังไม่ได้เรียนรู้พลังเวทย์และกำลังภายในใดๆ ตอนนี้เขาคงต้องกลัวการเผชิญกับเหตุการ์นี้แน่นอนและคงไม่ได้มีโอกาสได้เข้าร่วมกับหน่วยงานความมั่นคงแห่งชาติแน่ แต่ด้วยความามารถในตอนนี้ของฮวงเฟิงจึงรู้ว่าอนาคตของเขาจึงแตกต่างออกไป อีกทั้งเขายังรู้สึกกระทายที่จะเผชิญหน้ากับคนเหล่านั้นอีกด้วย
“อย่าบอกนะว่าคุณจะอยู่ที่นี่อีกสองสามวัน?”ฮวงเฟิงเห็นว่าอีกฝ่ายดูเหมือนไม่มีทีท่าที่จะกลับไปง่ายๆ จึงได้กล่าวเช่นนั้นออกไป
”แน่นอนว่าฉันจะเป็นคนปกป้องนายเองแต่ฉันในตอนนี้กำลังบาดเจ็บและต้องการคนดูแล นายคงไม่คิดจะปล่อยให้ฉันอยู่โรงแรมคนเดียวหรอกใช่ไหม?” ไป๋เสี่ยวโหรวกล่าวตามความเป็นจริง
”คุณนี่มันหยาบคายจริงๆ ” ฮวงเฟิงกล่าว
”เอาล่ะเลิกพูดถึงเรื่องดีกว่า ไปทำอาหารได้แล้ว ฉันหิวแล้ว นี่นายไม่ได้กินข้าวเย็นมานานถึงขนาดไม่มีใจดูแลคนบาดเจ็บขนาดนี้เลยหรือเนี่ย?”
ไป๋เสี่ยวโหรวกล่าวพรางลูบท้องของตัวเอง
”ฉันจะจัดการกับคนอย่างคุณยังไงดีนะ”ฮวงเฟิงพึมพำขณะที่เขาเดินไปที่ห้องครัว
ไป๋เสี่ยวโหรวมองมองตามหลังฮวงเฟิงพร้อมกับยิ้มออกมาแต่จากนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัดว่าเรื่องในครั้งนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างลำบากและมันไม่ง่ายที่เธอจะพูดออกมา
แต่ในเวลาเดียวกันเธอเองก็อยากรู้เรื่องเกี่ยวทักษะของฮวงเฟิงเช่นกันเพราะเธอคิดว่าเขาคงไม่ได้มีความสามารถที่จะจัดทหารรับจ้างป่าเถื่อนพวกนั้นได้ทั้งหกคนในคราวเดียวแน่