กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - บทที่ 412 จัดการ

“พี่ชายผมไม่ได้โกหกจริงๆ นะ สมุดบัญชีมันเคยอยู่ตรงนี้มาก่อน ผมไม่รู้ว่าทำไมมันถึงหายไป” ถงเฉียนกล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ
เมื่อถงเฉียนเผชิญหน้ากับเหล่าทายาทเศรษฐีที่เย่อหยิ่งเขาจะไม่รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะถูกตีจนล้ม เขาก็เพียงแค่ไม่อยากเจอหน้าเหล่าทายาทเศรษฐีนั้น เขาไม่ได้มีความคิดสารพัดชนิดที่คิดจะแก้แค้น คราวก่อนเขาถูกฉ่ายเถียนและเหลาหยูทุบตี ถงเฉียนก็ไม่คิดว่าจะต้องคอยหลบเลี่ยงพวกเขา
แต่เมื่อถงเฉียนเผชิญหน้ากับคนเหล่านี้ซึ่งๆหน้า เขารู้สึกกลัวสุดหัวใจ คนพวกนี้ไร้เหตุผล และไม่เคยปราณีไม่ได้คิดว่าเขาเป็นคนเคยรวยแล้วจะไม่ทุบตี ก่อนหน้านี้เมื่อเขาต่อสู้กับคุณชายอื่นๆ เขาจะให้เหล่านักเลงสั่งสอนคุณชายเหล่านั้น เพราะถงเฉียนรู้ว่าตราบใดที่เขามีเงิน พวกนักเลงนั้นก็ทำได้ทุกอย่าง อย่าว่าแต่ทุบตีเขาเลย
และในระหว่างวันวันนี้เขาได้เห็นกับตาว่าอันธพาลโอหังพวกนี้ทำร้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างไร ทำร้ายทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นตำรวจ ดังนั้นถงเฉียนจึงกลัวจับใจ กลัวว่าคนพวกนี้จะซ้อมทุบตีเขาหรือแม้กระทั่งฆ่าเขา!
“ผัวะ!”ถงเฉียนถูกตบหน้าอีกครั้ง และคนตบนั้นก็ด่าว่า “หยุดพล่ามเรื่องไร้สาระซะที นอกจากแกแล้ว ก็ไม่มีใครเข้ามาในนี้ ใครเขาจะไปขโมยสมุดบัญชีของแก”
พี่ใหญ่ยกโทษให้ผมด้วย ผมไม่ได้ไม่ได้โกหกจริงๆ เมื่อกลางวัน สมุดบัญชียังอยู่ที่นี่และข้างๆ สมุดบัญชีก็มีปากกาบันทึกเสียงวางอยู่ด้วย ตอนนั้นผมสนใจเอาแต่เงิน ไม่ได้สนใจอย่างอื่นเลย ถงเฉียนกล่าวด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น ตอนนี้ถงเฉียนไม่รู้สึกว่าเขาเสียหน้า
แต่คนพวกนี้ยังคงไม่เชื่อถงเฉียนพวกเขามีข้อมูลที่เชื่อถือได้ว่าไม่มีใครมาที่นี่ในวันนี้ แม้แต่ตำรวจที่ควรจะเข้ามาตรวจสอบก็ยังไม่มา ดังนั้นจึงไม่เชื่อสิ่งที่ถงเฉียนพูด
เมื่อไม่นานมานี้ถงเฉียนยังเป็นคุณชายอันดับหนึ่งของเมืองชิง ช่างยิ่งใหญ่ซะจริง?
แต่ไม่นานเขากลายมาเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้เขาถูกฉ่ายเทียน เหลาหยู และคนอื่น ๆ ทุบตี ตอนนี้ก็มาถูกนักเลงอันธพาลทุบตีอีก
ไม่ว่าถงเฉียนจะร้องขอเพียงใดบรรดานักเลงก็ไม่หยุดทุบตี ฮวงเฟิงก็ไม่คิดจะแทรกแซง
เมื่อพวกนักเลงตีถงเฉียนจนเหนื่อยแล้วพวกเขาก็หยุดตี ในเวลานี้ถงเฉียนได้แต่ร้องครวญครางอย่างหนัก
“พี่บินหรือสิ่งที่มันพูดเป็นความจริง?” ถงเฉียนไม่ใช่คนดื้อด้าน เขาก็สู้ถึงขนาดนี้แล้ว บอกกระทั่งว่าเขามาที่นี่ก่อนที่สมุดบัญชีจะหายไป เป็นไปได้ไหมที่จะมีคนมาที่นี่จริงๆ” ครั้งนี้หนึ่งในลูกสมุนกล่าวกับหัวหน้านักเลงหนุ่ม
ภารกิจของพวกอันธพาลในครั้งนี้คือการค้นหาสมุดบัญชีแน่ล่ะถ้าสมุดบัญชีไม่มีจริงๆ ก็ไม่มีความจำเป็นต้องค้นหา แต่สมุดบัญชีนั้นมีอยู่จริง อย่างน้อยถงเฉียนก็เคยเห็นมันมาก่อน มันจะหายไปได้ยังไง
ถึงแม้นักเลงเหล่านี้อยู่กับถงเฉียนไม่ถึงหนึ่งวันแต่พวกเขาก็รู้ว่าถงเฉียนเป็นคนแบบไหน ถ้าถงเฉียนเป็นคนทรยศ เขาคงทนทรมานไม่ได้อย่างแน่นอน อีกทั้งถงเฉียนอายุยังน้อยมาก และตอนนี้ก็ถูกทุบตีสภาพยับเยินซะขนาดนี้ แต่ยังคงยืนกรานในสิ่งที่ตัวเองพูด.ไอรีนโนเวล.
”เป็นไปได้”หัวหน้ากล่าว “ฉันจะโทรไปรายงานสถานการณ์ที่นี่ก่อน”
คนอื่นๆพยักหน้า หัวหน้านักเลงหนุ่มเดินข้ามไปด้านข้างเพื่อโทรศัพท์ เนื่องจากระยะห่างระหว่างฮวงเฟิงกับหัวหน้านักเลงอยู่ไกลเกินไป ทำให้ฮวงเฟิงไม่ได้ยินอีกฝ่ายพูดว่าอะไรอย่างชัดเจน
”เอาตัวไอ้นี่ออกไปก่อนบอสบอกว่าตำรวจบางนายอาจมาที่นี่อย่างลับๆ ชายแซ่ชิวคนนั้นไม่ได้มาทางเดียวกับบอส” หัวหน้านักเลงหนุ่มกล่าว
ไม่มีใครคัดค้านกับคำสั่งหัวหน้าถงเฉียนถูกสมุนคนหนึ่งลากออกไป สภาพยังกับสุนัขที่ตายแล้ว
แต่ก่อนที่สมุนคนนั้นจะก้าวย่างไปมากกว่านี้ก็เห็นร่างหนึ่งแวบขึ้นมา และก่อนที่จะเห็นได้ชัดเจนว่ามันคืออะไรสมุนผู้นั้นก็รู้สึกถึงแรงกระแทกที่หัวอย่างแรง แล้วเขาก็สลบไป
”ระวังมีคนซุ่มโจมตี!” หัวหน้ากลุ่มนักเลงซึ่งกำลังเดินตามลูกสมุนคนนั้นกล่าวเตือนเสียงดังและมองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง
แต่ถึงแม้จะได้รับการเตือนแต่ฝีมือของเหล่านักเลงนั้นยังห่างชั้น ร่างนั้นแวบไปแวบมาในกลุ่มนักเลง ก่อนที่พวกเขาจะได้ทันโต้ตอบ ก็โดนน็อกล้มลงทีละคนๆ จนหมด
”ใครหน่ะนี่มาช่วยฉันใช่ไหม” ถงเฉียนที่นอนกองอยู่บนพื้นเห็นบรรดาลูกสมุนที่พยายามจับผู้จู่โจม ถูกสอยจนหมดสติ ถงเฉียนจึงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“เดาซิ!”หลังจากนั้น ถงเฉียนก็รู้สึกว่าภาพข้างหน้าเปลี่ยนเป็นสีดำแล้วเขาก็หมดสติไป แต่หลังจากที่ล้มพับไป เขาคิดในใจว่าทำไมเสียงนี้คุ้นหูจัง
เมื่อฮวงเฟิงมองไปยังหน้าที่เปื้อนยิ้มของถงเฉียนเขาก็รู้สึกค่อยเบาใจ ด้วยวรยุทธของฮวงเฟิงในตอนนี้ เขาสามารถจัดการกับคนธรรมดาพวกนี้ได้สบายๆ เขาไม่ได้โจมตีก่อนหน้านี้ แต่รอดูสถานการณ์ จนเห็นว่าอีกฝ่ายติดต่อกับบุคคลที่หนุนหลังอยู่ เขาจึงตัดสินใจเข้าจู่โจม
ฮวงเฟิงเอาโทรศัพท์ในมือของนักเลงหนุ่มที่เป็นหัวหน้ามาดูประวัติการโทรที่หน้าจอและใช้มือถือของตัวเองโทรหาไป๋เสี่ยวโหรว
”ฮัลโหลหัวหน้า ผมเจอเบาะแส ช่วยตรวจสอบเบอร์โทรศัพท์ให้ผมหน่อยได้ไหม” ฮวงเฟิงกล่าวกับไป๋เสี่ยวโหรว เขารู้อำนาจของสภาความมั่นคงแห่งชาตินั้นมากมาย สามารถเข้าค้นถึงหลายๆ สิ่ง หลายๆ อย่างได้ แทบไม่มีอะไรปกปิดสภาความมั่นคงแห่งชาติได้
ไป๋เสี่ยวโหรวไม่ทำให้ฮวงเฟิงผิดหวังเธอหาเจ้าของเบอร์โทรศัพท์ได้อย่างรวดเร็ว ชื่อเจ้าของเบอร์โทรนั้นเป็นหนึ่งในรายชื่อที่ถูกบันทึกไว้ในสมุดบัญชีที่ ฮวงเฟิง ครอบครองอยู่เมื่อตอนบ่าย
หลังจากที่รู้เรื่องนี้ฮวงเฟิงก็รีบโทรหาผู้กำกับชิว บอกผู้กำกับชิวให้ไปควบคุมตัวอีกฝ่ายก่อน
”ฮวงเฟิงคุณต้องรู้นะว่าฐานะตำแหน่งของอีกฝ่ายเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ของเมือง ถ้าไม่มีหลักฐานชัดเจน เราก็ควบคุมตัวเขาไม่ได้ และผมก็ไม่มีอำนาจจะสั่งให้ทำเช่นนั้นด้วย” ผู้กำกับชิวกล่าวด้วยความลำบากใจ
“ผู้กำกับชิวเขาอาจรู้ตัวแล้วว่าเขาถูกเปิดเผย ดังนั้นผมเกรงว่าเขาจะกลัวจนหนีไป” ฮวงเฟิงอธิบาย: “ถ้างั้น เอาอย่างงี้ไหม ถ้าผู้กำกับรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง ผู้กำกับก็ส่งคนไปจับตาดูเขาก่อน ถ้าเห็นว่าเขาจะหนี ก็ค่อยจับกุม”
ผู้กำกับชิวคิดว่าวิธีนี้ก็ไม่เลวจึงยอมตกลง หลังจากนั้นเขาก็ถามฮวงเฟิงว่าได้เบาะแสอะไรใหม่ไหม ฮวงเฟิง บอกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน