กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 364

กับดักรักในรอยแค้น – ตอนที่ 364 ไม่ปล่อยเธอไปแน่นอน / ตอนที่ 365 ตั้งใจทำให้ลูก
ตอนที่ 364 ไม่ปล่อยเธอไปแน่นอน

“ฉู่อีอี ถ้าเธอกล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของเพื่อนฉันล่ะก็ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่นอน” ฉู่เจียเสวียนมองตาของฉู่อีอีโดยตรง พร้อมเอ่ยแต่ละคำด้วยความชัดเจนเป็นอย่างยิ่ง

พูดจบก็เดินออกไปจากร้านกาแฟโดยไม่มองฉู่อีอีอีก

ฉู่อีอียืนอยู่ที่เดิม ตกตะลึงกับรัศมีของฉู่เจียเสวียนแล้ว

หลังจากฉู่เจียเสวียนออกไปจากร้านกาแฟแล้ว ก็เดินอยู่บนถนนอย่างช้าๆ

เธอไม่อยากจะเชื่อจริงๆ ว่าฉู่อีอีจะทำเรื่องชั่วเยอะขนาดนั้น ทุกครั้งต่างทำเรื่องไม่ดีลับหลังเธอ พวกเธอเป็นพี่น้องที่มีพ่อคนเดียวกันนะ เธอทำแบบนี้หรือว่าไม่รู้สึกผิดเลยงั้นเหรอ

เมื่อคิดเช่นนี้ ฉู่เจียเสวียนก็หัวเราะออกมาทันที ถ้าหากเธอรู้สึกผิดจริงๆ ก็จะไม่ทำเรื่องที่ยิ่งร้ายแรงเพื่อทำร้ายเธอตั้งแต่ตอนที่เธอกลับมาแล้ว

รีบเดินไปยังตำแหน่งรถที่ตัวเองจอดไว้ หลังจากขึ้นรถแล้วก็รีบไปที่ร้านชุดแต่งงานทันที

“เจียเสวียน เธอกลับมาแล้วเหรอ” เพิ่งจะเงยหน้า ถังถังก็เห็นฉู่เจียเสวียนเข้ามาจากข้างนอก เอ่ยถามทันที

“ใช่แล้ว” ฉู่เจียเสวียนยิ้มเอ่ย เดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ยื่นมือหยิบเอกสารแล้วเริ่มอ่าน

ถังถังเห็นว่าฉู่เจียเสวียนเหมือนอารมณ์ไม่เลว จึงเดินเข้าไปหาเธอแล้วเอ่ยถาม “ฉู่อีอีหาเธอทำไม”

ตอนที่ฉู่เจียเสวียนออกไปก็บอกเธอแล้วว่าฉู่อีอีหาเธอ เมื่อเธอออกไปตามนัด ถังถังเป็นห่วงมากเหลือเกิน ต้องการจะตามไปด้วยแต่ฉู่เจียเสวียนไม่ยอม

ฉู่อีอีคือใคร? ผู้หญิงอสรพิษคนนั้น ใครจะรู้ว่าเธอจะทำอะไรฉู่เจียเสวียนหรือเปล่า

“อยากให้ฉันไปจากเมืองนี้” ฉู่เจียเสวียนกล่าวเรียบง่าย

การที่ฉู่อีอีนัดเธอก็เพื่อให้เธอออกไปจากเมืองนี้ อีกทั้งยังข่มขู่เธอด้วย

“อะไรนะ? คนเลวนั่นคิดว่าตัวเองเป็นใคร?” ถังถังได้ยินคำพูดของฉู่เจียเสวียนแล้ว ร้องด้วยความโมโหทันที กร่นด่าฉู่อีอีอยู่ในใจ

“อ่อ จริงสิ ฉู่อีอีเป็นคนสั่งการเรื่องที่ลอกเลียนแบบคราวก่อน” ฉู่เจียเสวียนเงยหน้าขึ้น มองถังถังตาไม่กระพริบ

“เขาทำเหรอ? ไม่น่าล่ะพวกเราสืบตั้งนานก็หาเบาะแสไม่เจอ”

“เรื่องครั้งนี้ก็ช่างมันเถอะ ต่อไปไม่ต้องกังวลแล้ว จริงสิ วันนี้ที่นัดคุณจางไว้ เธอไม่ได้ไปเหรอ” ฉู่เจียเสวียนเงยหน้ามองเวลาบนผนัง เอ่ยปากกับถังถัง

เธอบอกว่ามีนัดกับคุณจางเพื่อคุยเรื่องแต่งงานไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงยังอยู่ที่นี่ เธอนึกว่าเธอออกไปแล้วซะอีก

“อ่อ ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้ เห็นเธอกลับมาฉันก็วางใจแล้ว” พอฉู่เจียเสวียนเตือนถังถังก็นึกขึ้นมาได้ หยิบกระเป๋าเดินออกไปข้างนอกแล้ว

ฉู่เจียเสวียนมองดูเงาของถังถังที่หายไป รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆ จืดจางลง

ฉู่อีอี ช้าเร็วสักวันหนึ่ง โฉมหน้าที่แท้จริงของเธอจะต้องถูกเปิดเผยต่อหน้าทุกคนอย่างแน่นอน

ไม่ว่าเธอจะซ่อนเร้นได้ดีแค่ไหนก็ช่าง มันจะไม่มีความลับบนโลกใบนี้

ฉู่เจียเสวียนวางความกังวลในใจลง นึกถึงคำขู่ของฉู่อีอี มุมปากยกยิ้ม ในเมื่อเธอยอมรับแล้วว่าคราวก่อนเป็นฝีมือของเธอ เมื่อความลับเช่นนี้ตกอยู่ในมือของเธอแล้ว เธอนึกว่าเธอกลัวจริงๆ เหรอ

ถ้าหากเธอกล้าแตะต้องผมของเพื่อนเธอแม้แต่เส้นเดียวล่ะก็ เธอรับประกันได้เลย ว่าเธอจะโหดร้ายกว่าฉู่อีอีเมื่อสามปีก่อนอย่างแน่นอน หรือแม้แต่แย่กว่าเดิม!

มนุษย์ทำอะไร สวรรค์เฝ้ามองอยู่ ฉู่อีอี เธอคอยดูเถอะ ช้าเร็วสักวันหนึ่ง ความชั่วร้ายของเธอจะต้องถูกเปิดโปงอย่างแน่นอน

ดึงสติกลับมา ฉู่เจียเสวียนเริ้มจัดการต้นฉบับออกแบบในมือ จนกระทั่งกลางดึก ฉู่เจียเสวียนจึงวางปากกาในมือลง ออกไปจากร้านชุดแต่งงาน

รถมาจอดอยู่ด้านหน้าวิลล่า ฉู่เจียเสวียนลงมาจากรถ หลังจากบิดขี้เกียจแล้วก็เปิดประตูบ้านแล้วเดินเข้าไป

ซูซานซานได้ยินเสียงประตู รีบเดินไปที่ห้องครัวทันที เธออุ่นแกงเอาไว้แล้ว เธอจะต้องอุ่นให้ลูกสาวดื่ม

ตอนที่ 365 ตั้งใจทำให้ลูก

ฉู่เจียเสวียนเข้าไปในบ้าน ไม่เห็นเงาของซูซานซาน ก็รู้ว่าเธอจะต้องไปที่ห้องครัวแน่นอน รู้สึกอบุอ่นใจ หลงัจากวางกระเป๋าลงบนโต๊ะแล้ว ฉู่เจียเสวียนก็เดินเข้าไปในห้องครัว

“แม่คะ…” ฉู่เจียเสวียนเพิ่งเดินเข้ามาในห้องครัว ก็เห็นซูซานซานกำลังล้างจานก็เดินเข้าไปกอดเอวของเธอ

“ล้างมือเถอะ เดี๋ยวแม่จะอุ่นแกงให้ แกงนี้น่ะ แม่ต้มนานเลยนะ ตั้งใจทำให้ลูกเลย!” ซูซานซานยิ้มเอ่ย น้ำเสียงอ่อนโยน

“ค่ะ!” ฉู่เจียเสวียนได้ยินแล้วพยักหน้าเห็นด้วยทันที หลังจากล้างมือแล้วก็เดินออกไปรอซูซานซานยกน้ำแกงมาให้เธออย่างเชื่อฟัง

ทุกคืนที่กลับถึงบ้าน เธอรู้สึกว่าช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดก็คือการได้กินกับข้าวฝีมือซูซานซาน อีกทั้งการที่มีคนหนึ่งรอเธอที่บ้านคือเรื่องที่เธอรู้สึกว่ามีความสุขที่สุด

ไม่ช้า ซูซานซานก็ยกน้ำแกงที่อุ่นเสร็จแล้วออกมา วางอยู่ตรงหน้าของเธอ ฉู่เจียเสวียนรีบยื่นมือออกไปรับ ได้กลิ่นหอมอบอวล ริมฝีปากแดงๆ ของเธอยกยิ้มทำมุมสวยงาม

ซูซานซานเห็นท่าทางของฉู่เจียเสวียนที่กินอย่างเอร็ดอร่อย รู้สึกอบอุ่นในใจ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม

“แม่คะ ฝีมือของแม่ดีมากจริงๆ หนูอยากดื่มอีกถ้วย” ฉู่เจียเสวียนดื่มน้ำแกงในถ้วยหมดแล้ว พูดกับซูซานซาน

“ได้สิ” ซูซานซานยิ้มเอ่ย ยื่นมือรับถ้วยของฉู่เจียเสวียน เดินเข้าห้องครัวตักอีกถ้วยให้ฉู่เจียเสวียน

ฉู่เจียเสวียนก็ดื่มถ้วยที่สองหมดอย่างรวดเร็วมาก เธอดื่มจนอิ่มหนำสำราญ ยิ้มให้ซูซานซานจนดวงตาโค้งงอเหมือนพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว

ตกกลางคืน หลังจากฉู่เจียเสวียนดื่มแกงจนหมดและนั่งคุยกับซูซานซานบนโซฟาครู่หนึ่งแล้ว ก็ประคองซูซานซานขึ้นไปพักผ่อนชั้นบน

ส่วนเธอหลังจากที่อาบน้ำแล้ว ก็เข้าไปทำงานที่ห้องหนังสือสักพัก แล้วเธอจึงกลับห้องไปนอน

เข้าวันรุ่งขึ้น มีรถคันหนึ่งมาจอดที่หน้าวิลล่าของฉู่เจียเสวียน

ฉู่เจียเสวียนยังคงนอนอยู่บนเตียง จู่ๆ โทรศัพท์มือถือดังขึ้น ฉู่เจียเสวียนที่ดวงตาสะลึมสะลือยื่นมือคลำหาโทรศัพท์มือถือ หลังจากหรี่ตามองดูปุ่มรับสายครู่หนึ่งแล้ว เธอจึงรับสาย “ฮัลโหล…”

ได้ยินเสียงที่ง่วงซึม กงจวิ้นฉือรู้ว่าฉู่เจียเสวียนยังไม่ตื่นอย่างแน่นอน “เจียเสวียน ป่านนี้แล้ว คุณยังจะนอนอีกเหรอ ผมอยู่ข้างล่างบ้านคุณแล้ว”

ฉู่เจียเสวียนกระพริบตาถี่ ความง่วงจึงหายไปอย่างช้าๆ จวิ้นฉือมาแล้ว? ในใจคิดแบบนี้ รีบลุกขึ้นจากเตียง เดินไปมองที่หน้าต่าง เป็นไปตามคาด ตอนนี้รถขอกงจวิ้นฉือกำลังจอดอยู่ที่หน้าประตูของเธอ “คุณรอแป๊บนะ”

พูดจบ ฉู่เจียเสวียนก็วางหู เปิดประตูห้องแล้วเดินไปที่หัวบันได “แม่คะ จวิ้นฉือมาแล้ว เขาอยู่หน้าประตู แม่ไปเปิดประตูก่อนเถอะค่ะ หนูเปลี่ยนเสื้อเสร็จก็ลงไปแล้ว”

“จ้ะ” ที่ชั้นล่าง ซูซานซานตอบรับ หลังจากฉู่เจียเสวียนได้ยินเสียงตอบรับแล้ว รีบหันหลังเข้าห้องไปทันที ปิดประตู แล้วเข้าห้องน้ำไป

สิบนาทีต่อมา ฉู่เจียเสวียนแต่งตัวเรียบร้อยแล้วลงมาชั้นล่าง เห็นว่ากงจวิ้นฉือนั่งอยู่บนโซฟา เธอยิ้ม เดินเข้าไปหาเขา

เมื่อเห็นฉู่เจียเสวียน กงจวิ้นฉือดวงตาเป็นประกาย ผายมือเป็นเชิงบอกให้ฉู่เจียเสวียนนั่งลงข้างเขา

“ทำไมวันนี้คุณมาได้ล่ะ” ฉู่เจียเสวียนถามกงจวิ้นฉือ แววตาเปี่ยมรอยยิ้ม

“ผมคิดถึง…อาหารเช้าของคุณน้าซู ผมก็เลยมา” เสียงที่อบอุ่นของกงจวิ้นฉือดังก้องอยู่ในห้องรับแขก

“งั้นไปกันเถอะ พวกเราไปกันอาหารเช้ากัน!” ฉู่เจียเสวียนยื่นมือจูงกงจวิ้นฉือเดินไปยังห้องอาหาร หลังจากให้กงจวิ้นฉือนั่งแล้ว เธอก็เข้าไปช่วยในห้องครัว

ไม่นาน อาหารเช้าก็วางเต็มโต๊ะ

“นี่ นี่คือของที่แม่ฉันทำให้คุณเป็นพิเศษ!” ฉู่เจียเสวียนยื่นโจ๊กในมือให้กงจวิ้นฉือ พูดกับเขา

“ขอบคุณนะ” กงจวิ้นฉือยื่นมือรับ ยิ้มให้ฉู่เจียเสวียน

หลังจากที่สามคนนั่งลง ก็เริ่มทานอาหารเช้า หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว กงจวิ้นฉือก็ส่งฉู่เจียเสวียนไปทำงาน

ภายในรถ ฉู่เจียเสวีนยมองดูกงจวิ้นฉือที่ขับรถอย่างจริงจัง แววตาเปี่ยมด้วยความพึงพอใจ มีเขาอยู่มันดีจริงๆ