กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 428 ชอบแย่งผู้ชาย / ตอนที่ 429 รอดพ้นจากอันตราย

กับดักรักในรอยแค้น – ตอนที่ 428 ชอบแย่งผู้ชาย / ตอนที่ 429 รอดพ้นจากอันตราย
ตอนที่ 428 ชอบแย่งผู้ชาย

ตั้งแต่ที่เธอกลับมา เธอก็ไม่เคยอยู่อย่างมีความสุขเลยสักวัน ทุกคืนก็ไม่เคยนอนหลับได้อย่างสบายใจเลย!

หลังจากเผยหนานเจวี๋ยถูกวางสายแล้ว โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น

“ประธานเผย ได้ตำแหน่งแล้วครับ ตำแหน่งของคุณหนูฉู่อยู่ที่เลขที่สามสิบห้าถนนเฉิงซีหยาง” ผู้ช่วยกล่าวกับเผยหนานเจวี๋ย

เผยหนานเจวี๋ยได้ยินแล้วก็พยักหน้า ในใจอดไม่ได้ที่จะโล่งอก เขาโทรหาฉู่อีอีเพียงแค่ต้องการทดสอบว่าเธอเป็นต้นคิดเรื่องนี้หรือไม่ คิดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นคนทำจริงๆ

หลังจากเผยหนานเจวี๋ยรับสายแล้ว กำหนดตำแหน่งทันทีและพุ่งตรงไปยังทิศทางนั้น

เขาจะไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรไปเด็ดขาด เขาจะต้องปกป้องเธออย่างดี

ตอนนี้เขารู้อย่างชัดเจนแล้วว่าหัวใจของเขาอยู่ที่ไหน คิดว่าเมื่อก่อนนั้นตัวเองเป็นคนโง่จริงๆ ตอนที่เธอรักเขามากขนาดนั้นเขากลับไม่รู้จักรักษา

แต่กลับเลือกที่จะอยู่ด้วยกันกับคนที่โหดเ**้ยม เขาถูกอะไรบดบังสายตากันนะ

รถวิ่งอย่างรวดเร็วอยู่บนถนนและแซงคนอื่นตลอดทาง เขาไม่ได้สนใจรถตำรวจที่อยู่ข้างหลังเขาเลย เพราะสิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญเลยในตอนนี้

ฉู่เจียเสวียนมองดูผู้ชายเหล่านั้นรอบตัวเธอ หัวใจพยายามข่มตัวเองให้สงบนิ่งอยู่ตลอด

ฉู่อีอีมองไปที่ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของฉู่เจียเสวียนแล้วยิ้ม “ฉู่เจียเสวียน เห็นแล้วยัง? เธอชอบแย่งผู้ชายมากไม่ใช่เหรอ ฉันยกคนพวกนี้ให้เธอ เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอสบายตัวจนหนำใจเลยดีไหม”

ฉู่เจียเสวียนได้ยินคำพูดของฉู่อีอีแล้ว ดวงตาเบิกกว้าง แววตาที่มองเธอราวกับว่าเหลือเชื่อ

เธอคิดจะทำอะไรกันแน่ เธอไม่มีมนุษยธรรมสักนิดแล้วจริงๆ เหรอ

“เธอดูสิ ว่านี่คือใคร” ฉู่อีอียื่นมือชี้ที่หน้าจอ เงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นร่างหนึ่งเคลื่อนไหวช้าๆ อยู่ที่ด้านหลังหน้าจอ จากนั้นชายคนนั้นก็ปรากฏตัวต่อหน้าฉู่เจียเสวียน

เห็นเพียงรอยยิ้มด้วยเสน่ห์ชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา แววตาเผยความเย็นชา ลมหายใจอันตรายแผ่ซ่านออกมาจากตัว

‘เฉิงเฮ่า? ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่’ ฉู่เจียเสวียตื่นตระหนกในใจ

เฉิงเฮ่ามองต่ำ เห็นฉู่เจียเสวียนแล้วก็ยิ้ม รอยยิ้มนั้นชวนให้รู้สึกเยือกเย็นหัวใจ “คุณหนูฉู่ หวังว่าจะสบายดีนะ พวกเราเจอกันอีกแล้ว”

เฉิงเฮ่า พวกเขาคิดจะทำอะไรกันแน่ ทำไมฉู่อีอีถึงอยู่ด้วยกับเฉิงเฮ่าอีกล่ะ? สมองของฉู่เจียเสวียนหมุนคิดอย่างรวดเร็ว

ไม่น่าล่ะตอนนั้นเผยหนานเจวี๋ยถึงบอกให้เธอระวังเฉิงเฮ่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าฉู่อีอีจะติดต่อกับเฉิงเฮ่าแล้ว

ฉู่อีอีเธอทำแบบนี้ได้ยังไง ถ้าหากเผยหนานเจวี๋ยรู้ว่าผู้หญิงที่ตัวเองรักทำแบบนี้กับเขา เขาจะต้องเสียใจมากแค่ไหน

“เป็นคุณได้ยังไง” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากพร้อมมองเฉิงเฮ่า ในใจเกิดความหวาดกลัวที่อธิบายไม่ได้

“เห็นผมแล้วประหลาดใจมากใช่ไหม คุณหนูฉู่” เฉิงเฮ่ามองฉู่เจียเสวียนที่อยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่สดใสกว่าเดิม ทำให้มองดูแล้วตัวสั่นด้วยความกลัว

ฉู่เจียเสวียนเม้มปาก มองเฉิงเฮ่าตาไม่กระพริบ

ปีนั้นที่ฉู่อีอีตั้งครรภ์แล้วออกไปต่างประเทศ เธอก็ได้พบกับเฉิงเฮ่า เธอในตอนนั้นก็รู้สึกว่าเขาเป็นบุคคลอันตราย โดยเฉพาะเมื่อตอนที่เผยหนานเจวี๋ยพบว่าเขาเกี่ยวข้องกับยาเสพติด ในใจก็เกิดความหวาดกลัวต่อเขามากขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้

“รู้ไหมว่าทำไมผมถึงจับตัวคุณมา” เสียงของเฉิงเฮ่าดังขึ้น เจือปนความเย็นยะเยือก

“ถ้าคุณอยากใช้ฉันเพื่อต่อสู้กับเผยหนานเจวี๋ยล่ะก็ เกรงว่าจะต้องทำให้คุณผิดหวังแล้ว” ฉู่เจียเสวียนกล่าวด้วยเสียงชัดเจน ถ้าหากเขาต้องการใช้เธอเพื่อไปข่มขู่เผยหนานเจวี๋ยล่ะก็ งั้นเขาก็วางแผนผิดแล้วจริงๆ

“หึหึ ตอนนี้ผมถูกเขาข่มเอาไว้จนน่าสงสาร วันนี้ผมจะทำอะไรกับเขา คุณเป็นแค่ก้าวแรกของผมก็เท่านั้น” เฉิงเฮ่ากล่าว ค่อยๆ ขยับเข้ามาประชิดฉู่เจียเสวียน ยื่นมือบีบคางของเธอ มองเธอตาไม่กระพริบ

ฉู่เจียเสวียนมองตาเขา ในดวงตาไม่มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย

ตอนที่ 429 รอดพ้นจากอันตราย

เธอรู้เป็นอย่างดีว่าเฉิงเฮ่าที่อยู่ตรงหน้าเป็นคนอย่างไร วิธีของเขาจะต้องโหดร้ายมากอย่างแน่นอน นี่คือเรื่องที่ไม่ต้องสงสัยเลย

ฉู่อีอีมองดูจากด้านข้าง แววตาเผยรอยยิ้ม “ฉู่เจียเสวียน เป็นไงบ้าง เห็นเขาแล้วตกใจสินะ”

ได้ยินคำพูดของฉู่อีอีแล้ว เธอกวาดตามองเธออย่างเย็นชา ไม่ได้ตอบอะไร

ฉู่อีอีเห็นว่าใกล้จะได้เวลาแล้ว จึงเอ่ยปากขึ้น “เอาล่ะ ฉันต้องไปก่อนแล้ว เรื่องที่นี่ก็ยกให้คุณแล้วกัน”

“พี่สาว ขอให้พี่เพลิดเพลินกับบริการที่ฉันมอบให้พี่เถอะนะ” พูดจบ ฉู่อีอีก็มองฉู่เจียเสวียนด้วยความภาคภูมิใจ ท่าทางราวกับผู้ชนะ

เฉิงเฮ่าได้ยินคำพูดของฉู่อีอีแล้ว มองเงาของเธอที่จากไป ความเย็นชาวูบผ่านดวงตา เมื่อครู่ตอนที่เขาอยู่ข้างนอกได้ยินพวกเขาสองคนคุยกัน เมื่อครู่ถ้าหากฉู่อีอีคิดจะปล่อยฉู่เจียเสวียนไปล่ะก็ เขากับเธอจะได้เห็นดีกันอย่างแน่นอน

ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้อนาคตขึ้นทุกที ไม่ทันไรก็คิดจะปล่อยฉู่เจียเสวียนซะแล้ว

หันมองฉู่เจียเสวียนผู้งดงามตรงหน้า แววตาของเขาก็มืดมนลง ยื่นมือลูบคลำใบหน้าของฉู่เจียเสวียน

“จุ๊ๆ ผิวลื่นดีจริงๆ” คำพูดสกปรกลอยออกมาจากปากของเฉิงเฮ่า เขากลืนน้ำลาย

ฉู่เจียเสวียนมองดูคนตรงหน้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ในที่สุดแววตาก็เผยความตื่นตระหนก เธอควรจะทำอย่างไรกันนะ มือเท้าก็ถูกมัดไว้ ตอนนี้เธอไม่สามารถทำอะไรได้ทั้งนั้น

มองดูมือของเฉิงเฮ่าที่ยื่นมา ฉู่เจียเสวียนดิ้นรนไม่หยุดแต่กลับไร้ประโยชน์ กล้องที่อยู่ด้านข้างก็เริ่มทำงานแล้ว ไฟสีแดงที่กระพริบเป็นสัญญาณบ่งชี้ว่ามันกำลังทำงานอยู่ในขณะนี้

ฉู่เจียเสวียนราวกับว่าตกลงไปในห้วงลึก ไม่สามารถร้องขอความช่วยเหลือได้

สายตามองดูกระดุมเสื้อที่ถูกเฉิงเฮ่าปลดไปหนึ่งเม็ด ฉู่เจียเสวียนร้อนใจราวกับเสียสติ ร้องตะโกนอยู่ในใจไม่หยุด “เผยหนานเจวี๋ย ช่วยฉันด้วย เผยหนานเจวี๋ย”

ตอนนี้ในใจของฉู่เจียเสวียนนั้นหวาดกลัว ร้องตะโกนชื่อของเผยหนานเจวี๋ยไม่หยุด

สายตาเห็นว่ากระดุมเม็ดที่สองกำลังจะถูกปลดออกแล้ว น้ำตาเป็นประกายในดวงตาของฉู่เจียเสวียน มือที่ถูกมัดอยู่นั้นตอนนี้ถูกเธอดิ้นรนจนถลอก แต่ว่าเชือกนั้นยังคงมัดเธอไว้แน่น ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

หรือว่าเธอจะต้องจบลงแบบนี้จริงๆ ทั้งๆ ที่เธอยังมีเรื่องมากมายที่ยังไม่ได้ทำ ในใจอดไม่ได้ที่จะสิ้นหวังเล็กน้อย

จู่ๆ ประตูก็ถูกคนเปิดออกจากข้างนอกเสียงดัง ‘ปัง’ การพรวดพราดครั้งใหญ่ทำลายความเงียบสงบภายในห้อง

เดินเข้ามาหาเฉิงเฮ่าโดยไม่พูดไม่จา คว้าคอเสื้อของเขาแล้วชกเข้าไปทีหนึ่ง หลังจากเฉิงเฮ่าถูกชกแล้วก็ถอนร่นไปสองสามก้าว

“เฉิงเฮ่า นายกล้าดียังไง แม้แต่คนของฉันนายก็กล้าแตะต้อง!” เสียงทุ้มต่ำดังอสูรดังขึ้น ทำให้คนต้องหันไปมอง

ฉู่เจียเสวียนหันไปมองก็เห็นเผยหนานเจวี๋ยที่มาถึงราวกับเทพบุตร ความดีใจระคนประหลาดใจวูบผ่านในดวงตา

เผยหนานเจวี๋ยพุ่งเข้ามา เมื่อเขาเห็นฉู่เจียเสวียนผู้มีสีหน้าซีดขาว ดวงตาก็ดำคล้ำราวกับว่าน้ำหมึกจะสามารถหยดออกมาได้ เดินไปข้างหน้าถอดเสื้อนอกออกแล้วคลุมอยู่บนตัวของฉู่เจียเสวียน

เฉิงเฮ่าเห็นเผยหนานเจวี๋ยสีหน้าก็เปลี่ยนทันที ส่งสายตาให้กับคนที่อยู่ด้านข้าง พวกเขาพุ่งไปข้างหน้าทันที แต่เขากลับหันหลังจากไป

มุมปากบางๆ ของเผยหนานเจวี๋ยยกขึ้น เมื่อเห็นว่าเฉิงเฮ่ากำลังจะจากไป ก้าวเท้าต้องการจะไปข้างหน้า แต่คนกลุ่มนั้นกลับล้อมเอาไว้ เผยหนานเจวี๋ยยื่นมือเท้าออกไปต่อสู้โดยไม่คิดอะไรแล้ว

คนของเขากำลังรีบมุ่งหน้ามาทางนี้แล้ว ฉะนั้นเขาจึงไม่กลัวอะไร ไม่ช้า คนเหล่านั้นก็ถูกเขาทำร้ายจนล้มกองแล้ว

ตอนนี้กงจวิ้นฉือและคนอื่นๆ มาถึงข้างนอกแล้ว เผยหนานเจวี๋ยราวกับว่ามองไม่เห็น อุ้มฉู่เจียเสวียนแล้วเดินออกไป

เผยหนานเจวี๋ยอุ้มเธอแล้ววางเธอเข้าไปในรถอย่างดี จากนั้นก็เดินเข้าไปหากงจวิ้นฉือ

“เรื่องนี้ผมจะต้องสืบให้รู้เรื่อง ทางนี้ยกให้คุณก็แล้วกัน” เมื่อพูดกับกงจวิ้นฉือจบ เผยหนานเจวี๋ยก็หันหลังขึ้นรถ ขับรถพาฉู่เจียเสวียนจากไป