กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 588 มีลูกกั้นกลางระหว่างพวกเขา / ตอนที่ 589 ใจร้ายกับเธอแบบนี้

ตอนที่ 588 มีลูกกั้นกลางระหว่างพวกเขา

เขาทนไม่ได้จริงๆ ที่ฉู่เจียเสวียนอยู่กับผู้ชายคนอื่น

“อย่าบังคับฉัน…” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากด้วยความเจ็บปวด แม้ว่าตอนนี้เธอจะรู้ว่าเธอยังรักเขา แต่เธอก็ยังไม่ได้ตัดสินใจ

อีกทั้งยังมีลูกกั้นกลางระหว่างพวกเขา เธอไม่รู้จริงๆ ว่าควรยอมรับเขาอีกครั้งหรือไม่

“เจียเสวียน คุณมองหน้าผม” เผยหนานเจวี๋ยยื่นมือไปเงยคางของเธอ ให้เธอมองตาเขา

ฉู่เจียเสวียนเงยหน้าขึ้น เห็นแววตาที่ลึกซึ้งของเขา หัวใจก็เต้นแรงโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า

“หรือว่าคุณเต็มใจที่จะทำกับผมแบบนี้ คุณเต็มใจที่จะอยู่ด้วยกันกับเขาทั้งชีวิตเหรอ คุณเคยคิดหรือเปล่า ถ้าหากผมตายไปด้วยอุบัติเหตุครั้งนี้ แล้วคุณจะเสียใจชั่วชีวิตหรือเปล่า” น้อยครั้งที่เผยหนานเจวี๋ยจะพูดคำเหล่านี้ด้วยความอดทน

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน เขาคงไม่ยินยอมที่จะพูดคำเหล่านี้ แต่ว่าฉู่เจียเสวียนไม่เหมือนกัน เธอคือคนที่เขาต้องการจะปกป้องชั่วชีวิต

ใช่แล้ว การลักพาตัวในครั้งนี้มีผลกระทบต่อฉู่เจียเสวียนล้ำลึกมากจริงๆ

หวังอวิ๋นไฉ่เดินสู่เส้นทางแห่งนรกเพราะต้องการจะแก้แค้น ความเกลียดชังทำให้ผู้คนไร้เหตุผล สติสัมปชัญญะเสื่อมถอย และมันก็จะไม่มีวันเป็นเหมือนเดิม

เธอไม่อยากตกเป็นทาสให้กับความแค้นในอดีต เธอไม่ต้องการให้ตัวเองต้องเสียใจ

ชีวิตมนุษย์นั้นยืนยาวเพียงไม่กี่สิบปี แม้ว่าคุณมีชื่อเสียงมีเงินทองแล้วอย่างไรเหรอ ข้างกายไม่มีคนคนนั้นที่ผ่านร้อนผ่านหนาวไปกับคุณ สุดท้ายแล้วชีวิตก็จะไม่เติมเต็ม หรือว่าเธออยากเสียใจในภายหลังจริงๆ?

“หนานเจวี๋ย ให้เวลาฉันอีกหน่อย ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้ดี” ฉู่เจียเสวียนไม่ต้องการให้ตัวเองต้องเสียใจ แต่ว่ากงจวิ้นฉือรักเธอ และเขาก็มองเห็นเรื่องนี้

เผยหนานเจวี๋ยพยักหน้า “เรื่องนี้ถ้ายืดเยื้อนาน จะไม่ดีกับใครทั้งนั้น”

สิ่งที่ไร้เมตตาที่สุดในโลกนี้ก็คือคความรัก แต่สิ่งที่ให้หัวใจอบอุ่นที่สุดก็คือความรัก

บางคนสามารถสัมผัสความหวานได้จากความรัก บางคนสามารถสัมผัสกับความเกลียดชังได้จากความรัก ความรักเป็นได้ทั้งสวรรค์และนรก

ฉู่เจียเสวียนพยักหน้า ทันใดนั้นราวกับนึกอะไรบางอย่างได้ เธอทำหน้านิ่วคิ้วขมวด คืนที่ฉู่เจียเสวียนถูกลักพาตัว หวังอวิ๋นไฉ่พูดถึงเขาคนนั้น ไม่รู้ว่าหมายถึงใคร

“จริงสิ พวกคุณจัดการกับหวังอวิ๋นไฉ่ยังไง” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยถาม คิ้วขมวดกัน

อยู่ที่โรงพยาบาลหลายวันนี้ เธอเกือบลืมคนที่ชื่อหวังหวิ๋นไฉ่ไปแล้ว

มุมปากของเผยหนานเจวี๋ยยกขึ้น “อยู่ในคุก ขนาดผู้หญิงของผมก็กล้าแตะต้อง”

เมื่อพูดถึงหวังอวิ๋นไฉ่ ความกระหายเลือดผุดอยู่ในแววตาของเผยหนานเจวี๋ย เขาใจดีปล่อยเธอไปครั้งหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าเธอจะทำผิดซ้ำอีกอย่างไม่กลัวตาย

ถ้าไม่เห็นแก่การตายของฉู่อีอี เขาจะไม่เพียงส่งเธอเข้าคุกง่ายๆ แบบนั้นแน่นอน

เมื่อเห็นเธอเลือดอาบทั้งตัว เขาแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าพวกเขาทิ้งซะ

“ตอนแรก ฉันนึกว่าพวกเขาแค่อยากได้เงินของหวังอวิ๋นไฉ่ ก็เลยอยากจับฉัน แต่ฉันบอกให้ราคาพวกเขาสามเท่าและปล่อยให้พวกเขาปล่อยฉันไป แต่พวกเขาไม่เห็นด้วย”

ฉู่เจียเสวียนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนพูดต่อ “จนกระทั่งหวังอวิ๋นไฉ่โผล่ออกมา เธอพูดออกมาว่า ‘เขา’ ฉันไม่รู้ว่าเธอพูดถึงเขาคนไหน”

“จริงเหรอ” เผยหนานเจวี๋ยขมวดคิ้ว คิดว่าเรื่องนี้จะต้องมีใครสักคนร่วมกันวางแผนกับหวังอวิ๋นไฉ่แน่ๆ

ฉู่เจียเสวียนพยักหน้า เธอไม่มีความจำเป็นต้องโกหกเขาเรื่องนี้ ยิ่งไปกว่านั้นในช่วงเวลาที่สำคัญ หวังอวิ๋นไฉ่ยังเผยคำว่า ‘เขา’ ออกมา

เหมือนว่าเขาจะต้องตรวจสอบเรื่องนี้อย่างรอบคอบ บางครั้งสิ่งเล็กๆ น้อยๆ คำเดียวก็มีบทบาทสำคัญเช่นกัน

“คุณคิดว่าใช่เฉิงเฮ่าหรือเปล่า” ฉู่เจียเสวียนคาดเดา

เธอรู้สึกว่ามีเพียงคนเดียวที่เกลียดชังพวกเขาซึ่งก็คือเฉิงเฮ่า ตอนนี้ไม่รู้ที่อยู่เฉิงเฮ่าแน่ชัด เขาหลบในที่มืด พวกเขาอยู่ในที่แจ้ง เรื่องราวดูเหมือนยิ่งซับซ้อนขึ้นทุกที

ตอนที่ 589 ใจร้ายกับเธอแบบนี้

เมื่อพูดถึงเฉิงเฮ่า คิ้วของเผยหนานเจวี๋ยก็ขมวดกันแน่นกว่าเดิม เขาตามหาเขามาเนิ่นนานก็ยังไม่พบร่องรอยของเขา เขาราวกับระเหยได้อย่างไรอย่างนั้น

ไม่ว่าเขาจะหาอย่างไรก็หาไม่พบ ถ้าหากทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของเฉิงเฮ่าจริงๆ เช่นนั้นเรื่องมันก็ยากแล้ว

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าเผยหนานเจวี๋ยไม่ต้องการดึงฉู่เจียเสวียนเข้ามาเกี่ยวข้อง “ตอนนี้ที่อยู่ของเฉิงเฉ่าไม่แน่ชัด เขาบาดเจ็บสาหัส ไม่มีทางที่จะกลับมาเร็วแบบนี้”

“ไม่ต้องเป็นห่วง ทั้งหมดนี้ยังมีผมอยู่” เผยหนานเจวี๋ยปลอบเธอ

“ตอนนี้สภาพร่างกายคุณเป็นแบบนี้ ฉันยังต่อสู้ได้ดีกว่าคุณด้วยซ้ำ รักษาบาดแผลเถอะ พรุ่งนี้ฉันก็จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว” ตอนนี้ฉู่เจียเสวียนอยู่ที่โรงพยาบาลมาหลายวันแล้ว แผลบนร่างกายล้วนเป็นแผลภายนอก ตอนนี้หายแล้ว

“อืม จำไว้นะต้องดูแลผมทั้งชีวิต” จู่ๆ เผยหนานเจวี๋ยก็เอ่ยปากอย่างไร้เหตุผล

“คุณพักผ่อนให้เต็มที่ ฉันจะรับผิดชอบร่างกายของคุณเอง” ฉู่เจียเสวียนกล่าวด้วยความมั่นใจ ริมฝีปากแดงยกยิ้ม ดวงตาเป็นประกาย

เผยหนานเจวี๋ย ขอบคุณที่ช่วยฉันโดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเอง ขอบคุณที่ช่วยฉันโดยไม่รู้สึกเสียใจเลย

วิลล่าซีเจียว

มีเสียงทะเลาะดังขึ้นในห้องโถงอย่างต่อเนื่อง หลี่เซียนเซียนกำลังโต้เถียงกับซูหรานด้วยอารมณ์

“ไปให้พ้น ฉันไม่อยากเห็นคุณ!” หลี่เซียนเซียนพูดด้วยความโมโห เปลวไฟลุกไหม้อยู่ในแววตา

“ถ้าคุณไม่อยากกินจริงๆ งั้นคุณก็ดื่มน้ำสักหน่อยก็ได้” ซูหรานส่งแก้วให้หลี่เซียนเซียน และโน้มน้าวอย่างอารมณ์ดี

หลี่เซียนเซียนรับแก้วมาจากมือกับซูหราน ทันทีที่ยกมือขึ้น แก้วน้ำก็ร่วงลงพื้น เศษแก้วกระจัดกระจายเต็มพื้น

“คุณออกไปซะ ฉันจะไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล!” หลี่เซียนเซียนรู้ข่าวการบาดเจ็บของเผยหนานเจวี๋ยทางข่าวในโทรทัศน์ และเธอก็ไม่สามารถสงบจิตใจได้เลย

“ท่านประธานสั่งไว้ เขาไม่อยากให้คุณไปเยี่ยมเขาโดยเฉพาะ” แม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะโหดร้าย แต่

ซูหรานก็ยังคงพูดความจริง

ตั้งแต่เผยหนานเจวี๋ยย้ายออกจากวิลล่าที่ซีเจียวก็จงใจบอกเขาว่า ไม่ให้เธอปรากฏตัวในชีวิตของเขา

หลี่เซียนเซียนเนื้อตัวอ่อนแรง เธอนั่งลงบนโซฟาอย่างอ่อนแรง เธอเงยหน้าขึ้นมองซูหรานด้วยความตกใจราวกับว่าเธอไม่อยากจะเชื่อได้ว่าเผยหนานเจวี๋ยจะใจดำแบบนี้

“ฉันไม่เชื่อ คุณหลอกฉันใช่หรือเปล่า คุณจะต้องหลอกฉันแน่ๆ!” หลี่เซียนเซียนกล่าวหาซูหราน น้ำตาไหลรินไม่หยุด

ทำไมเขาถึงใจร้ายกับเธอแบบนี้ เธอยอมเสียสละแม้กระทั่งชีวิตให้เขา แต่ว่าทำไมเขาถึงได้โหดร้ายกับเธอขนาดนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ชอบเธอ แต่เธอก็ชอบเขาได้นี่นา

เห็นใบหน้าที่สวยงามของหลี่เซียนเซียนเปื้อนน้ำตา ซูหรานถอนหายใจอย่างจนปัญญา

แม้จะต้องการปล่อยให้เธอไปที่โรงพยาบาลมาก แต่ว่าเขาก็ไม่อาจขัดคำสั่งของเผยหนานเจวี๋ย

ในโรงพยาบาล เผยหนานเจวี๋ยนั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย เขากำลังอ่านข่าวในโทรศัพท์มือถือ เรื่องที่เขาบาดเจ็บถูกสื่อกระจายข่าวออกไปแล้ว

ก่อนหน้านี้พวกเขาได้เตือนหนังสือพิมพ์และนิตยสารอย่างชัดเจนแล้ว แต่ตอนนี้พวกเขากล้าท้าทายความอดทนของเขา

ใครกันแน่ ใครกันแน่ที่อยู่เบื้องหลัง

หรือว่าจะเป็นเฉิงเฮ่าจริงๆ

ดูเหมือนว่าเขาจะต้องฟื้นตัวโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้นร่างกายเช่นนี้จะไม่สามารถทำอะไรได้เลย

ขณะที่กำลังเหม่อลอย เสียงอันไพเราะดังขึ้นข้างหู “ดูอะไรอยู่เหรอ ดูซะจริงจังเชียว”

เผยหนานเจวี๋ยได้ยินแล้ว รีบข่มอารมณ์โกรธในใจ ยิ้มและมองฉู่เจียเสวียนด้วยสีหน้าอ่อนโยน “อรุณสวัสดิ์”

ฉู่เจียเสวียนหยิบโทรศัพท์มือถือมาจากในมือของเผยหนานเจวี๋ย เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง “ห้ามเล่นมือถือ!”

ร่างกายของเพิ่งจะดีขึ้นเล็กน้อย ทำไมถึงเริ่มเล่นมือถือแล้วล่ะ เมื่อแตะต้องมือถือก็ต้องทำงาน งานสำคัญกับเขาขนาดนั้นเชียวหรือ