กำเนิดใหม่ทายาทจอมมาร (Lucifer’s Descendant System) - ตอนที่ 37

ความกลัวของโนอาห์ต่อหัวหน้าก็อบลินเกิดขึ้นเมื่อนักรบที่อยู่แนวหน้าโจมตีไปที่มันและในช่วงที่ดาบของนักรบกำลังจะฟันลงไปที่ตัวของหัวหน้าก็อบลินในเสี้ยววินาทีนั้นหัวหน้าก็อบลินก็ล่องหนและหลบการโจมตีของนักรบก่อนที่จะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งและโจมตีกลับ

เมื่อเห็นว่านอกจากนักฆ่าก็อบลินตัวเล็กๆพวกนั้นแล้วหัวหน้าก็อบลินยังสามารถล่องหนได้โนอาห์ก็เริ่มกังวลว่าบางทีมันอาจจะเป็นไปไม่ได้ที่จะออกจากป้อมปราการนี้ได้โดยที่ไม่มีใครตาย

โนอาห์ใช้ประโยชน์จากช่วงที่ไม่มีมือนักฆ่าก็อบลินตัวใหม่ปรากฏขึ้นมาโนอาห์เปิดมือและเรียกลูกไฟของเขาขึ้นมาและขว้างมันไปที่หัวหน้าก็อบลิน และเนื่องจากหัวหน้าก็อบลินกำลังมุ่งความสนใจอยู่ที่คนตรงหน้า ทำให้ลูกบอลไฟของโนอาห์พุ่งเข้าใส่ใบหน้าของมันอย่างสมบูรณ์แบบ แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแตกต่างกับก็อบลินตัวอื่นๆที่โดย หัวหน้าก็อบลินไม่ได้กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเหมือนที่ตัวอื่นๆโดน เพราะนั้นเป็นเพราะความหนาของผิวของมัน เมื่อเปลวไฟลุกขึ้นได้ไม่นานมันก็ดับลงอย่างรวดเร็ว

นี่อาจจะมีเหตุผลสองอย่าง ประการแรก เปลวไฟไม่สามารถเผาผลาญสิ่งใดๆก็ตามที่มีความต้านทานสูงและนั่นก็อาจจะเป็นหัวหน้าของก็อบลินตัวนั้น อย่างที่สอง โนอาห์ไม่ได้มุ้งเน้นไปที่การเสริมพลังของลูกไฟได้เนื่องจากมีความเป็นไปได้ว่าจะมีนักฆ่าก็อบลินปรากฏขึ้นทันทีในขณะที่เขากำลังเตรียมการนั้น ดังนั้นเปลวไฟจึงอยู่ได้ไม่นาน

บริเวณที่หัวหน้าก็อบลินถูกลูกไฟ ในส่วนตรงนั้นถูกเผาไหม้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นผิวหนังที่บางขึ้นของหัวหน้าก็อบลิน แต่แค่นั้นไม่เพียงพอที่จะมีผลต่อสิ่งใดๆในการต่อสู้ เพราะแม้ว่าเนื้อของมันจะบางลงนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันหยุดการป้องกันของมันทันที และถ้าจะเล็งไปที่หัวของมันทั้งหมด มันก็คงจะระวังตัวมากขึ้น

ในขณะที่โนอาห์เสกลูกไฟอีกลูกเพื่อขว้างใส่หัวหน้าก็อบลินจากอีกมุมหนึ่ง ที่หางตาของเขาก็เห็นร่างสีดำขนาดเล็กกำลังมุ่งหน้าไปหานักเวทย์คนหนึ่งของกลุ่ม โนอาห์เปลี่ยนเป้าหมายของลูกไฟในมือของเขาจากหัวหน้าก็อบลินไปเป็นก็อบลินนักฆ่าตัวนั้นแทน และวิ่งไปหามันทันที

คราวนี้โนอาห์ตระหนักได้ว่าเขาไม่จำเป็นต้องผลักนักเวทย์ให้หลบไปเพื่อไม่ให้เขาถูกแทง เพราะเนื่องจากก็อบลินนักฆ่าตัวนั้นตกใจที่ลูกไฟพุ่งมาหามัน และมันก็ถอยหลังกลับทันทีเพื่อหลบลูกไฟนั้น และนั่นก็ทำให้ข้อสันนิฐานของโนอาห์ถูกต้อง ข้อแรกก็อบลินนักฆ่าตัวอื่นๆกำลังรอที่จะโจมตีอยู่เสมอ ข้อสอง ก็อบลินนักฆ่าพวกนี้มีความว่องไวและฉลาดมากกว่าก็อบลินตัวอื่นๆ

หลังจากบังคับให้ก็อบลินหลบการโจมตีของเขาโนอาห์ก็ตระหนักว่านักรบกำลังตะโกนอะไรบางอย่าง เมื่อเขาหันไปดูว่ามันคืออะไรโนอาห์ก็สังเกตว่าหัวหน้าก็อบลินหายไป และมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว

‘แย่แล้ว…มันจะไปโผล่ที่ไหนกัน…?’ โนอาห์คิดในขณะที่เขามองจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งเพื่อค้นหาหัวหน้าก็อบลิน แต่ในฐานะนักฆ่าที่มีประสบการณ์แน่นอนว่าหัวหน้าก็อบลินจะไม่ทำผิดพลาดเรื่องเล็กน้อยเช่นการทิ้งร่องรอบไว้

“อ๊ากกก!!!” โนอาห์ได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากข้างๆเขา

เมื่อเขาหันกลับไปโนอาห์ก็เห็นว่าหัวหน้าก็อบลินยืนอยู่ข้างๆผู้รักษาของกลุ่ม เขาเป็นชายอายุ 25 ปีที่เงียบมากเงียบจนถึงขั้นที่ว่าเสียงกรีดร้องนี้เป็นครั้งแรกที่โนอาห์ได้ยินเสียงของชายคนนี้ ในป้อมปราการอาห์ไม่สนใจว่าใครก็ตามจะตกอยู่ในอันตราย เพราะคนเหล่านี้ไม่ใช่คนที่เขารู้จักหรือติดต่อด้วย สิ่งที่สำคัญคือพวกเขาอยู่ในป้อมปราการและทุกชีวิตก็มีความเสี่ยงที่จะถูกฆ่าหมด และถ้าเขาไปช่วยก็มีโอกาสที่ตัวเขาเองจะตายด้วยเช่นกัน ถ้าหากมีคนตายพวกเขาก็จะได้รับเงินมากขึ้นในตอนจบป้อมปราการด้วย แต่ในตอนนั้นโนอาห์ก็ไม่ได้หยุดความคิดที่จะวิ่งเข้าไปหาหัวหน้าก็อบลินเพื่อที่จะช่วยชายคนนั้น

หัวหน้าก็อบลินมองไปด้านข้างและสังเกตเห็นว่ามีมนุษย์คนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาเขาพร้อมมีดสั้นในมือ เมื่อเห็นสิ่งนี้บอสด้วยมือข้างหนึ่งก็ชี้มีดสั้นของมันไปที่โนอาห์ในขณะที่อีกข้างหนึ่งมันขัดขวางการแทงที่นักธนูพยายามจะแทงมาที่มัน น่าเศร้าที่การแทงนั้นมีเทคนิคที่เล็กน้อยเกินไป มันจึงไม่ได้ให้ความสำคัญในการป้องกันมากนัก แต่ปกติแล้วมันจะเป็นปัญหาสำหรับโนอาห์ถ้าหัวหน้าก็อบลินจะใช้มือทั้งสองข้างในการต่อสู้ ตอนนี้มันเป็นเรื่องดีสำหรับเขาที่เขาได้รับการสนับสนุนจากนักธนูทำให้มืออีกข้างของหัวหน้าก็อบลินไม่ว่าง ถ้าไม่เช่นนั้นโนอาห์ก็คงไม่สามารถสู้กับหัวหน้าก็อบลินได้เลย หากมันไม่ถูกแทงไปก่อนสองสามครั้ง

แต่เมื่อเป็นเช่นนี้โนอาห์จึงได้โอกาสทดสอบสิ่งใหม่ๆทันที

แม้ในขณะที่เขากำลังวิ่งเข้าหาหัวหน้าก็อบลินเขาก็รู้สึกได้ถึงความแตกต่างบางอย่างเกี่ยวกับตัวเอง ก่อนอื่นเวลาที่เขาวิ่งหาหัวหน้าก็อบลินความเร็วที่เขาวิ่งได้เต็มที่เร็วกว่าเวลาที่เขาใช้ก่อนหน้านี้มาก

เมื่อมีดสั้นของเขาปะทะเข้ากับของหัวหน้าก็อบลิน ร่างกายของโนอาห์ก็รู้สึกตื่นเต้นมาก เขารู้สึกเลือดในร่างกายของเขากำลังเดือนพล่าน โนอาห์รู้สึกว่าความแข็งแกร่งของหัวหน้าก็อบลินนั้นมากกว่าความแข็งแกร่งที่เขาสามารถต้านทานได้ตามปกติ ถ้าโนอาห์ปะทะกับหัวหน้าก็อบลินโดยใช้ร่างกายที่ยังไม่ได้เพิ่มเลเวลของเขาขึ้นมา ร่างกายของเขาจะต้องถอยหลังไปอย่างน้อยครึ่งก้าวหลังจากการปะทะครั้งนี้

แต่ตอนนี้เขาเพิ่มเลเวลขึ้นมาได้แล้ว และแม้ว่าพรของโนอาห์จะไม่ได้เพิ่มหรือเน้นไปที่ความแข็งแกร่งของร่ายกายแต่โนอาห์ก็ยังสามารถต้านทานแรงกระแทกครั้งนี้ได้

หัวหน้าก็อบลินมองมาที่โนอาห์พร้อมกับความประหลาดใจ เนื่องจากเสื้อผ้าของมนุษย์คนนี้มันจึงสันนิษฐานได้ว่ามนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าของมันมุ่งเน้นไปที่ความคล่องตัว โดยเฉพาะมนุษย์คนนี้ใช้มีดสั้นขนาดเล็ก แต่มันไม่ได้คิดว่าความแข็งแกร่งของมนุษย์คนที่อยู่ตรงหน้าของมันตอนนี้จะน้อยกว่ามนุษย์ที่ต่อสู้ด้วยดาบเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

น่าเสียดายที่แม้ว่าโนอาห์สามารถต้านทานการโจมตีของหัวหน้าก็อบลินได้ แต่เขาก็เห็นเศษเหล็กเล็ก ๆออกมาจากมีดของเขาเอง ความแตกต่างระหว่างมีดต่อสู้ของมนุษย์ธรรมดากับอาวุธที่ได้รับพรนั้นใหญ่มาก แต่ข้อดีของการใช้มีดขนาดเล็กเช่นเดียวกับมีดที่โนอาห์ใช้คือเขาได้รับอิสระให้สามารถทำอย่างอื่นได้ด้วยมืออีกข้างของเขาเอง

หัวหน้าก็อบลินกำลังหดแขนของมันลงหลังจากการเผชิญหน้ากับโนอาห์และเตรียมพร้อมที่จะโจมตีอีกครั้ง และเมื่อมันเห็นมืออีกข้างของมนุษย์กำลังพุ่งมาหามันพร้อมกับบางสิ่งที่เร่าร้อน เมื่อเห็นว่าสิ่งที่ส่องประกายคือเปลวไฟประหลาดที่มันเคยโดนมาก่อนแล้วหัวหน้าก็อบลินก็กังวล

และด้วยความกังวลนั้นมันพยายามยกมือขึ้นเพื่อป้องกันใบหน้าของมันเอง แต่หัวหน้าก็อบลินตระหนักได้ว่ามันไม่เร็วพอที่จะหยุดลูกไฟที่กำลังพุ่งเข้าไปที่ใบหน้าของมัน มันจึงตัดสินใจทำแบบเดิมอีกครั้ง ร่างกายของมันหายไปและลูกไฟที่โนอาห์ปล่อยไปก็ผ่านจุดที่หัวหน้าก็อบลินเคยยืนอยู่

ในขณะนั้นโนอาห์เริ่มกังวลมากขึ้นเนื่องจากในตอนแรกเขาเชื่อว่าความสามารถนี้เป็นเพียงการล่องหนบางอย่าง แต่เมื่อเขาเห็นลูกไฟผ่านไปในจุดที่หัวหน้าก็อบลินยังอยู่เมื่อครึ่งวินาทีที่แล้วโนอาห์ก็คิดว่าความสามารถนี้ทำให้ตัวของมันหายไปที่ไหนสักแห่งและไม่สามารถทำอะไรมันได้ โชคดีที่ยิ่งมีทักษะที่ทรงพลังมากเท่าไหร่ก็ยิ่งต้องเสียค่าใช้จ่ายในการใช้มากขึ้นเท่านั้นดังนั้นหากหัวหน้าก็อบลินใช้ความสามารถไปแล้วสองครั้ง บางทีมันอาจจะไม่สามารถใช้ได้บ่อยๆอีก

ทั้งกลุ่มตื่นตัวทันที นักรบที่ไม่ได้ปกป้องผู้รักษาในตอนแรกต่างรู้สึกท้อแท้ แต่พวกเขาก็ไมได้ปล่อยให้มันส่งผลกระทบต่อพวกเขามากนัก พวกเขารีบค้นหาว่าหัวหน้าก็อบลินซ่อนตัวอยู่ที่ไหน

แจสเปอร์ตื่นตัวเต็มที่ในเวลานั้น เขาตระหนักว่าทักษะของหัวหน้าก็อบลินนั้นมีปัญหามากกว่าที่เขาคิดเช่นเดียวกับที่โนอาห์คิด หากเป็นเพียงทักษะการล่องหนขั้นพื้นฐานกลุ่มของเขาก็สามารถล่อหัวหน้าก็อบลินเข้ามุมและโจมตีมันได้ เพราะแม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นแต่การโจมตีก็ยังคงทำได้ต่อไป แต่ในกรณีนี้ที่หัวหน้าก็อบลินหายไปจากการต่อสู้และไม่สามารถจับต้องได้ แม้ว่ากลุ่มของเขาจะจับมันเข้ามุมไหนสุดท้ายมันก็จะหนีออกไปได้อยู่ดี

ในขณะที่ทุกคนกำลังมองหาว่าก็อบลินตัวใหญ่อยู่ที่ไหนกลุ่มก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับก็อบลินตัวน้อยที่อยู่รอบตัวพวกเขา ขณะที่พวกเขาค้นหาบางสิ่งไปมาเพื่อระบุว่าหัวหน้าก็อบลินซ่อนตัวอยู่ที่ไหนพวกเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังขึ้นสามครั้งในขณะที่เสียงโลหะกระแทกเข้ากับโลหะดังขึ้นพร้อมกัน

อบิเกลมองย้อนกลับไปเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น เธอกลัวว่าบอสอาจจะโผล่มาใกล้ๆเธอ แต่เมื่อเธอเห็นว่ามีก็อบลินนักฆ่าสี่ตัวปรากฏตัวขึ้นมาเธอก็ไม่รู้ว่าเธอควรจะดีใจไหมที่มันไม่ใช่หัวหน้าก็อบลิน

สิ่งที่เธอเห็นอยู่ตอนนี้คือมือสังหารสามคนกำลังโจมตีนักเวทย์สามคนที่แยกจากกันในขณะที่ก็อบลินอีกตัวกำลังไปโจมตีผู้ถูกเลือกอีกหนึ่งคนที่ทำการป้องกันคนอื่นๆอยู่

‘พวกมันฉลาด พวกมันรู้ว่าเขาคือคนที่ปกป้องแนวหลังอยู่’ อบิเกลคิดขณะที่เธอดึงสายธนูและเล็งลูกธนูไปที่ก็อบลินที่กำลังโจมตีผู้รักษาที่บาดเจ็บอยู่แล้ว

น่าเสียดายสำหรับเธอเมื่อเธอเล็งไปที่ก็อบลินนักฆ่า ผู้ถูกเลือกอีกคนก็หันมาหาเธอทันทีด้วยท่าทางตกใจ

เธอใช้เวลาครึ่งวินาทีในการทำความเข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงมองมาที่เธอ แต่เมื่อเธอเห็นว่าการจ้องมองของพวกเขาไม่ได้มองมาที่เธอจริงๆ แต่มองไปที่บางสิ่งที่อยู่เบื้องหลังเธอ อบิเกลก็กลืนน้ำลายและยอมรับว่าตอนนี้เธออาจจะตายแล้ว หัวหน้าก็อบลินได้ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของเธอ และจากระยะห่างของเธอในตอนนี้และผู้ถูกเลือกคนอื่นๆ ไม่มีใครที่อยู่ในกลุ่มที่มีพรที่สามารถมาช่วยเธอได้ทันเวลา

แต่บางสิ่งก็ทำให้อบิเกลประหลาดใจ อยู่ๆเธอก็รู้สึกได้ว่าอุณหภูมิด้านหลังของเธอสูงขึ้นในทันที และในตอนนั้นเองเธอก็ได้ยินเสียงโลหะปะทะกันดังมาจากด้านหลังของเธอ

เมื่อเธอหันกลับมาอบิเกลแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง ผู้ถูกเลือกคนที่เธอเกลียดชังมาก่อนในตอนแรกที่ก่อนหน้านี้เขาอยู่ห่างจากเธอถึง 4 เมตรและกำลังสู้กับก็อบลินนักฆ่าอยู่ กลับมาปรากฏตัวด้านหลังของเธอพร้อมกับป้องกันมีดของหัวหน้าก็อบลินไว้

‘เขามาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่…?’