กำเนิดใหม่ทายาทจอมมาร (Lucifer’s Descendant System) - ตอนที่ 66

ผิดหวัง นั่นเป็นคำที่อธิบายสิ่งที่โนอาห์รู้สึกได้ดีที่สุดเมื่อเขาเห็นหัวหน้าป้อมปราการที่กำลังจะตายต่อหน้าเขาและคนอื่นๆในกลุ่ม

พวกเขาใช้เวลามากมายตั้งแต่เข้ามาในป้อมปราการจนกระทั่งถึงเวลาที่พวกเขาฆ่าหัวหน้าป้อมปราการได้สำเร็จ ตอนนี้แจสเปอร์ต้องการพักผ่อนเป็นอย่างมากหลังจากที่พวกเขาฆ่ามอนเตอร์ไปหลายกลุ่มในป้อมปราการแห่งนี้ โนอาห์ไม่ได้เข้าไปช่วยแจสเปอร์เพื่อที่จะรีบเร่งกำจัดมอนเตอร์อย่างรวดเร็วและจบป้อมปราการให้เร็วที่สุด เพราะเขาไม่ต้องการที่จะหมดพลังงานเมื่อเวลาผ่านไป

ดังนั้นพวกเขาจึงใช้เวลาถึง 7 ชั่วโมงนับจากที่พวกเขาเข้ามาในป้อมปราการ จนถึงตอนที่พวกเขาฆ่าหัวหน้าป้อมปราการ ทุกคนนำอาหารมาเพิ่ม ดังนั้นเวลาจึงไม่ใช่ปัญหาในเรื่องนี้ แต่ว่าเมื่อพวกเขาฆ่าหัวหน้าป้อมปราการได้สำเร็จทุกคนก็หมดแรงจากการต่อสู้เป็นเวลานาน

กลุ่มนี้ประกอบด้วยผู้ถูกเลือกระดับ E ที่อยู่ในระดับหัวกะทิทั้งนั้น ดังนั้นโนอาห์จึงไม่ต้องแสดงความสามารถในการเทเลพอร์ตที่เขามีอยู่ ไม่มีใครเสียชีวิตและไม่มีการบาดเจ็บที่ร้ายแรงเกิดขึ้น พวกเขามีเพียงบาดแผลเล็กๆน้อยๆที่สามารถรักษาได้ด้วยพรแห่งการรักษา

ทั้งกลุ่มไม่เข้าใจว่าทำไมโนอาห์จึงต้องเผาศพของมอนเตอร์ทุกตัวที่พวกเขาฆ่า แต่แจสเปอร์บอกว่าเขาก็คิดว่ามันแปลกแต่มันเป็นเหมือนกับอาการจุกจิกของโนอาห์ที่เขาต้องเผาศพของมอนเตอร์อยู่เสมอ และด้วยคำอธิบายนี้ทั้งกลุ่มจึงคิดว่ามันเป็นการกระทำที่ค่อนข้างโง่เพราะนั่นทำให้เขาเสียพลังงานไปอย่างสูญเปล่า

แต่เนื่องจากโนอาห์ไม่เคยหมดแรงระหว่างการบุกป้อมปราการ ผู้คนจึงลืมเกี่ยวกับสิ่งที่เขาทำและเชื่อว่าเขาทำเพราะเขาสามารถทำได้ เพราะไม่ว่าเขาจะเสียพลังงานไปมากแค่ไหน เขาก็มีพลังงานสำรองมากจนไม่ต้องไปสนใจเรื่องตรงนั้น เช่นเดียวกับผู้ที่มีพรที่บินได้เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาต้องการพวกเขาก็จะทำ พวกเขาเชื่อว่านี่เป็นกรณีเดียวกันกับโนอาห์

เมื่อโนอาห์กลับเข้ามารวมกับกลุ่มอีกครั้งหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจของตัวเองแล้วทุกคนก็สุภาพกับเขามากขึ้นกว่าแต่ก่อน เนื่องจากพวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานมากเมื่อไม่มีเขา และการกลับมาของเขาได้ช่วยกลุ่มได้มากจนผู้ถูกเลือกคนอื่นๆก็รู้สึกขอบคุณเขา ความรู้สึกแย่ๆทั้งหมดที่พวกเขารู้สึกต่อโนอาห์โดยคิดว่าเขาอ่อนแอและไร้ประโยชน์ ถูกล้างด้วยภาพลักษณ์ที่เขาสร้างขึ้นจากการเป็นนักเวทย์ที่ทรงพลัง น่าเสียดายที่ไม่มีใครในกลุ่มรู้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขา

‘การเข้าร่วมในป้อมปราการนี้กับกลุ่มที่มีแต่คนแข็งแกร่งเป็นทางเลือกที่ดีจริงๆ เพราะถึงแม้มันจะต้องใช้เวลาอีกสักหน่อยกว่าจะได้รับค่าประสบการณ์เพียงพอในการพัฒนา แต่มันก็ทำให้ฉันมั่นใจว่าฉันจะรอดและจะได้รับค่าประสบการณ์มากขึ้นในอนาคตจากป้อมปราการระดับสูงที่เราจะไป มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่จะเอาตัวเองไปเสี่ยงเพื่อให้ได้รับค่าประสบการณ์มากมายในระยะเวลาอันสั้น และจบลงด้วยความตายโดยที่ไม่มีโอกาสได้ใช้มัน’ โนอาห์คิดอย่างพึงพอใจขณะมองไปที่กระเป๋าเป้บนหน้าตักของเขา เขานั่งลงบนพื้นและรอให้ประตูเปิดเพื่อที่เขาจะได้ออกจากป้อมปราการ

ผู้ถูกเลือกอีกคนหนึ่งก็ทำเหมือนโนอาห์เขานั่งอยู่บนพื้นเพื่อพักผ่อน ดูแลบาดแผลของกันและกันก่อนจะพูดคุยกันเพื่อรอให้ประตูมิติปรากฏขึ้น

ทันใดนั้นเองทุกคนในกลุ่มก็ได้ยินเสียงคำรามด้วยความโกรธจากระยะไกล ทุกคนในกลุ่มคุ้นเคยกับเสียงคำรามนี้ดี เพราะเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนพวกเขาก็ตกใจกับเสียงแบบเดียวกัน และด้วยเสียงนี้ทำให้หลายๆคนเชื่อว่าพวกเขาจะต้องตายในวันนี้อย่างแน่นอน

ในตอนนั้นพวกเขาคิดว่าเป็นหัวหน้าป้อมปราการที่ออกมาจากที่เก็บตัวของมันด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่เมื่อเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง พวกเขาก็เริ่มลืมสิ่งที่เกิดขึ้น

หลังจากสังหารหัวหน้าของป้อมปราการนี้ไปแล้ว ผู้ถูกเลือกก็ยังจำเสียงคำรามนี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะพวกเขาได้ฆ่าหัวหน้าของป้อมปราการนี้ไปแล้ว เมื่อเสียงคำรามนี้ถูกส่งออกมาอีกครั้งมันจึงทำให้ทุกคนไม่ระวังตัว

เป็นที่รู้กันทั่วไปว่ามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดในป้อมปราการคือหัวหน้าป้อมปราการเสมอ ดังนั้น หลังจากที่พวกเขาฆ่าหัวหน้าของป้อมปราการนี้ไปแล้ว พวกเขาก็รู้สึกปลอดภัยมากขึ้น พวกเขายืนรอประตูมิติอย่างไร้กังวล แม้แต่หัวเราะให้กันและกัน

แต่ตอนนี้ แม้ว่าพวกเขาจะเพิ่งฆ่าหัวหน้าป้อมปราการไปแล้ว และเห็นได้ชัดว่าหัวหน้าป้อมปราการตัวนี้มีพลังมากกว่ามอนเตอร์ทั่วไปหลายเท่า แต่เสียงคำถามก็ยังปรากฏขึ้นอีกครั้งอีกทั้งเสียงคำรามในครั้งนี้ยังดุดันและน่ากลัวกว่าเสียงคำรามของหัวหน้าป้อมปราการที่เขาเพิ่งฆ่าไปหลายเท่า ความหวาดกลัวที่พวกเขารู้สึกเมื่อตอนที่พวกเขาได้ยินครั้งแรกกลับมาอีกครั้งพร้อมกับความกลัวตาย

ผู้ถูกเลือกกลัวการสันนิษฐานที่พวกเขากำลังคิดอยู่ในใจว่าทำไมประตูมิติถึงยังไม่ปรากฏสักที เพราะหากเป็นไปตามสันนิษฐานของพวกเขาพวกเขาจะต้องจัดการกับมอนเตอร์ที่กำลังคำรามอยู่นี้ และมอนเตอร์ที่กำลังคำรามอยู่นี้มีพลังมากกว่าหัวหน้าป้อมปราการที่พวกเขาฆ่าอย่างชัดเจน แต่น่าแปลกที่พวกเขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับมอนเตอร์ตัวนี้มาก่อนเลย ไม่ยังงั้นป้อมปราการนี้จะต้องถูกจัดอยู่ในระดับ D เป็นอย่างน้อย

คนเดียวที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่นคือโนอาห์ แต่เขาไม่ได้เข้ามาในป้อมปราการนี้โดยที่รู้ว่ามีเจ้าตัวนี้อยู่แล้ว เขาเพิ่งค้นพบมันในขณะที่เขาไปทำภารกิจที่เขาได้รับจากระบบให้สำเร็จเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

– เริ่มย้อนอดีต –

เมื่อโนอาห์เคลื่อนย้ายเข้าไปในรังขนาดใหญ่ที่อยู่บนยอดต้นไม้ โนอาห์ก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เขาเห็นข้างใน โทเท็มเป็นสิ่งที่เขาหวังว่าจะได้พบอยู่แล้ว แต่รอบๆโทเท็มยังมีอย่างอื่นอยู่อีกนับร้อยใบ

นั่นคือไข่ ไข่จำนวนนับไม่ถ้วน มันมีขนาดเท่ากับมือของผู้ใหญ่และมันถูกวางไปทั่วทั้งรัง โนอาห์ตกใจกับสิ่งที่เขาเห็นมาก เขารู้อยู่แล้วว่าสามารถหาไข่มอนเตอร์จากภายในป้อมปราการได้ หากผู้ถูกเลือกได้รับไข่เหล่านี้และนำมันไปที่ร้านขายมอนเตอร์ ร้านขายมอนเตอร์ย่อมจ่ายให้พวกเขาอย่างดีในไข่ที่พวกเขาได้มา โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเป็นมอนเตอร์ที่แปลกใหม่ เนื่องจากหนูเริ่มอิ่มตัวในตลาดการซื้อขายมอนเตอร์ในปัจจุบันแล้ว

แต่สิ่งที่ทำให้โนอาห์ประหลาดใจจริงๆไม่ใช่ไข่ที่อยู่ที่นั่น แต่เป็นสิ่งที่ฟักออกมาจากไข่ตั้งหาก เพราะไข่บางฟองที่อยู่ที่นั่นฟักออกมาแล้ว และมอนเตอร์ตัวน้อยเหล่านี้ที่มีอายุเพียงไม่กี่วันได้เติบโตขึ้นเป็นขนาดที่ใหญ่กว่านกคลั่งปกติ หรือนั่นก็คือไข่เหล่านี้ไม่ได้มาจากนกคลั่งทั่วไปเลย

เมื่อสังเกตขนาดของมอนเตอร์ที่มีอายุเพียงไม่กี่วัน โนอาห์ได้ตั้งสมมติฐานที่ทำให้เขากลัวขึ้นมา หรือว่าจริงๆแล้วไข่เหล่านี้เป็นไข่จากนกคลั่งอีกประเภทหนึ่ง ไข่จากหัวหน้านกคลั่ง

หากเขาพบไข่แค่หนึ่ง สอง หรือสามฟองนั่นเป็นสิ่งที่เขายอมรับได้ แต่โนอาห์กลับพบไข่อยู่ตรงหน้าของเขาหลายสิบฟอง มันเกือบจะเป็นร้อยๆฟองเลยด้วยซ้ำ หากหัวหน้านกคลั่งฟักมอนเตอร์ตัวน้อยเหล่านี้ออกมาได้ทั้งหมด พวกมันสามารถกำจัดกลุ่มผู้ถูกเลือกระดับ D ได้ง่ายๆเลยทีเดียว

‘ป้อมปราการแห่งนี้กำลังมีการวิวัฒนาการยังงั้นหรอ?‘ โนอาห์เริ่มพยายามค้นหาคำตอบในสิ่งที่เขาเห็น

‘บางทีสิ่งนี้อาจเป็นสาเหตุของเรื่องนี้?’ เขาคิดขณะจ้องไปที่โทเท็มที่เริ่มถูกระบบดูดซับมาตั้งแต่เขาปีนเข้าไปในรัง และตอนนี้โทเท็มรูปพระเจ้าก็เหลือเพียงขาแล้ว

โนอาห์ไม่มีเวลาไปสนใจว่าเป็นเทพเจ้าองค์ไหนที่ถูกสลักเป็นโทเท็มอันนี้ เนื่องจากเขากังวลเรื่องไข่มากเกินไป ภารกิจของเขาคือปล่อยให้ระบบดูดซับความศักดิ์สิทธิ์ของโทเท็มทั้งหมด แต่เมื่อโนอาห์เห็นไข่จำนวนมากที่ยังไม่โต โนอาห์ก็มีความคิดที่ว่าไข่พวกนี้อาจจะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับเขา ถึงแม้โนอาห์จะไม่มีความรู้ในการเลี้ยงไข่เหล่านี้จนพวกมันจะกลายเป็นมอนเตอร์ที่โตเต็มวัย แต่ใครก็ตามที่พวกเขายินดีจ่ายราคาที่ดีสำหรับไข่แต่ละฟองเขาก็พร้อมที่จะขายมัน

เขาหยิบของที่ไร้ประโยชน์และมีค่าน้อยที่สุดออกจากกระเป๋าของเขาโดยที่ไม่ต้องคิด และหยิบไข่ที่อยู่ใกล้กับเขาที่สุดใส่ไว้ในกระเป๋าเป้ของเขาอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็ปิดมันลง

เมื่อมองไปรอบๆรัง โนอาห์ก็ตระหนักว่าได้ไม่มีต้นไม้ใดในป่าสูงกว่าต้นนี้อีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงมองเห็นได้จากระยะไกลว่ามีจุดสีดำๆเล็กๆลอยอยู่ห่างจากต้นไม้นี้หลายร้อยกิโลเมตร

โนอาห์ประหลาดใจกับความใหญ่โตของมอนเตอร์ตัวนี้ เนื่องจากโนอาห์สามารถมองเห็นจุดสีดำได้แม้จะอยู่ห่างมากขนาดนี้ก็ตาม โนอาห์จึงเดาว่าที่จริงแล้วจุดสีดำนี่จะต้องเป็นมอนเตอร์ที่ถูกลิลิธขับไล่ออกไปแน่นอน เขาพยายามหาคำตอบว่าทำไมงูตัวเล็กๆตัวนี้ถึงสามารถไล่มอนเตอร์ตัวใหญ่ขนาดนั้นออกไปได้

เมื่อดูดซับโทเท็มเสร็จแล้ว โนอาห์ก็ตระหนักได้ว่ามอนเตอร์ตัวนั้นกำลังบินกลับมาที่รังของมันจากระยะไกล โนอาห์คิดว่ามันต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะมาถึงที่รัง แต่เขาก็ไม่ต้องการเสี่ยงโดยไม่จำเป็น เขาจึงเทเลพอร์ตลงไปที่พื้นและวิ่งหนีไป

‘ฉันจะไม่อยู่ที่นี่แม้ว่าพวกเขาจะจ่ายเงินให้ฉันก็ตาม มอนเตอร์ตัวนั้นจะต้องมีคู่ของมันอยู่ที่ไหนสักแห่งในป้อมปราการแห่งนี้อย่างแน่นอน เว้นแต่ว่ามันจะเป็นหนึ่งในมอนเตอร์หายากที่สามารถวางไขได้แม้จะไม่มีตัวผู้อยู่ด้วยก็ตาม’ โนอาห์คิดขณะที่เร่งความเร็วของตัวเอง แต่เขายังคงระมัดระวังไม่ให้ไข่บนหลังของเขาแตก

– จบการย้อนอดีต –

เมื่อได้ยินเสียงคำรามของมอนเตอร์ โนอาห์ไม่รู้ว่ามันมาที่นี่เพราะไข่ที่ถูกขโมยมาหรือเป็นเพราะโนอาห์ไปทำลายโทเท็ม แต่ไม่ว่าคำตอบจะเป็นเช่นไร โนอาห์ก็ต้องถูกต่อว่าอย่างแน่นอน และเขาไม่ต้องการที่จะอยู่ต่อไปเพื่อรอให้หัวหน้ามอนเตอร์ตัวที่สองจะจับได้ว่าเขาเป็นต้นเหตุของปัญหาทั้งหมด

ด้วยความกังวล โนอาห์จึงมองไปที่สถานที่ที่หัวหน้าป้อมปราการตัวแรกเสียชีวิตและรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ

เสียงคำรามแห่งความโกรธเกรี้ยวดังขึ้นเรื่อยๆบ่งบอกว่าหัวหน้ามอนเตอร์ตัวนี้กำลังเข้าใกล้กลุ่มของเขามากขึ้นเรื่อยๆ ผู้ถูกเลือกทุกคนได้เตรียมต่อสู้โดยพร้อมที่จะตายไว้แล้วในตอนนี้

โนอาห์ไม่รู้ว่าเขาหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์มาช่วยเขาหรือว่าเขาจะต้องต่อสู้กับมอนเตอร์ตัวนี้ซึ่งเขาไม่มั่นใจที่จะเอาชนะมันได้เลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเป็นตอนนี้ตอนที่ลิลิธยังไม่ตื่นจากการนอนหลับของเธอ

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เสียงคำรามก็ดังขึ้น แสดงว่าหัวหน้ามอนเตอร์อยู่ใกล้พวกเขามาก

ผู้ถูกเลือกทั้งหมดเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ด้วยชีวิตของพวกเขา แต่เมื่อโนอาห์ลุกขึ้นจากพื้นและยอมจำนนต่อชะตากรรมของเขา ประตูมิติสีม่วงเข้มที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นใกล้ๆกับกลุ่มของพวกเขาทันที