กำเนิดใหม่ทายาทจอมมาร (Lucifer’s Descendant System) - ตอนที่ 68

ตรงหน้าของโนอาห์ในตอนนี้มีหน้าต่างอยู่สองบาน

[ขอแสดงความยินดีกับผู้ใช้สำหรับการทำสัญญาครั้งแรกของคุณ! จากนี้ไป ปีศาจลิลิธได้กลายเป็นปีศาจของคุณแล้ว เมื่อเธอเป็นปีศาจของคุณแล้วส่วนหนึ่งของค่าประสบการณ์ที่เสียไปจะถูกนำไปให้กับเธอเพื่อทำให้เธอเลเวลอัพด้วยเช่นกัน!]

ข้อความที่ปรากฏขึ้นเป็นข้อความเรียบๆง่ายๆ แต่สำหรับโนอาห์มันเหมือนกับระเบิดที่เข้ามาทำลายตัวเขา เพราะหลังจากนี้การเพิ่มเลเวลของโนอาห์จะไม่ใช่เรื่องง่ายอีกต่อไป การเชื่อมต่อระหว่างเขากับลิลิธแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก แต่นั่นก็แลกมากับเธอจะได้รับส่วนหนึ่งของค่าประสบการณ์ที่เขาฆ่าด้วย!

‘ถ้าเธอได้รับส่วนหนึ่งของค่าประสบการณ์ที่เสียไป นั่นหมายความว่าค่าประสบการณ์ที่ฉันได้รับจะไม่ลดลงใช่ไหม? มันน่าอัศจรรย์มาก! เดี๋ยวนะ…ถ้าเธอได้รับค่าประสบการณ์ด้วย แล้วถ้าเธอเลื่อนระดับเธอจะได้รับทักษะอื่นๆด้วยหรือเปล่า?’

(ข้อความจากผู้แปล: ค่าประสบการณ์ที่เสียไปถ้าผมเข้าใจไม่ผิด เขาน่าจะหมายถึงว่าจริงๆมอนเตอร์ที่พวกเขาฆ่ามีค่าประสบการณ์ที่ต้องได้มากกว่านี้ แต่โนอาห์ได้รับมาเท่านี้ต่อมอนเตอร์หนึ่งตัว เพราะฉะนั้นลิลิธจะได้ในส่วนที่หายไปตรงนั้นในอัตราที่เหมาะกับเธอครับ)

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ โนอาห์ก็รู้สึกตื่นเต้นมาก ปัญหาที่เขากำลังประสบอยู่ในขณะนี้คือเขาไม่มีความสามารถเพียงพอที่จะบุกป้อมปราการเพียงลำพัง เขาต้องการความช่วยเหลือจากคนอื่นๆที่ได้รับพรเช่นกัน แต่ตอนนี้เขามีใครบางคนที่จะวิวัฒนาการไปพร้อมกับเขาและยังจะไม่ลดจำนวนค่าประสบการณ์ที่เขาจะได้รับอีกด้วย ในอนาคตโนอาห์อาจไม่ต้องการเพื่อนร่วมทีมอีกต่อไป เขาอาจจะสามารถบุกเข้าไปในป้อมปราการพร้อมกับลิลิธได้ และทั้งสองคนก็อาจจะเพียงพอแล้วที่จะทำสิ่งนี้ให้สำเร็จ!

ขณะที่โนอาห์รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก ในอีกด้านหนึ่งลิลิธกำลังรู้สึกสับสนกับหน้าต่างที่ลอยอยู่ตรงหน้าของเธอ น่าแปลกที่แม้ว่าเธอจะไม่รู้แน่ชัดว่ามันคืออะไร แต่จิตใต้สำนึกของเธอก็ทำเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ หรือบางทีเธออาจจะจำสิ่งต่างๆจากอดีตได้และนั่นทำให้เธอเข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร และมันจะทำอะไรได้บ้าง?

ถ้าให้พูดจริงๆ เธอรู้สึกประทับใจสิ่งนี้ไม่น้อยไปกว่าโนอาห์เลย ลิลิธรู้ว่าเธอต้องแข็งแกร่งขึ้นและมีพละกำลังมากขึ้นจึงจะสามารถรักษาอาการบาดเจ็บที่มากับเธอได้ และเธอจะได้ไม่ต้องอดทนต่อความเจ็บปวดและความเสียหายในตอนที่เธอพยายามค้นหาความทรงจำเก่าๆของเธอ ดังนั้นเธอจึงเห็นว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะบรรลุเป้าหมายนี้ เหมือนกับมีอาหารที่เธอชอบมากๆตกลงมาจากฟ้าและหล่นมาที่ตักของเธอในช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบที่สุด

เมื่อเธอแอบมองดูโนอาห์อย่างเงียบๆ ลิลิธเห็นเด็กหนุ่มที่มีใบหน้าสวยงามมองเข้าไปในความว่างเปล่าด้วยท่าทางตื่นเต้นอย่างมาก อาจเป็นเพราะเหตุผลเดียวกับที่เธอเป็น ลิลิธจึงยืนยันกับตัวเองอีกครั้งด้วยเสียงที่แน่วแน่และแน่วแน่มากขึ้นเกี่ยวกับทุกสิ่ง

‘ฉันตัดสินใจถูกแล้วจริงๆที่มาอยู่กับนาย สัญชาตญาณของฉันไม่ได้โกหกฉันเลย’

โนอาห์ไม่รู้ว่าลิลิธคิดอะไรอยู่ เขาพยายามคิดในใจว่าจะทำอะไรกับระบบของเธอได้บ้าง เนื่องจากเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นเจ้านาย ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเขาสามารถควบคุมบางอย่างได้ สิ่งที่โนอาห์พบในทันทีคือเมื่อเขาเปิดหน้าค่าสถานะของเขา เขาก็สามารถเห็นหน้าค่าสถานะของลิลิธได้เช่นกัน

[ผู้ใช้: ลิลิธ ????]

[ฐานะ: เพื่อนของทายาทลูซิเฟอร์, ????????]

[เลเวล: 01]

[ค่าประสบการณ์: 0/200]

[HP: 10/3] (ผู้แปล: อันนี้ไม่ได้ผิดนะครับ เขาใส่ค่ามาแบบนี้เลย น่าจะมีความลับอะไรสักอย่าง)

[ความแข็งแกร่ง: 9]

[ความว่องไว: 15]

[ความพลังงาน: 12]

[สกิล:

(ปิดกั้น: ???????)]

เมื่อดูที่หน้าสถานะนี้ โนอาห์มีคำถามมากมายเกิดขึ้นในหัวของเขา เพราะเขาพบว่าแม้แต่ระบบก็ไม่สามารถให้ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับลิลิธแก่เขาได้

แต่อย่างน้อยโนอาห์ก็พอใจเมื่อเขารู้คำตอบของคำถามที่เขาถามไปในตอนแรก เพราะเขาสามารถพิสูจน์ได้ว่าลิลิธก็มีสกิลเช่นกัน และทุกครั้งที่เธอเลเวลเพิ่มขึ้น เธอก็จะได้รับสกิลใหม่ๆ แต่ในตอนนี้สกิลของเธอถูกปิดกั้นด้วยเหตุผลบางอย่าง

เมื่อโนอาห์อ่านคำอธิบายของระบบ เขาก็เข้าใจได้ว่าทำไมเขาถึงไม่สามารถมองดูสกิลของเธอได้

[ตราบใดที่ผู้ใช้สกิลได้รับบาดเจ็บสาหัส จะไม่สามารถใช้สกิลนี้ได้]

นั่นเป็นเหตุผลและโนอาห์คิดว่ามันสมเหตุสมผล

ตอนนี้โนอาห์คิดว่าการรักษาะลิลิธให้หายดีถือเป็นสิ่งสำคัญที่เขาควรทำให้เร็วที่สุด ครั้งหนึ่งเขาคิดว่าการรักษาลิลิธให้หายดีจะเป็นการสานต่อมิตรภาพและความผูกกันที่พวกเขามี และนั่นเป็นแรงบันดาลใจให้เขาพยายามหาทางรักษาลิลิธ แต่ตอนนี้ถ้าเขารักษาลิลิธให้ดีขึ้นได้ เขาก็จะมีคู่ชีวิตที่แข็งแกร่งมากๆอยู่กับตัวเขาเอง

เมื่อเห็นว่าลิลิธแสดงสีหน้าราวกับกำลังพยายามทำความเข้าใจบางสิ่ง บางสิ่งที่โนอาห์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นไปได้สำหรับงู เขาจึงตัดสินใจปล่อยให้เธอแยกแยะข้อมูลที่เธอได้รับแล้วค่อยเปรียบเทียบสิ่งที่พวกเขารู้ในภายหลัง ตอนนี้เขามีหน้าต่างอื่นให้ดูและเขาก็ต้องการอ่านมันเป็นอย่างมาก

[ขอแสดงความยินดีกับผู้ใช้ที่ทำภารกิจแรกสำเร็จ เพื่อที่จะได้เดินท่ามกลางมนุษย์และเติมเต็มความปรารถนาของพวกเขาเอง ลูซิเฟอร์จึงพัฒนาเทคนิคในการซ่อนปีกของตัวเองในที่สาธารณะ ซึ่งแตกต่างจากเทวดาทั่วไป เพื่อเป็นรางวัลเพิ่มเติมสำหรับการทำภารกิจแรกของลูซิเฟอร์ ผู้ใช้จะได้รับสกิลนี้เป็นสกิลโบนัส]

[คุณต้องการที่จะได้รับรางวัลทั้งสองเลยหรือไม่?]

เมื่อเห็นหน้าต่างของระบบ โนอาห์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก นั่นเป็นเหตุผลหลักว่าทำไมเขาจึงไม่กล้าทำภารกิจต่อหน้าผู้ถูกเลือกคนอื่นๆภายในป้อมปราการ เนื่องจากเขาไม่รู้ว่าเขาจะได้รับความสามารถนี้ในภารกิจของเขา โนอาห์คิดว่าทันทีที่เขาเปิดหน้าต่างภารกิจและรับมันมา เขาอาจจะได้รับปีกในทันที แล้วเขาจะอธิบายให้คนอื่นฟังได้อย่างไรว่าทำไมจู่ๆเขาถึงมีปีกงอกออกมาโดยไม่รู้สาเหตุ?

ให้เขาพูดว่าเขากินนกคลั่งเข้าไปแล้วปีกก็งอกขึ้นมาที่ตัวของเขาเอง หรือว่าเขาเป็นศัลยแพทย์และเย็บปีกติดให้กับตัวเอง? ไม่ว่าโนอาห์จะคิดไปในทิศทางไหนเขาก็หาคำอธิบายที่ดีไม่ได้! โนอาห์จึงรอจนเขาอยู่คนเดียวเพื่อที่เขาจะอ่านข้อความและตอบรับระบบได้

โชคดีที่เขาได้รับสกิลการซ่อนปีกนี้ ดังนั้นแม้ว่าเขาจะมีปีก แต่ก็จะไม่มีใครที่รู้เรื่องนี้อยู่ดี และถ้าหากเขาต้องการใช้ปีก เขาก็สามารถหาข้อแก้ตัวแบบสุ่มๆขึ้นมาเหมือนที่เคยทำ นั่นเป็นความคิดเดียวที่เขามีในตอนนี้ ส่วนว่ามันจะดีหรือไม่นั้น โนอาห์ก็ไม่สามารถตอบได้เช่นกัน

‘ฉันยอมรับ’ โนอาห์พูดในใจที่หน้าต่างระบบ

[มอบของรางวัล]

เมื่อเห็นหน้าต่างตรงหน้า โนอาห์รู้สึกหัวใจเต้นแรงอย่างช่วยไม่ได้ มันเป็นความฝันของมนุษย์ทุกคนที่ต้องการจะมีปีกสักคู่แม้แต่โนอาห์ก็ไม่ต่างกัน

แต่เมื่อเวลาผ่านไป 3 วินาที 5 วินาที จนกระทั่ง 10 วินาทีผ่านไป…ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อโนอาห์เริ่มผิดหวังกับความคิดที่ว่าเขาจะไม่ได้รับปีก ทันใดนั้น ทักษะที่เขาไม่เคยมีมาก่อนก็เข้ามาในหัวของเขาทันที

เช่นเดียวกับทักษะอื่นๆที่เขาได้รับจากระบบ ทักษะนี้ก็เหมือนกับว่าเป็นสิ่งที่เป็นธรรมชาติมากสำหรับโนอาห์ ราวกับว่าเป็นสิ่งที่เขามีมาตลอด

โนอาห์เข้าใจสิ่งที่เขาควรทำอย่างเป็นธรรมชาติมาก ราวกับว่าเขาทำมาตั้งแต่เกิด แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เขาเพิ่งจะมีมันก็ตาม

ทันใดนั้นลิลิธก็ตกใจในสิ่งที่โนอาห์กำลังทำ เพราะจู่ๆเขาก็ลุกขึ้นจากพื้นที่เขานั่งและเอาตัวของเธอออกจากไหล่ของเขา วางเธออย่างระมัดระวังบนโซฟาใกล้ๆเพื่อไม่ให้เธอได้รับบาดเจ็บจากปากแผลที่เปิดอยู่ของเธอ

ลิลิธไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก่อนที่เธอจะถามเขา เธอตัดสินใจรอดูด้วยความอยากรู้ น่าแปลกสำหรับเธอ โนอาห์เริ่มถอดเสื้อสเวตเตอร์ที่เขาสวมอยู่ เสื้อสเวตเตอร์นั่นสกปรกเป็นอย่างมากเพราะเขายังไม่ได้อาบน้ำ เขายังใส่ชุดเดียวกับที่เขาใส่ในป้อมปราการ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้นั่งบนโซฟา แต่อยู่บนพื้นภายในห้องทำงานของเขา เขาไม่ได้นั่งบนพรมด้วยซ้ำ เพราะเขารู้ว่าพรมจะสกปรกและเขาเป็นคนที่จะต้องซักพรมในภายหลัง

โนอาห์ตอนนี้ที่ไม่ได้สวมเสื้อสเวตเตอร์หลวมๆของเขาทำให้ลิลิธมองเห็นร่างกายของเขาได้เป็นอย่างดี เธอมีความรู้ของมนุษย์ที่เธอคิดว่ามาจากความทรงจำของเธอ แต่เธอยังไม่ได้พัฒนามากจนเธอรู้สึกดึงดูดกับร่างกายของมนุษย์

แต่นั่นก็เป็นเพียงความรู้สึกดึงดูดกับร่างกายของมนุษย์เท่านั้น มันไม่ได้หยุดลิลิธจากความรู้สึกชื่นชมร่างกายของโนอาห์เช่นเดียวกับชาวกรีกในสมัยโบราณที่ยกย่องว่าร่างกายของมนุษย์เป็นงานศิลปะ เป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การชื่นชม

นั่นคือสิ่งที่ลิลิธเห็นในร่างกายของโนอาห์ในตอนนี้ เธอคิดว่ารูปร่างของโนอาห์สมบูรณ์แบบมากจนอาจถึงได้ว่าเป็นงานศิลปะชิ้นหนึ่งเลยทีเดียว

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมโนอาห์จึงเหยียดแขนราวกับว่าเขากำลังเหยียดอะไรบางอย่าง ดูเหมือนว่าเขาจะออกกำลังกายบางอย่าง

‘บางทีเขาอาจได้รับบาดเจ็บในป้อมปราการ? แต่เขาไม่มีรอยฟกช้ำใดๆ นอกจากบาดแผลเล็กๆน้อยๆที่เขาได้รับ ดังนั้นมันจึงไม่มีเหตุผลที่เขาทำแบบนั้นเลย’ เธอคิดด้วยความสับสนมากยิ่งขึ้น

ตอนนั้นเองที่โนอาห์ทำอะไรบางอย่างที่ทำให้ลิลิธประหลาดใจ เธอมองมาที่เขาและทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงขนนกที่กระทบกับลม มันไม่ใช่เสียงที่ดังหรือน่าเกรงขามอะไรมากนัก เพราะเห็นได้ชัดว่ามีขนนกอยู่ไม่กี่เส้น แต่ลิลิธรู้สึกประหลาดใจที่มนุษย์ผู้นี้สามารถส่งเสียงของขนนกออกมาได้ เท่าที่เธอรู้ มนุษย์คนนี้ไม่มีขนนกที่ไหนเลย

แต่เมื่อเธอมองโนอาห์ด้วยความตั้งใจมากขึ้น เธอก็สามารถเห็นได้ว่าเสียงของขนนกนั้นมาจากไหน บนหลังของโนอาห์มีปีกคู่งามอยู่คู่หนึ่ง มันเป็นปีกคู่หนึ่งที่มีขนสีดำสวยงามที่สุดที่ลิลิธเคยเห็นในชีวิตของเธอ ไม่ใช่ว่าเธอเคยเห็นอะไรมามากมายในชีวิตของเธอ เพราะสิ่งเดียวที่เธอจำได้คือตอนที่เธออยู่ในร้านขายมอนสเตอร์ แต่เธอสามารถพูดได้อย่างมั่นใจว่าไม่มีมอนเตอร์ตัวใดในร้านที่มีขนนกที่สวมงามได้ครึ่งหนึ่งหนึ่งของขนสีดำบนปีกของโนอาห์

ปัญหาเดียวในตอนนี้คือ ปีกของโนอาห์…มันมีขนาดเล็กเท่ากับปีกไก่เท่านั้น!?