กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ - บทที่ 122
หลิ่วเย่ว์กับอวี๋ฮุยถอนหายใจเสียงลากยาว
ยังดี ยังดี เงินห้าสิบล้านตำลึงคงไม่รักษาไว้ได้แล้ว
เยี่ยเฟิงกับหัวหน้าสำนักศึกษามองไปยังตำแหน่งที่กู้ชูหน่วนยืนอยู่ก่อนหน้าอย่างพร้อมเพรียงโดยมิได้นัดหมาย ยามนี้ตรงนั้นไร้ซึ่งเงาคนแล้ว
พวกเขาทั้งสองคนรู้ว่ากู้ชูหน่วนต้องโกงแน่ ๆ เพียงแต่นึกวิธีการโกงของนางไม่ออก
“คุณหนูสามตระกูลกู้ล่ะ ไยจึงเข้าห้องน้ำนานจัง?”
แม้นพระพันปีจะจดจ่อกับตื่นเต้นกับผลการแข่งขัน ทว่าก็จับตามองกู้ชูหน่วนโดยตลอด ด้วยเกรงว่านางจะทุจริตเอา
ขันทีน้อยด้านข้างกดเสียงต่ำกล่าวว่า “ทูลพระพันปี หลังจากคุณหนูสามแห่งตระกูลกู้ออกจากห้องน้ำก็นั่งอยู่หน้าประตู บอกว่าห้องโถงมีคนเยอะ นางรู้สึกอุดอู้พ่ะย่ะค่ะ”
“นางช่วยโกงไหม?”
“น่าจะไม่พ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยทำตามคำชี้แนะของพระนางแล้วพ่ะย่ะค่ะ ไม่ให้คุณหนูสามตระกูลกู้เข้าใจประตูบานนั้นในระยะสองจั่ง(หน่วยระยะห่างของจีน) และยังมีคนของพวกเราดักซุ่มอยู่ด้านนอกมากมายพ่ะย่ะค่ะ คุณหนูสามแห่งตระกูลกู้เข้าใกล้ไม่ได้แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”
“ไปตรวจสอบให้ละเอียดอีกครั้ง ดูว่านางส่งข่าวอะไรไปหรือไม่”
“พ่ะย่ะค่ะ”
พระพันปีรู้สึกอยู่ไม่เป็นสุข เพราะปรมาจารย์หมากรุกแพ้ถอยหลังหลายตัวแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น……
ตำแหน่งของพระนางสามารถมองเห็นภาพการแข่งขันของเซี่ยวอวี่เซวียวกับปรมาจารย์หมากรุกอย่างเด่นชัด
เซี่ยวอวี่เซวียวทำหน้าระรื่น พลางเผยรอยยิ้มขี้คร้านและผ่อนคลายออกมา เกือบทุกครั้งที่ปรมาจารย์หมากรุกเดินหมาก เขาก็จะรีบเดินตามอย่างไม่ตรึกตรองอะไร
กลับมาดูปรมาจารย์หมากรุกที่กลุ้มอกลุ้มใจขึ้นเรื่อย ๆ สองมือเช็ดเหงื่อไม่หยุด หยิบหมากขึ้นมาแล้วแต่ก็ไม่รู้ควรเดินไปยังทิศทางไหนอยู่นาน กว่าจะวางหมากลงไปได้อย่างยากลำเค็ญหนึ่งตัว ทว่าก็ถูกเซี่ยวอวี่เซวียนกำจัดทิ้งอย่างยับเยินทุกครั้ง
องค์หญิงตังตังเครียดจนกระทืบเท้าตึก ๆ
“เสด็จแม่ดูเขาสิเพคะ เทคนิคการเดินหมากรุกของเขายังคู่ควรที่จะเรียกว่าปรมาจารย์หมากรุกอีกหรือเพคะ ครั้งก่อนเขาแพ้ให้กับกู้ชูหน่วนนังสารเลวนั่นก็ช่างประไร แต่ตอนนี้กลับแพ้ให้กับเซี่ยวอวี่เซวียนที่ไม่รู้เหนือรู้ใต้ ข้าว่าวันหลังควรเรียกเขาว่า นักแพ้หมากรุกนะเพคะ”
ทุกคนรีบปาดเหงื่อ
ไฉนเทคนิคการเดินหมากของปรมาจารย์หมากรุกถึงย่ำแย่เพียงนี้
เห็นได้ชัดว่าเซี่ยวอวี่เซวียนวางหมากได้ไม่ดีพอ ทว่าปรมาจารย์หมากรุกกลับถูกบีบไปถึงทางตันทุกครั้ง
หากเป็นพวกเขา พวกเขาคงไม่กล้าเดินแม้แต่ตัวเดียว
ซั่งกวนฉู่สังเกตการณ์แข่งขันโดยตลอด พบว่าทุกครั้งที่เซี่ยวอวี่เซวียนเดินหมากจะเงยหน้ามองเสมอ จึงอดฉงนสนเท่ห์ไม่ได้
เขามองไปตามสายตาของเซี่ยวอวี่เซวียน พลางพบว่าช่องว่างหน้าต่างมักจะเกิดแสงลำหนึ่งอยู่บ่อยครั้ง
ซั่งกวนฉู่จ้องมองอย่างจดจ่อ
ผ่านไปสักพัก เขาก็เข้าใจแจ่มแจ้ง อดหัวเราะออกมาไม่ได้
เขาคิดแล้วเชียวว่านังเจ้าเล่ห์ต้องโกงแน่ ๆ
“ปัง……” หมากตัวสุดท้ายของเซี่ยวอวี่เซวียนวางลง
ทุกคนดีดตัวลุกขึ้นด้วยความตะลึงงัน
“ปรมาจารย์หมากรุกแพ้ให้กับเซี่ยวอวี่เซวียน ข้าดูไม่ผิดใช่ไหม?”
“อุบายก่อเสียงทิศบูรพา ลอบโจมตีทิศประจิม ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ ปรมาจารย์หมากรุกหลงกลล่อเสือออกจากถ้ำ ถูกกำจัดในชั่วพริบตา โอ้สวรรค์ เซี่ยวอวี่เซวียนคิดกลยุทธ์นี้ได้เยี่ยงใด ช่างเก่งกาจจริง ๆ ”
แก้วน้ำชาในมือองค์หญิงตังตังร่วงลงมา พลางเกิดเสียง ปัง จากนั้นแก้วน้ำชาก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย นางเบิ่กตากลมโต จ้องกระดานหมากรุกอย่างไม่คลาดสายตา
พระหัตถ์พระพันปีสั่นระริกด้วยความเหลือเชื่อ
พระนางรู้วิธีการเดินหมากรุก
รู้ว่าปรมาจารย์หมากรุกพยายามสุดความสามารถแล้ว สามารถประคับประคองมาถึงตอนนี้ นับว่าไม่ง่ายแล้ว
ทว่า……
เหตุใดฝีมือการเล่นหมากรุกของเซี่ยวอวี่เซวียนจึงพัฒนาแบบก้าวกระโดดปานนี้
พระนางจัดส่งยอดฝีมือโอบล้อมเรือนหลังนั้น กระทั่งแมลงวันยังบินเข้าไปไม่ได้เลย แล้วกู้ชูหน่วนช่วยเหลือเขาด้วยวิธีใด?
ท่ามกลางคนตะลึงตะลานของผู้คน กู้ชูหน่วนเดินส่ายหัวเข้ามาอย่างอารมณ์ดี
“เอ๋……ทุกคนยืนขึ้นทำไม? แข่งหมากรุกเสร็จแล้วหรือ? โอ้ วันนี้ข้าดวงดีจริง ๆ เสี่ยวเซวียนเซวียนคว้าชัยชนะแล้ว พระพันปีเพคะ ข้าไม่รู้ว่าควรจะขอบพระทัยพระนางเช่นไรดี เงินจำนวนห้าสิบล้านตำลึง ข้าจะเก็บไว้เป็นอย่างดี รับรองว่าจะไม่ใช้สุ่มสี่สุ่มห้าเพคะ”