กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ - บทที่ 356

ในที่นั้นคนจำนวนไม่น้อยนยังคงเสนอราคาสูงขึ้น ไม่ว่าผู้ใดจะเพิ่มราคาขึ้นกู้ชูอวิ๋นก็มักจะขึ้นราคาจนถึงที่สุด

กู้ชูหน่วนนั้นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

กู้ชูอวิ๋นเอาเงินมากมายเช่นนี้มาจากที่ใดกัน?

องค์หญิงตังตังโง่เขลาแต่นางไม่ได้โง่ ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่มีเงินนางจะไม่กล้าตะโกนเช่นนี้

ดูเหมือนว่านางเพียงแค่เสแสร้งทำเป็นไม่มีเงิน แต่ไม่ได้ไม่มีเงินจริงๆ

ขณะที่กู้ชูหน่วนกำลังคิดว่าจะนำเงินทั้งหมดของนางทับเอาไว้ เยี่ยจิ่งหานซึ่งนั่งอยู่ข้างๆนางก็ยกป้ายขึ้น “แปดสิบล้านตำลึง”

“ชู่ว์…”

ในที่นั้นต่างถอนเสียงลมหายใจอันเย็น

แปดสิบล้านตำลึง……

ราคานี้ก็ช่างสูงเกินไปแล้ว

กู้ชูอวิ๋นตกตะลึงครู่หนึ่งเช่นไรก็ไม่เคยคาดคิดว่าเยี่ยจิ่งหานผู้เงียบสงบทั้งคืนจะเสนอราคาสูงเสียดฟ้าได้

แปดสิบล้านตำลึง……

จะให้นางแย่งชิงได้อย่างไร?

กู้ชูหน่วนกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “แปดสิบล้านตำลึง ท่านโง่หรือเปล่า ยาชะลอวัยนี้ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือไม่ แม้ว่าจะมีประสิทธิภาพจริงอย่างมากก็ทำให้คนเปล่งประกายและใบหน้าแดงระเรื่อก็เท่านั้นเอง”

“เงินทองนับพันยากจะซื้อได้ทว่าข้าพึงพอใจ” มุมปากของเยี่ยจิ่งหานยิ้มขึ้นเลียนแบบน้ำเสียงของนาง

กู้ชูหน่วน “……”

ช่วงปีนี้คนโง่เง่าช่างมากเสียจริง

“สามีของแขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบแปดเสนอราคาแปดสิบล้านตำลึง ยังมีสูงกว่านี้อีกหรือไม่ หากว่าไม่มียาชะลอวัยก็จะเป็นของแขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบแปดแล้ว”

เจ๋ออ๋องอัดอั้นราวไฟสุมอยู่ในใจ

เขาไม่ต้องการให้ตนเองที่อยู่ในใจของกู้ชูหน่วนนั้นด้อยกว่าเยี่ยจิ่งหาน

ด้วยความคิดเช่นนี้เขายกป้ายขึ้นอย่างสั่นเทา “แปดสิบสองล้านตำลึง”

เยี่ยจิ่งหานมองไปทางเจ๋ออ๋องอย่างสนใจแล้วกล่าวเบาๆว่า “หนึ่งร้อยล้านตำลึง”

“ชู่ว์……”

ขึ้นพันล้านอีกแล้ว?

วันนี้เกิดอันใดขึ้นเหตุใดของประมูลจำนวนมากเช่นนั้นถึงประมูลจนถึงราคาสูงเป็นร้อยร้อยล้านได้ แม้แต่หอประมูลเฟิงเซียงก็น้อยนักที่จะประมูลราคาถึงร้อยล้านสูงเสียดฟ้ากระมัง

สามีภรรยาหมายเลขยี่สิบแปดเหตุใดถึงได้มีเงินมากมายเช่นนี้?

เมื่อครู่เพิ่งจ่ายเงินไปมากมายเช่นนั้นก็ยังสามารถนำเงินได้ร้อยล้านตำลึงออกมาได้

เงินของพวกเขาเปรียบได้กับกองคลังของรัฐเลยนะ

ชั้นบนในห้องส่วนตัวหมายเลขเจ็ดคนคอยปรนนิบัติของอี้เฉินเฟยถามด้วนความระมัดระวังว่า “คุณชายอี้ ยาชะลอวัยนี้พวกเราจะประมูลมามอบให้แม่นางกู้หรือไม่?”

“ไม่จำเป็น หลีกให้เยี่ยจิ่งหานเถอะ”

หลีกให้เยี่ยจิ่งหาน?

คุณชายอี้เอ็นดูแม่นางกู้ที่สุดไม่ใช่หรือ?

ในบรรดาผู้หญิงทั้งหมดในใต้หล้าผู้ใดที่จะไม่ชื่นชอบยาชะลอวัย ครั้งนี้คุณชายอี้ยอมปล่อยไปดูไม่เหมือนนิสัยของคุณชายอี้เลย

อี้เฉินเฟยอ่อนโยนและสง่างาม ใบหน้าอันงดงามไร้ที่ติซึ่งมักจะกวาดตามองไปยังกู้ชูหน่วนเป็นครั้งคราวเนื่องด้วยสุขก็สุขกังวลก็กังวลของนาง

กู้ชูอวิ๋นมีความไม่เต็มใจนับสิบล้าน

ตลอดทั้งคืนสิ่งของประมูลมากมายนั้นเข้าตานางแต่ทุกชิ้นก็ถูกแย่งชิงไป

นางมาเสนอราคาที่นี่หรือว่ามาเสนอความเงียบเหงาหรือ?

เจ๋ออ๋องยิ่งไม่เต็มใจ

เขาต้องการเสนอดูสักครั้งแต่ก็กลับเป็นเงินหนึ่งร้อยล้านตำลึง ถึงแม้ว่าเขาจะเอาชีวิตออกไปก็ไม่สามารถรวบรวมมาได้ จึงทำได้เพียงแค่โกรธเคืองเป็นเต่าหดหัวอีกครั้ง

ชิงเฟิงแตะด้านหลังศีรษะ

นายท่านประมูลยาชะลอวัยไปทำสิ่งใด?

นายท่านมักจะเกลียดชังที่ตนเองดูดีเกินไปไม่ใช่หรือ?

“หนึ่งร้อยล้านตำลึงครั้งที่หนึ่ง หนึ่งร้อยล้านตำลึงครั้งที่สอง หนึ่งร้อยล้านตำลึงครั้งที่สาม ขอแสดงความยินดีกับแขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบแปดที่ได้ยาชะลอวัยหนึ่งเม็ดไปอีกครั้ง

กู้ชูหน่วนจามฮัดชิ้วหนึ่งครั้งและกลอกตาไปยังเยี่ยจิ่งหานทีหนึ่ง

ฟุ่มเฟือยเงินทอง ประมูลยาชะลอวัยอันใดกัน

เกี่ยวกับยาชะลอวัยนั้นนางก็สามารถกลั่นปรุงออกมาได้อยู่บ้าง จึงไม่จำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมากไปประมูลเลย

“มอบให้เจ้า” จู่ๆเยี่ยจิ่งหานก็ส่งยาชะลอวัยไปยังตรงหน้านาง