กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ - บทที่ 359
“สิบเอ็ดล้านตำลึง” กู้ชูอวิ๋นกล่าว
กู้ชูหน่วนกลอกตาขึ้นอย่างเกียจคร้านและพึมพำกับตัวเอง “ม้วนหนังแกะโบราณที่ดูอะไรไม่ออกเลย แต่มีคนประมูลในราคาสิบเอ็ดล้านตำลึง จุ๊ ๆ ๆ ในเมื่อท่านชอบมากขนาดนี้ เช่นนั้นก็ยกให้ท่าน”
“……”
กู้ชูอวิ๋นขมวดคิ้ว
แม้ว่าภายนอกกู้ชูหน่วนจะสงบนิ่งและไม่แสดงท่าทีใด ๆ แต่นางสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่ากู้ชูหน่วนต้องการแผนที่ภูมิประเทศนี้มาก หรือว่านางจะเดาผิดไป？
หลังจากพูดออกไปว่าสิบเอ็ดล้านตำลึง ผู้คนก็เงียบสงัด และไม่มีใครสู้ราคาอีก
แม้แต่ซั่งกวนฉู่ก็ไม่สู้ราคาเช่นกัน
เสี่ยวลู่ยิ้มและกล่าวว่า “แขกผู้มีเกียรติหมายเลขสิบหก ช่างกล้าได้กล้าเสียจริง ๆ ในเมื่อเสนอราคาสิบเอ็ดล้านตำลึง ก็ถือว่าแผนที่ภูมิประเทศหนังแกะโบราณนี้ได้พบเจ้าของที่เห็นคุณค่าของมันแล้ว”
อัครเสนาบดีกู้แทบจะเป็นลมหมดสติ
เขายกมือขึ้นแล้วตบกู้ชูอวิ๋นอย่างแรง
“เจ้าลูกเวร เจ้าหาวิธีหาเงินสิบเอ็ดล้านตำลึงด้วยตนเองเถอะ ข้าจะไม่ให้เงินเจ้าสักอีแปะเดียว”
อัครเสนาบดีกู้เสียงดังเอะอะ
และดึงดูดความสนใจของผู้คนในงานประมูล และผู้ที่ตาแหลมคมบางคนก็ตะโกนออกมา
“เอ๊ะ นี่ท่านอัครเสนาบดีกู้ของรัฐเยี่ยเราไม่ใช่หรือ？เมื่อครู่ผู้ที่ประมูลแผนที่ภูมิประเทศไป หรือว่าจะเป็นกู้ชูอวิ๋นบุตรสาวคนรองของเขา ？”
“น่าจะใช่ ท่านอัครเสนาบดีกู้มีบุตรสาวสี่คน คุณหนูรองกู้ชูอวิ๋น คุณหนูสามกู้ชูหน่วน คุณหนูห้ากู้ชูหลาน และคุณหนูเจ็ดกู้ชูฉิง คุณหนูเจ็ดยังเด็กมาก คุณหนูห้าถูกส่งไปที่บ้านเก่า คุณหนูสามแต่งงานกับท่านหานอ๋อง พวกนางไม่ได้อยู่ที่นี่อย่างแน่นอน หญิงสาวผู้นั้นจะต้องเป็นคุณหนูรองกู้ชูอวิ๋นอย่างแน่นอน”
“กู้ชูอวิ๋นมีความรู้ความสามารถอีกทั้งยังหน้าตางดงาม ก่อนหน้านี้นางเป็นที่รู้จักในฐานะสาวงามอันดับหนึ่งในรัฐเยี่ย แม้ว่าตอนนี้นางจะสวมผ้าคลุมหน้า แต่รูปร่างที่อ่อนช้อยของนางก็ยังเปล่งประกายและดูดี ส่วนคุณหนูสามกู้ชูหน่วนงดงามยิ่งกว่าคำร่ำลือ นางทำให้คนทั่วทั้งเมืองหลวงต้องหลงใหล”
“แล้วคำร่ำลือที่ว่ากู้ชูหน่วนเป็นหญิงอัปลักษณ์？ข้าก็เคยได้ยินมาว่านางเป็นที่น่าสนใจในการชุมนุมแข่งขันวิชาการ และความสามารถที่นางแสดงออกมานั้นแม้แต่เซียนกวีและปรมาจารย์หมากรุกก็ยังเทียบไม่ติด อีกทั้งในวันอภิเษกสมรส ผ้าคลุมหน้าของนางถูกเปิดออก จุ๊ ๆ ๆ นางงดงามมากเสียจนไม่มีใครเทียบได้ และงดงามมากกว่ากู้ชูอวิ๋นไม่รู้ตั้งเท่าไหร่”
“คนผู้นี้มีความสามารถอันน่าทึ่งและงดงาม ท่านเจ๋ออ๋องทรงยกเลิกการแต่งงานเพราะนางอัปลักษณ์และไร้ความสามารถ ไม่รู้ว่าหลังจากที่เจ๋ออ๋องรู้ความจริงแล้ว จะรู้สึกเสียใจภายหลังหรือไม่อย่างไร”
เจ๋ออ๋องกำหมัดแน่น ไม่ว่าเขาจะควบคุมไฟที่สุมอยู่ในใจอย่างไร มันก็พร้อมที่จะระเบิดออกมา
“แล้วก็อัครเสนาบดีกู้ เขาดูถูกเหยียดหยามบุตรสาวคนที่สามมาโดยตลอด และรังแกนางมาตั้งแต่เด็ก อีกทั้งยังตัดความสัมพันธ์พ่อลูกกับนางด้วย ตอนนี้รู้แล้วว่าในบรรดาบุตรสาวทั้งหมด บุตรสาวคนที่สามยอดเยี่ยมมากที่สุด ไม่รู้ว่าเขาจะเสียใจภายหลังหรือไม่？”
อัครเสนาบดีกู้โกรธมากจนหน้าเขียว
เขายอมให้กู้ชูหน่วนเป็นหญิงอัปลักษณ์ที่โง่เขลาตลอดไป เป็นเพราะนางมีความสามารถและงดงาม จึงทำให้เขาถูกเยาะเย้ยมานับครั้งไม่ถ้วน
“เดิมทีข้าคิดว่าบุตรสาวคนรองของอัครเสนาบดีกู้จะเป็นผู้ที่รอบรู้และเฉลียวฉลาด ไม่คิดเลยว่าแท้จริงแล้วเป็นเรื่องหลอกลวง ข้าคิดว่านางเป็นเพียงคนโง่เง่าคนหนึ่ง นางใช้เงินสิบเอ็ดล้านตำลึงเพื่อประมูลแผนที่ภูมิประเทศที่ดูไม่ออก หากไม่ใช่คนโง่แล้วจะเป็นอะไร？”
“ใช่ ๆ ก่อนหน้านี้ข้าเคยไปสู่ขอนางที่บ้าน แต่โชคดีที่ท่านอัครเสนาบดีกู้ไม่ชอบข้าและปฏิเสธข้า มิเช่นนั้นข้าคงต้องแต่งงานกับคนโง่เง่า”
“แต่ก่อนข้าก็เสียดายแทนกู้ชูอวิ๋น ที่ต้องรับหมั้นกับคนเสเพลอย่างเซี่ยวอวี่เซวียน เหมือนดอกไม้งามปักบนขี้วัว แต่ตอนนี้พอมาคิดดูแล้ว คนโง่และคนเสเพล สวรรค์ส่งมาให้เป็นคู่กันจริง ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า……”
สีหน้าของกู้ชูอวิ๋นดูน่าเกลียด
ตั้งแต่เด็กจนโต นางได้รับเพียงคำชมเท่านั้น และไม่เคยถูกทำให้อับอายขายหน้าขนาดนี้มาก่อน
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะกู้ชูหน่วน
อัครเสนาบดีกู้สะบัดแขนเสื้อและเดินจากไปอย่างโกรธเคือง
เขาคิดกู้ชูอวิ๋นบุตรสาวคนรองเป็นความภาคภูมิใจของเขามาโดยตลอด แต่ในตอนนี้กลายเป็นความอัปยศของเขาไปเสียแล้ว จะให้เขายอมรับได้อย่างไร
“สิบเอ็ดล้านตำลึงครั้งที่หนึ่ง สิบเอ็ดตำลึงครั้งที่สอง สิบเอ็ดล้านตำลึง……”
กู้ชูหน่วนกะพริบตาอันชาญฉลาดของนาง แล้วมองไปยังห้องส่วนตัวชั้นบนของหมายเลขเจ็ด
หมายเลขเจ็ดอี้เฉินเฟยที่อยู่ในห้องส่วนชั้นบนเข้าใจในทันที และกล่าวอย่างอ่อนโยนว่า “สิบสองล้านตำลึง”
กู้ชูอวิ๋นถอนหายใจด้วยความโล่งอก