กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ - บทที่ 402

“เป็นเจ้า ช่วงเวลาระยะสั้น เจ้าก็เลื่อนขั้นสูงแล้วหรือ?ไม่เลวๆ”กู้ชูหน่วนตบที่ไหล่ของหลีลั่วอย่างคุ้นเคยสนิทสนม
เยี่ยจิ่งหานหรี่สายตาอันตรายมอง
หลีลั่วชะงัก จึงรีบถอยหลัง เพื่อรักษาระยะห่างกับกู้ชูหน่วน จากนั้นกล่าวว่า“ขอบพระทัยพระชายาที่ชื่นชมพ่ะย่ะค่ะ”
เดิมเขาเป็นหัวหน้าทหารอารักขาของนายท่าน และเป็นพระชายาที่เห็นเขาเป็นคนสนิทมีคุณธรรมเท่านั้นเอง
“เจ้าหนุ่ม ในอนาคตข้าจะสอนเคล็ดลับบางอย่างให้เจ้านะ และรับรองว่าจะได้เลื่อนตำแหน่งและขึ้นเงินเดือน แบบยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงเลยเชียว”
“ขอบพระทัยคำแนะนำและการสนับสนุนของพระชายาพ่ะย่ะค่ะ ตำแหน่งของกระหม่อมวันนี้กระหม่อมพึงพอใจแล้วจริงๆ”
หลีลั่วถอยหลังอีกครั้งหนึ่ง ปฏิบัติกับนางเฉกเช่นเป็นภัยพิบัติ
เขาเป็นหัวหน้าทหารอารักขาที่สูงสุดแล้ว ต่อให้สูงก็ไม่มีตำแหน่งไหนที่สูงอีกแล้ว
แต่หากพระชายายังคงเข้าใกล้เขาอีก ตำแหน่งหัวหน้าทหารอารักขาจะต้องถูกนายท่านปลดออกอย่างแน่นอน
กู้ชูหน่วนแสยะริมฝีปากขึ้น
ลูกน้องของเยี่ยจิ่งหานปอดแหกเกินไปแล้วไหม แต่ละคนกลัวนางขนาดนั้น?
“ไปเถิด”เยี่ยจิ่งหานกล่าวขึ้น
ภูเขานี้มีรูปร่างคล้ายน้ำเต้า บนยอดสูงสุดของปากหูหลูเหมือนคูน้ำแนวร่องธรรมชาติ เดินลำบากมาก หรืออาจจะไม่มีทางไปด้วยซ้ำ
บริเวณรอบนอกของภูเขาหูหลูเต็มไปด้วยทะเลโลหิตหินหนืดกลิ้งเกลือก ทันทีที่เข้าไปในภูเขา อุณหภูมิที่กลิ้งไปมาก็พัดเข้ามา กู้ชูหน่วนถือแกนผลึกหิมะหมื่นปี และพยายามสลายอุณหภูมิของหินหนืด
เมื่อมองดูทะเลโลหิตที่เบื้องล่าง กู้ชูหน่วนก็ตกใจ มาก นางหยิบหินก้อนใหญ่ขึ้นมา แล้วทุ้มโยนทิ้งลงไปได้ยินเพียงเสียงป๋อม จากนั้นก็ไม่มีเสียงอีกเลย
ทะเลโลหิตนั้นไม่รู้ว่าลึกเท่าไหร่ หรือบางทีหินคงถูกละลายโดยทะเลโลหิตโดยตรง จนไม่มีแม้แต่เสียง
นางกล่าวด้วยความตื่นตะลึงว่า“นี่ทะเลโลหิตจะต้องใช้เวลาผสมหลอมรวมกี่ปีถึงจะมีเหตุการณ์ที่ครึกครื้นยิ่งใหญ่เช่นนี้”
“ขอบหน้าผานั้นอันตราย เข้าไปข้างในกันเถอะ” เยี่ยจิ่งหานจับมือของนางทั้งๆ ที่รู้ว่านางมีแกนผลึกหิมะอยู่ในมือ จึงไม่ต้องกลัวอุณหภูมิของหินหนืด แล้วยังคงใช้กำลังภายในเพื่อช่วยนางกำจัดความร้อนด้วย
แววตาของเยี่ยจิ่งหานมองไปบริเวณโดยรอบอย่างระมัดระวัง คล้ายกับว่าอยากจะมั่นใจอีกครั้งว่าที่นี่มีอันตรายแอบซ่อนแฝงอยู่หรือไม่
กู้ชูหน่วนยังคงมองไปรอบ ๆ และเมื่อนางเดินเข้าไป นางสามารถยืนยันได้ว่าแผนที่บนระฆังวิญญาณสะบั้นนั้น เป็นตำแหน่งที่ตั้งของปากหูหลูที่มีลักษณะคล้ายน้ำเต้า
“ถึงแล้ว”
หลีลั่วกล่าว
กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นมอง นี่คือหุบเหว ภูมิประเทศเป็นจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญ ง่ายต่อการป้องกันและโจมตียาก มันตั้งอยู่ใต้ปากหูหลู จากที่สูงลงมาต่ำ นอกเหนือจากปากหูหลู แทบจะมองเห็นภูเขาหูหลูได้ทั้งลูกเลย อีกทั้งภูมิประเทศถูกซ่อนไว้ลึกลับ คนธรรมดาทั่วไปหาไม่พบเลย
ไม่พูดไม่ได้เลยว่า สถานที่แห่งนี้ยอดเยี่ยมมาก เพื่อที่จะหาสถานที่แห่งนี้เกรงว่าลูกน้องของเยี่ยจิ่งหานได้ใช้วรยุทธ์ไม่น้อยเชียวล่ะ
ด้านข้างหุบเหว มีแม่น้ำโลหิตหนึ่งสาย แม้ว่าหินหนืดไม่มาก แต่ก็สามารถไหลมารวมบรรจบกันได้ มันร้อนจนพวกเขาเหงื่อแตก
“พระชายา ไม่รู้ว่าสถานที่แห่งนี้ได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”
“ดีมาก เอาไว้สองคน ส่วนคนอื่นถอยออกไปให้หมด”
กู้ชูหน่วนเปิดหีบยา ด้านในมีขวดมากมาย แล้วยังมีกองสมุนไพรที่พวกเขารู้จักและไม่รู้จักด้วย
หลีลั่วกล่าวถามด้วยความลังเลใจว่า“พระชายา ไม่รู้ว่าพระชายาเอาวัชพืชมากมายขนาดนี้คือ……หากต้องการวัชพืชมากมาย กระหม่อมสามารถให้คนไปเด็ดมาได้พ่ะย่ะค่ะ”
“……”
วัชพืชอะไรกัน?
ดวงตาไปอยู่ในท้องหมาแล้วหรือ?
“ให้พวกเจ้าเตรียมถังใหญ่ไว้ เตรียมแล้วหรือยัง?”
“เตรียมเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“เติมน้ำด้วย”
หลีลั่วทำตามคำสั่ง นำน้ำเย็นลงไปในถัง หลังจากนั้นครู่หนึ่ง น้ำเย็นจึงเริ่มเดือดพล่าน
อุณหภูมิของทะเลโลหิตสูงมากจริงๆ แม้ที่นี่จะเป็นเพียงทะเลโลหิตเล็กๆ มันก็ยังสามารถทำให้คนร้อนจนเหงื่อท่วมหัวได้
กู้ชูหน่วนควรจะปิติยินดี ที่นางยังมีแกนผลึกหิมะแปดอันอายุมากกว่าหมื่นปีอยู่ในมือ ไม่เช่นนั้นนางก็จะไม่สามารถถือคำจุ้นมันได้