กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ - บทที่ 709
กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 709
เหล่าผู้อาวุโสมองไปที่มือของกู้ชูหน่วน
เดิมทีมือคู่นั้นขาวผ่องและบอบบาง แต่ในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยคมมีดอย่างแน่นขนัด และบางที่ยังมีเลือดไหลไม่หยุด ไม่รู้ว่านางกรีดมีดลงไปกี่ครั้งแล้ว
เหล่าผู้อาวุโสต่างรู้สึกลำบากใจ
ผู้อาวุโสหกกล่าวว่า “อาหน่วน ปล่อยไปตามลมตามแล้ง อย่าบีบบังคับตัวเองมากเกินไป”
เหอะ……
อย่าบีบบังคับตัวเองมากเกินไป？
ด้านนอกห้องหลอมยามีผู้คนมากมายในเผาคอยเฝ้าอยู่ตลอดทั้งวันทั้งคืน เพื่อรอฟังข่าวดีว่านางหลอมรวมไข่มุกมังกรได้สำเร็จแล้ว
คนทั้งเผ่าฝากความหวังไว้กับนาง
คนของเผ่าน้ำแข็งยอมสละชีวิตคนจำนวนมาก
หรือว่าจะเป็นการสละชีวิตที่สูญเปล่า？
แม้ว่าจะไม่ได้ทำเพื่อผู้คนในเผ่า เพื่อเผ่าน้ำแข็งและท่านพี่เฉินเฟย นางก็ต้องทำให้สำเร็จ ไม่อาจล้มเหลวได้
“ผู้อาวุโสสูง ข้าขอถามท่านเรื่องหนึ่ง หากหยดเลือดของข้าลงไปในเตาหลอม และเร่งการหลอมพลังลมปราณ จะสามารถหลอมรวมไข่มุกมังกรได้จริง ๆ หรือ？”
“ใช่……”
ผู้อาวุโสสูงไม่เข้าใจว่าทำไมนางถึงถามประโยคนี้ซ้ำ ๆ
นี่เป็นวิธีที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ และเป็นเพียงวิธีเดียว เขาสามารถผิดพลาดได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องนี้
“เป็นไปได้หรือไม่ที่จะต้องใช้เลือดจากหัวใจของข้า？”
ฮ้า……
ทุกคนต่างก็ตระหนกตกใจ
“พี่หญิง ท่านหลอมรวมไข่มุกมังกรจนโง่ไปแล้วหรือ หากจะกรีดเลือดออกมาจากหัวใจ ท่านจะยังมีชีวิตอยู่อีกหรือ？เลิกเล่นได้แล้ว เรื่องนี้ไม่น่าขันเลยแม้แต่น้อย”
ผู้อาวุโสหกกล่าวอย่างเป็นกังวล “อาหน่วน เจ้าอย่ายุ่งวุ่นวายเลย ม้วนหนังแกะที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ ไม่ได้บอกว่าให้ใช้เลือดจากหัวใจ หากเจ้าหุนหันพลันแล่น และกรีดเลือดออกมาจากหัวใจของตัวเอง เช่นนั้นในโลกนี้ก็ไม่มีใครที่สามารถหลอมรวมไข่มุกมังกรได้แล้ว เพราะไข่มุกมังกรต้องได้รับการหลอมจากผู้ที่เป็นบุตรสาวแท้ ๆ ของหัวหน้าเผ่า และต้องเป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าหยก ซึ่งในตอนนี้สายเลือดเดียวที่เหลืออยู่ก็คือเจ้า”
“หัวหน้าเผ่า ใจเย็น ๆ ก่อน พวกเราขอคิดดูก่อนว่ามีอะไรผิดพลาดหรือไม่” ผู้อาวุโสสูงเกลี้ยกล่อม
กู้ชูหน่วนฝืนยิ้ม
ไม่รู้ว่าทำไม ในความรู้สึกว่าของนางจำเป็นต้องการใช้เลือดจากหัวใจของนางในการหลอมรวมไข่มุกมังกร มิเช่นนั้นต่อให้นางหลั่งเลือดจนหมดตัวก็ไร้ประโยชน์
ผู้อาวุโสสูงเรียกเหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายมาปรึกษาหารือกันในห้องหลอมยา เพื่อหาสาเหตุที่ไม่สามารถหลอมรวมไข่มุกมังกรได้
พวกเขาปรึกษาหารือกันอยู่นาน แต่ก็ไม่ได้ข้อสรุป
ไม่รู้ว่าจอมมารไปเอาน้ำแกงตับหมูมาจากไหน เขาลูบหลังของนางไปพลางพูดปลอบไปพลาง “พี่หญิง ท่านเสียเลือดไปมาก ต้องได้รับการบำรุงเลือด นี่เป็นน้ำแกงตับหมู บำรุงเลือดได้ดีมาก ท่านดื่มตอนที่มันกำลังร้อน ๆ เถอะ”
หลังจากที่ใจเย็นลงแล้ว กู้ชูหน่วนก็ตระหนักได้ว่าในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา จอมมารเปลี่ยนลูกไม้มาโดยตลอด เขานำยาบำรุงเลือดมาให้นาง และแม้แต่บาดแผลบนมือของนาง จอมมารก็เป็นคนพันแผลให้
แม้ว่าจะพันแผลได้ไม่เรียบร้อยมากนัก แต่เขาก็ทำแผลทุกแผลอย่างระมัดระวัง
“อาม่อ เจ้าไม่ได้นอนมาหลายคืนแล้ว ดูรอยคล้ำใต้ตาของเจ้าสิ”
“อาม่อจะอยู่เป็นเพื่อนพี่หญิง พี่หญิงนอน แล้วอาม่อค่อยนอน”
“นี่เป็นเรื่องของพวกเราเผ่าหยก เจ้าไม่จำเป็นต้องมีส่วนร่วม และยิ่งไม่ต้องทำเช่นนี้……”
“ข้าไม่ได้สนใจว่าเผ่าหยกจะเป็นอย่างไร ข้าอยู่ที่นี่เพียงเพราะท่านเท่านั้น”
“เจ้าโง่ มันคุ้มค่าหรือ？เราเพียงแค่รู้จักกันโดยบังเอิญ”
“แน่นอนว่าคุ้มค่า พี่หญิงเป็นญาติสนิทเพียงคนเดียวในชีวิตของข้า ในโลกนี้มีเพียงคุพี่หญิงที่จะไม่ทอดทิ้งอาม่อ”
กู้ชูหน่วนถอนหายใจและพึมพำกับตัวเอง “คนที่ใกล้ชิดกับข้า ล้วนแต่มีจุดจบที่ไม่ดี เจ้าไม่ควรอยู่ใกล้ข้าจะดีที่สุด”
เธอกลัวว่าภาพที่ทะเลโลหิตจะเป็นเรื่องจริง
เมื่อเห็นว่ากู้ชูหน่วนดื่มน้ำแกงตับหมูหมดแล้ว จอมมารก็อิงแอบเข้าไปในอ้อมแขนของนาง เขาสูดกลิ่นหอมของสมุนไพรบนร่างกายของนางอย่างตะกละตะกลาม และอยู่เป็นเพื่อนนางอย่างเงียบ ๆ
ทำตัวเจ้าเล่ห์เช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องบิดพลิ้วอย่างแน่นอน
“เจ้าอยู่ในห้องหลอมยากับข้ามาหลายวันแล้ว ข้าจะพาเจ้าออกไปเดินเล่นและสูดอากาศบริสุทธิ์”
เมื่อได้ยินคำพูดของกู้ชูหน่วน จอมมารก็คิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป
ดวงตาของเขาเป็นประกายขึ้นมาในทันที และตอบโดยไม่ต้องคิด “ดีเลย เช่นนั้นเราออกไปเดินเล่นกันเถอะ”
เขากำลังคิดว่าหาวิธีที่จะพานางออกไปเดินเล่นอยู่พอดี
ผู้อาวุโสคุยกันไปคุยกันมา การปรึกษาหารือก็คึกคัก และเกรงว่าจะได้ข้าสรุปในระยะเวลาอันสั้น
กู้ชูหน่วนถอนหายใจอย่างใจคอห่อเหี่ยว และจูงมือที่อ่อนนุ่มเหมือนไม่มีกระดูกของจอมมารออกไป
นางจำไม่ได้ว่าอยู่ในห้องหลอมยามากี่วันแล้ว และเมื่อเจอแสงจ้า นางก็ลืมตาไม่ขึ้น
โชคดีที่แม้ว่าจอมมารจะไม่น่าเชื่อถือ แต่เขาก็ใส่ใจเรื่องของนางเป็นอย่างมาก ในตอนแรกเขาปิดตานาง แล้วค่อย ๆ ปล่อยมือเพื่อให้นางชินกับแสง
“พี่หญิง ด้านหลังภูเขาอากาศดี เราไปด้านหลังภูเขากันเถอะ”
เขาบอกว่าอากาศดี แต่กู้ชูหน่วนได้ยินความหมายลึก ๆ ในคำพูดของเขา
นางไม่ได้ไปที่ด้านหลังภูเขา แต่ยังเดินต่อไปข้างหน้า ที่แท้……
ด้านนอกห้องหลอมยารายล้อมไปด้วยผู้คนในเผ่าจำนวนมาก
ในกลุ่มคนเหล่านี้มีทั้งคนชรา เด็ก ผู้หญิง และชายหนุ่ม
บางคนนั่งหมดอาลัยตายอยาก
บางคนก็เดินไปเดินมาอย่างช้า ๆ
บางคนก็มองไปยังห้องหลอมยาอย่างใจจดใจจ่อ ราวกับรออะไรบางอย่าง
แม้แต่ฮวาฉี่หลัวก็ยังเฝ้าอยู่ที่หน้าประตู
นางมองไปรอบ ๆ อย่างเป็นกังวล เดิมทีใบหน้าของนางอ่อนวัย แต่ในตอนนี้กลับดูกลัดกลุ้ม
เพราะนางอยู่ในห้องหลอมยาที่ถูกบดบัง นางสามารถมองเห็นข้างนอกได้ แต่ข้างนอกไม่สามารถมองเห็นนางได้
ดูเหมือนว่าฝีเท้าของกู้ชูหน่วนจะเต็มไปด้วยตะกั่ว ไม่ว่าอย่างไรก็สามารถขยับได้
ท้ายที่สุดนางก็ฝืนยิ้ม “อาม่อ ข้ารู้สึกเหนื่อย เจ้าออกไปเดินเล่นข้างนอกเองได้หรือไม่？”
จอมมารชำเลืองมองออกไปข้างนอก และรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
“ข้าเองก็รู้สึกเหนื่อยเช่นกัน ข้ากลับไปพักผ่อนกับพี่หญิงน่าจะดีกว่า？”
กู้ชูหน่วนยิ้มมุมปาก นางอยากให้เขาจากไป
จอมมารเจ้าเล่ห์ เขาจูงมือของนาง และเอนตัวเข้ามาแนบชิดกับนาง
“ไป ๆ กลับไปนอนพักผ่อนที่ห้องหลอมยากันเถอะ ข้าก็ไม่ได้นอนพักผ่อนมาหลายวันแล้ว รู้สึกง่วงมาก”
“……”
ทั้งสองคนเดินกลับไปที่ห้องหลอมยา
ผู้อาวุโสสูงและคนอื่น ๆ ปรึกษาหารือกันเสร็จแล้ว
สรุปได้ว่าสาเหตุที่การหลอมรวมไข่มุกล้มเหลว อาจจะเป็นเพราะนางวิตกกังวลเกินไป
ดังคำกล่าวที่ว่า ต้องการจะให้เร็ว แต่ไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้
ผู้อาวุโสสูงและคนอื่น ๆ บอกให้นางสงบสติอารมณ์ และค่อย ๆ หลอมรวมไข่มุกมังกรอย่างไม่ต้องรีบร้อน
กู้ชูหน่วนเพียงแค่หัวเราะเหอะ ๆ
นางคิดถึงความเป็นไปได้นี้ตั้งนานแล้ว และนางก็ลองแล้วเช่นกัน แต่ก็ยังไม่เป็นผล
ไม่มีวิธีอื่น กู้ชูหน่วนจึงทำได้เพียงลองต่อไป
หลังจากที่หยดเลือดที่มือแล้ว นางก็หยดเลือดที่ขาด้วย แต่ก็ไม่สามารถบีบให้ไหลออกมาได้อยู่นาน กู้ชูหน่วนหยิบดาบอ่อนออกมา และต้องการจะเฉือนแขนของตัวเอง เพื่อที่จะให้เลือดออกมาเยอะ ๆ
จอมมารรีบโอบนางไว้ “พี่หญิง ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด…..เราไม่ต้องหลอมรวมไข่มุกมังกรแล้ว เราไปกันเถอะ ไปจากเผ่าหยก และไม่ต้องสนใจเรื่องของเผ่าหยกอีก”
จอมมารแทบจะอ้อนวอน
ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา นางเปลี่ยนจากความหวังเป็นความสิ้นหวัง เหมือนอยู่บนสวรรค์แล้วตกนรก หัวใจของนางเจ็บปวดเหมือนถูกมีดเฉือน
การหลอมรวมไข่มุกมังกร……นางทำดีที่สุดแล้วจริง ๆ……
พี่หญิงไม่มีปัญหา หากการหลอมรวมไข่มุกมังกรไม่สำเร็จ ก็เป็นปัญหาของเผ่าหยก