ข้าคือหงส์พันปี - บทที่ 595 ท่านแม่ ข้าว่าแล้ว เขาหลอกง่ายมาก

เย่ซวิ่นสีหน้าหงุดหงิด กล่าวว่า ＂จะตั้งไม่ตรงได้อย่างไร！หมอหลวงบอกว่าเพียงแค่บำรุงรักษาสักระยะหนึ่ง ก็สามารถกลับคืนสู่สภาพเดิมเหมือนก่อนแล้ว ไม่มีผลกระทบต่อการใช้ชีวิตในอนาคตของข้าเลยแม้แต่น้อย！＂

เฉินเสียนทอดถอนหายใจออกมา กล่าวว่า ＂น่าเสียดายจริง ข้านึกว่าจะมีขันทีในวังหลังเพิ่มมาอีกหนึ่งคนซะแล้วสิ＂

＂เรื่องไร้สาระพูดให้น้อยหน่อย เงื่อนไขที่ข้าพูดไป ท่านตกลงก็ตกลง ไม่ตกลงก็รอข่าวร้ายว่าซูเจ๋อตายเถิด！＂

เฉินเสียนหุบยิ้ม แล้วกล่าวอย่างราบเรียบว่า＂ในเมื่อเจ้าไม่มีความจริงใจเช่นนี้แล้ว เช่นนั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจเจ้าก็แล้วกัน＂

เย่ซวิ่นยิ้มเยาะกล่าวว่า ＂ตอนนี้ข้าต้องการความจริงใจของท่าน ไม่ใช่ว่าให้ท่านมาต้องการความจริงใจของข้า＂

ระหว่างที่พูด ด้านข้างก็มีเสียงน้ำไหลรินอยู่

ซูเซี่ยนตัวน้อย กำลังยืนอยู่บนเก้าอี้ นำกล่องใบชาที่ตัวเองซ่อนไว้อยู่ในแขนเสื้ออกมาอย่างไม่รีบร้อน มือน้อยๆหยิบใส่ในถ้วย หลังจากนั้นออกแรงยกกาน้ำชาเทน้ำเดือดปุดๆลงไปในนั้น

ไม่มากไม่น้อยกำลังพอดี เขาเทน้ำชาสามถ้วย เย่ซวิ่นหนึ่งถ้วย เขากับเฉินเสียนคนละถ้วย

ครั้งก่อนดื่มน้ำหนึ่งแก้วก็ยืดเยื้อทั้งวันทำให้เย่ซวิ่นมีใจสั่นไหวบ้างเล็กน้อย ตอนที่เขามองซูเซี่ยนเทน้ำชาไม่เปะปะเลยแม้แต่น้อย รู้สึกได้ว่าทั้งตัวแย่แล้ว

เด็กน้อยนี่ต้องกำลังวางแผนการอะไรอีกอย่างแน่นอน

ซูเซี่ยนดันชามาที่ข้างมือของเย่ซวิ่น ตนเองถึงได้นั่งลงบนเก้าอี้ แล้วยกชาถ้วยนั้นของตัวเองขึ้น

เย่ซวิ่นระมัดระวังเป็นอย่างมาก กล่าวถามว่า ＂นี่ชาอะไรหรือ?＂

ซูเซี่ยนเป่าที่ถ้วยชา ดื่มน้อยๆแล้วกล่าวว่า ＂นี่เป็นชาที่เอามาจากท่านพ่อข้า ชาใหม่＂

เย่ซวิ่นสีหน้าเปลี่ยนทันที กล่าวว่า ＂ท่านพ่อของเจ้าเพิ่งจะถูกวางยา เอาชามาจากเขายังสามารถดื่มได้หรือ? เจ้าอยากตายสินะ！＂

เจ้าเด็กน้อยนี่อยากพยายามฆ่าตัวตายเองเขาอยากให้ตายเป็นอย่างยิ่ง แต่อย่ามาตายที่พระตำหนักฉีเล่อของเขา！

เย่ซวิ่นกำลังจะรั้ง แต่ทางด้านของเฉินเสียนก็ยกถ้วยชาขึ้นเช่นกัน เป่าลมออกมา ดื่มเล็กน้อยไปหนึ่งกลืน หรี่ตามองแล้วกล่าวว่า ＂ชาใหม่รสชาติก็ไม่เลว＂

＂พวกท่าน…….＂เย่ซวินสมองเต้นกระโดดตุบตับ กดเสียงทุ้มต่ำกล่าวว่า ＂นี่พวกท่านจะใช้ร่างกายตนเองทดสอบ เพื่อบังคับให้ข้านำยาถอนพิษออกมา！＂

สองแม่ลูกกุมถ้วยชายกขึ้นดื่มราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น การกระทำเหมือนกันเป็นอย่างมาก

สุดท้ายเย่ซวิ่นถูกการกะทำของเฉินเสียนกระตุ้นยั่วยุ กล่าวออกมาอย่างเหี้ยมโหดว่า “เฉินเสียน ท่านทำมันได้！นึกไม่ถึงเลยว่าท่านจะเอาชีวิตของตนเองไปตะลุมบอนกับชีวิตซูเจ๋อ！หากข้าไม่ให้ยาถอนพิษแก่พวกท่าน พวกท่านก็มีเพียงแค่หนทางแห่งความตาย！”

เขาใช้มือข้างหนึ่งปัดชาร้อนๆที่อยู่บนมือของเฉินเสียน หกกระจายอยู่บนพื้น กล่าวออกมาอย่างดุดันว่า ＂สมองของท่านเสียหายแล้วหรือ เพื่อชายกระจอกจิ๊บจ๊อยผู้หนึ่ง แม้แต่ชีวิตของท่านเองยังไม่ต้องการ แม้แต่องค์จักรพรรดินีก็ไม่อยากจะเป็น！ท่านรู้หรือไม่ หากท่านตายแล้ว อย่างไรก็ตามความเกลียดชังอาฆาตของเย่เหลียงของข้าก็ได้รับการขจัดทิ้ง ผู้คนบนพื้นพิภพต่างยินดีปรีดา！＂

เฉินเสียนคิดไม่ถึงว่าปฏิกิริยาตอบสนองของเย่ซวิ่นจะมากมายเช่นนี้

เย่ซวิ่นหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาแดงก่ำกล่าวว่า ＂สมองของท่านเสียหายแล้ว แต่ข้าไม่ ท่านคิดว่าข้าจะให้ยาถอนพิษแก่ท่านหรือ? ท่านมักจะคิดว่าวิธีของตนเองถูก ตนเองทำถูกต้องแล้วไม่รับฟังข้อคิดเห็น＂

เฉินเสียนอัดอั้นตันใจ ทำตัวไม่ถูก หัวเราะอย่างไม่ยี่หระ กล่าวว่า ＂ยาถอนพิษอะไรนั่น ข้าไม่สนใจแล้ว ถึงอย่างไรซูเจ๋อตาย ข้าก็ไม่มีอะไรที่จะต้องมีชีวิตอยู่ สู้มิได้กับพาอาเซี่ยนไปยมโลกด้วยกัน ครอบครัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา สิ่งเหล่านี้ไม่ต้องให้เจ้ามาคิดไตร่ตรองเพื่อข้าหรอก แต่กับเจ้า ควรที่จะคิดเพื่อตัวเองให้ดีหน่อยนะ＂

เย่ซวิ่นแววตาลึกซึ้งอย่างที่จะคาดเดา

เฉินเสียนสูดลมหายใจเข้า หัวเราะแล้วกล่าวอีกว่า ＂ข้ากับองค์ชายใหญ่ได้รับพิษอยู่ที่นี่ เจ้าคิดว่าต้าฉู่จะปล่อยเจ้าไปหรือ? เจ้ายังสามารถมีชีวิตอยู่แล้วเดินออกจากพระราชวังหรือ? ข้าได้ร่างแบบพระราชโองการสละราชบัลลังก์แล้ว เมื่อข้าตาย ก็จะมีกษัตริย์องค์ใหม่ดำรงตำแหน่งต่อ ต้าฉู่ไม่มีทางที่จะเป็นมังกรที่ขาดหัวหน้าดูแล เย่เหลียงจะถือโอกาสตอนที่อ่อนแอเข้ามาเกรงว่าจะยากลำบากสักหน่อยนะ พอถึงตอนสุดท้ายการเกี่ยวดองก็ล้มเหลวไม่ต้องพูดถึง ยังสูญเสียองค์ชายรูปงามสง่าท่านหนึ่งด้วย พอคิดดูแล้ว ข้าก็มิได้เสียเปรียบ＂

ครั้งนี้เปลี่ยนเป็นเย่ซวิ่นที่คว้าดึงคอเสื้อเธอ กัดฟันกรอดใส่เธอ แต่ทว่าพูดออกมาอย่างจนปัญญา เย่ซวิ่นกล่าวพูดทีละคำแล้วหยุดชั่วคราวว่า ＂หญิงเหมือนอย่างท่าน งั้นตายไปเลยก็สิ้นเรื่อง＂

เธอมีการเตรียมตัวมา ในเมื่อไม่ได้รับยาถอนพิษ เธอก็ต้องการเอาทองไปลู่กระเบื้องเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ ผู้หญิงอย่างนี้ โหดเหี้ยมอำมหิตเกินไป

ซูเซี่ยนอยู่ด้านข้าง ขมวดหัวคิ้วน้อยๆ ทันใดนั้นมือน้อยๆก็กอบกุมที่หน้าอก กล่าวอย่างอ่อนโยนว่า ＂ท่านแม่ ข้าอึดอัดแน่นหน้าอก＂

เฉินเสียนกล่าวว่า ＂ไม่ต้องกลัว มีแม่อึดอัดแน่นไปกับเจ้าด้วย＂

ซูเซี่ยนยื่นมือไปลูบสัมผัสที่ร่องจมูกของตนเอง แล้วกล่าวอีกว่า ＂ท่านแม่ ข้ามีเลือดไหลออกทางจมูก＂

เฉินเสียนคันจมูกเล็กน้อย และเธอก็ได้ลูบสัมผัสร่องจมูกของตนเอง กล่าวขึ้นว่า ＂แม่ก็มีเลือดไหลออกทางจมูกเช่นกัน＂

เย่ซวิ่นเห็นสถานการณ์ เซถลาถอยหลังไปสองก้าว เวลาถัดมาก็หมุนตัววิ่งเข้าห้องบรรทมของตนเอง พลิกกล่องค้นหาที่ตู้วุ่นวายอยู่พักหนึ่ง นำสิ่งของที่เขานำมาจากเย่เหลียงออกมาวางเกลื่อนกลาดเต็มพื้น ไม่ง่ายที่เขาจะหาขวดเล็กอันนี้เจอ เขาเปิดขวดออกแล้วดม ถือวิ่งออกมา สะบัดเขย่ายาลูกกลอนที่อยู่ในขวดออกมา ก็ส่งเข้าไปในปากของเฉินเสียน

เย่ซวิ่นจับศีรษะของเฉินเสินไว้นำยายัดเข้าไปในปากที่ปิดอยู่ของเธอ และกล่าวด้วยว่า＂ท่านชนะแล้ว ท่านชนะแล้วพอใจแล้วนะ นี่เป็นยาถอนพิษ ท่านรีบกินมันลงไป！＂

เฉินเสียนกัดฟันแน่นสนิทไม่อ้าปาก เย่ซวิ่นจ้องเขม็งใส่เธอ กล่าวอย่างร้อนใจว่า ＂ท่านอ้าปากสิ！ท่านคิดว่าข้าจะทำร้ายท่านได้หรือ ถึงอย่างไรท่านก็ถูกพิษแล้ว ข้าทำร้ายท่านก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย！＂

เฉินเสียนชะงักงัน เงยหน้าขึ้นมองเขาเล็กน้อย

เขาร้อนรนใจ เขาสามารถนำยาถอนพิษออกมาให้เธอได้ นี่เป็นเรื่องที่เฉินเสียนคิดไม่ถึง

สุดท้าย เฉินเสียนยกมุมปากขึ้นแล้วอ้าปากรับยาที่เขาป้อน หลังจากนั้นเอียงศีรษะอาเจียนถุยออกมา กล่าวว่า ＂เป็นอย่างที่เจ้าพูดจริง ข้าชนะแล้ว＂

คำพูดของเฉินเสียนคล้ายกับน้ำเย็นหนึ่งกะละมังสาดมาใส่เย่ซวิ่นอย่างกะทันหัน สาดรดหัวใจทำให้เขาหนาวเหน็บ

ซูเซี่ยนที่เลือดไหลออกทางจมูกสองข้าง กล่าวขึ้นในเวลาที่เหมาะสมว่า ＂ท่านแม่ ข้าว่าแล้ว เขาหลอกง่ายมาก＂

เวลาถัดมา มีคนด้านนอกร้องขึ้นเสียงดังว่า ＂ทหาร！！ทหาร！ฝ่าบาทกับองค์ชายใหญ่ทั้งคู่ถูกพิษเลือดไหลออกมาแล้ว＂

ทันใดนั้นมีทหารอารักขากรูเข้ามาเป็นจำนวนมาก ล้อมรอบเย่ซวิ่นไว้

นางกำนัลยังคงร้องเสียงดังอยู่ว่า ＂รีบไปเชื้อเชิญหมอหลวงมา！＂

เย่ซวิ่นเพิ่งจะเข้าใจขึ้นมาทันที เขาถูกเฉินเสียนตบตาแล้ว เมื่อครู่จิตใจสับสนวุ่นวายเป็นอย่างมาก เมื่อตอนที่เห็นว่าเฉินเสียนมีเลือดไหลออกมาจากจมูก ก็เลยไม่ได้คิดอะไรมาก รีบหมุนตัวเข้าไปหายาถอนพิษ

ตอนนี้ได้สติมาบ้างแล้ว เย่ซวิ่นถึงคิดได้ ยาพิษที่เขาให้หัวหน้าผู้ตรวจการแผ่นดิน มีพิษกำเริบเพียงแค่จะทำให้ร่างกายยิ่งอ่อนแอมากขึ้น จนถึงกระทั่งสุดท้ายร่างกายอ่อนแอหมดกำลังหายใจจนตายไป ไม่ใช่ว่าพิษกำเริบแล้วเลือดไหลออกอย่างนี้

ไม่นาน เฉินเสียนกับซูเซี่ยนถูกนำตัวออกไปจากพระตำหนักฉีเล่อ หมอหลวงรีบเร่งพากันไปช่วยรักษาที่พระตำหนักไท่เหอ และเย่ซวิ่นถูกทหารอารักขาจับไว้ รอคอยการลงโทษ

ไม่นาน เรื่องที่องค์จักรพรรดินีและองค์ชายหกไปขอยาถอนพิษไม่สำเร็จ กลับถูกองค์ชายหกทำลาย ก็ได้แพร่สะพัดไปที่ราชสำนักและอาณาประชาราษฎร์

บรรดาขุนนางโกรธเป็นอย่างมาก

คิดไม่ถึงว่าองค์ชายหกของเย่เหลียงไม่เพียงคิดวางแผนสังหารขุนนางคนสำคัญของราชสำนัก วันนี้ยังลงมือกับองค์จักรพรรดินีต้าฉู่และมกุฎราชกุมาร เป็นบุคคลที่จิตใจเหี้ยมโหดมีเจตนามุ่งร้าย

หลังจากที่ซวีเวยที่อยู่ในคุกทราบเรื่องนี้ ก็รู้สึกเสียใจภายหลัง กล่าวขึ้นว่า ＂หากรู้มาก่อนว่าองค์ชายหกนั่นเป็นผู้ที่มีจิตใจชั่วร้ายอย่างนี้ ข้าจะไม่ทนรับการยั่วยุอย่างเด็ดขาด！＂