ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games - ตอนที่ 24

ยินดีด้วย! ท่านได้รับการยอมรับจากชาวบ้านมากกว่าครึ่ง ประสบความสำเร็จในการเป็นผู้นำของเมืองไร้ชื่อ

ตอนนี้ท่านสามารถตั้งชื่อดินแดนดินศักดิ์นาของท่านได้แล้ว (เปลี่ยนชื่อครั้งแรกฟรี หากต้องการเปลี่ยนชื่ออีกครั้งท่านต้องซื้อบัตรเปลี่ยนชื่อจากร้านค้า)

เมื่อข้าวโอ๊ตวิญญาณที่เก็บเกี่ยวเสร็จแล้วกองสุดท้ายถูกเก็บเข้าระบบ ท่ามกลางสายตาที่เคารพบูชาและไม่อยากจะเชื่อของชาวเมือง แองโกร่า•เฟาสต์ ก็ได้ยินการแจ้งเตือนจากระบบโอเวอร์ลอร์ดตามที่เขาหวังไว้

แต่เขาก็ไม่ได้รีบตรวจสอบระบบทันที เขาหันไปทางชาวบ้าน “เมล็ดพันธุ์ของข้าได้รับพรอันศักดิ์สิทธิ์จากเทพเจ้า ผลของการเติบโตอย่างรวดเร็วจะหายไปทันทีหลังจากทำการเก็บเกี่ยวไปหนึ่งครั้ง มันก็ไม่มีความหมายแม้ว่าเจ้าจะเอาเมล็ดข้าวโอ๊ตไปปลูกเอง ข้ารู้ว่ามีพวกเจ้าที่พยายามทำเช่นนั้นแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ นั่นคือเหตุผลที่เจ้ามาที่นี่ในตอนนี้ใช่หรือไม่”

ชาวเมืองบางคนก้มหน้าลงด้วยความอับอายและหวาดกลัว

ตามกฎแล้ว ผู้ใดก็ตามที่กล้าขโมยพืชผลที่ได้รับพร มันผู้นั้นจะถูกแขวนคอ

แต่แองโกร่าจะไม่ทำเช่นนั้น

ประการแรก จำนวนประชากรในเมืองมีน้อยเกินไป ทรัพยากรมนุษย์มีส่วนสำคัญในการฟื้นฟูเมือง พวกเขามีค่ามาก

ประการที่สอง ชาวเมืองล้วนมีความสัมพันธ์กัน การลงโทษคนเพียงคนเดียวอาจทำให้คนทั้งเมืองเกลียดชังเขา แองโกร่าไม่ต้องการแบกรับความเสี่ยงโดยไม่จำเป็น

“เมล็ดข้าวโอ๊ตวิญญาณเหล่านี้มีจำนวนจำกัด และข้าไม่สามารถมอบให้พวกเจ้าทุกคนได้ แต่มันเป็นคำสัญญาของข้าในฐานะเจ้าเมือง จากนี้ไปจะไม่มีชาวเมืองคนใดต้องตายเพราะความหนาวเหน็บและความหิวโหยในฤดูหนาวอีกต่อไป!” แองโกร่าประกาศเสียงดัง

เนื่องจากเขาไม่มีอำนาจในเวลานี้ เขาจึงทำได้เพียงพยายามโน้มน้าวผู้คนด้วยคุณธรรม

ทันใดนั้นชาวเมืองก็ส่งเสียงโห่ร้อง

เมืองนี้พลันเต็มไปด้วยบรรยากาศอันน่ายินดี ชาวเมืองต่างก็จับกลุ่มคุยกันอย่างตื่นเต้น ในขณะที่ชาวเมืองไม่ได้สนใจมองเขาแล้ว แองโกร่าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เขาพึมพำคำสั่งในใจอย่างเงียบ ๆ เพื่อเปิดระบบ

[ผู้เล่น: แองโกร่า•เฟาสต์]

[ที่ดินศักดินา: เมืองไร้ชื่อ]

[คลาส: เจ้าเมืองไร้ชื่อ]

[เครดิต: 70 เหรียญเกม]

[ความเจริญรุ่งเรืองของเมือง: 12/100]

[คะแนนประสิทธิภาพ: 110]

[จำนวนประชากร: 29/29 (ท่านต้องสร้างที่อยู่อาศัยใหม่เพื่อเพิ่มขีดจำกัดประชากร)]

[ผู้เล่นประจำเมือง: 0 (ผู้เล่นคนอื่น ๆ กำลังจะมาถึงเร็ว ๆ นี้)]

[สิ่งปลูกสร้าง: พื้นที่เพาะปลูก (ระดับ 3)]

[คลัง (ระดับ 0): ข้าวโอ๊ตวิญญาณ x5, ข้าวโอ๊ตที่โตแล้ว x22, บัวรดน้ำของผู้ศรัทธา x1]

[←ก่อนหน้า หน้าถัดไป→]

“ทำไมรู้สึกเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย”

แองโกร่าพึมพำก่อนที่จะพลิกไปหน้าถัดไป ทันใดนั้นเขาก็สะดุดเข้ากับหน้าใหม่นอกเหนือจากหน้า QQFarm

หน้าใหม่มีลักษณะคล้ายกับร้านค้าใน QQFarm แต่แทนที่จะขายเมล็ดพันธุ์พืชและเครื่องมือทำฟาร์ม มันกลับขายแบบแปลนสิ่งก่อสร้าง

แองโกร่าพบบางสิ่งที่คล้ายกับ ‘สถาบันผู้วิเศษ’ แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเขาเห็นว่ามันต้องมีความเจริญรุ่งเรืองเกิน 5,000 คะแนน และใช้คะแนนประสิทธิภาพ 15,000 คะแนน

พระเจ้า ต้องมีความเจริญรุ่งเรืองมากกว่า 5,000 คะแนน ตอนนี้ขีดจำกัดความเจริญรุ่งเรืองสูงสุดของดินแดนข้าอยู่ที่ 100…

แองโกร่าหยุดการสำรวจอาคารราคาแพง และหันไปหาอาคารที่ราคาต่ำกว่าแทน

ปรากฎว่าแองโกร่าสามารถปลดล็อกแบบแปลนสิ่งก่อสร้างของอาคารเหล่านั้นได้

ตัวอย่างเช่น บ้านไม้ขั้นพื้นฐานที่สุด ต้องการคะแนนประสิทธิภาพ 30 คะแนนและไม่ต้องใช้ระดับความเจริญรุ่งเรือง ในการก่อสร้างแต่ละครั้ง ต้องใช้เหรียญเกม 30 เหรียญ และแรงงานผู้ศรัทธากล่าวคำอธิษฐานในการสร้าง 1-4 คน ระยะเวลาในการก่อสร้างคือ 1-4 ชั่วโมง และเพิ่มขีดจำกัดของประชากรได้ 3 หน่วย

บ้านหินมีราคาแพงกว่าบ้านไม้เพียงเล็กน้อย ต้องการคะแนนประสิทธิภาพ 50 คะแนน และต้องมีความเจริญรุ่งเรืองสูงกว่า 10 คะแนน ในการก่อสร้างแต่ละครั้ง ต้องใช้เหรียญเกม 50 เหรียญ ข้อกำหนดในการก่อสร้างจะเหมือนกับบ้านไม้ แต่จะเพิ่มขีดจำกัดของประชากรได้ 5 หน่วย หรือจ่ายเหรียญเกม 20 เหรียญ เพื่ออัพเกรดบ้านไม้เป็นบ้านหินโดยตรง

นอกจากนั้นยังมีโรงตัดไม้ เหมือง โกดัง และอื่น ๆ พร้อมกับแบบแปลนอาคารแปลก ๆ บางอย่างที่ทำให้แองโกร่าสับสน

ตัวอย่างเช่น สปาบำบัดกลางแจ้ง เป็นแบบแปลนที่ต้องใช้คะแนนประสิทธิภาพ 100 คะแนน และต้องมีความเจริญรุ่งเรืองสูงกว่า 20 นอกจากนี้ยังมีค่าใช้จ่าย 100 เหรียญในเกม และแรงงานผู้ศรัทธากล่าวคำอธิษฐานตอนสร้าง 2-8 คน และใช้เวลาสร้างประมาณ 4-8 ชั่วโมง

ดูเหมือนว่าผลลัพธ์ของสิ่งปลูกสร้างนี้คือ บรรเทาอาการเมื่อยล้าในระดับหนึ่ง และให้บัฟเพิ่มความชุ่มชื้นให้ผิวหนัง ปรับสภาพผิว และทำให้ผิวเรียบเนียน แต่ก็แลกมาด้วยอัตราการดึงดูดลิงและพวกถ้ำมองที่ผิดปกติ

นี่คือโลกที่การเดินทางไม่ใช่สิ่งที่สะดวกสบาย เช่นเดียวกับที่มีสัตว์ร้ายและสัตว์ประหลาดอยู่ทุกหนทุกแห่ง มันไม่มีคำว่าเศรษฐกิจการท่องเที่ยว นั่นทำให้แองโกร่าไม่เข้าใจแบบแปลนนี้เลย

“ข้าเดาว่าข้าต้องสร้างบ้านก่อน…” แองโกร่าพึมพำกับตัวเอง

แม้ว่าจะมีบ้านว่างมากมายในเมือง แต่มันก็ถูกทิ้งร้างมาหลายปีแล้ว บ้านพวกนี้จึงไม่สามารถอยู่อาศัยได้อีกต่อไป ยิ่งไปกว่านั้นการแจ้งเตือนที่ว่า ‘ผู้เล่นคนอื่น ๆ กำลังจะมาถึงเร็ว ๆ นี้‘ ทำให้แองโกร่ารู้สึกถึงความเร่งด่วน

หลังจากที่เขาได้รับระบบ แองโกร่าก็เข้าใจแล้วว่า ‘ผู้เล่น’ เป็นคำเรียกเหล่าสาวกของเทพเจ้าแห่งเกม ซึ่งเหมือนกับตัวเขาเอง

เขาสงสัยว่าคนอื่น ๆ จะมีหน้าต่างระบบเหมือนกันรึเปล่า …

ความจริงแล้วแองโกร่าพยายามเผยแพร่หลักคำสอน แต่มันก็ไม่ประสบความสำเร็จมากนัก ชาวเมืองส่วนใหญ่เคยชินกับการไม่มีศรัทธา พวกเขาไม่รู้ว่าจะต้องถวายศรัทธาของตนยังไงถึงจะเหมาะสมแม้จะมีข้าวโอ๊ตเป็นรางวัลก็ตาม เพราะงั้นพวกเขาส่วนใหญ่จึงกลายเป็นเพียงผู้ศรัทธาที่ตื้นเขินเช่นวีลา

เพื่อให้ได้รับพร(ระบบ)จากเทพเจ้าแห่งเกม และกลายเป็นผู้เล่น อย่างน้อยพวกเขาก็ต้องเป็นผู้ศรัทธาที่แท้จริง นั่นถึงจะผ่านเกณฑ์!

นี่ไม่ใช่กฎเกณฑ์พิเศษของเทพเจ้าแห่งเกมเท่านั้น ความจริงในศาสนจักรและวิหารส่วนใหญ่ การที่จะได้รับพรจากเทพเจ้าได้ พวกเขาจะต้องเป็นนักบวชที่มีศรัทธาอย่างแรงกล้า ผิดกับศาสนจักรเทพเจ้าแห่งเกม ที่ต้องการเพียงผู้ศรัทธาที่แท้จริงเท่านั้น เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ข้อกำหนดของเทพเจ้าแห่งเกมนั้นน้อยกว่ามาก

แน่นอนว่าท่านลอร์ดเฟาสต์ที่รักลืมไปแล้วว่า เขาก็เป็นเพียงผู้ศรัทธาที่ตื้นเขินเท่านั้น เมื่อตอนที่เขาเพิ่งได้รับระบบโอเวอร์ลอร์ด

“รู้สึกเหมือนยังไปไม่ถึงไหนเลยแฮะ ถ้าวีลาได้รับพรในฐานะผู้ศรัทธาที่แท้จริงสักคน ข้าก็จะได้รวบรวมข้อมูลเพิ่มเติมได้…” แองโกร่าบ่นอย่างเงียบ ๆ

“ท่านลอร์ดเฟาสต์ ท่านเรียกหาข้ารึเปล่าคะ”

แองโกร่าตกใจสะดุ้งสุดตัวเมื่อวีลาโผล่มาข้างหลัง

“ไม่มีอะไร เจ้าได้ยินผิดแล้ว!” แองโกร่ารีบปฏิเสธ

ถึงวีลาจะสับสนกับท่าทีตกใจเกินเหตุของแองโกร่า แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม เนื่องจากเธอมีเรื่องสำคัญกว่านั้นอยู่

“ท่านลอร์ดเฟาสต์ มันกะทันหันไปหน่อย แต่พรานของเราพบร่องรอยของพวกเรเวแนนท์…ดูเหมือนว่ากองทัพของอาณาจักร จะไม่ได้กวาดล้างพวกมันจนหมดหลังจากที่พวกมันหลบหนีออกจากหุบเขาแห่งความตายคราวที่แล้ว พวกเรเวแนนท์อาจกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่!” วีลาพูดอย่างจริงจัง “ตอนนี้เราควรทำยังไงดีคะ”

สัญชาตญาณแรกของแองโกร่าคือรีบส่งคนไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุดเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่นานเขาก็รู้ว่ามันไร้ประโยชน์

นี่ข้าจะทำอะไรได้บ้าง?

<ติ้ง!>

<เริ่มเควเสริม: ปกป้องเมืองรอกำลังเสริม>

โปรดสร้างบ้านให้เพียงพอโดยเร็วที่สุด และรอให้ผู้เล่นคนอื่น ๆ มาถึง!

——————————————————————-