ข้าไม่ใช่บุตรแห่งโชคชะตาจริงๆนะ - ตอนที่ 18

หลังจากได้ยินคำพูดของเซิ่นเทียนฝูงชนก็เริ่มชื่นชมเจ้าของร้าน หลิว ด้วยเช่นกัน
“ถูกตัอง! เราเข้าใจเจ้าของร้านหลิวและร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ผิดจริงๆ”
“ สมกับเป็นเจ้าของร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เขาสามารถมองเห็นความจริงภายในของแร่วิญญาณนี้ได้! ช่างน่าเลื่อมใส!”
“ ข้าขอกลับคำพูดของข้าที่บอกจะไม่กลับมาที่ร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เจ้าของร้าน หลิว ข้าขอโทษ! ท่านช่างเป็นนักธุรกิจที่แท้จริง!”
“ ท่านรู้ท่านค่าของสิ่งของที่อยู่ข้างในและยังวางมันไว้ในร้านเพื่อรอให้คนที่มีโชคชะตามาซื้อมัน! ช่างมีท่านธรรมยิ่งนัก!”

“ ครั้งต่อไป ถ้าข้าจะซื้อแร่วิญญาณเข้ามาเพียงร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ท่านั้น เจ้าของร้านหลิวช่างเป็นนักธุรกิจที่ซื่อสัตย์จริงๆ!”
“ ถ้าทุกคนมีท่านธรรมเหมือนเจ้าของร้าน หลิว โลกทั้งใบจะน่าอยู่ขึ้นมาก!”
“เจ้าของร้านคนอื่นควรดูเจ้าของร้านหลิวเป็นตัวอย่าง”
…
เมื่อได้ยินคำชื่นชมจากเซิ่นเทียนและฝูงชน เจ้าของร้านได้แต่หัวเราะอย่างน่าเกลียดยิ่งกว่าร้องไห้
“ มันเป็นสิ่งที่ชายชราควรทำ
“ ขอบคุณทุกคนสำหรับการสนับสนุนของพวกท่าน ร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์จะมีแร่ดีๆอีกมากมายในอนาคตเพื่อตอบแทนการสนับสนุนของทุกคน!”
“ ตอนนี้สมบัติได้พบเจ้าของที่ถูกต้องแล้ว ข้า …
“ รู้สึกตื้นตันใจมาก…ประทับใจมาก…
“ ข้าขอตัวไปร้องไห้ก่อน”
…
ในท้ายที่สุดเจ้าของร้าน หลิว ก็ทนไม่ไว้จนหลั่งน้ำตาออกมา
6
ทุกคนเริ่มเคารพเขา

นี่คือนักธุรกิจที่แท้จริง!
ความซื่อสัตย์และความเอื้ออาทรของเขาเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเรียนรู้!
…
หลี่เหลียนเอ๋อร์จ้องไปที่เซิ่นเทียนเป็นเวลานานราวกับนางถูกแช่แข็ง
รองหัวหน้าสะกิดนางก่อนที่นางจะกลับมามีสติอีกครั้ง
หลี่เหลียนเอ๋อถือเมล็ดน้ำเต้าที่เปล่งแสงสีรุ้งและพูดอย่างหนักแน่นว่า“ ข้ารับมันไว้ไม่ได้! นี่เป็นสิ่งที่พี่เซิ่นเลือกมา ข้าจะเอาไปได้ยังไง!?”
เซิ่นเทียนยิ้มและกล่าวว่า“ นักพรตผู้น่าสงสารเคยบอกไปแล้วว่านักพรตจะไม่คิดเงินแม้แต่เหรียญเดียว หากเรามีโชคชะตา ร่วมกัน นางฟ้าหลี่ไม่ต้องเกรงใจ”
“ แต่นี่เป็นสมบัติล้ำค่ามาก! มันมีค่าเกินไปสำหรับเหลียนเอ๋อร์!”
แม้ว่า เซิ่นเทียนต้องการเก็บเมล็ดไว้สำหรับตัวเอง แต่เขาก็ต้องการให้รัศมีสีดำของเขาหายไปด้วย

มันแตกต่างจากตำราวิชา มันไม่สามารถแบ่งได้แน่ๆ
ผ่าเมล็ดและแบ่งออกคนละครึ่ง ?
เป็นไปไม่ได้!
เมล็ดมันจะยังมีค่าหากมันเสียหายเหรอ?
…
เพราะว่าไม่มีทางแบ่งเมล็ดได้ เขาทำได้เพียงมอบมัให้กับหลี่เหลียนเอ๋อร์ได้เท่านั้น
ถ้าหากเขาเอาเมล็ดนี้wx เซิ่นเทียนอาจต้องกลับไปโชคร้ายดั่งเดิม?
เซิ่นเทียนกล่าวอย่างรวดเร็ว“ นางฟ้าเหลียนเอ๋อร์แม้ว่าเมล็ดพันธุ์นี้จะเป็นสมบัติล้ำค่า แต่โชคชะตาระหว่างเรามีค่ามากกว่ามันมาก
“ เมื่อทุกคนตั้งคำถามกับนักพรตเต๋าผู้น่าสงสารมีเพียงท่านเท่านั้นที่เชื่อใจนักพรต

“ทุกอย่างเกิดขึ้นด้วยเหตุผล. เว้นแต่ท่านคิดโชคชะตาของเราเทียบไม่ได้กับเมล็ดต้นไม้นี้” เซิ่นเทียนถามอย่างอบอุ่นด้วยรอยยิ้มเช่นเดียวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิ
รอยยิ้มของเขาพุ่งเข้าสู่หัวใจของผู้หญิงทุกคน ทันใดนั้นหญิงสาวในร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ก็บ้าคลั่งขึ้น
“ ว้าว พี่ชายนักพรตเต๋าอบอุ่น!”
“ด! ข้ารู้ว่าเขาไม่ใช่นักต้มตุ๋น!”
“ ใช่ๆ? เขาควรจะเป็นท่านพี่เซียน!”
“ ข้าอิจฉานางฟ้าเหลียนเอ๋อมาก! นางใช้เงิน 50,000 หินวิญญาณเพื่อร่วมชะตากรรมกับท่านพี่เซียน! ข้าต้องการมันเหมือนกัน!”

“ ท่านพี่เซียน! ท่านดูโชคชะตาของเด็กสาวคนนี้ให้หน่อย ข้าไม่รังเกียจที่เป็นสาวน้อยของท่าน!”

“ข้าด้วย! ข้าด้วย! ข้าแค่อยากจะอยู่กับท่านหนึ่งคืน!”

…
ใบหน้าของหลี่เหลียนเอ๋อร์แดงระเรื่อขณะที่นางได้ยินคำพูดจากหญิงสาวรอบข้าง
ดังนั้น…เมล็ดต้นไม้นี้คือบทพิสูจน์ชะตากรรมระหว่างพี่เซิ่นกับข้า?
หรือนี่คือสัญลักษณ์แห่งความรักจากพี่เซิ่น?
หัวใจของหลี่เหลียนเอ๋อร์เต็มไปด้วยจินตนาการมากมาย
นางถือเมล็ดพันธุ์ไว้ในมืออย่างระมัดระวังและพูดว่า“ พี่เซินข้าจะปลูกเมล็ดพันธุ์นี้อย่างสุดความสามารถและจะทำให้มันเติบโต!”
2
หลี่เหลียนเอ๋อร์ตัดสินใจแล้ว
นางจะปลูกน้ำเตานี้อย่างสุดความสามารถ และนำมันไปหาพี่เซิ่นเมื่อมันโตแล้ว
ข้าจะไม่ทำให้พี่เซิ่นผิดหวัง
…
ทันใดนั้นเสียงที่น่าขนลุกดังมาจากร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์
ในเมื่อ ไม่มีใครต้องการเมล็ดนี้ งั้นข้าจะเก็บไว้เอง!”
ควันสีดำหนาแน่นกระจายออกไปและกลืนกินร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดอย่างรวดเร็ว จากนั้นเงาๆหนึ่งก็ปรากฏขึ้นและพุ่งเข้าหาหลี่เหลียนเอ๋อร์พยายามฉกเมล็ด
“หนูตัวไหน กล้าสร้างปัญหาให้กับร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์!”
ชายอีกคนปรากฏตัวในห้องประชุมและตะคอกใส่ผู้บุกรุก
ตูม!
การต่อสู้ที่รุนแรงปะทุขึ้นในกลุ่มควัน แต่ในไม่ช้าชายคนหนึ่งก็ถูกส่งตัวลอยออกมาจากควันและร่อนลงกระแทกพื้นในสภาพปางตายสู่
มันคือผู้พิทักษ์ของร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์!
“ ว้าวมี แก่นทองคำที่ประจำการอยู่ในร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์หรือ? ไม่เลว!
“น่าเสียดายที่เจ้าต้องเผชิญบรรพบุรุษคนนี้! !”
ชายที่ปกคลุมไปด้วยควันหัวเราะเสียงดังก่อนที่มุ่งตรงไปที่หลี่เหลียนเอ๋อร์โดยไม่ลังเล
ท้ายที่สุดสวนว่านหลิงคือดินแดนพยัคฆ์หมอบมังกรซ่อน และหลี่เหลียนเอ๋อร์ก็เป็นลูกสาวของผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง
เนื่องจากเขาคิดที่จะขโมยของจากหลี่เหลียนเอ๋อร์ เขาก็เตรียมใจตายมาก่อนแล้ว
แต่มันคุ้มสุดๆ
ตราบใดที่เขาสามารถฉิงเมล็ดน้ำเต้าและขายให้กับดินแดนชั้นสูงหรือถ้ำสวรรค์ได้เขาก็จะไม่ต้องกังวลอีกไปชั่วชีวิต!
เจ็ดเมตร ……ห้าเมตร…..สามเมตร
ระยะห่างระหว่างบุคคลในควันดำและหลี่เหลียนเอ๋อร์ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ
เขาสามารถสัมผัสได้อย่างคลุมเครือถึงพลังมหาศาลและความกดดันเบา ๆ ที่เล็ดลอดออกมาจากเมล็ดพันธุ์นั้น
“เมล็ดพันธุ์พฤกษาเซียนลำดับที่ 36 ในรายชื่อพฤกษาวิญญาณ ทรงพลังสมชื่อจริงๆ”!”
“ฮ่าฮ่าหลังจากวันนี้บรรพบุรุษจะไม่ต้องต่อสู้อีกต่อไป!”
ชายคนนั้นมองขึ้นฟ้าและยิ้มอย่างภูมิใจ

ทันใดนั้นเสียงปริศนาก็ดังขึ้น “ โอ้? จริงเหรอ?”
ทันทีเสียงนั้นจบลง บทกวีหนึ่งบทก็ดังขึ้น
“ น้ำในแม่น้ำเหลืองพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ดอกบัวนิรันดร์ถูกเปิดออกด้วยหนึ่งกระบี่!”
ด้วยเสียงของบทกวีปราณกระบี่ก็ระเบิดออกมาระหว่างฟ้าดินเปลี่ยนเป็นดอกบัวสีฟ้า
จากนั้นหนึ่งก็กลายเป็นสองเป็นสามและกลายเป็นสิบล้าน!ราวกับว่ามันสามารถคัดลอกได้อย่างไม่สิ้นสุด ดอกบัวสีเขียวปกคลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ในทันที มีดอกบัวจำนวนมากปกคลุมทั่วนภาจนแม้แต่แสงก็ลอดผ่านไม่ได้
[青 คือสีฟ้าหรือสีเขียว]
“หนทางเซียนไม่ชสิ่งที่ข้าต้องการ! แต่คือสุราชั้นเลิศจากสี่สมุทร”
หลังจากการสิ้นเสียง ปราณกระบี่ดอกบัวนับไม่ถ้าวนก็พุ่งโจมตีใส่ควันดำ
ควันสีดำกระจายไปในทันทีและแสงแดดก็ได้สอดส่องลงมาถึงร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง!
ในเวลาเดียวกันเสียงกรีดร้องดังก้อง “ อ๊า !!!”
จากนั้นชายชุดขาวก็ปรากฏตัวขึ้นที่ใจกลางร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เขามีผมยาวมีน้ำเต้าสุราอยู่ในมือและเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงกดดันที่ทรงพลัง
หลังจากจิบสุราแล้วชายคนนั้นก็แสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจบนใบหน้าของเขา
เช่นเดียวกับกระบี่ที่โดดเด่นของเขา
1
ถ้ามีเซียนกระบี่ก็ต้องเป็นชายผู้นี้!
ใต้เท้าของเขามีชายชราในเสื้อคลุมสีดำ ตันเถียนของเขาถูกแทงและเขาไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไป
…
“นั่นคือเขา! อัจฉริยะที่เก่งที่สุดแห่งถ้ำสวรรค์สีขาว! จักรพรรดิกระบี่ดอกบัวหลี่ฉางเกอ!”
1
“ชายที่ถูกทำลายตันเถียนน่าจะเป็นผู้ฝึกตนชั่วร้าย ที่ชื่อบรรพชนผีทมิฬ ผู้ฝึกตนแก่นทองคำขั้นปลาย!”
27
“ เขาสามารถทำให้รัศมีกระบี่กลายเป็นดอกบัวได้ เป็นไปได้ไหมว่าเขาฝึก”เพลงกระบี่ชิงเหลียน”ถึงขั้นเชี่ยวชาญแล้ว?”
“ เขาเอาชนะผีทมิฬได้ตั้งแต่อายุยังน้อย! แข็งแกร่งมาก!”
“ เขาอาจจะดูดี แต่เขาเทียบไม่ได้กับท่านพี่เซียนของเรา!”
1
“ ข้าชอบท่านพี่เซียนด้วย ข้าไม่ชอบผู้ชายที่กินเหล้า!”
“เจ้ารู้ใช่มั้ย? ใครจะรู้ว่าเขาจะทำอะไรเมื่อเมา เขาอาจทุบตีคนในครอบครีวด้วยซ้ำ! ท่านพี่เซียนดีกว่ามาก!”
3
“ข้าคิดเหมือนกัน! !”
“ +1!”
6
…
ความคิดเห็นของหญิงสาวเหล่านั้น
ทำให้รอยยิ้มของหลี่ฉางเกอแข็งค้างอย่างช้าๆ
ไม่ใช่ว่าปรมาจารย์กระบี่คือสิ่งที่สาวๆชอบหรือ
แล้วข้าพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเปิดตัวด้วยบทกวีและการร่ายรำกระบี่ไปเพื่อะไร
สิ่งที่แย่ไปกว่านั้นหลี่เหลียนเอ๋อน้องสาวที่รักของเขากำลังจ้องมองไปที่ชายอีกคนโดยไม่แม้แต่จะทักทายเขา!
ทันใดนั้นอารมณ์ของหลี่ฉางเกอก็ระเบิดออก!