ข้าไม่ใช่บุตรแห่งโชคชะตาจริงๆนะ - ตอนที่ 51

ตอนที่ 51

หลังจากพูดคําเหล่านี้แล้ว เซิ่นเทียนก็จ้องไปที่เจ้าของร้านซ่ง อย่างจริงจัง

จนกระทั่งเขาเห็นรัศมีสีเขียวอ่อนของเจ้าของร้านซ่ง

สีเขียวอ่อน สีเขียวเข้ม และสีเขียวสดใส

ในเวลานี้ เซิ่นเทียนก็โล่งใจ

เนื่องจากรัศมีโชคเจ้าของร้านซ่งสว่างขึ้น

ดังนั้น เซิ่นเทียนจึงโล่งใจ

มิฉะนั้น เขาจะกังวลเกี่ยวกับแผนการการล้างโชคร้ายของเขา

ลองคิดดูเช่นกัน เจ้าของร้านซ่งเองบอกว่าค้อนนี้มีค่าเท่ากับหิรวิญญาณ 10,000ก้อน

ฝ่าบาท(เป็นเตี้ยน)ได้มอบหินวิญญาณ 10,000 ก้อนแก่เขา

ในกรณีนี้ ข้าก็เลยไม่ได้เอาโชควาสนาของเขามา

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เซิ่นเทียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและวางค้อนทองม่วงลงใน

แหวนมิติ

จากนั้นเขาก็หันกลับมาและเริ่มหาแร่วิญญาณที่เหมาะสมสําหรับคนอื่นๆ

หลังจากนั้นไม่นาน แร่วิญญาณจํานวนมากก็ถูกผ่าออกมา

มันเป็นไม้สีแดงขนาดเล็กที่มีค้อนขว้าง 2 อันผูกติดอยู่ด้านบน น่าจะเป็นอาวุธแปลก

เจ้าของร้านซึ่งประเมินว่าเป็นอาวุธระดับกลาง มันมีค่าประมาณ 4,000 หินวิญญาณ

ผู้ถูกลิขิตซึ่งได้รับสิ่งประดิษฐ์นี้มองที่ เซิ่นเทียนและดูเหมือนว้าวุ่นและไม่เต็มใจที่จะ

แบกรับมัน

แต่ท้ายที่สุด เขากัดฟันและพูดว่า: “ท่านปรมาจารย์ ข้าไม่มีหินวิญญาณ 2,000 ก้อน ข้าเกรงว่าจะไม่สามารถมอบส่วนที่ท่านลงแรงให้ได้”

เซิ่นเทียนพูดอย่างอ่อนโยน: “ไม่เป็นไร ถ้าเจ้าเป็นผู้ถูกลิขิต ข้าจะไม่เอาเงินเจ้าแม้สักเหรียญ”

ชายคนนั้นกรีดร้อง: “ไม่ ไม่ ไม่ ปรมาจารย์อุสาช่วยเหลือข้า ข้าจะไม่ตอบแทนกลับได้ยังไง”

“นี่ นี่ ข้าควรจะขายอาวุธนี้ให้ท่านปรมาจารย์ดีกว่าไหม ข้าจะขายให้ท่าน 400 ?”

ขณะที่เขาพูด เขามองไปที่ เซินเทียนอย่างคาดหวัง

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของ เซิ่นเทียนมืดลง: “ขายอาวุธวิเศษมูลค่า 4000 ให้ข้า

400?”

เขาชําเลืองมองที่เจ้าของร้านซ่งอย่างสงสัย และจากนั้นก็ดูผู้ถูกลิขิตนี้

แม้แต่ค้อนทองม่วงที่ส่องประกายก็มีค่าเพียง 10,000 หินวิญญาณเท่านั้น

อาวุธวิเศษที่อยู่ตรงหน้าข้าดูต่ําและสกปรกเล็กน้อย

อาวุธวิเศษมูลค่า 4000 หินวิญญาณ?

เป็นแกะอ้วนที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการเป็นฝ่าบาทหรือเปล่า?

มันนับเป็นการดูถูกไอคิวของข้าชัดๆ!

อุตสาหกรรมการพนันย่อมคือ บ่อน้ําลึก

เซิ่นเทียนรู้สึกว่าเขาไม่สามารถเสี่ยงได้ง่ายๆ

เขาพูดออกมาว่า “หม ท่านคิดว่าเป็นเต่ชอบเอาเปรียบคนอ่านหรือ?”

“ในเมื่ออาวุธชิ้นนี้เป็นโอกาสของท่าน จงรักษามันไว้ และท่านไม่จําเป็นต้องมอบข องตอบแทนให้เป็นเต่า”

“เป็นเต่ย่อมไม่โลภต่อการต่อรองราคาเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ นี่เป็นการดูถูกเป็นเต่!”

พูดจบ เซินเทียนก็เดินออกไป

การจากไปของเขาทําให้ผู้ที่ถูกลิขิตกลัวมาก

เจ้าของร้าน ซึ่งขายค้อนให้กับปรมาจารย์ในราคาถูกได้อย่างไร

แล้วทําไมข้าถึงไม่สามารถขายอาวุธของข้าให้ปรมาจารย์ได้?

ปรมาจารย์ไม่ต้องการแม้แต่ค่าจ้าง ท่านโกรธหรือ

ทันใดนั้น คนที่ถูกลิขิตหวาดกลัวจนไม่รู้สึกเสียใจ

ผู้ถูกลิขิต B มองไปที่สถานการณ์ที่น่าเศร้าของเขาและหยิบแผ่นหยกออกจาก แขนของเขาอย่างเงียบ ๆ

เขาหยิบพู่กันวิเศษออกมาและบันทึกบางสิ่งอย่างระมัดระวังบนใบหยก

” 1. แบ่งครึ่งโอกาสให้ปรมาจารย์ ผลของความต่อเนื่องของโชคชะตา: อ่อนแอ สถา

นะ: มีผล”

จับต้นขาของเขาแล้วพูดว่าคิดถึงท่าน ผลกระทบของความต่อเนื่อง: สําคัญ สถา นะ: ใช้งานไม่ได้อีกต่อไป”

ขายโอกาสให้กับปรมาจารย์ในราคาถูก ผลต่อเนื่อง สําคัญมาก สถานะ: ใช้งานไม่
ได้”

” การวิเคราะห์: 1. เจ้าต้องใช้หัวใจและความคิดสร้างสรรค์เพื่อทําให้ปรมาจารย์พอใจ ความจริงใจของเจ้าจึงจะมีประสิทธิภาพ

อย่าตามกระแสอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า มิฉะนั้น อาจเป็นการสกัดขาตัวเองและทําให้ปร มาจารย์ขุ่นเคือง ”

“3. ปรมาจารย์ไม่ชอบการต่อรองราคาเล็กน้อย มีเพียงการต่อรองราคาใหญ่เท่านั้นที่ สามารถสร้างความประทับใจให้กับปรมาจารย์ได้”

หลังจากการบันทึก ผู้ถูกลิขิต B ค่อยๆ สลัดหยกออกไป

เขาถือ

เขาถอนหายใจ: “ไม่คาดคิด ภูมิปัญญาของเจ้าของร้านซ่งนั้นสูงมาก”

“ทําไมข้าถึงคิดวิธีการดีๆเช่นนี้ไม่ออก!”

“น่าเสียดายที่ดูเหมือนว่ามันควรจะใช้การไม่ได้แล้ว”

“เฮ้อ หากข้าพยามไม่ดีเจ้าของร้านซ่งจะเข้ามาแทนที่ข้าได้อย่างง่ายดาย!”

ผู้ถูกลิขิต A และเซียงเมิงมองไปที่ด้านข้างของหลิวไท่อี้(B) และเจ้าจของร้านซ่ง ด้วยความชื่นชม

นี่คือปราชญ์ที่เคยเข้าศึกษาที่สถาบันผู้ฝึกตน?

แน่นอนว่าทั้งหมดนั้นน่าทึ่งมาก!

“พี่อี้ ข้าเชื่อว่าท่านมีวิธีที่ดีกว่าในการเชื่อมความสัมพันธ์โดยเร็วที่สุด!”

“เมื่อท่านต้องการให้ข้าทําอะไร โปรดอย่าลังเลที่จะพูด ตราบเท่าที่ท่านสามารถแบ่ง น้ําแกง(ผลประโยชน์ให้ข้าได้!”

“ข้าก็เหมือนกัน!”

ในอีกด้านหนึ่ง ปรมาจารย์เซียนดูไม่มีความสุข

ผู้ที่ถูกลิขิตรีบขายอาวุธให้กับเจ้าของร้านซ่ง

หลังจากนั้น เขานําหินวิญญาณ 2,000 ก้อนยัดเข้าไปในมือของ เซิ่นเทียนด้วยความเคารพ

อันที่จริง เดิมที่เขาไม่ต้องการชดใช้ด้วยหินวิญญาณเพียง 2000 ก้อน

อย่างไรก็เซิ่นเทียนจะรับผลประโยชน์ที่มากกว่าครึ่งหนึ่งได้อย่างไร?

ดังนั้นในท้ายที่สุด เซิ่นเทียนจึงยอมรับหินวิญญาณเพียง 2,000 ก้อน

เพียงเท่านี้ก็ทําให้ผู้ถูกลิขิตกลัวมากพอแล้ว

ปรมาจารย์เซีรยนปฏิเสธที่จะยอมรับคําขอโทษของข้าและดูเหมือนจะโกรธจริงๆ

ไม่ มีวิธีใดบ้างที่จะให้ปรมาจารย์เซียนสงบลง?

ใครสามารถช่วยข้าได้บ้าง!

แน่นอนว่าไม่มีใครตอบคําถามของเขาได้

ทุกคนต่างรู้สึกยินดีอยู่ในใจที่พวกเขาไม่ใช่คนที่ใช้วิธีนี้เป็นคนแรก

มิฉะนั้น ชะตากรรมนี้จะเป็นของเขาแทน

ช่างน่าสงสาร พวกเขายินดีที่จะเห็นคนอื่นโชคร้ายแต่ไม่ใช่กับตัวเอง!

เซิ่นเทียนไม่รู้ด้วยซ้ําว่าเกิดอะไรขึ้น

อย่างไรก็ตาม หลังจากเปิดโอกาสเหล่านี้ที่ละคน

เซิ่นเทียนรู้สึกได้ชัดเจนว่าหัวของเขาเริ่มเบาลงเรื่อยๆ

เขาแอบหยิบกระจกออกมาดู รัศมีเหนือศีรษะของเขาดูขาวขึ้น

มีเพียงจุดสีดําอันสุดท้าย

เขามั่นใจว่าเขาสามารถทําให้รัศมีกลายเป็นสีขาวได้อย่างสมบูรณ์หลังจากใช้เวลามากสุดสองหรือสามวัน

ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าของเขา เจ้าของร้านซ่งมองดูทุกคนออกจากร้านค้า วิญญาณสวรรค์

แม้ว่าคราวนี้จะมีแร่วิญญาณที่เปิดให้ฟรีๆ

แต่เจ้าของร้านซึ่งไม่ได้รู้สึกว่าเขาขาดทุน แต่กลับรู้สึกว่าเขาได้กําไร

เหนือสิ่งอื่นใด เขาได้รับหินวิญญาณ 5,000 ก้อนซึ่งสูงกว่าราคาเปิดมาก

ยิ่งไปกว่านั้น การขาย ค้อนทองม่วงให้กับปรมาจารย์ในราคาต่ํา เขายังได้รับความโป รดปรานจากปรมาจารย์

ถ้าเขาเจอโอกาสใหญ่ ในอนาคต ปรมาจารย์ก็คงต้องบอกเขาแน่ๆจริงไหม?

แม้ว่าจะเป็นเพียงเศษอาหารระหว่างซอกฟันของปรมาจารย์ก็นับเป็นอาหารอันโอชะของเขา!

อย่างน้อยเจ้าของร้านซ่งก็คิดอย่างนั้น

“จงดูไว้ไอ้ลูกเต่า นี่คือความฉลาดของพ่อของเจ้า!”

เมื่อเห็นเจ้าของร้านซึ่งหนุ่มยืนอยู่ใกล้ ๆ เจ้าของร้านซ่ง ตบหลังมือของเขา

“เจ้ากับเขาก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่ลองมองดูตัวเองบ้างสิ!”

“หากเจ้ายังออกไปสร้างปัญหาอีก ข้าจะหักขาที่สามของเจ้า!”

เจ้าของร้านซ่งหนุ่ม: ”?????”

เมื่อจ้าของร้านซ่งพอใจและเจ้าของร้านซ่งหนุ่มก็อยากจะร้องไห้โดยไม่มีน้ําตา

ที่ประตูของร้านค้าวิญญาณสวรรค์ชายหนุ่มอีกคนเดินเข้ามา

ชายคนนั้นสวมชุดมังกรขาวพร้อมจี้หยกรอบเอวของเขา

รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาและเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นบุตรชายของตระกูลร่ํารวยและมีอํานาจ

เจ้าของร้านซ่งตาเป็นประกายและรีบทักทายเขา

“ยินดีต้อนรับ นายน้อย”

“ข้าไม่รู้ว่านายน้อยท่านนี้มีนามว่าอะไร ท่านต้องการให้ชายชราช่วยท่านเลือกแร่หรือ

การบริการของเจ้าของร้านซึ่งทําให้ผู้ชายคนนั้นพึงพอใจอย่างเห็นได้ชัด

เขาพยักหน้าเล็กน้อย: “ข้าคือองค์ชานหกแห่งราชวงศ์หยาน(เพลิง) เชิ้นอ้าว!”