ข้าไม่ใช่บุตรแห่งโชคชะตาจริงๆนะ - ตอนที่ 8

สวนว่านหลิงเป็นตลาดแร่วิญญาณที่ใหญ่ที่สุดในอาณาจักรเพลิง อิทธิพลของมันยังล่ามไปถึงอาณาจักรหลายแห่งใกล้ ที่นี่คือจุดหมายปลายทางของ เซิ่นเทียน, ขันทีกุ้ยและ ฉินเกา
เมื่อสามวันก่อน เซิ่นเทียน ได้ค้นพบวิธีที่จะเพิ่มโชคของเขานั่นคือการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคนที่มีโชคชะตาที่ดี
ด้วยเหตุนี้เขาจึงตัดสินใจที่จะค้นหาพวกเขาให้มากและคิดหาวิธีที่จะใช้ประโยชน์จากโอกาสของพวกเขา
อย่างไรก็ตามหลังจากสามวันของการพยายาม เซิ่นเทียน ต้องพูดว่าแทบไม่มีใคนเหลียวแลเขาเลยในราชวังของอาราจักรเพลิง
ไม่ว่าจะเป็นนางสนมซู่ นางสนมฮัว นางสนมเต๋อ องค์ชาย 7 องค์ชาย 8 องค์หญิงองค์ 9 เป็นต้น ทุกครั้งที่เซิ่นเทียนต้องการไปหาพวกเขาพวกเขาจะใช้ข้อแก้ตัวเสมอเช่น“ รู้สึกไม่ดี”,“ ไม่อยู่” หรือ“ ไม่สะดวกที่จะพบ”
เซิ่นเทียน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู่ใจ
อย่างไรก็ตามการค้นพบบางอย่าง ได้จุดประกายความหวังใหม่ในเซิ่นเทียน – ไม่เพียง แต่ผู้ที่ถูกเลือกจากโชคชะตาเท่านั้นที่จะมีโอกาสโดยบังเอิญ
ผู้ที่มีรัศมีสีเขียวหรือสีขาวก็มีโอกาสได้รับเช่นกัน น่าเสียดายที่โอกาสนั้นมีน้อยกว่าและมันก็ต่ำมาก

เซิ่นเทียน เห็นโอกาสเช่นนั้นในรัศมีของสาวใช้ในวังเมื่อวันก่อน
ภาพดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าสาวใช้ในวังที่มีนามว่าเซี่ยเหอ นางจะได้รับไข่มุกที่ส่องแสงยามค่ำคืนซึ่งมีราคาหลายพันเหรียญเงินในสวนหลวง
ดังนั้นเซิ่นเทียนจึงหยิบมุกนั้นมาก่อนและมอบให้กับสาวใช้ในวังคนนั้น
ตามที่คาดไว้รัศมีที่อยู่ด้านบนของศีรษะของสาวใช้ในวังจะสว่างขึ้นและเปลี่ยนเป็นสีเขียวเล็กน้อย ในขณะเดียวกันรัศมีสีดำสนิทที่อยู่ด้านบนของ เซิ่นเทียน ก็ขาวขึ้นเช่นกัน

การค้นพบดังกล่าวทำให้เซิ่นเทียนตื่นเต้นมากที่เขาผลักสาวใช้ในวังที่พยายามกอกเขาด้วยความขอบเจ้าออกไป

โดยธรรมชาติแล้ว เซิ่นเทียน ต้องการออกจากวังมากและเขาก็พาขันทีกุ้ยและฉินเกาไปด้วย
เพราะว่าเซิ่นเทียนค้นพบว่าแม้แต่คนปกติก็มีโอกาสโดยบังเอิญเช่นกัน เขาจึงเลือกที่จะไปยังสถานที่ที่มีโชคชะตามารวมตัวกันเพื่อเพิ่มโชคของเขา!

ในขณะเดียวกัน สวนว่านหลิงก็เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความเป็นไปได้และโอกาสที่ไม่มีที่สิ้นสุด
อย่างที่ทุกคนทราบกันดีว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในโลกแห่งการฝึกตนได้แก่ “ อาจารย์”“ เงิน” สหายเคียงบ่า” ” และ“ สถานที่”

เงินหมายถึงทรัพยากรการฝึกตนรวมถึงสิ่งที่สำคัญที่สุดซึ่งก็คือ หินวิญญาณ

หินวิญญาณ มีพลังปราณอยู่มากมาย เป็นทรัพยากรสิ้นเปลืองที่ผู้ฝึกตนใช้ในการฝึกตนเนื่องจากสามารถเพิ่มความเร็วในการฝึกตนได้อย่างมาก
คนที่มีและคนที่ไม่มีหินวิญญาณ อาจมีความเร็วในการฝึกฝนที่แตกต่างกันมากกว่าสิบเท่าแม้ว่าจะมีพรสวรรค์และวิชาฝึกตนเหมือนกันก็ตาม นั่นคือเหตุผลที่ หินวิญญาณ เป็นทรัพยากรที่ผู้ฝึกฝนส่วนใหญ่แสวงหามาตลอดชีวิต
สิ่งที่เรียกว่าเหมืองหินวิญญาณเป็นเหมืองที่ผลิตหินวิญญาณ ผู้ฝึกฝนจะขุด แร่วิญญาณออกจากเหมืองจากนั้นพวกเขาจะเอาหินวิญญาณดิบออกจากภายในและปรับแต่งพวกมันและกลายเป็นหินวิญญาณขนาดมาตรฐาน
อย่างไรก็ตามไม่ใช่ว่าหินวิญญาณดิบทุกก้อนจะผลิตหินวิญญาณได้ หลังจากถูกตัดออก แร่วิญญาณบางส่วนอาจดูเหมือนจะมีพลังปราณมหาศาลทะลักออกมา แต่แจจะพบเพียงชิ้นส่วนของหินวิญญาณเล็กๆหลักจากที่ถูกผ่าออกมาเท่านั้น มูลค่าของพวกมันต่ำมาก
ในขณะเดียวกัน แร่วิญญาณบางส่วนอาจไม่ดีเมื่อมองจากภายนอก แต่อาจจะเกิดหินวิญญาณระดับกลางหรือระดับที่เหนือกว่าได้หลังจากถูกผ่าออก สิ่งมันคุ้มค่าแก่การเสี่ยงโชค!
มีตำนานเล่าว่าในนิกายการฝึกตนบางแห่งผู้คนได้ค้นพบสมบัติระดับสูงสุด คัมภีร์เต๋า หรือ แม้แต่สาวสวยที่ไม่มีใครเทียบได้นอนหลับอยู่ภายใน

นี่ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เพราะในโลกผู้ฝึกตนมักมีคำกล่าวที่ว่า “สมบัติที่ทรงพลังมักซ่อนเร้นกายภายใต้เงามืด”
สมบัติและคัมภีร์ที่ทรงพลังทุกชิ้นมีกฎแห่งเต๋าและอาจมีอิทธิพลต่อพลังปราณในโลก หากพวกเขาถูกทิ้งไว้โดยไม่มีเจ้าของเป็นเวลานานสมบัติ สมยัติเหล่านี้จะเริ่มดูดซับพลังปราณและสร้างชั้นป้องกันปราณบนตัวเอง เมื่อเวลาผ่านไปนานชั้นป้องกันเหล่านี้จะกลายเป็นหินวิญญาณ

แม้ว่าพวกมันจะดูไม่แตกต่างจากแร่วิญญาณทั่วไป แต่ถ้ามีคนโชคดีพอที่จะผ่าพวกมันออกพวกเขาอาจจะได้รับสมบัติเต๋าอันทรงพลังที่อยู่ในสภาพดีหรือแม้แต่วิชาฝึกตนขั้นสูงสุด
ในช่วงหลายหมื่นปีที่ผ่านมามีผู้โชคดีจำนวนมากได้รับประโยชน์จากโอกาสดังกล่าว!
โดยธรรมชาติแล้ว สวนว่านหลิงที่เป็นแตลาดแร่วิญญาณได้ถูกสร้างขึ้นด้วยเหตุผลดังกล่าว
พ่อค้าภายในสวนว่านหลิงจะซื้อ แร่วิญญาณจากทุกที่และวางไว้บนชั้นวางโดยระบุราคาที่แตกต่างกันตามเจ้าภาพ หากลูกค้ารู้สึกว่าราคารับได้พวกเขาจะซื้อแร่วิญญาณและตัดองหรือขอให้ทางร้านตัดให้

อย่างไรก็ตามไม่ว่าลูกค้าจะได้รับบางสิ่งบางอย่างหรือประสบความสูญเสียทั้งร้านค้าและลูกค้าก็ไม่เสียใจกับการตัดสินใจของพวกเขา กฎคล้ายกับการพนันหยกในชีวิตก่อนหน้าของ เซิ่นเทียน

หลังจากเรียนรู้ว่าแม้แต่คนปกติก็สามารถมีโอกาสโดยบังเอิญได้ สิ่งแรกที่โผล่เข้ามาในใจของ เซิ่นเทียน คือสวนว่านหลิง
แม้ว่าโอกาสในการค้นหาคนที่ถูกเลือกจากโชคชะตานั้นมีน้อย แต่อัตราโอกาสโดยบังเอิญนั้นสูงที่สุดอย่างแน่นอน นั่นเป็นเพราะในสวนว่านหลิงผู้คนนับหมื่นต้องการมาเดสี่ยงโชคที่นี่

เมื่อพิจารณาจากจำนวนผู้คนที่มารวมตัวกันแม้ว่าจะมีเพียงหนึ่งในสิบคนที่จะทำกำไรได้ แต่สถานที่แห่งนี้ก็น่าจะเต็มไปด้วยโอกาส!
หากเป็นเช่นนั้นไม่เพียง แต่ เซิ่นเทียน สามารถกำจัดรัศมีสีดำบนศีรษะของเขาได้ แต่พวกเขาทั้งสามก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับ หินวิญญาณ ที่จำเป็นสำหรับการฝึกตนของพวกเขาในอนาคต
เมื่อเขาคิดอย่างนั้นเซิ่นเทียนก็รู้สึกว่าเขาเป็นอัจฉริยะ!
…
น่าเสียดายที่เมื่อ เซิ่นเทียน มาถึง สวนว่านหลิงจริงๆเขาจึงรู้เขาหวังมากเกินไป การพนันหินไม่ง่ายอย่างที่ เซิ่นเทียน คิด
จากสิ่งที่เซิ่นเทียนเห็น แม้ว่าสวนว่านหลิงจะเต็มไปด้วยผู้คน แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีภาพของโอกาสฉายในรัศมีของพวกเขา นอกจากนี้ตามภาพแม้ว่าพวกเขาจะได้รับ หินวิญญาณ จาก แร่วิญญาณแต่ส่วนใหญ่จะมีเจ้าภาพต่ำ
โดยทั่วไป แร่วิญญาณเหล่านั้นมีราคาหลายสิบหินวิญญาณ และหลังจากถูกตัดออก หินวิญญาณที่อยู่ภายในจะมีราคาประมาณ 30–50
แม้แต่หินวิญญาณระดับต่ำที่พบมากที่สุดใโลกแห่งการฝึกตนก็สามารถขายได้ในราคา 1,000 เหรียญหรือสูงกว่าในโลกธรรมดา หากใครสามารถได้รับ 10 หินวิญญาณ ซึ่งเป็นเงิน 10,000 เหรียญ ก็เพียงพอแล้วสำหรับคนปกติที่จะกลายเป็นเศรษฐี อย่างไรก็ตามผลกำไรเล็กน้อยเช่นนี้ไม่สามารถตอบสนองความคาดหวังเดิมของ เซิ่นเทียน ได้
ไม่มีผูที่ถูกเลือกจากโชคชะตาในสวนว่านหลิง? ไม่ใช่ว่าพวกเขาควรสามารถตัดสมบัติที่ทรงพลังต่อหน้าธารกำนัลได้โดยใช้หินวิญญาณเพียงไม่กี่ชิ้นแล้วมุ่งหน้าสู่จุดสูงสุดของชีวิตหรือไม่?
มันเป็นเรื่องไร้สาระ?

ในขณะที่เซิ่นเทียนรู้สึกสงสัย ก็มีคนอุทานจากทางทิศตะวันออก“ เสี่ยวหลิงเซียนมาแล้ว!”
เมื่อเสียงนั้นดังก้องฝูงชนก็เกิดความโกลาหล
“อะไร!? เสี่ยวหลิงเซียนมาที่นี่เพื่อเล่นพนันแร่วิญญาณอีกครั้ง? ข้าต้องหาที่นั่งดีๆ!”
(เสี่ยวหลิงเซียน แปลได้ประมาณว่า นางฟ้าตัวน้อย)
“รอข้าด้วย. ข้าจะไปที่นั่นทันทีหลังจากนางตัดแร่!”
“ เสี่ยวหลิงเซียนคือใคร”
“ เจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเสี่ยวหลิงเซียนคือใคร? เจ้าไปอยู่ที่ไหนมา! นางเป็นนักประเมินแร่วิญญาณที่เก่งที่สุดในการ ‘ค้นหาหินวิญญาณและทำลายเหมือง’ ในสวนว่านหลิง!”
“ ไม่เพียงเท่านั้น แต่นางยังมีสาวงามอีกด้วย!”
“ ผู้ที่สามารถแต่งงานกับเสี่ยวหลิงเซียน ต้องมีโชคที่ดีมากแน่ๆ ไม่เพียง แต่จะเป็นสาวงามและเขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับหินวิญญาณอีกต่อไป”

…
ขณะที่ เซิ่นเทียน ฟังการสนทนาของผู้คนข้างๆเขาเขาก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้เกี่ยวกับ คนที่เรียกว่า เสี่ยวหลิงเซียน
เขาเดินตามฝูงชนและมาถึงหน้าร้านขายแร่วิญญาณชื่อ“ ศาลานภา” อย่างรวดเร็วและเห็นนางกับตา
นางเป็นเด็กผู้หญิงที่สวมชุดสีเขียวอมฟ้า นางหันหลังให้เซิ่นเทียนเขาจึงไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของนางได้ อย่างไรก็ตามเพียงแค่นิ้วที่ขาวเนียนและเรียวยาวและเอวบาง ๆ เหล่านั้นก็เพียงพอแล้วที่จะกระตุ้นจินตนาการไม่รู้จบได้

ไม่ใช่เรื่องยากที่จะจินตนาการว่านางต้องผู้หญิงที่สวยมากแน่ๆ
ตอนนี้สิ่งที่ เซิ่นเทียน สังเกตเห็นไม่ใช่ร่างกายและรูปลักษณ์ของนาง แต่เป็นรัศมีที่ศีรษะของนาง
เสี่ยวหลิงเซียนต้องเป็นคนที่ถูกเลือกจากโชคชะตาเพราะว่ารัศมีของนางเป็นสีแดงบริสุทธิ์ แม้ว่ามันจะยังคงผสมกับแสงสีเขียว แต่มันก็ใกล้เคียงกับเรัศมีของ ฉินเกาแล้ว มันดีกว่าขุนนางส่วนใหญ่มาก

ด้วยความประหลาดใจของ เซิ่นเทียน เขาไม่เห็นภาพโอกาสในรัศมีของนาง เซิ่นเทียก็รู้สึกงงงวยเป็นอย่างมาก
ถ้าพูดอย่างมีเหตุผล ถ้านางมีโอกาสบางอย่างพวกมันจะปรากฏในรัศมีของนางอย่างแน่นอน
เป็นไปได้ไหมที่เสี่ยวหลิงเซียนจะไม่ได้อะไรจาการผ่าแร่ในครั้งนี้?
หรือเป็นเพราะว่าความสามารถของข้าไม่ได้ผลกับนาง?