ข้าไม่ใช่บุตรแห่งโชคชะตาจริงๆนะ - ตอนที่ 9

เซิ่นเทียนจ้องเขม็งไปที่เสี่ยวหลิงเซียน ในขณะที่เขาต้องการเห็นว่าผู้หญิงคนนี้มีความพิเศษเพียงใด
“ ฝ่าบาท ท่านสนใจนางไหม” ขันทีกุ้ยแนะนำว่า“ท่านจะพานางกลับวังได้อย่างไร? นางสนมหลานจะต้องมีความสุขมากแน่ๆ ถ้าพระนางรู้ท่านจะแต่งงาน”

ฉินเกาพยักหน้าและรีบแสดงความคิดเห็น “ถูกตัอง. เสี่ยวหลิงเซียนมีความงามที่ไม่มีใครเทียบได้ นางเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์แบบกับฝ่าบาท”
เขาสามารถเห็นได้ว่า เซิ่นเทียนมองไปที่เสี่ยวหลิงเซียน

ฉินเกาได้เริ่มฝึกฝน ตำราปีศาจแห่งสุริยันแล้วและพัฒนาขึ้นอย่างมาก หลังจากได้สัมผัสกับโลกแห่งการฝึกตนฉินเกาได้เข้าใจอีกครั้งว่าวิชาฝึกตนนี้ นั้นน่ากลัวและล้ำค่าเพียงใด
อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกัน ฉินเกาก็กังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ องค์ชายช่วยชีวิตเขาและยังทรงสอนวิชาที่แข็งแกร่งให้เขาด้วย เขาไม่สามารถหาทางตอบแทนบุญคุณนี้ได้
ถ้าฝ่าบาทต้องการข้า ข้าควรทำอย่างไรดี!?

นั่นคือเหตุผลที่ ฉินเกาหวังให้ เซิ่นเทียนชอบ เสี่ยวหลิงเซียน – มันจะดีกว่าสำหรับทุกคน

แน่นอน เซิ่นเทียน ไม่รู้ว่า ฉินเกากำลังคิดอะไรอยู่ ถ้าเขารู้เขาจะทุบตีเขาแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ถูกเลือกจากโชคชะตาก็ตาม!
…
ขณะนี้ผู้คนกำลังออกันอยู่ที่หน้าประตูของศาลานภา
ทั้งสามพยายามเบียดเข้ามาด้วยความลำบาก หลังจากที่พวกเขานั้นนำแท่งเงินออกมาไม่กี่แท่งพวกเขาก็ฉวยจุดชมที่ดีได้และในที่สุดก็สามารถเห็นรูปลักษณ์ของเสี่ยวหลิงเซียน
หากด้านหลังของเสี่ยวหลิงเซียนสามารถทำให้ความคิดของใครคนหนึ่งจินตนาการออกไปไกลได้ ด้านหน้าของเสี่ยวหลิงเซียนก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้คนรู้สึกต่ำต้อยจนไม่มีแม้แต่ความคิดที่เลวทรามในจิตใจองพวกเขา
นางสวมชุดสีเขียวอมฟ้าและมีเข็มขัดรัดตัวของนางทำมห้ส่วนโค้งของเอวบาเงเด่นชัด นางสามารถยกได้ด้วยมือเดียว

นางดูเบาและสง่างามราวกับเสี่ยวเซียนที่ลงมายังโลก

ในขณะเดียวกันรูปลักษณ์ของนางก็บริสุทธิ์และสวยงามราวกับผลงานชิ้นเอกที่งดงามที่สุดของสวรรค์

เพียงแค่มองรอยยิ้มของนาง พวกเขาก็รู้สึกราวกับอยู่ในความฝัน

รูปร่างหน้าตาของนางเทียบได้กับเซิ่นเทียน!

น่าแปลกที่ไม่ใช่ทุกคนที่อยากจะเห็นเสี่ยวหลิงเซียน ตัวอย่าก็งเช่นเพลงเจ้าของร้านของศาลานภา!
“ เสี่ยวหลิงเซียน ทำไมท่านถึงมาที่ร้านข้าอีกครั้ง” เมื่อเจ้าของร้านซ่งเห็นเสี่ยวหลิงเซียนใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเขาก็ดูน่าเกลียดยิ่งกว่าร้องไห้ “แซฟไฟร์สุดสวยที่ท่านได้รับในครั้งสุดท้ายทำ ให้ข้าทุกข์ใจตลอดครึ่งเดือน!”

เสี่ยวหลิงเซียนยิ้มเล็กน้อยชวนให้ผู้คนหลงใหล
“ ข้าได้ยินมาว่า เจ้าของร้านซ่งได้แร่วิญญาณดีไอีกชุดดังนั้นข้าจึงตั้งใจมาดูเป็นพิเศษ
“ ร้านของท่านยังไม่ปิดเลย ? เจ้าของร้านซ่งไม่ต้อนรับข้าเหรอ”
“ ไม่ๆ ข้าจะกล้าทำอย่างนั้นได้อย่างไร! ข้าแค่หวังว่ท่านาเสี่ยวหลิงเซียนจะเบามือ”
เจ้าของร้านซ่งเช็ดเหงื่อ มีเพียงไม่กี่คนในสวนว่านหลิงที่กล้าที่จะรุกรานเสี่ยวหลิงเซียน
ถ้าเขาไม่กล้าที่จะไม่ให้เสี่ยวหลิงเซียนเข้ามาในร้านของเขาแฟน ๆ ที่คลั่งไคล้เหล่านั้นก็จะปิดกั้นทางเข้าร้านของเขาทันที!
เสี่ยวหลิงเซียนเดินเข้าไปใน ศาลานภา อย่างช้าๆและสายตาของนางก็มองไปที่แถวของชั้นวางที่เต็มไปด้วย แร่วิญญาณ

ดวงตาของนางส่องแสงสีทองอย่างคลุมเครือ
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงอุทานจากฝูงชน
“ ดวงตานางส่องแสงสีทอง! เป็นไปได้ไหมว่านี่เป็นทักษะขั้นสุดยอดของผู้ประเมินแร่วิญญาณ – ดวงตาหาแร่?”

“ ตำนานกล่าวว่าเมื่อคนผู้หนึ่งเชี่ยวชาญดวงตาหาแร่ แร่ทั้งหมดจะกระจ่างใสราวกับท้องฟ้าคนผู้นั้นสามารถมองทะลุแร่โดยไม่มีอุปสรรคใด ๆ ! เรียกได้ว่า แทบจะไม่มีโอกาสผิดพลาด!”

“ เพื่อให้สามารถเรียนรู้ทักษะขั้นสุดยอดเช่นนี้ได้ตั้งแต่อายุเพียง 16 ปีเช่นนี้ได้ มีเพียงเสี่ยวหลิงเซียนที่ทำได้!”

หลังจากฟังคำอุทานของฝูงชน เซิ่นเทียนก็ตกอยู่ในภวังค์
เป็นเพราะเสี่ยวหลิงเซียนอาศัยความสามารถของนางในการเลือกแร่หรือ? นางไม่ได้อาศัยโชคเหมือนคนอื่น ๆ …นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมข้าถึงมองไม่เห็นโอกาสของนาง?

อย่างไรก็ตามคำอธิบายดังกล่าว เขายังรู้สึกว่มันไม่ถูกต้องาเล็กน้อย!
ขณะที่ เซิ่นเทียน รู้สึกสงสัยเขาจ้องไปที่เสี่ยวหลิงเซียน
นางได้พบแร่วิญญาณที่ต้องการแล้วใน ศาลานภา
“ ข้าเลือกเสร็จแล้ว!”
แร่นั้นใหญ่ประมาณหัวคน มันมีสีดำอมเทาไม่เป็นที่สังเกตและดูไม่น่าดึงดูด มันไม่ได้วางบนชั้นวางด้วยซ้ำ!
ราคาที่วางไว้ข้างหน้าคือ 15 หินวิญญาณแม้ว่าจะถูกแปลงเป็นสีเงิน ก็มีราคาเพียง 15,000 เหรียญเท่านั้น มันถูกมาก
“นี้…”
เจ้าของร้านซ่งก็ตื่นตระหนกทันทีที่เห็นเสี่ยวหลิงเซียนตัดสินใจ
นางเลือกหินก้อนใหญ่ขนาดนี้เลยหรือ!
น่าเสียดายสำหรับเขาเสี่ยวหลิงเซียนได้นำหินวิญญาณ 15 ก้อนออกจากกระเป๋าของนางแล้ววางไว้บนโต๊ะจ่ายเงินแล้ว

นางยิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดว่า“ เมื่อเลือกและจ่ายเงินแล้วตอนนี้มันก็เป็นของข้าแล้ว ไม่ว่าข้าจะได้อะไรหรือขาดทุนก็ไม่ต้องคืนเงิน เจ้าของร้านศซ่ง ท่านไม่สามารถเจรจาได้!”
“ เอาล่ะ…”
เจ้าของร้านซ่งถอนหายใจราวกับว่าเขารู้ดีว่าเขาจะต้องสูญเสียอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ ท่านจะผ่ามันเองหรือข้าควรจัดให้ใครมาช่วยตัดไหม”
ในร้านขายแร่วิญญาณ การตัดแร่ก็เป็นรูปแบบหนึ่งของงานฝีมือเช่นกัน สำหรับแร่วิญญาณถ้ามันถูกตัดออกอย่างถูกต้องและ พลังปราณยังคงถูกกักเก็บไว้อย่างสมบูรณ์มันก็สามารถขายได้ในราคาสูงสุด
ในขณะเดียวกันถ้ามันถูกตัดอย่างไม่ถูกต้องมันอาจทำให้แกนกลางของ หินวิญญาณเสียหาย ในทางกลับกันนั่นจะทำให้ พลังปราณรั่วไหลออกไป เป็นไปไม่ได้ที่จะกักเก็บไว้เป็นเวลานานมูลค่าของมันจะลดลงอย่างมาก
ดังนั้นทางร้านจะจัดให้มีช่างตัดแร่มืออาชีพเพื่อช่วยผู้ซื้อในการตัดแร่ที่ซื้อมา
โดยปกติแล้วบริการดังกล่าวไม่ฟรี หากได้รับหินวิญญาณอันมีค่ามาร้านขายแร่วิญญาณจะต้องเรียกเก็บค่าธรรมเนียม 10% ของกำไรเป็นค่าคอมมิชชั่นในการตัดแร่
นั่นเป็นหนึ่งในแหล่งรายได้หลักของร้านค้า คนซื้อจะได้รับโชค แต่ร้านค้าจะไม่ขาดทุน

เสี่ยวหลิงเซียนเก็บกระเป๋าเงินของนางและพูดว่า“เจ้าของร้านซ่งเจ้าควรรู้กฎของข้า ข้าแค่เลือกและไม่เคยเปิดด้วยตัวเอง”
หลังจากได้ยินว่าเสี่ยวหลิงเซียนไม่ได้วางแผนที่จะตัดแร่ด้วยตนเองการแสดงออกของเจ้าของร้านซ่งก็สดใสขึ้น
สุดท้ายร้านค้าจะขายแร่วิญญาณออกไปอยู่ดีในไม่ช้าก็เร็ว ถ้าเขาขายให้ เสี่ยวหลิงเซียนอย่างน้อยเขาจะได้รับค่านายหน้า10%
“ เสี่ยวเซียนโปรดรอสักครู่ ข้าจะจัดเครื่องตัดแร่ที่ดีที่สุดเพื่อช่วยท่านผ่าแร่”
หลังจากนั้นไม่นานชั้นนอกของแร่ก็ถูกผ่าออกอย่างระมัดระวัง เมื่อแร่ที่เหลือมีขนาดเท่ากำปั้นเศษของแสงสีเขียวเข้มก็ส่องผ่านแร่
สีสันและความแวววาวทำให้รู้สึกสบายตาเพียงแค่มอง
“ นางได้แล้ว!”
“ นางคือเสี่ยวหลิงเซียน! นี่คือหินวิญญาณดิบขนาดเท่ากำปั้น! สามารถตัดเป็นหินวิญญาณได้อย่างน้อย 100 ก้อน!”
“ เจ้ารู้อะไรไหม!? หินวิญญาณดิบที่มีขนาดใหญ่เท่ากำปั้น? อาจจะมีผลึกวิญญาณอยู่ข้างใน!”
“ ถ้ามี ผลึกวิญญาณอยู่ข้างในจริงๆ แม้มีเพียงก้อนเดียวก็มีค่าถึง 1,000 หินวิญญาณ!”
“ น่าอิจฉา!”
…
ในที่สุดผิวชั้นนอกของแร่ก็ถูกตัดออกจนหมดและ หินวิญญาณดิบสีเขียวเข้มใสซึ่งดูเหมือนหยกปรากฏต่อหน้าทุกคน
ในใจกลางของ หินวิญญาณ ดิบมีความมันวาวจาง ๆ สามารถมองเห็นได้ผลึกขนาดเท่าเมล็ดถั่วเขียวได้
“ ผลึกวิญญาณ! มีผลึกวิญญาณอยู่จริงๆ!”
เจ้าของร้านซ่งร้องไห้ “ ดูเหมือนว่าผลึกวิญญาณที่อยู่ในนี้ น่าจะมีราคาคาดว่าจะอยู่ประมาณ 800–1,200 หินวิญญาณ”
เสี่ยวหลิงเซียนยิ้มและพูดว่า“ ข้าจะนับคิดแค่ 800 หินวิญญาณและขายให้กับ เจ้าของร้านซ่ง!”
ใบหน้าของเจ้าของร้านซ่งเต็มไปด้วยความประหลาดใจทันที “ ถ้าอย่างนั้นข้าจะไม่เก็บค่าธรรมเนียมของท่าน รอข้าไปนำเงินมาก่อน แปปหนึ่ง”
“ ตามที่คาดไว้ของเสี่ยวหลิงเซียนนางเป็นคนใจกว้างจริงๆ”
“ เเจ้าของร้านซ่ง เจ้าควรจะพอใจ! หากเจ้าปล่อยให้เสี่ยวหลิงเซียนเลือกแร่วิญญาณ เจ้าก็จะได้หินวิญญาณถึง 400–500 ก้อน ”
“ถูกตัอง. เสี่ยวหลิงเซียนของข้าเท่านั้นที่จะเป็นคนดีและใจกว้าง ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาจะไม่ให้เจ้าแม้แต่ครึ่งหนึ่งด้วยซ้ำ!”
“ เจ้าหมายถึงอะไรเสี่ยวหลิงเซียนของเจ้า? เจ้ากำลังพล่ามอะไร!”
“ทำไม? เจ้ามีปัญหาอะไร? เจ้าจะสู้กับข้าเลยไหมล่ะ”

…
แม้ว่าบรรยากาศรอบๆจะค่อยๆรุนแรงขึ้น แต่ เสี่ยวหลิงเซียนก็ยังคงสงบและสงวนท่าที ราวกับว่าแม้ว่าการได้รับหินวิญญาณนับร้อยก็ไม่สามารถส่งผลกระทบต่อนางได้
ราวกับนางเป็นเซียนที่อยู่เหนือโลกมรรตัย
“ เจ้าของร้านซ่ง ช่างเป็นคนใจกว้าง ข้าจะกลับมาอีกในครั้งหน้า”
เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเจ้าของร้านซ่งมืดลงอีกครั้งเสี่ยวหลิงเซียนก็ปิดปากของนางและยิ้มเบา ๆ
“ นอกจากนี้ยังมีสิ่งดีๆในแร่วิญญาณที่ท่านซื้อมากอีกมาก!”

เสี่ยวหลิงเซียนหันหลังและจากไปอย่างสบาย ๆ
“ ครั้งหนึ่งข้าเคยสาบานว่าจะตัดแร่เพียงวันละหนึ่งก้อน ดังนั้นวันนี้ข้าจะไม่เลือกแร่อื่น”

“ หากใครสนใจก็ลองเสี่ยงโชคและบางทีเจ้าอาจจะโชคดี!”

ก่อนที่เสียงของเสี่ยวหลิงเซียนจะจางหายไปนางก็หายไปจากสายตาของทุกคน