คัมภีร์วิถีเซียน A Record of a Mortal’s Journey to Immortality - ตอนที่ 1629 สวรรค์ทมิฬปรากฏขึ้นอีกครั้ง

A Record of a Mortal s Journey to Immortality คัมภีร์วิถีเซียน – ตอนที่ 1629 สวรรค์ทมิฬปรากฏขึ้นอีกครั้ง
“วานรยักษ์ภูเขา!”

แม้ว่าหานลี่จะเพิ่งเคยเห็นจิตวิญญาณเที่ยงแท้ในตำนานเป็นครั้งแรก แต่ก็มั่นใจฐานะของอีกฝ่ายได้ในทันที

ถึงอย่างไรเสียสิ่งที่ตรงทรวงอกมีลวดลายประหลาดๆ นั้น ก็มีเพียงจิตวิญญาณเที่ยงแท้ชนิดนี้

วานรมารตัวนี้มีเลือดเนื้อเชื้อไขของวานรภูเขา มิเช่นนั้นคงไม่อาจสร้างภาพลวงตาเทวรูปนี้ได้

หานลี่มองเงาลวงตาสีม่วงในเขตอาคมกระบี่ สายตาอดที่จะฉายแววร้อนแรงไม่ได้

วานรยักษ์ภูเขาตัวนี้เป็นหนึ่งในตื่นจากจำศีลแปลงกายสิบสองร่าง

หากเขาได้โลหิตของจิตวิญญาณเที่ยงแท้วานรตัวนี้มา ไม่เพียงจะแปลงกายได้อีกหนึ่งชนิด และยิ่งไปกว่านั้นก็ยังเพิ่มพลังให้การแปลงกายอื่นๆ อีกด้วย

หานลี่ขบคิดเช่นนี้ จิตสังหารที่มีต่อวานรมารระดับศักดิ์สิทธิ์ตัวนี้จึงเพิ่มขึ้น

แต่หากใช้อิทธิฤทธิ์ธรรมดาๆ เห็นได้ชัดว่าไม่อาจจัดการกับมารตนนี้ได้

หลังจากที่หานลี่มีใบหน้าลังเล ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เฮือกหนึ่ง ฉับพลันนั้นก็สะบัดแขนเสื้อ กำไลทรงกลมที่ไม่สะดุดตาวงหนึ่งตกมาอยู่ในมือ

นั่นก็คือกำไลที่บรรจุแมลงกลืนทองอยู่เต็มไปหมด!

คาดไม่ถึงว่าเขาจะคิดใช้เครื่องมือสังหารที่ยิ่งใหญ่นี้ต่อกรกับจิตวิญญาณดั้งเดิมของวานรมารตัวนี้

ปล่อยแมลงกลืนทองออกมาจำนวนมากในคราเดียว แน่นอนว่าย่อมทำให้จิตสัมผัสของเขาได้รับความเสียหาย แต่หากจบการต่อสู้ได้ในระยะเวลาอันสั้น แน่นอนว่าย่อมกลายเป็นกล่องเครื่องมือสังหารของหานลี่

จากพลังจิตสัมผัสของหานลี่หลังจากบรรลุระดับหลอมสุญตาแล้ว หากจะควบคุมแมลงกลืนทองทีเดียวร้อยตัว ก็พอจะควบคุมได้เป็นเวลาหนึ่งก้านธูป

แต่หากเพิ่มจำนวนของแมลงวิญญาณมากขึ้นสักสองสามเท่า เวลาที่ควบคุมได้กลับเหลือเพียงหนึ่งในสี่ส่วนจากเดิมเท่านั้น

หากไม่มีเขตอาคมกระบี่หลากวสันต์คอยช่วยเสริม หานลี่อาจจะไม่กล้าทำอะไรที่บุ่มบ่ามเช่นนี้ แต่ตอนนี้มารตัวนี้ถูกกักเอาไว้ในเขตอาคมกระบี่ จึงมีข้อจำกัดในการหลบหนี นั่นเป็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมที่สุดของแมลงกลืนทอง

จากการคาดการณ์ของหานลี่ จากความดุของแมลงกลืนทองโตเต็มวัย หลังจากปล่อยออกมาร้อยตัวแล้ว ภายในเวลาหนึ่งในสามของเวลาหนึ่งก้านธูปก็เพียงพอในการจัดการอีกฝ่ายแล้ว

สิ่งเดียวที่เขาลังเลก็คือ หลังจากที่ตนเองสูญเสีญพลังจิตสัมผัสไป อิทธิฤทธิ์กว่าครึ่งจะลดลง หากระหว่างทางที่กลับพบศัตรูอะไรที่แข็งแกร่ง ก็อาจจะตกอยู่ในอันตรายได้

แต่ความคิดนี้ก็แค่ฉายแวบผ่านหัวของหานลี่ไปเท่านั้น!

สำหรับเขาแล้วแน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือต้องจัดการกับศัตรูตรงหน้าก่อน เรื่องอื่นๆ แน่นอนว่าย่อมโยนทิ้งไปก่อนชั่วคราวได้

แต่ไม่รอให้หานลี่สำแดงกำไลอสูรวิญญาณออกมาจากแขนเสื้อ วานรมารสีโลหิตในเขตอาคมกระบี่กลับตะโกนเสียงทุ้มต่ำออกมา ปากบริกรรมคาถาไม่หยุด อ้าปากพ่นหมอกสีโลหิตออกมากลุ่มหนึ่ง

เปล่งแสงสว่างวาบแล้วจมหายเข้าไปในใบมีดชำรุดสีโลหิต

ใบมีดนี้หมุนติ้วๆ ไอมารสีดำสนิทที่แต่เดิมทะลักออกมาพลันหมุนวนอย่างรุนแรง

เสียงหวีดร้องดังขึ้น ลำแสงสีดำเป็นดวงๆ ปรากฏขึ้นใกล้ๆ กับใบมีดชำรุด จากนั้นก็แผ่ขยายไปตามจุดต่างๆ ของกระบี่

หานลี่พลันตกตะลึง ฉับพลันนั้นพลันสัมผัสได้กว่าไอวิญญาณฟ้าดินรอบด้านผิดปกติ จึงอดที่จะหันไปมองรอบๆ ด้านไม่ได้

ผลคือพลันมีสีหน้าตกตะลึง!

เห็นเพียงไอมารความตายที่เข้มข้นในทางเดิมในยามนี้หมุนวน มีหมอกลำแสงสีดำบินออกมาจากตรงกลาง แล้วม้วนวนไปหาเขตอาคมกระบี่

เขตอาคมกระบี่หลากวสันต์ดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นระลอกคลื่นหมุนวนขนาดยักษ์ ทยอยกันดูดซับหมอกสีดำเหล่านั้นเข้าไป

ทว่าหลังจากที่หมอกสีดำเหล่านั้นมาอยู่ใกล้กับเขตอาคมกระบี่ กลับถูกม่านลำแสงสีเขียวต้านทานเอาไว้ด้านนอก กลายเป็นดวงแสงสีดำหลายดวงเรียงตัวอย่างแน่นขนัด แต่ก็ไม่ได้เข้าไปในเขตอาคมกระบี่ได้จริงๆ

“ไอมารเที่ยงแท้!”

หานลี่แค่มองไปปราดหนึ่งก็มองโฉมหน้าที่แท้จริงของหมอกสีดำเหล่านั้นออก หางตาพลันกระตุกสองสามครั้ง

แต่ในยามนั้นเองเสียงสะเทือนเลื่อนลั่นก็ดังออกมาจากเขตอาคมกระบี่ ทั้งทางเดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับแผ่นดินถล่ม

จากนั้นพลังแรงกดที่น่ากลัวก็พุ่งขึ้นมาจากเขตอาคมกระบี่ แม้แต่ม่านลำแสงที่อยู่ใกล้เคียงก็ยังสั่นไหวไม่หยุด

หานลี่พลันตะลึงงัน กลอกตาไปมาอย่างไม่ต้องขบคิด พลางมาหยุดอยู่ที่ใจกลางของเขตอาคมกระบี่!

ฉากที่แปลกประหลาดพลันปรากฏขึ้นตรงหน้าของหานลี่

เขตอาคมกระบี่ทั้งหลังถูกอักขระน้อยใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วนอัดแน่น! อักขระทุกตัวเปล่งแสงสีดำสว่างวาบ กะพริบเรืองๆ เดี๋ยวขยายใหญ่เดี๋ยวหดเล็กลงไปมา

ตรงใจกลางของอักขระเหล่านี้ใบมีดชำรุดสีโลหิตลอยนิ่งอยู่ตรงนั้น

ใบมีดนี้เดิมขาดส่วนบนไปครึ่งหนึ่ง แต่ถูกฟื้นฟูกลับมาสมบูรณ์แบบตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีที่ใบมีดเป็นสีแดงโลหิต พลันมีอักขระโบราณสีทองอ่อนส่องแสงเรืองๆ ที่ไม่รู้จักเพิ่มขึ้นมาสามแถว

หลังจากที่หานลี่หรี่ตาทั้งสองข้างลง ก็พบด้วยความตกตะลึงทันที

อักขระสีดำในเขตอาคมกระบี่เปล่งแสงเจิดจ้า คาดไม่ถึงว่าจะเปล่งแสงสว่างวาบพร้อมกับใบมีดชำรุด ทั้งหมดล้วนดูเหมือนถูกกระบี่ควบคุมไว้!

เสียงหัวเราะประหลาดๆ ดังออกมาจากปากของวานรมารที่อยู่ด้านข้าง มันใช้สองมือร่ายอาคมทันที

ร่างกายของตนเองไม่เคลื่อนไหว แต่เงาลวงตาวานรยักษ์สีม่วงที่อยู่เหนือศีรษะกลับยื่นมือออกมา ตะปบใบมีดชำรุดสีโลหิตเข้ามาอยู่ในมือ

จากนั้นก็ตวัดไปอย่างธรรมดาๆ เรื่องที่น่าเหลือเชื่อพลันปรากฏขึ้น!

อักขระโบราณสีทองบนผิวใบมีดชำรุดหมุนวนโคจรราวกับมีชีวิตอย่างไรอย่างนั้น จากนั้นก็เปล่งแสงสว่างวาบพร้อมกับมีเสียงไพเราะดังขึ้น!

หานลี่สัมผัสได้ถึงไอวิญญาณฟ้าดินในเขตอาคมกระบี่ที่โกลาหล อักขระสีดำพุ่งมาหาใบมีดชำรุดราวกับแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ

และแทบจะในเวลาเดียวกัน ผิวของใบมีดชำรุดก็เปล่งรัศมีสีดำออกมาเป็นวงๆ

เมื่ออักขระทั้งหมดสัมผัสกับรัศมี ก็หายเข้าไปอย่างไร้ร่องรอยราวกับโคลนที่จมลงสู่มหาสมุทร

ส่วนตัวของใบมีดชำรุดเองก็เปลี่ยนเป็นสีดำไปส่วนหนึ่ง

อักขระทั้งหมดถูกรัศมีดูดซับไปจนเกลี้ยง รัศมีจึงหายวับไปอย่างเงียบเชียบ ส่วนเสียงอันไพเราะก็หยุดชะงักลง

ตัวของใบมีดชำรุดเปลี่ยนจากสีแดงโลหิตกลายเป็นสีดำสนิทราวกับน้ำหมึก วานรยักษ์แค่โบกสะบัดเล็กน้อย ชั่วขณะนั้นอักขระโบราณสามแถวบนใบมีดก็เปล่งแสงสีทองเรืองรองออกมา ยิ่งดูลึกลับมากยิ่งขึ้น

แต่รูม่านตาของหานลี่พลันหดเล็กลง ฉับพลันนั้นมือข้างหนึ่งก็กดลงไปที่แขนอีกข้าง ดวงตาทั้งสองจ้องใบมีดสีดำในมือของอีกฝ่ายเขม็ง ชั่วพริบตาก็มีสีหน้าซีดขาวไร้สีโลหิต

“สมบัติสวรรค์ทมิฬ! เป็นไปไม่ได้ เจ้ามีสมบัติเหนือชั้นเช่นนี้ จะมาได้รับบาดเจ็บหนักอยู่ที่นี่ได้อย่างไร” หานลี่แทบจะใช้น้ำเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดเอ่ยออกมาทีละคำๆ

“เจ้ารู้ว่ามันคือสมบัติสวรรค์ทมิฬได้อย่างไร!” เมื่อได้ยินคำพูดของหานลี่ วานรมารก็หน้าเปลี่ยนสีไปยกใหญ่เช่นกัน น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นโหดเ**้ยม ดวงตาเปล่งแสงสีม่วงสว่างวาบ ราวกับว่าจะกลืนกินคนอย่างไรอย่างนั้น

แต่หานลี่ในยามนี้ไม่มีกะจิตกะใจจะตอบคำถามของวานรมาร

เพราะว่าจุดที่เขากดลงไปบนแขนในยามนี้ มันกำลังร้อนฉ่า มันคือจุดที่ผนึกกระบี่สวรรค์ทมิฬเล่มนั้นเอาไว้

ปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาดเช่นนี้ปรากฏขึ้นบนแขน เป็นตอนที่วานรยักษ์ภูเขาตัวนั้นหยิบใบมีดมารเล่มนั้นออกมาโบกสะบัดสองสามครั้ง มันจึงเกิดขึ้นอย่างไม่มีเค้าลางมาก่อน

เขาสัมผัสได้ว่ากระบี่สวรรค์ทมิฬที่แต่เดิมถูกผนึกอยู่ในแขนอยู่ดีๆ ดูเหมือนว่าจะได้รับการกระตุ้นจากใบมีดสีดำในมือของอีกฝ่าย ชั่วครู่ก็เปลี่ยนเป็นกระเ**้ยนกระหือรือ

หานลี่ถึงได้มีลำแสงวิญญาณสว่างวาบขึ้นในหัว คาดเดาประวัติความเป็นมาของใบมีดชำรุดนั้นออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเมื่อครู่

ตอนนี้เห็นวานรมารไม่ได้ปฏิเสธ หานลี่ก็มีจิตใจหนักอึ้ง

ไม่ต้องพูดถึงว่าพลังปราณกว่าครึ่งของเขาในยามนี้ใช้ไปกับการพยายามระงับกระบี่สวรรค์ทมิฬบนแขนอย่างสุดชีวิต ต่อให้ใช้แมลงกลืนทอง หากอีกฝ่ายมีสมบัติสวรรค์ทมิฬอยู่ในมือ จะยังใช้ได้หรือไม่ เขาก็ไม่มั่นใจเลยสักนิด

และผลลัพธ์จากการใช้สมบัติสวรรค์ทมิฬครั้งที่แล้ว เขาก็ยังจำได้ดี ในใจไม่คิดจะกระทำซ้ำรอยเดิมเป็นแน่

ถึงอย่างไรเสียที่นี่ก็เป็นสถานที่อันตรายที่มีมารอสูรอยู่เต็มไปหมด หากสูญเสียพลังปราณไป ก็แทบจะไม่ต่างอะไรกับการฆ่าตัวตายอย่างไรอย่างนั้น

ทว่าครั้งที่แล้วที่ตนเองใช้อานุภาพที่น่าตกตะลึงของกระบี่สวรรค์ทมิฬนั้น เขาก็ไม่ลืมเลือนเช่นกัน

ไม่ต้องพูดถึงว่าใบมีดชำรุดของอีกฝ่ายมีอานุภาพไม่แตกต่างกัน ขอแค่มีอานุภาพเท่ากับสมบัติที่ผนึกอยู่ในแขนของเขาครึ่งหนึ่ง เขาก็ไม่อาจต้านทานได้แล้ว

แม้ว่าเขตอาคมกระบี่หลากวสันต์จะมหัศจรรย์ขนาดไหน จะไปต้านทานกับพลังแห่งกฎเกณฑ์ได้อย่างไร

วานรมารในเขตอาคมกระบี่เห็นหานลี่ไม่ได้ตอบอะไร ทันใดนั้นก็รู้สึกโกรธเกรี้ยว กระตุ้นเทวรูปเหนือศีรษะอย่างไม่ลังเลอีก

ชั่วขณะนั้นเงาลวงตาวานรยักษ์ภูเขาพลันชูใบมีดมารในมือขึ้น ชี้ไปยังตำแหน่งของหานลี่

หานลี่หางตากระตุก แผ่นหลังมีเหงื่อเย็นๆ ผุดขึ้นมา อดที่จะเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อกาฬไม่ได้

อานุภาพของการตวัดสมบัติสวรรค์ทมิฬนั้น ต่อให้เขาคิดจะหนีก็เป็นเรื่องที่เพ้อฝัน

เขาในยามนี้ดูเหมือนว่าหากไม่ยอมนิ่งเงียบรอความตาย ก็ต้องใช้สมบัติสวรรค์ทมิฬที่ผนึกอยู่ในแขนออกมาต่อกร

ผลลัพธ์ของทั้งสองชนิดล้วนไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากยอมรับ

แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายควบคุมเทวรูปชูใบมีดชำรุดสีดำเปล่งประกายขึ้น เขาก็ไม่มีเวลาจะคิดหาวิธีการอื่นอีก

“ไม่สิ อีกฝ่ายสูญเสียกายเนื้อไปแล้ว และยิ่งไปกว่านั้นพลังยุทธ์ก็พอๆ กับตนเอง จะควบคุมสมบัติสวรรค์ทมิฬได้อย่างไร! อีกฝ่ายในตอนนี้ควบคุมใบมีดได้ ก็ไม่ใช่ตัวเอง หรือว่าจะเป็น…”

ภายใต้ความร้อนใจในหัวของหานลี่พลันมีลำแสงสว่างวาบ ชั่วครู่ก็รู้สึกว่าตัวเองคว้าอะไรเอาไว้

ยามนี้ใบหน้าของวานรมารที่อยู่ฝั่งตรงข้ามพลันมีสีหน้าโหดเ**้ยมฉายแวบผ่าน เทวรูปสีม่วงชูใบมีดสีดำขึ้นแล้วค่อยๆ ลดระดับลงมา

หานลี่เห็นเช่นนั้นพลันตกตะลึง ทันใดนั้นก็กัดฟัน นิ้วทั้งห้าที่กดอยู่บนแขนพลันเปลี่ยนเป็นดึงออกมา

เสียง “ครืน” ดังขึ้น กระบองไม้สีเหลืองอ่อนกระบองหนึ่งปรากฏขึ้นในมือ

นั่นก็คือผลสวรรค์ทมิฬ

หานลี่ไม่มีเจตนาจะหยุดยั้งเลยสักนิด สะบัดข้อมือ คาดไม่ถึงว่าจะโยนผลสวรรค์ทมิฬขึ้นไปกลางอากาศ

ลำแสงสีทองเปล่งแสงสว่างวาบ เทวรูปพราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์มารเที่ยงแท้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง แขนสีทองข้างหนึ่งแค่เคลื่อนไหว ก็คว้าผลสวรรค์ทมิฬเอาไว้ในมือ จากนั้นแขนที่เหลือพลันร่ายอาคม

เทวรูปสามเศียรหกกรพลันเปล่งแสงสีทองสว่างวาบ

จากนั้นลำแสงสีทองทั้งหมดก็ทะลักไปในผลสวรรค์ทมิฬราวกับน้ำไหลหลาก ทำให้ผลผลนี้เปลี่ยนเป็นสีสันเจิดจ้า ลวดลายสีดำเขียวบนผิวเปลี่ยนเป็นสีเขียวขจี

หานลี่เห็นเช่นนั้น ชั่วขณะนั้นใบหน้าพลันเผยสีหน้ายินดีออกมา

แต่ในยามนั้นเองกลางเขตอาคมกระบี่ก็มีเสียง “ตูม” ดังสนั่นขึ้น

ระลอกคลื่นสีดำสายหนึ่งทะลักออกมาจากใบมีดสีดำ ตอนแรกดูเหมือนไม่สะดุดตา แต่เมื่อออกมาได้สิบจั้งเศษ ก็หมุนวนกลายเป็นคลื่นสีดำสูงสองสามจั้ง พุ่งเข้ามาหานลี่อย่างดุดัน

แค่เปล่งแสงสว่างวาบ ระลอกคลื่นสีดำก็ปะทะเข้ากับม่านลำแสงสีเขียว

ชั่วขณะนั้นม่านลำแสงสีเขียวพลันเปล่งเสียงหึ่งๆ ออกมา ดอกบัวสีเขียวจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นอีกครั้ง ราวกับว่าไม่มีสิ้นสุดอย่างไรอย่างนั้น

แต่ครู่ต่อมาเรื่องที่ยากจะเชื่อพลันปรากฏขึ้น

ระลอกคลื่นสีดำเหล่านั้นแค่กระโจนมา ดอกบัวสีเขียวที่จมหายไปทั้งหมดก็กลายเป็นฝุ่นควันไม่ว่าดอกเล็กหรือไม่ใหญ่

แค่กะพริบวาบอีกครั้ง ม่านลำแสงสีเขียวก็ถูกทะลวงผ่านไปราวกับกระดาษ

หางตาของหานลี่กระตุก ไม่สนใจจะมองอะไร แต่พลันร่ายอาคม

ชั่วขณะนั้นรอบด้านพลันมีดวงไฟห้าสีปรากฏขึ้นนับไม่ถ้วน ทุกดวงบินโผเข้าไปหาผลสวรรค์ทมิฬราวกับแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ

เสียง “ครืนๆ” ดังขึ้น ผลสวรรค์ทมิฬเปล่งแสงสีเขียวมรกตสว่างวาบ ฉับพลันนั้นใบมีดกระบี่สีเรืองรองความยาวสองสามฉื่อก็พุ่งออกมา

ใบมีดกระบี่นี้เปล่งแสงสีเขียวขจี ผิวเรียบลื่นดุจกระจก แต่ตรงกลางมีอักขระสีเขียวมรกตห้าแถวสลักอยู่ มีลำแสงเย็นเยียบไหลโคจรไปมาไม่หยุด