คัมภีร์วิถีเซียน A Record of a Mortal’s Journey to Immortality - ตอนที่ 1928 การต่อสู้ที่ดุเดือด

แต่เมื่อทวนยักษ์เข้ามาในร่างได้ไม่ถึงสองสามชุ่น ปักลงไปราวกับเหล็กบริสุทธิ์ไม่อาจขยับเข้าไปข้างในได้เลยสักนิด ในเวลาเดียวเนตรทั้งหกของร่างทองเปล่งแสงสว่างวาบ ใบมีดสีทองหกเล่มในมือเปล่งแสงสว่างวาบแล้วสับลงมาตรงหน้าทวนยักษ์

เงามารที่อยู่ด้านล่างดูเหมือนจะพบว่าสถานการณ์ไม่ดีแล้ว จึงเงยหน้าขึ้นมองด้วยความเย็นชา ทวนยักษ์สั่นเทาแล้วถอนออกจากร่างของร่างทองทันที

แต่ยามนี้กลับสายไปแล้ว!

ผิวของร่างทองพราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์มีผลึกลำแสงไหลวนโคจร ชั่วพริบตาในร่างก็เกิดพลังแรงดูดมหาศาลกลุ่มหนึ่งและมีผลกับทวนยักษ์ คาดไม่ถึงว่าจะดูดทวนที่เหมือนกับรากเข้าไปในร่าง ทำให้เขาไม่อาจขยับได้เลยสักนิด

และในยามนี้ใบมีดสีทองหกเล่มพลันเปล่งแสงเย็นเยียบสว่างวาบพุ่งแหวกผ่านอากาศไป ดาบลำแสงหนาแน่นพุ่งลงมาราวกับระลอกคลื่น ราวกับว่าจะกลืนกินเงามารและชายหนุ่มที่เป็นผู้นำเข้าไปข้างใน

ชายหนุ่มที่เป็นผู้นำแค่นเสียงด้วยความเย็นชา ร่างกายถอยกรูดไปครึ่งก้าว มือหนึ่งร่ายเป็นอาคมประหลาด ในเวลาเดียวกันก็พ่นอาคมที่ไม่ชัดเจนออกมา

สำเภาลำเล็กสีโลหิตใต้ฝ่าเท้าส่งเสียงร้องออกมา ม่านลำแสงสีโลหิตปรากฏขึ้น คาดไม่ถึงว่าจะปกป้องชายหนุ่มรวมทั้งเงามารเอาไว้ข้างใน

ดาบลำแสงที่อยู่กลางอากาศโจมตีไปที่ม่านลำแสงราวกับพายุฝนกระหน่ำ แต่กลับแค่เปล่งแสงสว่างวาบ ก็ปลอดภัยไม่ขยับเขยื้อน

ส่วนสำเภาเล็กสีโลหิตไม่เพียงจะเป็นสมบัติวิเศษเหาะเหิน คาดไม่ถึงจะยังมีพลังป้องกันที่มหัศจรรย์ยิ่ง

มิน่าล่ะชายหนุ่มที่เป็นผู้นำเผชิญหน้ากับการโจมตีของร่างทองพราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์อย่างต่อเนื่อง ก็ยังมีท่าทีสบายๆ

ไม่ใช่แค่นี้ภายใต้เสียงร้องคำรามต่ำๆ ของเงามารที่ชูคอขึ้น ทวนยักษ์ที่เดิมถูกดูดเข้าไปในร่างพลันเปล่งแสงสีเทาสว่างวาบ จากความแข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบกลายเป็นเรียบลื่นอ่อนนุ่ม คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นงูเหลือมมารสีเทาตัวหนึ่ง ยาวยี่สิบสามสิบจั้ง บนหัวมีเขาเดี่ยวสีดำสนิทงอกออกมา ร่างกายอันใหญ่ยักษ์ม้วนวน คาดไม่ถึงว่าจะรัดร่างทองเอาไว้กลางอากาศ

หากเปลี่ยนเป็นผู้บำเพ็ญเพียรธรรมดาคนหนึ่ง ต่อให้เป็นสิ่งมีชีวิตระดับผสานอินทรีย์ ถูกสิ่งมหึมารัดแน่นเช่นนี้ ร่างกายก็ระเบิดออกทันที

แต่เดิมร่างทองพราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์ก็สร้างขึ้นจากวัตถุดิบหายากจำนวนนับไม่ถ้วน แทบจะเป็นร่างวัชระที่ไม่มีวันพัง ภายใต้การถูกรัดด้วยงูเหลือมยักษ์ ไม่เพียงจะไม่เป็นอันใด หัวทั้งสามกลับส่งเสียงกรีดร้องยาวๆ ออกมา ร่างกายขยายใหญ่ขึ้น และยิ่งไปกว่านั้นใบมีดสีทองทั้งหกเล่มในมือยังเปล่งแสงสว่างวาบแล้วหายวับไป แขนทั้งหกโบกสะบัด กลายเป็นกำปั้นเงาสีทองจำนวนนับไม่ถ้วน โจมตีไปที่ร่างของงูเหลือมยักษ์

เสียงสั่นสะเทือนพลันดังไปทั่วท้องฟ้า

แต่ทวนยักษ์ที่เปลี่ยนเป็นงูเหลือมยักษ์ ร่างกายเองก็ดูเหมือนแข็งแกร่งดุจเหล็กกล้า กำปั้นเงาสีทองโจมตีไป แม้ว่าจะสร้างความบาดเจ็บให้ แต่ยามนั้นกลับไม่อาจสังหารได้

กลับเป็นงูเหลือมยักษ์ที่อ้าปาก พ่นไอสีเขียวใส่เศียรทั้งสามของร่างทองพราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์

แม้จะไม่รู้ว่าไอสีเขียวคือสิ่งใด แต่คาดไม่ถึงว่าจะแผ่กลิ่นอายที่ทำให้ผู้คนรู้สึกง่วงเหงาหาวนอนออกมา

สามเศียรของร่างทองพลันหน้าเปลี่ยนสี หว่างคิ้วมีลำแสงสีทองสว่างวาบ คาดไม่ถึงว่าจะแบ่งออกเป็นริ้วๆ ดวงตาที่สามปรากฏขึ้นพร้อมกัน

ลำแสงสีทองเปล่งแสงสว่างวาบ ลำแสงสีทองเจิดจ้าสามสายพุ่งออกไป เปล่งแสงสว่างวาบแล้วพุ่งทะลวงผ่านไอสีเขียว

จะว่าไปแล้วก็แปลก ไอสีเขียวพลันหมุนวน คาดไม่ถึงว่าจะเปล่งแสงสว่างวาบแล้วสลายหายไป

งูเหลือมยักษ์สะบัดหัว ปากที่เป็นบ่อโลหิตพลันงับไปที่เศียรตรงกลางของร่างทองอย่างแรง แต่ตรงหน้าพลันมีระลอกคลื่นปรากฏขึ้น มือยักษ์สีทองเรืองรองสองข้างกลับต้านทานไว้เบื้องหน้า นิ้วทั้งสิบทะลวงเข้าไปในหัวของงูยักษ์อย่างแรง

ทว่าครู่ต่อมาคาดไม่ถึงว่าร่างทองและงูเหลือมยักษ์ตัวนั้นจะร่างแนบชิดติดกัน ทั้งสองล้วนมีท่าทางผิวหนังหยาบหนา ยามนั้นต่างต่อสู้กันจนยากจะแยกแยะ!

อีกด้าน เงาหอคอยยักษ์ที่อยู่เหนือเขตอาคมกระบี่ ภายใต้การกระตุ้นด้วยยันต์เก้าวิมานสวรรค์หนึ่งชุดและการระเบิดตัวเองของสมบัติห้วงเวลาระดับต่ำอีกชิ้นหนึ่ง พลันเปล่งแสงสว่างวาบโดยไม่ได้ตั้งใจ หมอกเจ็ดสีที่แผ่ออกมาถูกระลอกคลื่นสองชนิดส่งผลกระทบ สุดท้ายก็ส่งเสียงกรีดร้อง ไม่ได้ร่อนลงมา แต่เปล่งแสงสว่างวาบแล้วสลายหายไปจากกลางอากาศ

ส่วนสิ่งที่ได้รับผลกระทบจากพลังห้วงเวลาของหอคอย ยันต์เก้าวิมานสวรรค์ที่กลายเป็นตำหนักก็แค่หมุนคว้างอยู่กลางอากาศ แต่กลับไม่อาจร่อนลงมาได้เช่นกัน

และในยามนั้นเองแววตาของหานลี่ที่กลายเป็นวานรยักษ์พลันฉายแววแปลกประหลาด ฝ่ามือสองข้างชี้ไปกลางอากาศ

เสียง “ปังๆ” ดังขึ้น ยอดเขาสีดำและสีเขียวสูงยี่สิบถึงสามสิบจั้งเปล่งแสงสว่างวาบขึ้นกลางอากาศ หมายจะเข้าไปรับการทุบลงมาของหอคอยเจ็ดสีของชายหนุ่ม

ร่างวิญญาณสีเขียวสะบัดแขนเสื้อข้างหนึ่งไปกลางอากาศ เส้นไหมสีเขียวพุ่งออกมา!

เส้นไหมสีเขียวโปร่งแสงและแวววาว เปล่งแสงสว่างวาบพลางจมหายไปกลางอากาศ แต่เสียงกรีดร้องแหลมสูงอีกเสียงก็ปรากฏขึ้นใกล้ๆ กับหอคอยเล็ก และกลายเป็นตาข่ายเส้นไหมสีเขียวห่อหุ้มลงมา

หานลี่มีท่าทีจะแย่งชิงสมบัติชิ้นนั้นมา

ชายหนุ่มที่เป็นร่างแยกของบรรพชนศักดิ์สิทธิ์เซวี่ยกวงเห็นสถานการณ์นี้ ใบหน้าพลันไร้ความรู้สึก แค่ยกมือขึ้นตบไปที่หอคอยเล็กๆ กลางอากาศ ในเวลาเดียวกันก็พ่นคำว่า “ทำลาย” ออกมา

หอคอยเล็กหมุนเคว้ง ในเวลาเดียวกันพายุหมุนเจ็ดสีก็ทะลักออกมาจากหอคอย แค่หมุนวนก็แทบจะห่อหุ้มตาข่ายเส้นไหมสีเขียวเอาไว้ แล้วพัดจนแหลกละเอียด

ไม่ใช่เพียงแค่นั้น ยอดเขาสองลูกถูกพายุนี้พัดไปก็ไถลออกไปสิบจั้งเศษท่ามกลางเสียงอึกทึก

จากนั้นพายุหมุนเจ็ดสีพลันหมุนวน ห่อหุ้มภูเขาสองลูกเอาไว้ข้างใน ท่ามกลางเสียงกรีดร้อง และท่ามกลางพายุหมุนเจ็ดสีพลันมีอักขระยันต์สีทองลึกลับปรากฏขึ้นจำนวนนับไม่ถ้วน ทุกตัวล้วนดูคุ้นตาเป็นอย่างมาก

“อักขระจ้วนทอง!”

หานลี่พลันร้องอุทานในใจ สีหน้าอดที่จะเปลี่ยนสีไม่ได้ จากนั้นพลันรู้สึกเพียงว่าพลังลึกลับพลันร่อนลงมาที่ยอดเขา คาดไม่ถึงว่าจะฝืนตัดจิตสัมผัสของเขาในภูเขา แล้วฝืนเก็บสมบัติชิ้นนั้นไป

หากไม่ใช่เพราะจิตสัมผัสของเขาแข็งแกร่งไม่ด้อยไปกว่าผู้บำเพ็ญเพียรระดับมหายาน เกรงว่าก็อาจจะถูกอีกฝ่ายทำสำเร็จจริงๆ

หลังจากที่หานลี่กลายเป็นวานรยักษ์ด้วยความตกตะลึงแล้วก็ร้องคำรามด้วยความโกรธ ในเวลาเดียวกันแขนทั้งสองก็โจมตีไปที่พายุหมุนเจ็ดสีอย่างต่อเนื่อง

เสียงร้องเสียดแก้วหูสองเสียงดังขึ้น!

กำปั้นเงาสีทองสองกำปั้นพุ่งออกมาจากกลางอากาศ เปล่งแสงสว่างวาบแล้วโจมตีไปที่พายุหมุนเจ็ดสี

ในเวลาเดียวกันยอดเขาสองลูกก็มีอักขระยันต์สีเงินเปล่งแสงสว่างวาบขึ้นแถวหนึ่ง ภายใต้การกระตุ้นด้วยอาคม หมอกลำแสงสีเทาทะลักออกมา และม้วนวนพุ่งไปหาพายุหมุนเจ็ดสี

เสียง “ฉับๆ” ดังขึ้น ไอกระบี่โปร่งแสงจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากยอดเขาทั่วทุกสารทิศ ไอกระบี่ที่ดูแหลมคมราวกับจะสับบรรยากาศรอบๆ ออกเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน

แม้ว่าพายุหมุนเจ็ดสีจะมีอานุภาพมหาศาล แต่ในเวลาเดียวกันทั้งสามก็โจมตีไปที่เขา ชั่วขณะนั้นพลันระเบิดลำแสงเจิดจ้าแล้วสั่นเทาอย่างรุนแรง จากนั้นก็ส่งเสียงอึกทึก แล้วแตกออกเป็นเสี่ยงๆ พลางสลายหายไป

ยอดเขาสองลูกพลิ้วไหว แล้วพุ่งผ่านพายุหมุนที่อยู่รอบๆ และหมุนวน ทยอยกันร่อนลงมาหาหานลี่

ชายหนุ่มที่ควบคุมหอคอยเล็กเห็นอิทธิฤทธิ์อีกชนิดที่ใช้กับหอคอยหลากสี กลับไม่ฝืนชิงยอดเขาสองลูกไป และอดที่จะร้องอุทานออกมาว่า “เอ๋” เบาๆ ออกมาไม่ได้ ใบหน้าเผยสีหน้าตกตะลึงออกมา แต่ทันใดนั้นก็ฟื้นฟูกลับมาเป็นแข็งทื่ออีกครั้ง และใช้มือหนึ่งตะปบออกไปกลางอากาศ

ระลอกคลื่นปรากฏขึ้นกลางอากาศ ลำแสงดวงหนึ่งเปล่งแสงสว่างวาบปรากฏขึ้นในมือ ห่อหุ้มหอคอยเจ็ดสีเอาไว้

“หึ เจ้าเด็กนี้รับมือยากนัก ไม่ต้องยั้งมือแล้ว ใช้หอคอยหลากสีสังหารเขาเถิด หากใช้อิทธิฤทธิ์นั้นล่ะก็ แม้ว่าจะได้รับผลกระทบจากพลังห้วงเวลาอื่น ก็ไม่มีอุปสรรคอันใด”

เสียงเย็นเยียบดังมาจากจุดที่ไกลออกไป คาดไม่ถึงว่าจะเป็นชายหนุ่มที่เป็นผู้นำจะยืนอยู่บนสำเภาสีโลหิต แล้วเอ่ยด้วยเสียงหมดความอดทน

เขาในยามนี้กำลังกระตุ้นเงามารที่แผ่นหลังแล้วสร้างหนวดปลาหมึกยักษ์สิบกว่าสายพุ่งไปโจมตีร่างทองพราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์ไม่หยุดอีกครั้ง แต่ยามนี้พูดเช่นนี้ได้ เห็นได้ชัดว่ามีฝีมือเยี่ยม

หานลี่ได้ยินพลันใจเต้น ร่างที่กลายเป็นวานรยักษ์ส่งเสียงร้องคำรามออกมา ผิวเปล่งแสงสีทองเจิดจ้า แขนทั้งสองข้างรางเลือน คาดไม่ถึงว่าจะโยนยอดเขาสองลูกในมือไปหาชายหนุ่มที่เป็นผู้นำอย่างแรง

จากน้ำหนักอันหนักอึ้งของยอดเขาสองลูก ประกอบกับพลังเทวะสะท้านฟ้าของวานรยักษ์ภูเขายักษ์ หลังจากที่ยอดเขาสองลูกระเบิดเสียงร้องออกมา คาดไม่ถึงว่าจะรางเลือนแล้วสลายหายไปจากกลางอากาศ

ครู่ต่อมาอากาศด้านหน้าของชายหนุ่มที่เป็นผู้นำพลันบิดเบี้ยว ยอดเขาสองลูกส่งเสียงร้องประหลาดๆ แล้วพุ่งออกมา เปล่งแสงสว่างวาบแล้วชนเข้ากับม่านลำแสงสีโลหิตที่แผ่ออกมาจากสำเภาลำเล็ก

ชายหนุ่มที่เป็นผู้นำเห็นสถานการณ์เช่นนั้น รูม่านตาพลันหดเล็กลง เงามารเขายักษ์ที่แผ่นหลังเปล่งแสงสว่างวาบ โถมเข้าไปในร่างของเขา

หมอกลำแสงสีโลหิตห่อหุ้มชายหนุ่มเอาไว้ข้างใน

เสียงอึกทึกสะเทือนฟ้าดินสองเสียงดังขึ้น หมอกลำแสงเจิดจ้าสองกลุ่มปรากฏขึ้นท่ามกลางม่านโลหิต

ลำแสงโลหิตสั่นเทาอย่างรุนแรง ส่งเสียงดังสนั่นราวกับเครื่องเคลือบปริแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ยอดเขาสองลูกเปล่งแสงสว่างวาบแล้วทะลวงผ่านลำแสงไป แต่บนสำเภาลำเล็กสีโลหิตพลันเปลี่ยนเป็นว่างเปล่า ไม่มีเงาร่างคนแม้แต่คนเดียว

และในยามนั้นเองเหนือมหาสมุทรโลหิตห่างออกไปยี่สิบจั้ง ระลอกคลื่นพลันปรากฏขึ้น เงาร่างคนสายหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างเงียบเชียบ

นั่นก็คือชายหนุ่มที่เป็นผู้นำซึ่งสลายหายไป

แต่ร่างแยกของบรรพชนศักดิ์สิทธิ์เซวี่ยกวงกลับสวมอาภรณ์ที่ไม่เหมือนกับเมื่อครู่

ไม่เพียงบนร่างจะมีเกราะมารสีเทาแปลกประหลาดเพิ่มขึ้นมา แผ่นหลังยังมีปีกขนนกสีแดงโลหิตสองคู่ปรากฏขึ้น ในเวลาเดียวกันรอบๆ คอพลันมีหัวภูตสีเขียวขนาดเท่ากำปั้นแปดหัวปรากฏขึ้น

พวกมันหลับตาทั้งสองข้างสนิท หน้าตาโหดเหี้ยม แต่ปากพลันพะงาบๆ ไม่หยุด ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทำให้ผู้คนเห็นแล้วอดที่จะรู้สึกเย็นเยียบไม่ได้

ชายหนุ่มที่เป็นผู้นำมีสีหน้าโกรธเกรี้ยว ใช้สายตาเป็นพิเศษจ้องเขม็งมาที่หานลี่

“เยี่ยม เยี่ยมมาก! คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะบีบข้าจนต้องสำแดงรูปร่างเช่นนี้ออกมา”

ในยามที่เขาเผยสีหน้าขบเขี้ยวเคี้ยวฟันออกมา ร่างแยกสีโลหิตที่ถือหอคอยเล็กๆ อยู่ กลับแววตาเปล่งประกายสว่างวาบ ฉับพลันนั้นก็รองหอคอยยักษ์เอาไว้ในมือ ในเวลาเดียวกันก็หลับตาทั้งสองข้างลง

เสียงบริกรรมคาถาโบราณที่ฟังไม่ได้ศัพท์พลันถูกร่ายออกมาจากปากของเขาอย่างรวดเร็ว

หอคอยเล็กเจ็ดสีมีเสียงร้องดังขึ้น รัศมีลำแสงเจ็ดสีพลันแผ่ออกมาจากหอคอย และแผ่ออกไปทั่วทั้งสี่ด้าน ชั่วพริบตาก็ห่อหุ้มบรรยากาศในรัศมีสองสามหมู่เอาไว้ข้างใน และขยายใหญ่ขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

และเมื่อเสียงบริกรรมคาถาของชายหนุ่มกระชั้นขึ้น อักขระยันต์สีทองน้อยใหญ่ก็ทยอยกันปรากฏออกมาตามรัศมีลำแสงที่เจิดจ้าขึ้น

ระลอกคลื่นที่มีพลังหลักเกณฑ์แฝงอยู่ แผ่ออกมาจากรัศมีลำแสงเจ็ดสีและแผ่ไปทั่ว