คัมภีร์วิถีเซียน A Record of a Mortal’s Journey to Immortality - ตอนที่ 2131 เขตอาคมอัสนีหกตัดมรกต

หลังจากผู้สวมชุดคลุมสีเทาสะบัดแขนเสื้อ ก็สลายหายไปท่ามกลางรัศมีลำแสง

สองวันต่อมาหานลี่ก็นั่งอยู่บนรถอสูรมุ่งตรงไปยังเรือนก่วงหยวนจากเมืองน้ำตกสีครามอีกครั้ง

ภายในหอกลางป่าลับ หานลี่มาพบหลันอิ่งอีกครั้ง และอยู่ในห้องลับกับนางสองสามชั่วยาม ถึงได้เดินออกมาด้วยใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มลึกลับ แล้วกลับไปในเมืองอีกครั้งด้วยท่าทีไม่รีบร้อน

ครั้งนี้เมื่อหานลี่เข้ามาในโรงเตี๊ยม ก็อยู่ที่นั่นหลายวันโดยไม่ออกมา

เพราะยามที่หานลี่มาถึงก็จ่ายศิลามารเป็นจำนวนหนึ่งเดือน ดังนั้นยามแรกเผ่ามารอื่นๆ ในโรงเตี๊ยมจึงไม่ได้สนใจมากนัก

แต่พอถึงสองสามวันสุดท้ายของหนึ่งเดือน ก็ยังคงไม่เห็นหานลี่เคลื่อนไหวอยู่ในนั้น ถึงได้ดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆ

ยามที่วันสุดท้ายมาถึงในที่สุดเผ่ามารที่รับหน้าที่ทำบัญชีของโรงเตี๊ยมก็มาเคาะประตูอย่างระมัดระวัง และสุดท้ายก็เดินเข้าไปข้างใน ถึงได้พบว่าในห้องนั้นว่างเปล่า

……

หานลี่นั่งอยู่บนรถเหาะสีเทาหม่นคันหนึ่ง กำลังหลับตาทำสมาธิ

ตรงข้ามของเขาชายหนุ่มผิวขาวและหญิงสาวหน้าตางดงามคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่อีกมุมของรถเหาะ

ทั้งสองมีสีหน้าเยือกเย็น นิ่งงันราวกับไม้แกะสลัก ดวงตาทั้งสองข้างกลอกไปมาไม่หยุด มองไปทางซ้ายทีขวาที

นั่นคือนักพรตเซี่ยและจูกั่วเอ๋อร์

หลังจากที่หานลี่ออกจากเกาะอย่างเงียบเชียบ มาถึงจุดที่นัดกัน ก็พาทั้งสองกลับมาและออกเดินทางอย่างไม่ล่าช้าเลยสักนิด

บินมาได้สองสามวันพวกเขาก็ออกจากเขตทะเลสาบน้ำตกสีคราม เข้าสู่เขตแดนมารที่อยู่ใกล้เคียง

เช่นนั้นหานลี่ก็รู้สึกผ่อนคลายลง

เขาในยามนี้นับว่าประสบความสำเร็จอย่างเต็มที่แล้ว แน่นอนว่าจึงคิดจะออกจากแดนมารแล้วกลับไปยังแดนวิญญาณ

จากแผนที่เขาและบรรพชนตระกูลหล่งวางไว้ตอนแรก แน่นอนว่าย่อมไม่อาจกลับไปทางเดิมได้ จึงตัดสินใจว่าหลังจากที่ได้ประโยชน์จากทะเลกำเนิดมารแล้วก็จะใช้เส้นทางที่เคยหาอีกแห่งในแดนมารกลับไปยังแดนวิญญาณ

เส้นทางที่บรรพชนตระกูลหล่งเอ่ยนั้น ไม่เพียงอยู่ในแดนมารที่เปล่าเปลี่ยวรกร้าง ไม่ค่อยมีเผ่ามารระดับสูงคุ้มกันอยู่มากนัก และยิ่งไปกว่านั้นเขตของแดนวิญญาณอีกด้านที่ถูกส่งไปก็ไม่ใช่เขตแดนของเผ่ามนุษย์และปีศาจ แต่เป็นแดนข้างเคียงของเผ่าพฤกษา

เช่นนั้นขอแค่พวกเขาเข้าไปในอุโมงค์โดยไม่คาดคิด คิดดูแล้วเผ่ามารที่รักษาการณ์อยู่คงไม่อาจขัดขวางไม่ให้พวกเขากลับไปได้

ยามนี้บรรพชนตระกูลหล่งและพวกล้วนเพลี่ยงพล้ำไปแล้ว แต่หานลี่ก็คิดจะกลับไปทางเดิม

ถึงอย่างไรเสียเส้นทางที่เหลือก็ไม่รู้ว่าจะไปทางไหน หากส่งไปยังแผ่นดินใหญ่อื่นของแดนวิญญาณ เขาคงจะหัวเราะก็ไม่ออกร้องไห้ก็ไม่ได้

เขาไม่อยากเสียเวลาอีกร้อยสองร้อยปีเพื่อกลับไปเผ่ามนุษย์

ทว่าหานลี่นึกถึงวิญญาณม่วง ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดเล็กๆ

หากจะบอกว่าไม่รู้สึกอันใดกับหญิงสาวผู้นี้ย่อมเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ผ่านไปนานถึงได้มาพบกับวิญญาณม่วง กลับจำใจต้องรีบจากกันอีกครั้ง ความรู้สึกในใจจึงไม่อาจอธิบายได้

แน่นอนหากไม่ใช่เพราะเคล็ดวิชามารที่วิญญาณม่วงฝึกฝนถูกลิ่วจี๋จำกัดเอาไว้ เขาคงพาหญิงสาวผู้นี้กลับไปยังแดนวิญญาณ และหาเคล็ดวิชาลับอื่นมากำจัดไอมารในร่างของนาง ให้นางกลับมาเป็นเผ่ามนุษย์อีกครั้ง

ยามนี้ทำได้เพียงปล่อยให้วิญญาณม่วงอยู่ในแดนมารไปก่อน

หานลี่ขบคิดเงียบๆ ไปพลาง ย้อนนึกถึงฉากที่เกิดขึ้นในแดนมนุษย์ในวันนั้น ในเวลาเดียวกันใบหน้างดงามไม่เป็นสองรองใครอีกใบหน้าหนึ่งก็อดที่จะฉายแวบขึ้นมาในหัวไม่ได้ ทำให้เขารู้สึกสะเทือนใจ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ หานลี่พลันหน้าเปลี่ยนสี ลืมตาทั้งสองข้างขึ้น แววตาเปล่งประกายวาววับ

แทบจะในเวลาเดียวกันลำแสงด้านล่างรถเหาะก็หม่นแสงลง คาดไม่ถึงว่าจะหยุดชะงัก แล้วลอยอยู่กลางอากาศเงียบๆ

 ท่านอาวุโสหานเกิดเรื่องอันใดขึ้น?  จูกั่วเอ๋อร์ใจเต้น พลางเอ่ยถามด้วยความตกตะลึง

นักพรตเซี่ยกลับยังคงนั่งสมาธิอยู่ด้านข้างสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงเลยสักนิด

 ดูเหมือนพวกเราจะเข้าไปในเขตอาคมระดับสุดยอดโดยบังเอิญ การวางเขตอาคมนี้ลึกล้ำมาก หากประมาทแม้แต่ข้าเองก็ไม่อาจสัมผัสได้  หานลี่ยืนขึ้นอย่างช้าๆ แล้วเอ่ยพร้อมกับขมวดคิ้วน้อยๆ

 เขตอาคมระดับสุดยอด แม้แต่ท่านอาวุโสก็สัมผัสไม่ได้! หรือว่ามันมุ่งมาหาพวกเรา!  จูกั่วเอ๋อร์รู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นหลายส่วน

 พี่เซี่ย เจ้าคิดว่าเขตอาคมนี้เป็นอย่างไร?  หานลี่ไม่ตอบจูกั่วเอ๋อร์ กลับหันหน้าไปเอ่ยถามนักพรตเซี่ย

นักพรตเซี่ยได้ยินก็ลืมตาทั้งสองข้างขึ้น หันหน้าไปพิจารณารอบด้าน แล้วตอบกลับอย่างไม่รีบร้อน

 นี่เหมือนเขตอาคมหกตัดมรกต แค่ชำรุดเท่านั้น หากข้าเป็นสหาย ก็คงจะเดินหน้าต่อตรงไปยังเนตรอาคม แม้ว่าที่นั่นจะเป็นจุดที่มีอานุภาพเขตอาคมมากที่สุด แต่ก็เป็นจุดเดียวที่ออกจากเขตอาคมได้เช่นกัน 

เอ่ยจบนักพรตเซี่ยก็ปิดปากไม่พูดอันใดแข็งทื่อไปอีกครั้ง

 เขตอาคมอัสนีตัดมรกต? แม้ว่าจะไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่จากประสบการณ์ของพี่เซี่ย แน่นอนว่าคงไม่ผิด เช่นนั้นก็เดินหน้าต่อเถิด ไม่ว่าจะมาหาพวกเราหรือไม่ ในเมื่อเข้าไปอยู่ด้านในแล้ว ก็มีเพียงต้องทลายเขตอาคมออกไปเท่านั้น  หานลี่ครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วเอ่ยอย่างตัดสินใจ

จากนั้นเขาก็ย่ำเท้าข้างหนึ่งไปบนรถเหาะเบาๆ ชั่วขณะนั้นลำแสงสีเทาพลันระเบิดออกมา กลายเป็นม่านลำแสงชั้นหนึ่งห่อหุ้มด้านนอกรถเอาไว้

ในเวลาเดียวกันรถเหาะก็สั่นเทากลายเป็นสายรุ้งยาวพุ่งแหวกอากาศไป

ความเร็วมากกว่าก่อนหน้าสองสามเท่า

จูกั่วเอ๋อร์เบิกตาทั้งสองข้างขึ้น พิจารณาไปทางซ้ายทีขวาทีไม่หยุด ดูเหมือนว่าอยากจะหาร่องรอยบนเขตอาคมเหล่านั้น

แต่รอบรถเหาะกลับว่างเปล่า มองไม่เห็นความผิดปกติใดๆ

 ไม่ต้องมองแล้ว จากพลังยุทธ์ของเจ้าไม่เพียงพอให้พบเขตอาคมเคล็ดวิชาลวงตารอบด้าน!  หานลี่เห็นเช่นนั้นก็เอ่ยออกมาหนึ่งประโยค

จากนั้นเขาก็สะบัดแขนเสื้อข้างหนึ่งไปด้านนอกรถ ไอกระบี่สีทองสายหนึ่งม้วนวนออกมา

เสียง  ปัง  ดังสนั่นขึ้น

ทุกแห่งที่ลำแสงสีทองกวาดผ่านไป กลางอากาศพลันมีรอยแยกราวกับกระดาษที่ถูกฉีกขาดปรากฏขึ้น ทัศนียภาพรอบด้านเปลี่ยนไป กลายเป็นทะเลหมอกสีขาวที่ไร้สิ้นสุด

รถเหาะถูกควบคุมให้เคลื่อนไปด้านหน้าท่ามกลางม่านหมอกอย่างกินแรง

 อ่า นี่คือ…  จูกั่วเอ๋อร์พลันตกตะลึงจนหน้าถอดสี

 นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น หากพวกเรากลับทางเดิม เขตอาคมร้ายกาจที่ถูกกระตุ้นไปแล้ว ไม่มีทางสงบอีกครั้ง  หานลี่อธิบายอย่างราบเรียบ

 ทว่าต่อให้เป็นเช่นนั้น หลังจากนี้ไม่นานเขตอาคมอัสนีหกตัดมรกตก็จะเริ่มทำการโจมตี จากอิทธิฤทธิ์ของสหายหาน ก็ไม่ใช่ว่าจะป้องกันไม่ได้  นักพรตเซี่ยยังคงหลับตา แต่ปากก็เอ่ยเตือนขึ้น

 ขอบคุณนักพรตเซี่ยที่ชี้แนะ ผู้แซ่หานจะระวัง  หานลี่หน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย หลังจากเอ่ยขอบคุณ ก็ชูมือทั้งสองข้างขึ้น ลำแสงยี่สิบสามสิบดวงพุ่งออกมาพร้อมกัน จมหายเข้าไปในส่วนต่างๆ ของรถเหาะแล้วหายวับไปอย่างไร้เงา

นั่นคืออาวุธวางเขตอาคมจำพวกจานอาคมธงอาคมขนาดสองสามชุ่นยี่สิบสามสิบอัน

ครู่ต่อมาลายมารสีดำเข้มยี่สิบสามสิบลายก็ทยอยกันทะลักออกมาจากในรถเหาะ และกลายเป็นเขตอาคมอักขระยันต์น้อยใหญ่ไม่เท่ากัน พลางรวมตัวกันอยู่รอบกำแพงนิ่ง ราวกับว่าเดิมก็ถูกสลักไว้ตรงนั้นอย่างไรอย่างนั้น

หลังจากวางเขตอาคมแล้วหานลี่ก็ยืนอยู่ด้านหน้ารถพร้อมกับสองมือไพล่หลังพลางมองไปยังจุดที่ไกลออกไปโดยไม่พูดอันใด

และส่วนลึกในนัยน์ตาของเขาพลันมีลำแสงสีฟ้าเปล่งแสงสว่างวาบ เขามองเห็นอันใดสักอย่างผ่านหมอกสีขาว

ฉับพลันนั้นเขาพลันมีสีหน้าเคร่งขรึมมือหนึ่งร่ายอาคม ปากก็บริกรรมคาถา

ชั่วขณะนั้นอักขระยันต์สีดำบนกำแพงทั้งสี่ด้านของรถเหาะก็มีลำแสงสีดำเปล่งแสงสว่างวาบ อักขระยันต์ทะลักออกมาหนาแน่นไปหมด ชั่วพริบตาก็กลายเป็นตาข่ายยันต์สีดำห่อหุ้มม่านลำแสงสีเทา

หลังจากผ่านไปชั่วครู่ท่ามกลางทะเลหมอกที่เงียบสงบทั้งสองฝั่งก็มีเสียงอัสนีดังแว่วมา

ยามแรกเสียงไม่ดังนัก แต่จากนั้นหมอกสีขาวรอบด้านก็หมุนวนแล้วเริ่มสาดซัดราวกับระลอกคลื่น เสียงอัสนีดังขึ้นทันที

ท่ามกลางม่านหมอกทั้งสองฝั่ง สายฟ้าสีเขียวเริ่มเปล่งแสงสว่างวาบ

ในเวลาเดียวกันทะเลหมอกสีขาวก็กลายเป็นเหนียวข้นราวกับแอ่งน้ำทำให้รถเหาะสั่นเทาความเร็วลดลง

หานลี่แค่นเสียงอย่างเย็นชา อ้าปากออก พ่นไอสีเขียวออกมา เปล่งแสงสว่างวาบแล้วจมหายเข้าไปในรถเหาะด้านล่างอย่างไร้ร่องรอย

ในเวลาเดียวกันหมอกลำแสงสีเขียวก็หมุนวนรอบสองเท้าของเขา พลังวิญญาณแข็งแกร่งถูกบรรจุเข้าไปในรถเหาะ

รถเหาะมีเสียงอึกทึกดังขึ้น ในเวลาเดียวกันตาข่ายยันต์สีดำตรงผิวก็สั่นเทา คาดไม่ถึงว่าม่านหมอกสีขาวรอบด้านจะทยอยกันปริแตก ความเร็วเพิ่มขึ้นอีกครั้ง พุ่งไปด้านหน้าราวกับลูกธนู

เสียงอัสนี  เปรี้ยงๆ  ดังขึ้น จากนั้นรถเหาะก็เพิ่มความเร็ว ทะเลหมอกรอบด้านมีประจุไฟฟ้าสีเขียวปรากฏตัวขึ้น กลายเป็นอสรพิษสายฟ้าสีเขียวจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งไปหารถเหาะ

สายฟ้าสีเขียวทุกสายโจมตีไปที่ตาข่ายสีดำ ล้วนทำให้สิ่งนั้นสั่นเทา กลายเป็นอักขระยันต์เปล่งแสงสว่างวาบ

การโจมตีนับร้อยนับพันที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกันทำให้ตาข่ายยันต์สีดำสั่นเทาอย่างรุนแรง เปล่งแสงสว่างวาบไม่หยุด ราวกับว่าจะไม่อาจต้านทานได้ตลอดเวลา

แต่หานลี่กลับทำเหมือนไม่เห็นสิ่งนี้ แค่กระตุ้นรถเหาะใต้ร่างไปด้านหน้าด้วยความเร็วที่น่าตกตะลึง

เสียง  พรึ่บ  ดังขึ้น!

ในที่สุดตาข่ายยันต์สีดำที่ส่งเสียงอึกทึกก็ถูกประจุไฟฟ้าสีเขียวโจมตีจนแหลกเป็นชิ้นๆ สายฟ้าสีเขียวยี่สิบสามสิบสายโจมตีไปที่รถเหาะอย่างไร้ซึ่งการขัดขวาง

หานลี่เลิกคิ้วเล็กน้อย นิ้วทั้งสี่ร่ายไปทางอากาศรอบด้าน

พริบตาเสียงอึกทึกก็ดังขึ้น ประจุไฟฟ้าสีทองพุ่งออกมาจากปลายนิ้ว คาดไม่ถึงว่าจะรวมตัวกันกลายเป็นตาข่ายสายฟ้าสีทอง พุ่งไปหาประจุไฟฟ้าสีเขียวแล้วทยอยกันโจมตีจนแหลกเป็นชิ้นๆ

และช่วงเวลาที่ล่าช้าไป อักขระยันต์สีดำบนรถเหาะก็เปล่งแสงสว่างวาบอีกครั้ง อักขระยันต์สีดำจำนวนนับไม่ถ้วนทะลักออกมาอีกครั้ง แล้วรวมตัวกันกลายเป็นตาข่ายยันต์สีดำผืนหนึ่ง

เช่นนั้นแม้ว่าประจุไฟฟ้าสีเขียวจะร้ายกาจ แต่ในขณะที่หานลี่ใช้พลังปราณและอัสนีเทวาปัดเป่าภยันตรายอย่างต่อเนื่อง ก็ยังกำจัดมันได้อย่างง่ายดาย

ชั่วพริบตารถเหาะก็บินหนีออกได้หมื่นลี้เศษ ทะเลหมอกด้านหน้าเริ่มบางเบา แต่ในเวลาเดียวกันประจุไฟฟ้าสีเขียวกลับรวมตัวกันอีกครั้ง ดูเหมือนจะเข้าใกล้ใจกลางเขตอาคม

หลังจากนั้นไม่นานรอบด้านท่ามกลางสายฟ้าเสียงอึกทึก ก็เริ่มมีลูกบอลอัสนีสีเขียวขนาดเท่ากำปั้นปรากฏขึ้น แต่ทุกลูกล้วนลอยนิ่ง ไม่ได้เข้าร่วมการโจมตีกับประจุไฟฟ้าสีเขียว

ในยามนั้นเองท่ามกลางทะเลหมอกที่บางเบาเป็นอย่างมาก พลันมีเสียงของสตรีดังขึ้นจากไกลๆ

 พี่หญิงเป่าฮวา มาถึงยามนี้ เจ้าก็แสดงฝีมือมาหมดแล้ว แม้ว่าจะมีฝีมือมากมายยามนี้ต่อให้มีปีกก็บินไปได้ยาก หากยอมให้จับเสียดีๆ น้องหญิงจะเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีตเหลือวิญญาณเสี้ยวหนึ่งเอาไว้ให้เจ้ากลับคืนสู่วัฏสงสารอีกครั้ง