คัมภีร์วิถีเซียน A Record of a Mortal’s Journey to Immortality - ตอนที่ 2145 สนทนา

หลังจากที่หานลี่ได้ฟังดังนั้นักเงยบลงครูหนึ่ง

 ร่างจันทราดาราทั้งเจ็ด 

นักพรตปูพรวดพราดเอ่ยขึ้นหนึ่งประโยคด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

 สหายปูเองก็เคยได้ยินร่างนี้ ?  บรรพชนอาวุโสตระกูลหล่งตกใจเล็กน้อยอดไม่ได้ที่จะถามกลับไป

 ข้าเคยได้ยินเจ้าของคนก้อนเอ่ยถึงอยู่ครั้งหนึ่งร่างนี้ค่อนข้างพิเศษถึงแม้จะอยู่ในแดนีเซียนเองก็ค่อนข้างพบได้น้อยมาก  ทันทีที่นักพรตปูกลับคืนมาก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว

 สามารถคุมการฝึกฝนีเซียนจอมปลอมเมื่อก่อนเจ้าของสหายนักพรตปูจะต้องเป็นนักรบที่มีความสามารถในแดนีเซียนอย่างแน่นอนที่พูดมาทั้งหมดจะต้องไม่ผิดแน่และในแดนวิญญาณถึงแม้ว่าจะมีคนไม่รู้จักร่างจันทราดาราทั้งเจ็ดไม่มากนักแต่ว่าถ้าพูดถึงความเข้มแข็งและยิ่งใหญ่ที่จริงกลับไม่ใช้สิ่งที่ต้องเก็บเป็นความลับอะไร แต่ด้วยเหตุผลนี้ผู้อาวุโสถึงได้ให้ความสำคัญกับหลิงหลงเช่นนี้ถึงอย่างไรเสียหลังจากที่นางมี่รางจันทราเจ็ดดาราหากไม่เคยเข้าไปในบ่อชำระวิญญาณและได้ครอบครองและใช้บัววิญญาณพิสุทธิ์ก็คงจะมโอกาสได้เข้าถึงระดับมหายานเช่นนี้หรือ  บรรพชนอาวุโสเอ๋าเสี่ยวถอนหายใจพร้อมกับเอ่ยขึ้น

 มี่รางจันทราเจ็ดดาราในกายแล้วละก็ที่จริงการเข้าสู่ระดับมหายานมีความเป็นไปได้มากกว่าคนธรรมดาเสียอีก  หลังจากที่นักพรตปูเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าไรความรู้สึ้ก็กไม่เอ่ยอะไรต่อ

ตอนนี้จิตของหานลี่ได้กลับคืนมาจากการคิดไตร่ตรองและได้เอ่ยถามบรรพชนอาวุโสเอ๋าเซี่ยว

 ตามที่ทำนอาวุโสเอ๋าเซี่ยวกล่าวมาตอนนี้ปัญหาของหลิงหลงแม้แต่ผู้อาวุโสก็ไม่มีวิธีแล้วแต่พอข้าได้ยินท่าทางน้ำเสียงของทานอาวุโสแล้วดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นั้นนไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยเหลือหรือไม่! 

 ดีเลยข้ารู้ว้าสหายหานไม่ใช้คนที่จะไม่จาความรู้สึ้กเก่าความจริงหลังจากที่ผู้อาวุโส่รู้วาเคล็ดวิชาลืมเลื่อนั้นนไม่เหมาะสมกับหลิงเอ๋อร์เจ้าเด็กนี่จากที่ได้ครุ่นคิดอย่างหนักที่จริงก็นึกขึ้นมาได้อยู่วิธีหนึ่งสามารถทำให้ได้ผลจากเคล็ดวิชานี้น้อยที่สุดและอาจจะมโอกาสที่มันจะได้รับผลน้อยมาก หรือไม่มีเลยทว่าต้องรบกวนสหายหานให้พยายามอย่างเต็มที่  บรรพชนอาวุโสเอ๋าเซี่ยวที่ได้ยินดังนั้นจึงรู้สึกยินดีและเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจ

 ยังต้องรบกวนผู้อาวุโส่สังสอนตราบใดชนรุ่นหลังสามารถทำได้ข้าเองก็ไม่ปฏิเสธ  เรื่องราวของหานลี่และอิ๋นเยว่์ที่เคยอยู่ร่วมกันเมือครั้นที่อยู่ในแดนมนุษย์มากมายก็แวบขึ้นมาในหัวที่ละน้อยหลังจากที่สูดหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่หานี่ลึจงได้กล่าวคารับปากไป

 ศิษย์พี่ปูข้าต้องการคุยกันี้เป็นการส่วนตัวกับสหายหานข้างล่างเสียหน่อยหวังว่าสหายจะหลีกทางให้ชั่วคราว  บรรพชนเอ๋าเซี่ยวไม่ได้เอ่ยร้องขอต่อหานลี่ในทันทีแต่กลับเอ่ยขออภัยต่อนักพรตปูก่อน

นักพรตปูพอได้ยินใบหน้าที่เรียบนิ่งก็สั่นไหวเล็กน้อยแววต่าออื่น ๆ กวาดมองไปที่หานลี่

แม้ว่าในครั้งแรกเขานั้นได้มีการหยุดข้อตกลงกับหานลี่ไปแล้วและแม้ไม่มีสัญญาทุกการกระทำทุกอย่างจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของหานลี่แต่ว่าเกือบจะทุกวันมานี้หานลี่ได้ให้ของเหลวสีเขียวลึกลับเป็นพื้นฐานจิตใต้สำนึกของเซียนจอมปลอมตนี้นยังยอมที่จะปราถนาให้เขาเป็นผู้นำอยู่

 ศิษย์พี่ปูท่านหลบออกไปก่อนก็ดีเหมือนกัน!  หลังจากหานลี่คิดไปคิดมาก็พยักหน้าไปทางนักพรตปู

คำพูดถัดมาของบรรพชนอาวุโสเอ๋าเซี่ยวที่เกี่ยวข้องความลับสุดยอดของอิ๋นเยว่์เขาไม่อยากให้แม้แต่คนเดียวรับรู้

แม้ว่าท่านผู้นี้จะเป็นเพียงหุ่นเชิดของร่างทรง

นักพรตปูก้มีหน้าเล็กน้อยไม่พูดมากความลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ค่อยเดินออกไปข้างนอกห้องโถงใหญ่

หลังจากที่เขาเดินออกไปข้างนอกห้องโถงใหญ่ ฉับพลันมีแสงสีขาว่ออื่น ๆ ประกายขึ้นและปิดลงเอง

–

หลังจากที่นักพรตปูเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกสายตาของทหารหุ่นเชิดในชุดเกราะเพ่งมองจนเดินมาถึงถึงข้างกายจูกั่วเอ๋อรที่ยืนรออยู่ด้านนอกกก

จูกั่วเอ๋อรที่ได้ยินเสียงฝีเท้าหันมองกลับไปเห็นนักพรตปูฉับพลันใบหน้าก็แสดงออกถึงความดีใจขึ้นมา

…

หลังจากผ่านไปไม่กี่ชั่วยามในที่สุดประตูห้องโถงใหญ่ก็เกิดประกายแสงสีขาวและเปิดออก

เงาร่างปรากฏขึ้นแวบหน่งหานลี่ก็เดินออกมาจากข้างในนนคิ้วค่อยขมวดขึ้นราวกับว่าจิตใจนั้นเต็มไปด้วยความคิดมากมาย

 ไปกันบรรพชนอาวุโสเอ๋าเซี่ยวได้จัดการเตรียมห้องสงบ ๆ ให้แล้วพวกเราโดยสารเรือลานี้กลับไปที่ค่ายทหารพันธมิตรแล้วค่อยุคยกัน  สายตาของหานลี่กวาดมองไปยังนักพรตปูและจูกั่วเอ๋อรสีหน้ากลับมาเป็นปกติและเอ่ยขึ้นเบา ๆ

จากนั้นเขาได้หมุนกายกลับมุ่งตรงไปข้างล่างปากทางบันไดชั้นหนึ่ง

นักพรตปูไม่มีความเห็นเลยแม้แต่น้อย รีบตามไปทันที

จูกั่วเอ๋อร์กะพริบตาดวงโตสีขาวดาชัดเจนไปมาในใจนั้นมีความรู้สึ้กสงสัยเกี่ยวกับการสนทนาลับของหานลี่และบรรพชน

อาวุโสเอ๋าเซี่ยวระหว่างที่อยู่ในห้องโถงแต่ก็ไม่กล้าที่จะเปิดปากถามออกไปทำได้เพียงแค่คาดเดาเท่านั้น

…

หลังผ่านไปครึ่งคือ นิวันด้านในห้องแห่งความลับว่าง เปล่าบนชั้นสองของเรือหอคอย

หานที่ลี่นั่งขัดสมาธิอยู่บนฟูกมือทั้งสองข้างใช้หัวแม่มือและนิ้วจับข้อินิ้วในท่าสวดเต้าหยินไม่ขยับแม้แต่น้อยแสงสีทองกะพริบออกมาจากร่างไม่หยุดเห็นได้ชัดว่ากำลังเปลื่ยนถ่ายลมเป็นกำลัง

ทันใดนั้นดวงตาทั้งสองข้างของเขาเปิดขึ้นแสงสีทองที่ปรากฏพลันหายไปในที่สุดไม่นานก็ได้รับวิทยายุทธและเอ่ยขึ้นอย่างช้า ๆ

 สหายหลิงหลงในเมือมาถึงด้านนอกกกประตูแล้วเชิญเข้ามาคุยกันเถิด 

 เพียงไม่ได้พบกันพันกว่าปีศิษย์พี่หานก็กลายเป็นคนแปลูกหนาขึ้นมาน้องยังห่วงที่จะให้ศิษย์พี่หานเรียกน้องว่า’อิ๋นเยว่์ ‘ อยู่  หลังที่เสียงถอนหายใจเบา ๆ เสียงไพเราะด้านนอกกกประตูก็ถูกส่งออกมา

 ในเมืออิ๋นเยว่์รักและคำนึงถึงเรื่องผ่านมาเช่นนี้เพื่อความเป็นพี่น้องไม่มีข้อยกเว้นที่จะรับคำสั่งไว้อย่างเป็นมารยาท  สีหน้าของหานลี่แตกต่างไปจากเดิมเล็กน้อยหลังจากที่ตอบกลับไปเบา ๆ แขนเสื้อก็พุ่งเข้ามาแต่ไกลประตูห้องเกิดการสั่นเล็กน้อย

–

วินาทีตอมาแสงบนประตูห้องก็สว่างไสวขึ้นของต้องห้ามเดิมที่ประดับอัยู่ด้านบนก็พลันหายไป และเปิดออกเเน่เนื่องจากดด้านนอกกก

บนขั้นบนได้ดานนอกประตูห้องร่างบางอรชรที่ยืนอยู่ตรงนั้นี้เป็นอิ๋นเยว่์ที่โผ่ลออกมาโดยกะทันหัน

ดวงตาดาขลับคู่สวยหยาดเยิ้มเคลื่อนไหวใบหน้าขาวสะอาดมีเลือดฝาดประดับอัยู่ราวกับสีชาดประกอบกับผมีสเงินยาวสลวยจรดเอวใบหน้าที่งดงามเกือบจะทำให้หานีล่ที่มองอยู่นั้นตกอยู่ในภวังค์อย่างห้ามไม่ได้

และอิ๋นเยว่์ที่เห็นประตูห้องเปิดสีหน้าบนใบหน้าก็เปลื่ยนเล็กน้อยทันใดนั้นเท้าขาวสะอาดก็ได้เดินเข้ามาและเพียงไม่ก็ก้าวก็จะเดินมาถึงสถานที่ที่ห่างไกลจากหานลี่ไม่ถึงจั้งหลังจากที่ได้ทำการสำรวจคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างละเอียดฉับพลันก็ยิ้มพร้อมกับเอ่ยขึ้น

 ก่อนหน้านี้อาจจะเป็นสาเหตุมาจากวิทยายุทธทำให้คำพูดและการกระทำของน้องดูไร้มารยาทหวังว่าศิษย์พี่หานจะไม่ตาหนิกัน! 

หลังจากที่พูดจบมือขาวบริสุทธิ์ที่ว่าง เปล่าของนางก็หยิบฟูกอีกอันที่อยู่ใกล้ ๆ ขึ้นมาแล้วนั่งคุกเข่าตรงข้ามกับหานลี่

หานลี่มองพิจารณาหญิงงามตรงหน้าเข่าทีดูแตกต่างราวกับเป็นคนละคนหลังจากยิ้มเล็กน้อยถึงได้เอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน

 ไม่เป็นไรหรอกในเมือู่รว้าเป็นเพราะวิทยายุทธ์เจ้าถึงได้เปลื่ยนไปเช่นนี้หานั้นนจะเอามาใส่ใจได้อย่างไรเจ้าเพิ่งจะได้หลุด

พ้นจากผลจากเคล็ดวิชา ก็รีบรอนมาเสี้ยแล้ว ควรจะปรับสมาธิทาจิตให้สงบมากกว่านี้ก่อน 

 ไม่เป็นไร!เมื่อวันเวลาเรียงลำดับผ่านไปอย่างเหมาะสมผลกระทบจากเคล็ดวิชาลืมเลื่อนที่มีตอน้องนั้นก็น้อยมากแล้วและข้าก็กังวลวามันจะสายเกินไปไม่ทันได้พูดบางประโยคกับศิษย์พี่หานสักพักคงได้กลับไปเป็นแบบท่อนไม้เช่นั้นนอีกครั้งนั่นไม่ทำให้ยิ่งหงุดหิงดไปกันใหญ่เหรอ อิ๋นเยว่์ยิ้มหวานและเอ่ยขึ้นอย่างสบายใจ

 หลายปีมานี้ที่ไม่พบกันนิสัยใจคอเจ้านั้นเหมือนเมือก่อนไม่มีเปลื่ยนเลยในใจคิดอะไรเอ่ยู่ก็พูดสิ่งนั้นออกมาตรง ๆ เลย  หานี่ลัสบสนเล็กน้อยแต่ทันใดก็ยิ้มฝืนพร้อมกับเอ่ยขึ้น

 หืมศิษย์พี่หานยังจะกล้าพูดนิสัยนี้ของข้าไม่ได้เหมือนตอนที่ถูกท่านใช้เยี่ยงทาสและถูกับังคับให้ฝึกฝนนะไม่เช่นั้นนเมือท่าน’เจ้านาย’คนก่อนไม่ไว้วางใจข้าข้าก็แค่’อสูรวิญญาณ’ ยังไม่อยากถูกกำจัดออกไปตรง ๆ หรือกี่  อิ๋นเยว่์เหล่ตามองหานี่ลืมอขาวยกขึ้นมาปิดริมีฝปากแดงหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยขึ้น

 เฮ้อ…เรื่องพวกี้นัมนี้เป็นเรื่องของวันวานแล้วอิ๋นเยว่์ไม่จำเป็นต้องเอ่ยถึงมากมายตอนแรกไม่ใช้ว่าข้าไม่รรู้างที่แท้จริงของเจ้านึกว่าเจ้าเป็นแค่ปีศาจจิ้งจอกตัวหนึ่งเท่านั้น!  หานลี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ใบหน้าที่ปรากฏสีหน้าเก้อเขินที่พบเจอได้ยากขึ้นมา

 เป็นเช่นนี้จริงหรือ!เริ่มตั้งแต่เมื่อไรศิษย์พี่หานอาจจะคิดแบบนี้จริง ๆ แต่หลังจากนั้นแล้วก็ควรระแวงน้องตั้งนานแล้วทว่าตอนั้นนก็

ไม่เคยเห็นท่านเรียกใช้ข้าไปที่นั่นเลย!  ริมีฝอิ๋นเยว่์งอนขึ้นเอ่ยขึ้นพร้อมกับท่าทางเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

 ตอนั้นนหานคนั้นนการบำเพ็ญตนยังตื้นเขินอยู่เจอเรื่องร้ายอย่างต่อเนื่องแล้วก็เป็นความโชคดีที่ได้รับความช่วยเหลือจากสหายอิ๋นเยว่์ถึงได้สามารถรอดพ้นจากภัยพิบัติใหญ่หลายครั้งติดต่อกันไม่เช่นั้นนข้าน้อยคงจะไม่มีวันได้บินไปถึงแดนวิญญาณ และสามารถเดินมาถึงทุกวันนี้ได้  หานลี่เอ่ยขึ้นใบหน้าพลันปรากฏความจริงใจออกมา

 การที่น้องมาครานี้ไม่ได้เจาะจงมาหาศิษย์พี่หานเพราะว่าเพื่อคิดบัญชี้ยอนหลังหากเอ่ยย้อนไปตอนที่ท่านให้สหายลอบส่งข่าวหาข้าตอนั้นนข้าเองยังรู้สึกตกใจนึกไม่ถึงว่าศิษย์พี่หานกำลังเข้ามาในแดนวิญญาณจริง ๆ ในท้ายที่สุดพลังวิญญาณแดนมนุษย์นั้นเปราะบางเกินไปสามารถเข้ามาสู่อาณาจักรเทพแปลงได้เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อเรื่องหนังการทะยานเข้าไปในแดนวิญญาณนั้นยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึง  ปลายคิ้วของอิ๋นเยว่์ยกขึ้นใบหน้าขาวสะอาดตอบกลับอย่างเคร่งขรึม

 กลายเป็นความโชคดีที่สุดของศิษย์พี่แล้วแต่พูดถึงเรื่องนี้ข้ายังไม่ทันได้ขอบใจเจ้าเลยอิ๋นเยว่์ในตอนแรกถ้าไม่ใช้เพราะเจ้าแอบนาเรื่องจุดเชื่อมนี้ไปบอกข้าก็ไม่อาจสามารถหาตำแหน่งจุดเชื่อมได้และสามารถเข้ามายังแดนวิญญาณได้อย่างราบรื่น  หานลี่จ้องมองไปที่ใบหน้าขาวสะอาดของอิ๋นเยว่์และเอ่ยขึ้นเบา ๆ

 ตอนั้นนน้องเพิ่งที่จะรวมทั้งสองวิญญาณเข้าด้วยกันและต้องกลับไปที่แดนวิญญาณทันทีอีกครั้งนี้ก็เป็นเพียงเรื่องเดียวที่สุดกำลังของข้าจะทำได้แล้วแต่เมื่อเทียบกับบุญคุณที่ศิษย์พี่หานช่วยชีวิตก็ไม่นับว่าอะไรมากมาย สีหน้าของอิ๋นเยว่์ต่างไปจากเดิมและเอียด้วยความรู้สึ้กผ่อนคล้าย

 แต่ว่าค่าพูดนี้ของอิ๋นเยว่์ดูจะถ่อมตัวเกินไป หานลี่เมื่อได้ยินก็ส่ายหัวไปมา 

 ใช้แล้วตั้งแต่วันั้นนหลังจากที่ศิษย์พี่หานรอดพ้นจากอันตรายจากเขาคุนอู๋พวกศัตรูตัวฉกาจของเจ้าก็ไม่ได้ตามไล่ฆ่าต่อแล้ว ต่อไปภายหลังเจ้าจะเข้าไปสู่

ระดับระดับเทพแปลงได้อย่างไรสามารถเล่าให้น้องฟังได้ไหม  อิ๋นเยว์เปลื่ยนหัวข้อในบทสนทนาใบหน้าแสดงความตื่นเต้นเมือถามถึงเรื่องแดนมนุษย์ในตอนั้นนขึ้นมา

 เฮอ ๆ พูดถึงเรื่องนี้แล้วมันยาวในตอนั้นนหลังจากที่เจ้ากับข้าพึงพาพลังเข็มทิศดวงดาวเดินจากไปแต่กลับเข้าไปในอีกสถานที่หนึ่งที่เรียกว่า  เกาะอเวจีเหนือ  …  หลังจากที่หานี่ลิย้มเล็กน้อยก็เริ่มที่อธิบายประสบการณ์ตอนั้นนที่อยู่แดนมนุษย์

การอธิบายของหานี่ลิกนเวลานานกว่าครึ่งชั่วยามไม่เพียงแต่พูดถึงเรื่องของตัวเองหลังจากตอนั้นนที่เกาะอเวจีเหนือในแดนมนุษย์หนึ่งรอบยังเล่าต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นหลังจากที่ตนเข้าไปในแดนวิญญาณและเล่าเรื่องที่เหลืออีกินดหน่อย

เมื่อเปรียบเทียบกับผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไปประสบการณ์ของหานี่ลนั้นเรียกได้ว่าน่าตื่นเต้นและแปลกประหลาดมาก

อิ๋นเยว่์ที่ตั้งใจฟังอย่างสนใจอยู่ข้าง ๆ ส่งเสียง  จุ๊ ๆ  อย่างตกตะลึงออกมาอยู่บ่อยครั้ง

หลังจากที่รอให้หานลี่เล่าจบเกือบจะเป็นปกติอิ๋นเยว่์ก็พูดถึงเรื่องตอนั้นนก่อนที่ตัวเองถูกจะผูกมัดไว้ในแดนมนุษย์และหลังจากที่กลับคืนสู่แดนวิญญาณเรื่องที่ไปอยู่ใต้ประตูที่พานับการบำเพ็ญตนของบรรพชนอาวุโสเอ๋าเซี่ยว

เรื่องที่ทำให้หานลี่ตกตะลึงเล็กน้อยคาดไม่ถึงเลยสักนิดอิ๋นเยว่์ที่พยายามีหลีกเลี่ยงการพูดถึงการแต่งงานกับราชาหมาป่าเทียนขุยที่ผ่านมาตอหน้าเข้าและประสบการณ์ต่อมาหลังจากนั้นเพราะใจที่เป็นมารจึงไปฝึกบำเพ็ญเพียรเคล็ดวิชาลืมเลื่อนแท้จริงไม่มีได้เจตนาหลีกเลี่ยงหรือปิดบังเลยแม้แต่น้อยมองไปยังอิ๋นเยว่์ที่ยิ้ม่ออนและพูดคุยอย่างสบายใจเช่นนี้จิตใจหานลี่ก็ตกอยู่ในห้วงภวังค์ชั่วขณะ