คัมภีร์วิถีเซียน A Record of a Mortal’s Journey to Immortality - ตอนที่ 2159 การต่อสู้ของเผาพันธุ์ไม้ (7)

“ปังปัง เป่า!”
ในขณะที่ชายขนดกกระแทกหมัดทั้งสองของเขาเพื่อสัมผัสกับจี้ฉาง มันก็แตกเป็นหมอกเลอดสองก้อน และร่างกายของเขาก็สั่นสะเทือี่น้อยางรุนแรง ภายใต้แรงมหาศาล เขาอดไม่ได้ที่จะบินถอยหลัง ออกไป้
ภูเขาสุดลูกหูลูกตาทั้งสองไม่ได้หยุดนิ่งเลย แต่หลังจากความพร่ามัวอีกครั้ง พวกเขาก็ปรากฏขึ้นที่ทั้งสองด้านของชายขนดก และฟาดลงมาอย่างไร้ความปราณีพร้อม ๆ กัน
ปัง!
ภูเขาสุดขั้วทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง และอาการวิงเวียนศีรษะพราวพร่างพรายขึ้น และคลื่นลมก็หมุดออกไป!
ท่ามกลางเสียงดังนั้น ได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนของชายขนดก็กได้ยินแต่มันหยุดกะทันหัน
หลังจากที่รัศมี ฉีหลางฟาง หายไปอีกครั้งจากบริเวณใกล้เคียงของภูเขาสุดขั้วทั้งสองก็มีอีกสองสามลูกและลูกกลมแสงสี่ลูก็กพุ่งออกมาจากหมอกเลอดระหว่างภูเขาสุดขั้วและบินไปในทิศทางที่ต่างกัน หลบหนี

มันคือการเริ่ทต้นของมหาราชาปีศาจทั้งสี่!
“ัฉนยังอยากไป”
หานลี่สูดอากาศอย่างเย็นชา และลิงยักษ์ที่เขาแปลงร่างเป็นเพียงแค่ยกมือใหญ่แล้วตบัมนออกไปในระยะกล
หานลี่หัวเราะออกมาเบา ๆ จากนั้นการึฝก็กเข้าครอบงา ลิงยักษ์ก็ย่อตัวลงและกลับคืนสู่ร่างมนุษย์ในทันที่
เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้คนรอบ ๆ พุ่มไม้ก็อ้าปากค้างอย่างอดไม่ได้ที่จะตะลึง!
นางสนมเสี่ยวซี บนท้องฟ้า การแสดงออกของเธอไม่รุนแรงในขณะนี้ ซากุระเปิดปากของเธอเบา ๆ ดวงตาของเธอตั้งขึ้นเล็กน้อย!
เธอต่อสู้มาเป็นเวลานานแล้ว และศัตรูที่เกือบจะผ่านพ้นไม่ได้ถูกฆ่าด้วยมือของหานลี่ โดยไม่สามารถยืนเผชิญหน้ากันได้ เชื่อเถอะ มันรู้สึกเหมือนฝัน
การแสดงออกของหานลี่ เปลื่ยนไปเล็กน้อย แขนเสื้อของเขาสะบัดโดยไม่พูดอะไร และไฟสีเขียวก็พุ่งออกไป้หลังจากวงกลม มันกลายเป็นขบวนและตกลงไปอยู่ในมือของเขา
หลังจากชี้นิ้วไปที่จานสีเขียวมรกตสองครั้งอย่างรวดเร็ว เสียงตื่นตระหนกของชายไม้ก็ดังขึ้นทันที่

“พี่หาน ไม่ดีแน่ มีปีศาจห้าตัวที่ต้องสงสัยว่าเป็นชาติของบรรพบุรุษศักดิ์สิทธิ์ได้ปรากฏตัวขึ้นใกล้ ๆ และรีบไปที่เทือกเขาของเราเพื่อเข้าใกล้อย่างรวดเร็ว ฉันได้ออกข้อ จำกัด ทั้งหมดเพื่อหยุดมันแล้วแต่มันขึ้นอยู่กับ สถานการณ์มันหน่วงเวลาพวกเขาได้แค่ครึ่งมื้อเท่านั้น เขาจัดการศึกข้างเราแล้ว ช่วยยกมือขึ้นหน่อยได้หรือไม่”
เมื่อนำงสนมเสี่ยวซีและหมู่หมู่คนอื่น ๆ ได้ยินเนื้อหาของการสื่อสาร การแสดงออกของพวกเขาเปลื่ยนไปอย่างมาก
ใบหน้าของหานลี่ก็ทรุดลงเล็กน้อย และเขาถามด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้า
“แน่ใจหรือว่าพวกเขาเป็นร่างของบรรพบุรุษไม่ใช้ปีศาจธรรมดา นอกจากนี้ลัทธิเต๋ายังสามารถมั่นใจได้ว่าปีศาจที่อยู่ด้านข้างของฉันถูกฆ่าตาย!”
“ดีมาก ในที่สุดเจ้าก็ปล่อยมือของเจ้าได้ เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ของปีศาจทั้งห้านี้ พวกเขาทั้งหมดควรมีฐานการฝึกฝนในช่วง สุดท้ายของการรวมตัว ยกเว้นอวตารเหล่านั้นของบรรพบุรุษ ปีศาจสามารถรวบรวมคนจำนวนมากได้อย่างไรมีคลาสดังกล่าวในทันที่ไม่ต้องสงสัยเลยเกี่ยวกับเผ่า Demon Race ที่น่าเกรงขามที่มีฐานการฝึกฝนที่น่าสะพรั่งกลัว กลุ่มนี้ไม่ควรเป็นกลุ่มเดียวกับอวตารของบรรพบุรุษที่โจมตีการต่อตัวต่อดูเหมือนว่าปีศาจเผ่าพันธุ์ได้รวบรวมอวตารเหล่านี้จริง ๆ และแบ่งพวกมันออกเป็นหลายกลุ่ม ใน

เวลาเดียวกัน พวกเขาโจมตีสามรูปแบบของเรา พี่ฮัน ช่วยรั้งพวกมันไว้ได้ไหม” ชายไม้ตัวใหญ่ตอบอย่างเร่งรีบและถามด้วยความห่วง
“ทำไม คุณมีกลยทธุ์อื่นที่จะหนีจากศัตรู” หานลี่หรี่ตาลง และถามช้า ๆ
ตราบใดที่หานลี่สามารถชะลอการจุติของบรรพบุรุษศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ได้ครึ่งชั่วโมง สามารถย้อนกลับพลังของดวงตาของรูปแบบ ดูดซับพลังงานมหาศาลของรูปแบบใหญ่ทั้งหมด แล้วใช้เทคนิคลับรวมกับ สำรอง ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ จึงเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดความสุดโต่ง การสั่งห้ามอันทรงพลังได้กักขังชาติกำเนิดของบรรพบุรุษศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ไว้ชั่วคราว
“เข้าใจแล้ว! ครึ่งชั่วโมงไม่มีปัญหาหรอก ฉันกับท่านพี่ปูจะพยายามให้ดีที่สุด ส่งฉันและทั้งสองไปยังร่างของบรรพบุรุษโดยตรง!” หานลี่ยิ้มเล็กน้อยและตกลงโดยไม่ลังเล
“โอเค ถ้าท่านพี่หานสามารถเลื่อนเวลาออกไปได้จริง ๆ น่านขนาดนั้น ข้าก็จะมั่นใจที่จะปกป้องตำแหน่งนี้” ชายไม่รู้สึกสดชื่น และเห็นได้ชัดว่าเขามั่นใจในคำสั่ง
นางสนมเสี่ยวซี ได้ยินข้อความจำกเพื่อนลัทธิเต๋าเมื่อครูนี้ด้วย ท่านพี่ปูและฉันจะจัดการกับอวตารของบรรพบุรุษศักดิ์สิทธิ์ คุณควรกลับไปที่รูปแบบและปกป้องเวทย์มนตร์ชั่วขณะหนึ่งเพื่อป้องกันไม่ให้ปีศาจตัวอื่นกระทันหัน จู่โจม คุณ กลับกันเถอะ ระวังตัวด้วย”

หลังจากที่หานลี่เก็บอาเรย์ออกไป้เขาก็หันศีรษะและสั่งนางสนมเสี่ยวซีและชาวมู่อย่างเฉยเมย
“ในเมือพี่ฮั่นมั่นใจ น้องสาวตัวน้อยจะไม่ขวางทางที่นี่ ดังนั้นฉันจะกลับไปปกป้องพี่เฉา!” หญิงสาวยาชาเพิ่งหายจากอาการตกใจ และเมื่อได้ยินคำพูดของหานลี่อีกครั้ง สีหน้าของเธอก็เปลื่ยนไป สองสามครั้ง เขาเห็นด้วยด้วยความโล่งใจ
ผู้หญิงคนนี้ก็เด็ดขาดเช่นกัน และก่อนที่หานลี่จะพูดอะไร เธอใช้มือข้างหนึ่งใช้กลอุบายทันที่และร่างของเธอก็หายวับไปพร้อมกัน กลายเป็นสายรู้งยาวและจากไป
เป็นธรรมดาที่ชาวมู่คนอื่น ๆ ไม่กล้าโต้แย้งใด ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงลอยขึ้นไปในอากาศโดยไม่พูดอะไรสักคา และติดตามการบินของชางหงออกไป้
หานลี่มองไปที่ตุนกวงที่อยู่ไกลด้วยสีหน้าสงบ แต่หลังจากนั้นไม่นาน มุมปากของเขาก็กระตุกเล็กน้อย และเขาก็เยาะเย้ยทันที่
“การจุติของบรรพบุรุษศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้านั้นใช้มือเท้ามากจริง ๆ ใช้เวลาคิดไม่นาน และชาติอื่น ๆ ของบรรพบุรุษศักดิ์สิทธิ์ก็จะตามมาด้วย ท่านพี่ปูไปกันเถอะ ถ้าเราจับได้จริง ๆ อวตารทั้งหมดเหล่านี้ ฉันต้องการมาที่ปีศาจเหล่านั้น เปลวไฟอันดุเดือดของบรรพบุรุษศักดิ์สิทธิ์ก็จะถูกทาลายลงอย่างมากเช่นกัน”
ทันทีที่เขาพูดจบหานลี่ก็โบกมือให้สหายเต๋าปู

ร่างไร้อารมณ์ของเต๋าปูแกว่งไปมา และเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในสถานที่ใกล้กับเขามาก
วินาทีถัดมา ความว่าง เปล่ารอบ ๆ ถูกควบคุมและผันผวนเข้าด้วยกัน และมีจุดแสงนับไม่ถ้วนรวมตัวกันในรัศมีแสงวาบวับ และรวมตัวกันี้เป็นแสงหลากสีสันด้านล่างของแสงทั้งสองอย่างรวดเร็ว
หานลี่ยืนตัวตรงที่ศูนย์กลางของอาเรย์แสง และร่ายมนตร์กระทบขอบของอาเรย์แสงอย่างไม่ตั้งใจ
ทันใดนั้น มีเสียงนกหวีดแผ่วเบา และร่างทั้งสองก็จมอยู่ใต้แสงนั้น และจู่ ๆ ก็หายไปจากอากาศ
หลังจากที่ชุดแสงห้าสีถูกระงับไว้บนท้องฟ้าชั่วขณะหนึ่ง มันก็ทำให้เกิดเสียง ปัง! แบบอู้อี้ และการกระจายตัวก็พังลง
…
บนท้องฟ้าที่ห่างไกลจากทิวเขากว่าร้อยไมล์ ปีศาจระดับสูงห้า ตัวในชุดต่าง ๆได้เข้าร่วมกองกำลังเพื่อทำลายข้อจำกัดที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงที่โหมกระหน้า ร่างของเต๋าปูปรากฏขึ้นอย่างเงียบ ๆ
หลังจากที่ปีศาจทั้งห้าตกใจเล็กน้อย พวกมันทั้งหมดก็เยาะเย้ยแทนที่จะโจมตีทันที่พวกเขามองหานลี่ขึ้นและลงด้วยดวงตาที่น่าสนใจ

ใบหน้าของหานลี่ไม่เปลื่ยนแปลงเลย และเขายังเหลือบมองปีศาจทั้งห้าอย่างเบามือ
ชายสามคนและผู้หญิงสองคน!
ในบรรดาชายทั้งสามนั้น คนหนึ่งเป็นชายชราในชุด คลุมสีเขียวเข้ม ใบหน้าย่น ดวงตาที่ยาวผิดปกติ และมีกลิ่นอายของความเย็นชา อีกสองคนี้เป็นชายที่แข็งแกร่งในชุดเกราะต่อสู้ มีใบหน้าน่าเกลียด แต่ร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยวิญญาณชั่วร้าย
ผู้หญิงสองคนสวยราวกับดอกไม้ คนหนึ่งตัวเล็ก ใบหน้าที่มีเสน่ห์ และทั้งตัวก็มีเสน่ห์ที่ไม่สามารถบรรยายได้อีกคนสูงและสง่างาม แต่มีใบหน้าที่เย็นชา โดยมีปีกสีดำสนิทคู่หนึ่งอยู่ข้างหลังเขา
“ในช่วงท้ายของการหลอมรวมของทั้งสอง ฐานการเพาะปลูกไม่อ่อนแอใครจะดูแลพวกเขา ?”
หลังจากมองไปที่หานลี่ชั่วครูชายชราที่สวมชุด คลุมก็ไอเบา ๆ และในที่สุดก็พูด
“เวลาที่จะทาลาย กระบวนทัพเป็นเรื่องเร่งด่วน ทุก ๆ ครั้งที่ล่าช้าไปชั่วขณะ อาจมีผู้คนหลายแสนคนที่ล้มลงและเสียชีวิต ปล่อยให้สองคนั้นนจัดการให้ฉันแล้วเธอก็ไปต่อได้เลย” ชายร่างใหญ่ที่มีเขาสองเขาคว้าที่ว่าง เปล่าด้วยมือข้างเดียว และหลังจากที่อากาศสีดำหมุนไป เขาก็กลายเป็นขวานยักษ์สีดำสนิทยาวหลายเมตร และพูดด้วยเสียงหึ่ง ๆ

“เช่นกัน ปกติไม่มีปัญหาที่จะจัดการกับสองคนนี้ด้วยพลังเวทย์มนตร์ของพี่หนิว ไปกันต่อเถอะ”
ชายชราในชุด คลุมพยักหน้าเมื่อได้ยินคำพูดนั้น และพูดโดยไม่แปลกใจใด ๆ จากนั้นจึงสะบัดไหล่ ร่างกายของเขาพร่ามัว มันกลายเป็นสายลมและหายไปจากอากาศ
ชายผู้แข็งแกร่งอีกคนที่มีดวงตาสามดวงอยู่บนใบหน้า หลังจากกระทืบเท้าโดยไม่พูดอะไร กลายเป็นอาร์คไฟฟ้าหนาและหายตัวไปในความว่าง เปล่า
หญิงเผ่าอสูรสองคนมองหน้ากันและยิ้ม และเมื่อพลังงานของปีศาจกลิ้งไปบนร่างกายของพวกเธอพวกเขาก็กำลังจะผลักวงกลมไฟ ขึ้นไปบนอากาศเช่นกัน
ในเวลาเดียวกัน ชายที่แข็งแกร่งที่ถือขวานยักษ์ก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และหลังจากที่ขวานยักษ์ในมือของเขาฟันในแนวนอี่น้อยางกะทันหัน เขาก็ฟันออกจากความว่าง เปล่าที่ชั่วร้ายของหานลี่
ทันทีที่ขวานยักษ์ถูกฟันออกไป้ใบมีดสีดำสนิทยาวหลายสิบเมตรก็พุ่งออกไป้มุ่งตรงไปที่หานลี่และทั้งสองคนราวกับสายฟ้า
ไม่ว่าแสงขวานจะผ่านไปที่ใด ก็มีเสียงหึ่ง ๆ ดังขึ้น และรอยสีขาวก็ปรากฏขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้ในความว่าง เปล่า และโมเมนตัมนั้นน่าทึ่งมาก!
” อยากไปไหม ฝัน! ทิ้ง ทุกอย่างไว้เพื่อฉัน!”

ตาของหานลี่เป็นประกายด้วยแสงที่เย็นเฉียบ ทันใดนั้น เขาก็ปล่อยเครื่องดื่มเบา ๆ ทันใดนั้นมีือของเขาก็กระแทกเข้าที่กาปั้นพร้อมกัน แสงสีทองที่อยู่เบื้องหลังเขาถูกปลดปล่อยออกมา และรูปธรรมขนาดใหญ่ที่มีสามหัวและหกแขนก็ปรากฏขึ้นพร้อม ๆ กัน
เป็นพระพรหมอันศักดิ์สิทธิ์ !
เมื่อตาทั้งหกของกฎนี้เปิดออก แขนทั้งหก็กเบลอเล็กน้อย และแต่ละข้างก็กลายเป็นดาบยักษ์สีทอง ซึ่งฟาดฟันเข้าหาความว่าง เปล่าทั้งสองข้างพร้อมกันอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้ ลาแสงขวานดาก็ส่งเสียงดังกึกก้องไปด้านหน้า!
เต๋าปูที่ยืนอยู่ด้านข้างเห็นฉากนี้ และก้าวเท่าเบา ๆ เท่านั้น หลังจากที่ร่างของเขาเบลอเขาก็ปิดกั้นไว้ข้างหน้าหานลี่อย่างเงียบ ๆ เขายกแขนขึ้นเบา ๆ และเหยียดินิ้วออกเพื่อไล่คลื่นสีดำออกไป