คุณชายมาดเข้มกับคุณหนูสุดแสบ - 115:คุณพิงกี้ ข้างนอกเกิดเรื่องแล้ว

พิงกี้”….

นี่ถือว่าเจอครั้งแรกไม่สนิท แต่เจอครั้งที่ สองก็สนิทมากแล้ว? ลิงยังไวสู้เขาไม่ได้เลย!

พิงกี้ส่ายหัวอย่างดูถูก เธอยื่นมือไปเอา เสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนบนเตียง

กลับสีหน้าแข็งทื่อตอนเห็นbraสีดำที่อยู่

บนเตียง

ตอนนี้ เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่ได้ใส่ กางเกงขายาว และไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน

เธอเป็นคนถอดมันลงมาเอง!

และที่ยิ่งไปกว่านั้น….เควินอาจจะเห็นภาพ ที่เธอแก้ผ้าอย่างใจกล้านี้! คิดถึงตรงนี้

—ค่ำคืนที่อากาศร้อนอบอ้าว เควิน เดินอยู่บนถนนที่แสงไฟส่องสว่าง

รถมายบัคสีดำขับตามหลังเขาอยู่ช้าๆ เขากลับไม่มีทีท่าจะขึ้นรถ

สีหน้าเขาเคร่งขรึม ก้มหน้าก้มตาอยู่

สมองมีภาพแว๊บเข้ามาอย่างไม่หยุด

ผู้หญิงยืนหันหลังให้กับหน้าต่างและถอด

กางเกงขายาว

เอวที่ผอมเพรียวขาวเนียนโผล่ออกมา

แล้วมองลงไปข้างล่างคือบั้นท้ายกลมดิ๊กที่ ถูกกางเกงในสีดำห่อหุ้มไว้ ทั้งเด้งทั้งน่าขยำ

ตอนที่เขาปีนเข้าไปในหน้าต่างก็เห็นภาพนี้ พอดีเลย เขายืนอึ้งอยู่ตรงนั้น

ลืมไปว่าจะพูดอะไรและกลับมาทำไม? ราวกับว่ายังตื่นเต้นไม่พอ

เธอยืนหันหลังให้กับเขาอยู่ และยื่นมือ เข้าไปถอดbraลูกไม้ออก
ทิ้งไปที่เตียงด้วยท่าทางขี้เกียจและ สวยงาม ตอนที่เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขา

เนื้อผ้าที่บางเบาแทบจะปิดความสวยงาม ตรงหน้าอกไว้ไม่ได้

เขาสามารถมองเห็นลูกท้อชมพูระเรือสอง ก้อนนูนออกมาทักทายกับเขาอย่างชัดเจน……..

เขาไม่เคยตื่นเต้นแบบนี้มาก่อน แต่ว่า เมื่อ ก็เขากลับหนีเตลิดเปิดเปิง ช่วยไม่ได้

ถ้าเขาไม่ไปอีก เขาไม่สงสัยเลยว่าตัวเอง จะขายหน้าอยู่ตรงหน้าเธอ

นาทีนี้ ที่แขนเขาจำเป็นต้องมีเสื้อสูทติดต่อ ไว้ เพื่อใช้ปกปิดร่างกายที่แปลกไปจากเดิม

“เจ้านายครับ ยังไม่ขึ้นอีกหรือครับ?”พายุ เลื่อนกระจกรถลง และพูดกับเขา

“ข้างนอกทั้งร้อนทั้งอบอ้าว ในรถเย็นสบายกว่า

ถ้าร่างกายเย็นสบายแล้วอารมณ์ก็จะไม่ หงุดหงิดแล้วครับ”

พายุนึกว่าเควินกับพิงกี้ทะเลาะกัน เขาเลย อารมณ์ไม่ดี อยากเดินเล่นคนเดียว

กลับคาดคิดไม่ถึงว่าเขากำลังคึกคะนอง เร่าร้อนอยู่ในใจ

แต่ว่า คำแนะนำของเขาได้ผลแล้ว ในที่สุด เควินก็หยุดเดินและขึ้นรถ

อากาศเย็นสบายในรถห้อมล้อมเขาไว้ เขา หายใจลึกๆเฮือกนึง หลับตาพิงที่เบาะรถ

แอบอดทนความวู่วามที่จู่โจมเข้ามาในใจ ผ่านไปสักพัก เขาถึงค่อยๆกลับมาปกติ

เวลานี้เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า เมื่อกี้เขาอยาก ไปถามพิงกี้ว่าจะย้ายไปอยู่ที่อื่นไหม?
ห้องที่เธอพักอยู่อากาศถ่ายเทไม่สะดวก เปิดแอร์ไว้ก็รู้สึกอบอ้าว ไม่เปิดแอร์ก็รู้สึกร้อน

พักอยู่ที่นี่ไม่สบาย เขาอยากเช่าห้องใหม่ ให้เธอ เดิมทีให้เธอฟรีๆชุดนึงก็ยังได้

ธุรกิจในนามของเขาเยอะแยะถมเถไป ได้ มอบให้เธอเขายิ่งรู้สึกดีใจด้วยซ้ำ

แต่เขาถือว่าเข้าใจพิงกี้ดี รู้ว่านิสัยของเธอ เป็นคนที่ไม่รับของๆเขา

ระหว่างที่ความสัมพันธ์ของทั้งสองยังไม่ แน่ชัด ความคิดนี้เขาเลยไม่คิดที่จะพูดเอ่ยขึ้น มา

แต่ว่า ตอนนี้เขากลับมีความกังวลมากขึ้น

ห้องๆนั้นนอกจากอยู่แล้วรู้สึกไม่ค่อยสบาย ที่สำคัญเขากังวลเรื่องความปลอดภัย!

วันนี้เขาโดดเข้าหน้าต่างห้องเธอได้ ใครจะไปรู้ว่าพรุ่งนี้จะมีใครโดดเข้าไปอีก?

ถึงเขาสั่งให้คนเฝ้าอยู่ระแวกนั้น ไม่มีทาง เกิดเรื่องมิดีมิร้าย

แต่ว่า….ถ้าไม่ทันระวัง มีคนแอบเห็นภาพที่ สวยงามอย่างที่เขาเห็นวันนี้จะทำยังไง?

ค่อยๆลืมตาขึ้นมา เควินสายตาเย็นชา และ สั่งการอย่างเรียบเฉย

“สั่งการลงไป สลับสับเปลี่ยนผู้หญิงจาก สายสืบลับมาสองคน มาสลับกับสองคนนี้

ส่วนสองคนที่ถูกเปลี่ยนนี้ ส่งไปฝึกซ้อม เพิ่มประสบการณ์ที่แนวหน้าสักเดือนนึง

ในที่สุดจุดนี้พิงกี้กับเควินก็ใจตรงกันครั้ง

นึงแล้ว

วันรุ่งขึ้น พิงกี้ยังคิดเรื่องอยู่ กลางคืนเควิน มา เธอจะปรึกษาหาลือกับเขาให้ได้ความยังไง
ดูว่าจะจัดการเรื่องของประพันธ์ยังไง?

แต่คิดไม่ถึง น้ำผึ้งกับประพันธ์จะมาเข้า ขนาดนี้ แปดโมงเช้า

เป็นช่วงที่ถนนเส้นนี้กำลังคึกคัก ระแว กบาร์นี้มีที่พักอาศัยไฮคลาสอยู่หลายโซน

ตอนเช้ามีคนไม่น้อยที่มาเดินเล่นออกกำลัง กายถนนเส้นนี้

หรือเดินผ่านถนนเส้นด้วยความเร่งรีบ ใน ขณะนี้

น้ำผึ้งกับประพันธ์ที่ถูกคนหามมาไว้ที่หน้า บาร์ คนที่มากับพวกเขาถือป้ายยาวไว้

คำพูดที่เขียนไว้บนนั้นอ่านแล้วก็ทำให้คน ซุบซิบนินทา

ไม่ว่าที่ไหนก็ไม่ขาดคนที่อยากเห็นคนตบตี ทะเลาะกัน ระยะเวลาสั้นๆ
หน้าบาร์ก็มีคนเยอะแยะมามุงดู เรื่องยิ่งอยู่ ยิ่งใหญ่โต คนงานในร้านบาร์ก็เริ่มสังเกตุเห็น

“คุณพิงกี้ ข้างนอกมีเรื่องกัน คุณรีบไปดู หน่อยเถอะ!”

พิงกี้กำลังจัดเก็บใบเสร็จที่ซื้อเครื่องใช้ == อุปกรณ์อยู่

ช่างคนนึงวิ่งมาตรงหน้าเธอด้วยสีหน้า กระวนกระวาย

“มีอะไรคะ?” เธอเงยหน้าขึ้นมาถามเขา “ข้างนอกมีคนมาหาเรื่อง รู้สึกว่าตั้งใจมา

หาคุณครับ รางลังเลไปครู่นึง

“หรือไม่ คุณไม่ต้องออกไป หลบก่อนดี กว่าไหมครับ?”

พวกข้างนอกดูแล้วเหมือนไม่ได้มา

แน่นอน“หาฉันหรือคะ?” พิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเก็บของเสร็จก็เดินออกไปข้างนอก

เพิ่งผลักประตูใหญ่ออก เสียงอาละวาท ก้องขึ้นมา

เห็นพิงกี้โผล่หน้ามา คนพวกนี้เหมือนค เหมือนฉีดเลือดไก่มา ยิ่งค่ายิ่งแรง

คำพูดที่ไม่เข้าหูด่ามาคำแล้วเล่า ราวกับว่าจะเอาความผิดของโลกทั้งใบนี้

โยนมาให้พิงกี้

“ทุกคนรีบมาดูเร็ว!คุณหนูพิงกี้ของตระกูล ดำรงกูลเป็นฆาตกร จงใจสร้างอุบัติเหตุ

ทำให้ลูกชายฉันพิการไปครึ่งท่อนล่างแล้ว ยังไม่ยอมรับอีก

แถมยังปฎิเสธชดใช้ค่าเสียหายอย่างไร ยางอาย ทุกคนรีบมาดูหนังหน้าเธอเร็ว!
“แหวะ! นึกว่าแน่มาจากไหน ก็ แค่ที่บ้านมี เงินมีอำนาจหน่อยไม่ใช่หรือ?

เธอทำให้ประพันธ์เป็นแบบนี้ ทำให้เขา สืบทอดตระกูลไม่ได้

ยังไงก็ต้องชดใช้ค่าเสียหายให้ประพันธ์ ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!”

“ยัยผู้หญิงสำส่อนทางเพศ ยั่วสวาทพี่เขย ตัวเองไม่พอ แถมยังยั่วสวาทแฟนของคนอื่นอีก

หลังจากถูกประพันธ์ลูกชายฉันปฎิเสธ ไม่ น่าเชื่อว่าจะโหดเหี้ยมอำมหิตชนเขาเป็นแบบนี้

ทำไมเธอไร้ยางอายอย่างนี้!

“พิงกี้ ถ้าวันนี้เธอไม่ให้คำตอบที่แน่ชัดกับ พวกเรา พวกเราก็จะฟ้องเธอขึ้นศาล!”ใต้พื้นต่างระดับ ประพันธ์นอนอยู่บนแคร่ หามด้วยความอ่อนเพลีย ใบหน้าขาวซีด

ดวงตาทั้งคู่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น น้ำ ผึ้งยืนอยู่ข้างแคร่หาม สวมใส่ชุดสีขาว

มือข้างนึงลูบที่ท้องน้อยไว้ อิดโรยจนดูไ ได้ ราวกับว่าแบกรับเรื่องหนักใจเยอะเกินไป

เหมือนสันหลังจะถูกทับจนงอได้ทุกเมื่อ คนที่มากับพวกเขา

มีชายหญิงรูปร่างท้วมใหญ่เอวหนา ประมาณหกเจ็ดคน

เหมือนจะเป็นญาติของประพันธ์ทั้งหมด แต่ละคนดูแล้วก็ไม่ใช่ย่อย

ตอนที่ด่าว่าคนหยาบคายจนฟังไม่ได้ พิงกี้ ยืนอยู่บนพื้นต่างระดับ

สายตาเย็นชามองดูพวกที่ยืนร้อนใจอยู่ข้างล่างจนหน้าแดงคอหนา

สมองกำลังคิดหาแผนการแก้ไขปัญหา ถ้า คนพวกนี้อาละวาดจนจะลงไม้ลงมือ

ช่างที่ทำการตกแต่งบาร์อาจจะพอช่วย เหลือเธอได้ แต่นี่ไม่ใช่วิธีที่จะแก้ไขปัญหาได้

เธอก็ไม่อยากให้ช่างเกิดเรื่องเกิดราว เพราะเธอ ถึงเวลาทำให้พวกเขาเดือดร้อนไป ด้วย

ทางเลือกที่ดีที่สุด อาจจะคือแจ้งตำรวจ

“ทุกคนอย่าเพิ่งใจร้อน ใจเย็นๆก่อน ” พิง กี้กำลังเตรียมแจ้งความ

จู่ๆน้ำผึ้งยืนมาข้างหน้า ห้ามเสียงด่าทอที่ อยู่ข้างหลังไว้ เธอมีอะไรจะพูด

คนที่มากับเธอต่างก็หุบปาก ดูว่าเธอจะพูด

อะไร