คุณชายมาดเข้มกับคุณหนูสุดแสบ - 174:พิงกี้ เธอนี่ทำตัวต่ำจริงๆ

“ฉันไม่ได้ทำ…..

“เธอไม่ได้ทำ? เธอไม่ได้ให้เขาทับอยู่บน ตัวเธอ ไม่ได้มีเซ็กส์กับเขาโดยเปิดประตูทิ้งไว้ อ้าซ่า หรือว่าเธอไม่ได้จูงมือเขาแล้วอยากหนีไป ต่อหน้าฉัน เธอพูดซิ!

“ไม่ใช่ นั่นมันอุบัติเหตุ ฉันก็ไม่ได้…..

“เธอไม่ได้อยากหนีไปพร้อมเขา? เธอพูด ต่อสิ เธอเล่นลิ้นต่อเลย!

“ฉัน….แก๊กๆๆ……

วินาทีต่อมา เสียงของพิงกี้ติดขัด

ใบหน้าของผู้ชายหล่อเหลารู้สึกหดหู่มาก มือที่เรียวยาวแข็งแรงบีบคอเธอไว้ แค่ออก แรงเบาๆ เธอก็รู้สึกมีความเจ็บปวดส่งผ่านมาที่ ร่างกาย ทําให้เธอทรมานมาก แม้แต่หายใจยัง เชื่องช้าไม่มีแรง

“ปล่อย ปล่อยฉัน..
พิงกี้สายหัวสุดฤทธิ์ และคอยทุบตีมือของ

เควิน

ทรมาน ทรมานมาก!

ความเจ็บปวดที่ใกล้ขาดอากาศหายใจช่าง น่ากลัวจริงๆ!

เธออ้าปากอย่างเปล่าประโยชน์ ลำคอถูก บีบไว้จนพูดไม่ออก น้ำตาแห่งความเจ็บปวด ไหลออกมาจากเบ้าตาจนสายตาพร่ามัว ทำให้ ใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายก็พร่ามัวไปด้วย

ออกซิเจนยิ่งอยู่ยิ่งน้อย เธออ้าปากแต่

กลับรับออกซิเจนไม่ได้เลย ปอดแสบร้อนอย่าง ทรมาน สติก็ค่อยๆเลือนลาง เธอมีความรู้สึก เหมือนตัวเองจะตายจากไปแบบนี้

ในที่สุดเธอได้หยุดการดิ้นรน แขนขาหมด แรงห้อยอยู่ข้างกาย เธอหลับตาลง เอาความ เยาะเย้ยนั้นเก็บไว้ส่วนลึกในแววตา
ในขณะที่เธอหมดอาลัยตายอยาก เควิน ผลักเธอออกด้วยความรังเกียจ

“สดๆ แค่กๆๆ…อืดๆ…..

ด้วยสัญชาติญาณของร่างกาย เธอ พยายามสูดอากาศเข้าไปเยอะๆ อากาศที่ บริสุทธิ์มีความเย็นแฝงมาด้วย อาการแสบร้อน ที่ปอดทุเลาลง แต่ว่าความเจ็บปวดที่ถึงจุดใกล้ ตายนั้นยังหลงเหลืออยู่ในสมอง

พิงกี้ไอไปและเขยิบไปชิดประตูรถ เธอ กอดเข่าตัวเองและนั่งหดตัวอยู่บนเบาะนั่ง เหลือบมองผู้ชายที่เงียบขรึมทีหนึ่ง แววตาเธอ เต็มไปด้วยการป้องกันตัวและความหวาดกลัว

เป็นอีกครั้งที่เควินเกือบจะฆ่าเธออีกแล้ว!

เขาอยากจะฆ่าเธอจริงๆ

พิงกี้รู้สึกกลัวมาก ดูมือถือที่ตกอยู่บนพื้น คิดอยู่ในใจแค่อยากโทรหาเตชิตเขาก็ทำกับ เธอแบบนี้แล้ว ทันใดนั้นน้ำตาเธอไหลพรากออกมาอีกครั้ง

อยู่ตรงหน้าเขา เธอรู้สึกตัวเองกลายเป็น คนที่ชอบร้องไห้มากเป็นพิเศษ

ทำไมเรื่องถึงได้กลายเป็นแบบนี้?

ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นเขายังเชื่อใจเธออยู่ ถึงมี คนเอารูปที่เธอ ออกนอกลู่นอกทางต่างๆนาๆ ส่งให้เขาดู เขาก็ได้มีอะไรกับเธออย่างรุนแรง และเนิ่นนาน แต่ในใจเธอรู้สึกได้ที่จริงเขาเชื่อ ใจเธออยู่

เขาแค่เอาคําตอบเดียวจากเธอ เอา ร่างกายเธอ แต่จะไม่เหมือนในวันนี้ เขาโกรธ แค้นจนแทบจะฆ่าเธอให้ตาย

มันเกิดความผิดพลาดจากที่ไหน?

เป็นเพราะเธอสั่งสอนเอาคืนเขาหรอ?

เธอคิดว่านั่นเป็นแค่การหยอกล้อ เธอไม่มีทางทําร้ายเขาจริงหรอก

เป็นเพราะเธอกับเตชิตเกิดอุบัติเหตุแบบ นั้นถูกเขาเห็นพอดีเลยเข้าใจผิด

เธอสามารถอธิบายได้ นั่นเป็นแค่การ เข้าใจผิด เป็นแค่อุบัติเหตุ

เป็นเพราะ………..

ทันใดนั้นคางของเธอถูกผู้ชายจับไว้ ความ คิดทั้งหมดถูกเก็บรวบรวมในพริบตา

“ยังคิดถึงเขาอยู่หรอ?”

“ไม่ ไม่ใช่……” เธอหดเกร็งไว้ อยากหนี

พ้นจากมือของเขา

แต่ว่า เธอหนีไม่พ้น

“พิงกี้ เธอนี่ทำตัวต่ำจริงๆ!ผู้ชายหัวเราะเยาะเย้ยทีหนึ่ง ก็ไม่สนพายุ ที่ขับรถอยู่ด้านหน้า ไม่สนแผ่นกั้นภายในรถ ดึงลงหรือยัง เขาลากพิงกี้ที่สั่นไปทั้งตัวเข้ามา ในอ้อมแขน จูบที่ริมฝีปากเธออย่างดุเดือด มือ ใหญ่จับเข้าที่หน้าอกนิ่มนวลของเธอ บีบนวด อย่างหนัก

“เมื่อกี้เขาจับเธอยังไม่สะใจพอ เธอเลยยัง

คิดถึงเขาอยู่ใช่มั้ย?

“ไม่ ไม่ใช่..……….”

“ในเมื่อเธอหิวโหยขนาดนี้ ฉันจะเติมเต็ม

ให้เธอเอง!”

“ไม่เอา เควินคุณหยุดเดี๋ยวนี้ แผลของฉัน ยังไม่หายดี…..ยังมีคนนอกอยู่ ขอร้องล่ะคุณ อย่าทำแบบนี้กับฉันเลย..………..

พิงกี้ตะโกนร้องไห้ด้วยเสียงแหบแห้ง แต่ ผู้ชายที่โกรธอยู่ฟังคำอธิบายของเธอไม่เข้า สักคํา ริมฝีปากบางประทับลงไป เอาเสียงร้องตะโกนของเธอกลืนลงไปในท้องหมด

เบาะนั่งหลังที่กว้างใหญ่ พิงกี้หลบยังไงก็ หลบไม่พ้น

ณ ตอนนี้สิ่งที่รู้สึกปลอบใจหนึ่งเดียวของ เธอก็คือพายุได้ปิดแผ่นกั้นหลังรถแล้ว ถึงรู้ว่า เขาสามารถได้ยินความเคลื่อนไหวของเบาะนั่ง หลัง แต่เธอก็สามารถหลอกตัวเองว่าเขามองไม่ เห็นและไม่ได้ยิน……

ผู้ชายใช้ความรุนแรงดึงกางเกงในที่เหลือ ชิ้นสุดท้ายบนเรือนร่างเธอออก เหมือนเทพที่ มองจากด้านบนลงมาหาเธอที่ข้างล่าง นิ้วมือ ที่หยาบกระด้างเล็กน้อยสอดเข้าไปโดยตรง โดยที่ไม่ให้เธอได้ตั้งตัว

“อ๊า!” พิงกี้กรีดร้องออกมาคำหนึ่ง เจ็บจน แทบจะเป็นลม

จุดบวมแดงที่วันนั้นถูกกระทำอย่างป่า เถื่อนยังไม่หายดี ตอนนี้ก็ถูกสอดเข้าไปอย่างรุนแรงอีก พริบตาเตียวเธอเจ็บจนหน้าซีดและ

โก่งตัวไว้

น้ำตาไหลรินลงมาไม่ขาดสาย

“เควิน ไอ้สารเลว ไอ้สัตว์เดียรัจฉาน…..

เธอสะอึกสะอื้นและค่าด้วยเสียงต่ำ ทั้ง เสียใจ ทั้งกล้ากลืนฝืนทน

เควินก็อึ้งไปครู่หนึ่ง

สักพักเขาปล่อยเธออย่างเงียบๆ ปล่อย ให้เธอหลบไปไกลๆ และไม่มองไปที่เธออีก สายตาเขาหันไปมองนอกกระจกรถ แสงไฟ นอกกระจกรถส่องเข้ามาสลัว ใบหน้าด้านข้าง ของเขาหลบอยู่ในเงา ทำให้มองสีหน้าแววตา ของเขาไม่ชัด

L L.K.crystal วิลล่า
พิงกิ้ลงจากรถด้วยความระมัดระวัง คลุม เสื้อของผู้ชายไว้และเดินตามหลังเขา เธอตัวสั่น และจับเสื้อคลุมไว้แน่น ก้มหน้าก้มตาเดินตาม หลังเขาไป

มือเรียวเล็กที่จับเสื้อผ้าไว้ใช้แรงเยอะจน ข้อมือเป็นสีเขียวซีด เธอไม่กล้าประมาทแม้แต่ นิด เพราะกลัวเสื้อคลุมจะหลุดและเผยให้เห็น ความโทรมของภายในร่างกาย

แผลในใจยังสามารถปกปิดได้ แต่แผลบน เรือนร่างกลับทำให้คนเห็นแล้วตกตะลึง………

“ต่อไปเธอพักที่นี่ ถ้าไม่ได้รับอนุญาติจาก ฉันห้ามออกไปไหนเด็ดขาด”

เดินมาถึงห้องโถงที่ตกแต่งสวยหรูคลาส สิก ผู้ชายทิ้งคําเย็นชาไว้คำหนึ่ง จากนั้นก็ก้าว เท้าใหญ่เดินจากไป

แบบนี้ไม่ได้นะ!
“ท่านประธานเควิน…..” พิงกี้รีบเงยหน้า เรียกเขาไว้ “ตอนนี้ฉันรับงานมาหลายงาน ฉัน จะต้องทํางาน…….

ผู้ชายพูดด้วยเสียงเย็นชา แม้แต่หน้าก็ไม่ หันมามอง “ถ้าเธอละทิ้งเอง ฉันอาจจะไม่ให้คน ไปหาเรื่องลูกค้าเหล่านั้นของเธอ พวกเขายัง สามารถรักษาธุรกิจเหล่านั้นไว้ได้ ถ้าเธอจะ ถัดไว้แน่นไม่ยอมปล่อยมือ ไม่เพียงแต่เธอจะ ทํางานไม่สําเร็จ พวกเขายังจะได้รับความสูญ เสียเพราะเธอด้วย

เขาข่มขู่เธอ เขาข่มขู่เธออีกแล้ว!

“ใช่ คุณสามารถข่มขู่ฉันได้ ฉันก็ไม่ ดันทุรังไปรับงานเหล่านั้นเพื่อสร้างปัญหาให้ คนอื่น แต่คุณก็รู้ว่าฉันต้องหาค่ารักษาให้ยาย คุณจะบีบบังคับฉันไปถึงขั้นไหน? ” พิงกี้วิงวอน อย่างเศร้าโศก “คุณควบคุมตัวฉันได้ แต่ให้ ฉันทํางานต่อ โอเคไหม?”
“ขอแค่เธอเชื่อฟัง เรื่องค่ารักษาฉันจะรับ ผิดชอบเอง”
“แต่ว่า..
พิงกี้ยังอยากพูดอะไรต่อ แต่กลับถูกผู้ชาย เย็นชาพูดแทรก “พิงกี้ ฉันจะไม่ใจอ่อนกับเธอ อีกต่อไป เธอเข้าใจจุดนี้ไว้ด้วย!”