คุณทนาย จดทะเบียนสมรสกัน - ตอนที่ 15 การรักษาแบบไม่เหมือนใคร

ทุกอย่างจะยังไม่สายถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขา

อยู่ดีๆหูเธอก็เริ่มแดงเพราะอายที่จู่ๆก็มีคนพูดเรื่องอย่างว่ามาขึ้นมากลางสาธารณะ จินต์ดูก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นโดยที่ไม่ต้องรอให้นัชชาตอบ มันคงสายไปแล้วเพราะอะไรที่ควรหรือไม่ควรทำ ดูเหมือนทุกอย่างมันจะเกิดขึ้นแล้ว

 เธอ…  จินต์หมดคำพูด

นัชชากลัวว่าจินต์จะไม่เข้าใจ  มันเป็นเรื่องที่ฉันห้ามไม่ได้ เรื่องที่เรารู้จักกันมันก็เป็นเพียงเรื่องที่ผิดพลาด…  

 นัช เธอก็รู้ว่าเตชิตเป็นคนยังไง เขาไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมาหยามง่ายๆ  เธอก็พอได้ยินคนพูดถึงเตชิตมาบ้าง เขาเป็นผู้ชายที่โหดเหี้ยม เย็นชา ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เขาสนใจได้

ไม่ได้หมายความว่านัชชาไม่ดี เธอก็คือคนดีเลยแหละ ด้วยความที่เธอดูใสซื่ออ่อนโยนมันเลยทำให้เธอกับเขากลายเป็นคนที่ต่างกันมาก มากจนเหมือนอยู่กันคนละขั้วโลก

เธอกลัวว่าสุดท้ายแล้วจะกลายเป็นนัชชาเองที่ต้องเจ็บ

จินต์ถอนหายใจเมื่อเห็นสีหน้าที่ทำอะไรไม่ถูกของนัชชา  หยุดทุกอย่างแล้วถอยออกมาตอนนี้ได้มั้ย อะไรที่เขาตกลงจะช่วยหลังจากฉันจะเป็นคนช่วยเธอเอง เธอไม่ต้องห่วง 

นัชชารู้สึกงงไปหมดทำตัวไม่ถูก  ฉ้นไม่รู้ หรือควรเปิดใจคุยกับเขาไปตามตรง 

 ช่างมันเถอะ จินต์พูดค้าน  เท่าที่ดูๆมา ถ้าเรื่องอะไรที่เขาตัดสินใจไปแล้วคงไม่มีอะไรหรือใครที่สามารถทำให้เขาเปลี่ยนใจได้ 

เห็นนัชชาทำหน้าเครียด จินต์เลยไม่อยากพูดทำร้ายเธออีก  ปล่อยๆมันไปเถอะเรื่องก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น ในเมื่อตอนนี้เธอกับเขาก็โสดกันทั้งคู่จะลองคบหาดูใจกันมันก็ไม่เลว แต่ถ้าเขาเกิดรังแกเธอขึ้นมาให้รีบบอกเดี๋ยวฉันจะจัดการให้เธอเอง  

นัชชาคิดในใจคบหาดูใจเหรอ คงไม่มีทางหรอกเพราะเธอเป็นได้แค่เพียงเครื่องมือที่เขาใช้ระบายอารมณ์ทางเพศเท่านั้น

เธอคุยกับจินต์ไปได้สักพัก หลังจากกินข้าวเสร็จก็ประมาณหนึ่งทุ่มแล้ว เธอจึงขอตัวกลับก่อน

 เธอจะรีบไปไหน  จินต์ถาม

นัชชาตอบไปตามตรง  เตชิตบอกให้ฉันกลับบ้านก่อนสองทุ่มหนะ 

จินต์ตกใจ ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เย็นชาอย่างเตชิตก็จะมีมุมแบบนี้กับคนอื่นเป็นด้วย

เมื่อเธอตั้งสติได้แล้วจึงลุกขึ้น  เดี๋ยวฉันไปส่ง 

 ไม่เป็นไร เธอไปๆมาๆก็ลำบากเปล่าๆ นะ เดี๋ยวฉันเรียกรถกลับเอง 

จินต์ก็ไม่ได้พูดเซ้าซี้เธอ  โอเค งั้นระวังตัวด้วยละ 

………………………..

40 นาทีผ่านไป รปภ.ไม่สามารถปล่อยให้เข้าไปได้เพราะเป็นรถรับจ้าง เธอจึงลงจากรถหลังจากจ่ายค่าโดยสารเสร็จ พอ รปภ.เห็นจึงขับรถของวิลล่าไปส่งเธอที่หน้าบ้าน

หลังจากที่มาส่งถึงหน้าบ้านเธอก็พูดคำขอบคุณเขา แล้วหยิบกุญแจบ้านออกจากกระเป๋าเปิดประตูเข้าไปเห็นเขานั่งดูข่าวอยู่บนโซฟาห้องรับแขก

เขาหันหลังจากได้ยินเสียงคนเปิดประตู  ดีมาก ตรงต่อเวลาดี 

นัชชาโล่งใจเลยก้มถอดเตรียมเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะ อยู่ดีๆข้างหลังเธอก็มีอกที่แข็งแรงเหมือนกำแพงและมือหนามาดึงรั้งเอวเธอไว้ ทำให้ก้นเธอชนเข้ากับน้องชายของเขาเต็มๆ

 ว้าย!  ด้วยความที่ตกใจนัชชาจึงจะหันหลังแต่กลับโดนเขาดันตัวไปชิดกับตู้รองเท้า มือทั้งสองข้างของเธอจับขอบตู้ไว้แน่น แล้วหันหน้ากลับเล็กน้อย  เตชิต… 

 ฉันเอง  ระหว่างที่พูดเขาก็เอื้อมมือเข้าไปในกระโปรงเธอ การกระทำของเขาทำให้เธอตกใจกลัว

 คุณ คุณเป็นอะไรรึเปล่า  เธอรู้สึกได้ว่าวันนี้เตชิตแปลกๆ

 อารมณ์ไม่ค่อยดี  วันนี้เขารับคดีเรื่องหนึ่ง โจทก์ของเขาฆ่าตัวตายในบ้านเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวชีวิตคล้ายกับเขาทำให้นึกถึงชีวิตในวัยเด็กของตัวเอง

เวลานี้พูดอะไรไปก็เท่านั้น สิ่งที่ทำได้ก็คือปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเรื่องอย่างว่าอย่าไปคิดมาก

แต่การกระทำนี้ทำให้เธอนึกถึงดวิษและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยิ่งตอนนี้ตอนที่เธอหันหลังทำให้มองไม่เห็นหน้าเตชิตทำให้เธอหวาดกลัว

พูดออกมาด้วยความลำบากใจ  เอาไว้วันหลังได้มั้ย วันนี้ไม่ได้จริงๆ… 

ถ้าเป็นตอนปกติเตชิตไม่มีทางเห็นใจหรือหยุดง่ายๆ แน่ แต่วันนี้เพราะเธอกลัวจนเขารับรู้ได้ว่าตัวเธอกำลังสั่นเทา

เขาหยุดแล้วจับเธอหันหน้ามาหาเขา

ไฟตรงประตูที่สลัวๆทำให้เห็นว่าใบหน้าที่ซีดขาว ดวงตาก็เริ่มมีน้ำตาไหลลง เขาหยุดจ้องหน้าเธอ

ริมฝีปากที่เคยเป็นสีชมพูอ่อนตอนนี้กลับมีสีแดงคล้ายเลือดติดอยู่

เขาจำได้ว่าก่อนออกจากบ้านปากเธอก็ดูปกติไม่มีรอยอะไร

นัชชาเห็นสายตาเขาเปลี่ยนไป ไม่รอให้เธอได้พูดอะไรเขาก็เดินหน้าเข้าไปใกล้เธอ ดึงคอเสื้อเธอขึ้นแล้วลากมาดม  วันนี้เธอไม่ได้ไปโรงพยาบาลเหรอ 

เธอไม่รู้จะตอบเขาว่ายังไง แต่เขากดทับลงมาแล้วที่ปาก

แรงกดที่หนักหน่วงไม่กี่ทีก็ทำให้แผลตรงปากเริ่มแดงและมีเลือดไหล

เธอรู้สึกเจ็บมากแต่ก็ไม่กล้าส่งเสียงอะไรออกมาเพราะผู้ชายตรงหน้าของเธอดูนิ่งและน่ากลัว

เธอโกหก

เขาประกบจูบหนักๆไปอีกหนึ่งที่  พูดความจริงมา 

เธอตกใจแล้วพูดว่า  ขะ… ขอโทษ 

รอยยิ้มของเขาน่ากลัวจนขนลุก  แสดงว่าเธอโกหกฉันใช่มั้ย 

นัชชากำลังจะอ้าปากพูดแต่เสียงอยู่ในลำคอ  ฉันไม่ชอบคนโกหก  เตชิตมองเธอด้วยสายตาอันแหลมคม เขายกมือขึ้นบีบคางเธอ  ว่ามาสิ ฉันควรลงโทษเธอยังไงดี 

พูดจบเขาก็กระชากผมเธอให้หันหน้าขึ้นมองเขา เตชิตเหมือนสัตว์ร้ายที่พร้อมจะฉีกกัดคอของเหยื่อทำให้เหยื่อไม่สามารถดิ้นหนีไปไหนได้

นัชชาเอื้อมมือตะเกียกตะกายไม่ทันระวังทำให้กระเป๋าที่อยู่บนตู้ลงพื้นข้าวของตกกระจัดกระจาย

เตชิตก็ไม่ได้กะจะหยุดแต่สายตาเหลือบไปเห็นเอกสารใบหย่า ทำให้เขาหยุดกะทันหัน

เขาเห็นเธอตัวเธอสั่นก่อนที่จะก้มเก็บเอกสารทำให้เขารู้เหตุผลทำไมเธอต้องโกหกเขา  ไปเจอมันมาเหรอ 

นัชชาเอามือโอบกอดตัวเอง ดวงตาแดง พยักหน้ารับเบาๆ ด้วยความหวาดเกรง  เขา โทรหาแม่บอกว่าฉันทำตัวไม่เหมาะสมมั่วไปทั่วเพราะแม่ยังไม่รู้เรื่องที่เรากำลังจะหย่ากัน 

เตชิตวางใบหย่าลงแล้วยื่นมือจับคางเธอยกขึ้น  รอยที่ปากนี่มันเป็นคนทำใช่มั้ย 

 …อืม