คุณทนาย จดทะเบียนสมรสกัน - ตอนที่80 เขายอมถอยอย่างสมยอม

ตอนที่80 เขายอมถอยอย่างสมยอม

ไม่พูดดีกว่า ยิ่งพูดเธอยิ่งน้อยใจ น้ำตาใกล้จะไหล่ลงมาแต่เธอก็กลั้นไม่ให้มันไหล่  ฉันไม่ได้ร้อง คุณปล่อยฉัน 

เตชิตจะปล่อยได้ไง เมื่อกี้เขาปล่อยให้เธอไปได้ แต่ตอนนี้เห็นหน้าตาเธอความรักความอดทนทุกอย่างกลับมาแล้ว  เธอพูดจาไม่น่าฟังมากมาย แต่เธอกลับร้องไห้ ฉันยังไม่ทันใด้ว่าอะไรเธอเลย ร้องไห้ทำไม หืม 

เขาพูดยิ่งทำให้นัชชารู้สึกไม่ดี  คุณไม่ได้พูดอะไรก็จริง แต่คุณทำมันไปแล้ว คุณไล่เขาออกทำไม เขาสอนงานฉันมากมายขนาด พอมาตอนนี้กลับถูกไล่ออกเพราะฉัน แบบไม่มีเหตุผล คุณจะให้ฉันรู้สึกยังไง…………… 

ที่จริง ปัญหาพวกนี้เตชิตไม่เคยคิดถึงมัน แต่เมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาคิดพวกนี้กลายเป็นปัญหาเล็กน้อย เตชิตยอมรับว่าความรู้สึกที่เขามีให้เธอมันมาก มากจนเข้าขั้นผิดปกติ แต่เขาทนไม่ได้ที่จะเห็นผู้ชายที่ชอบเธอมาคอยอยู่ใกล้ๆเธอ

สิ่งที่เขาคิด นัชชาคงไม่รู้  หลังจากนี้ข้างกายฉันมีผู้ชายคนหนึ่งคุณก็จะไล่ออกคนหนึ่งหรอ คุณไม่เชื่อใจฉันขนาดนั้นเลยหรอ 

เธอต้องการชีวิตเหมือนคนปกติ สังคม แต่ไม่ใช่โดนกักขัง

เธอไม่รู้ว่าไม่ใช่เพราะเตชิตไม่เชื่อใจเธอ แต่เขาไม่เชื่อตัวเอง แต่ทั้งหมดนี้เขาไม่ยาอกพูดหรือยอมรับง่ายๆ

 อย่าร้อง  เห็นน้ำตาเธอ เขาก็ใจไม่ดีเหมือนกัน

ไม่ได้คำตอบที่ต้องการ นัชชาสูดจมูก สะบัดหนี  คุณปล่อยฉัน 

 ปล่อยเพื่อให้เธอได้วิ่งหนีออกไปหรอ  เขาถอนหายใจ พูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ  ฉันตกลงไม่ไล่นภันต์ออก 

นัชชาไม่คิดว่าเขาจะยอมถอยให้เธอ ไม่น่าเชื่อ ตาแดงๆ จมูกแดงๆ เธอฉีกยิ้มแล้วมองเขา  จริงหรอ 

 ถ้าไม่จริง เดี๋ยวเธอก็มาร้องไห้ต่อหน้าฉันอีก  เตชิตเขาไม่เคยใจอ่อนให้น้ำตาผู้หญิง สำหรับเขาน้ำตาเป็นเพียงการแสดงความอ่อนแอ

แต่จนกระทั่งเจอนัชชา เขาเพิ่งเข้าใจว่าน้ำตาของผู้หญิงเป็นอาวุธ ที่สามารถทำให้เขาใจอ่อนได้

นัชชาสงบสติอารมณ์ได้  คราวหลังคุณจะทำอะไรคุณช่วยบอกฉันด้วย ฉันไม่ได้หวังให้คุณมาฟังฉัน แต่อย่างน้อยอย่าทำให้ฉันเสียใจที่เล่าเรื่องพวกนั้นให้คุณฟัง 

ถ้าเกิดเธอรู้ว่าเขาจะไล่นภันต์ออก เธอคงไม่บอกเรื่องนี้ไปบอกเขาแน่นอน

เตชิต หยิบผ้าเช็ดหน้ายื่นให้เธอ  เธอจำไว้แค่ว่าเธอเป็นผู้หญิงของใคร 

นัชชาเช็ดน้ำตา ถามแบบกวนๆ  ของใคร ทำไมฉันไม่รู้ 

เตชิตไม่ได้โกรธ แต่ยิ้มเจ้าเล่ห์  ดีเลย จดหมายไล่ออกฉันยังไม่ได้เก็บกลับมา 

นัชชาเอื้อมไปจับมือเธอ  อย่าๆ ของคุณ ของคุณ 

เตชิตพอใจ ที่จริงเวลาส่วนใหญ่ที่เขาใช้ร่วมกับนัชชา ต่างคนต่างสอน ถ้าเทียบจากการหลัก นัชชาเป็นของเขา ทำตามเขา เขากำลังสอนผู้หญิงของเขา

แต่ในทางกลับกัน มันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นทั้งหมด เมื่อเทียบกับเมื่อก่อนเขาจะยอมให้นัชชามากกว่าเหมือนตอนนี้

การสมยอมมันน่ากลัว เป็นการยอมด้วยใจ เตชิตไม่เคยมีมันเลยทำให้รู้สึกพิเศษแต่ในเวลาเดียวกันก็ทำตัวไม่ถูก

นัชชาเดินออกจากห้องประธาน เธอเอาจดหมายไปหาอีหมู

ตรัณที่มองดูเอกสาร แล้วนัชชาออกไปด้วยกัน

ตรัณมองเอกสาร มองดูนัชชาที่เดินจากไป  ร้ายแรงแค่ไหน เซนต์แค่นี้ยังเบี้ยวได้  

นภันต์ได้กลับมาทำงานใหม่ เพราะว่าเวลาสั้น ถึงแม้ทุกคนจะได้ยิน แต่ก็ไม่ได้รู้รายละเอียดแน่ชัด หลังจากเรื่องนี้นภันต์ก็ตัดขาดกับนัชชา

เขาฉลาด เขาพอเข้าใจว่าเป็นเพราะนัชชา

แต่นัชชาก็ดีใจที่นภันต์ไม่ได้โกรธแค้นเธอ แต่ก็ไม่เคยพูดว่าร้ายเธอในที่ทำงาน

เวลาผ่านไปเร็วมาก เปลี่ยนเป็นฤดูหนาว หิมะแรกในฤดู ปีนี้หิมะตกเช้ากว่าทุกปี ตกก่อนประมาณครึ่งเดือน นัชชาที่ต้อนรับ ฤดูหนาวก็ไม่ลืมว่าวันเกิดเตชิตใกล้จะถึงแล้ว

พูดถึงวันเกิด เรื่องที่น่าปวดหัวที่สุดก็คือของขวัญ

คนอื่นก็ว่าไปอย่าง แต่นี่เตชิตเขามีครบทุกอย่าง

นัชชาคิดไม่ออกเลยเรียกให้จินต์มาเดินเป็นเพื่อน มีคนเดินเป็นเพื่อนจะได้ไม่รู้สึกน่าเบื่อ ห้างที่ใหญ่โตเดินครบทั้งห้าชั้นแล้ว สุดท้ายนัชชาชอบกระดุมติดแขนเสื้อคู่หนึ่ง

 คุณผู้หญิงตาถึงมาก คู่นี้เป็นรุ่นลิมิเต็ดของฤดูหนาว เป็นรุ่นเดียวกับที่อยู่ในนิตยสาร ต้องทำการจองล่วงหน้าค่ะ  พนักงานหน้าร้านเสนอ แล้วหยิบเน็คไทที่อยู่ข้างๆชั้น  นี่เป็นตัวเน็คไทที่ผลิตมาเพื่อเก็บสะสม ปรับแก้เป็นผ้าที่ไม่ยับง่าย ถึงเราจะใส่หลายชั่วโมงก็ไม่ยับ ขนแกะธรรมชาติทำให้มีคุณภาพของสินค้าสูงมากขึ้นกว่าเดิมเลยนะคะ 

นัชชาหยิบมาดู ไม่ว่าจะเป็นแพ็คเกจหรือคุณภาพมันหรูมาก ไทสีกรมที่มีลายตารางตัด มีลายไม่มาก เหมาะกับหนุ่มธุรกิจ ตัวหนีบที่มีเพชรเม็ดเล็กๆ สะดุดและดึงดูดสายตาอย่างมาก

พอคิดภาพที่ไทเส้นนี้อยู่บนคอของเขา ที่ดูเหมาะและเข้ากับเข้ามาก ทำให้เขาดูอบอุ่น เธอเผลอยิ้ม

นัชชาดูราคา ถ้ารวมกับกระดุมแขนเสื้อราคาไม่ใช่น้อยๆ แต่เป็นของขวัญวันเกิด ถึงจะแพงเธอก็ตัดสินใจซื้อเพราะทั้งตัวของเตชิตไม่มีอันไหนที่ไม่แพง

 ฉันรีบเอา ถ้าจองต้องรอของนานแค่ไหนคะ 

 ถ้าจองตอนนี้ น่าจะสองวันของก็คงถึงค่ะ 

คำนวณวันเวลา น่าจะทัน

เธอหยิบมันออกมาให้จินต์ดู  แกคิดว่าไง 

จินต์พยักหน้า  โอเค เหมาะกับคนนั้นของแกเลย 

พนักงานได้ยินคำนี้ ก็มองมาทางนัชชา  รุ่นนี้ดูดีลายออกแบบไม่ทื่อ น่าจะเหมาะกับการมอบเป็นของขวัญให้แฟน 

แฟน……..

นัชชาเขินหน้าแดง ยกแขนดันจินต์  แกอย่าพูดไปเลื่อย 

 แหม๋ๆ ทำมาเขิน  จินต์ล้อเธอ  ดูหน้าแดง ฉันยังไม่ทันใด้พูดอะไรเลย 

 พอ แกอย่าพูดมาก  นัชชายื่นของคืนให้พนักงาน  ช่วยสั่งจองให้ฉันหน่อย เดี๋ยวช่วยคิดตังค์ด้วยนะคะ 

 ได้ค่ะ เชิญตามฉันมาค่ะ