คุณสามีพันล้าน - บทที่ 077 ตั้งใจให้บังเอิญ

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 077 ตั้งใจให้บังเอิญ
แท็กซี่คันหนึ่งจอดที่ทางเข้าโรงแรมเมเปิล
คนขับลงจากรถ เปิดประตูให้กับลูกค้า ลูกค้าทั้งสองคนอายุมากแล้ว เขาเป็นห่วงว่าพวกเขาจะหกล้ม จึงประคองลูกค้าทั้งสองคนลงรถ
“พ่อหนุ่ม ขอบใจนะ”
หญิงชรากล่าวขอบคุณคนขับ
“มันหน้าที่อยู่แล้วครับ คุณท่าน คุณนาย ที่นี่ก็คือโรงแรมเมเปิล พวกคุณระวังกันหน่อย พื้นข้างในขัดเงา”
“ขอบใจ พวกเราจะระวัง”
ชายชราจ่ายค่าโดยสาร สองสามีภรรยาก็ขอบคุณคนขับรถอีกครั้ง
เมื่อหญิงชราจับมือของเขา สองสามีภรรยาถึงได้เข้าไปข้างใน
“คุณปู่ คุณย่า”
เซทท์ออกจากในโรงแรมพอดี เห็นทั้งสองคน ก็รีบเข้าไปหา ตอนแรกอยากจะประคองคุณย่า ถูกคุณปู่จ้องเขม่น ยศพัฒน์ก็ล้มเลิกความคิด
คุณปู่คุณย่าเป็นสามีภรรยากันมาหลายสิบปี ความสัมพันธ์ดีเหมือนตอนรักกันใหม่ๆ ซึ่งทำให้คนรุ่นหลังอย่างพวกเขาอิจฉาที่สุด
พวกน้องๆก็คาดหวังว่า พวกเขาจะได้พบกับอีกครึ่งหนึ่งที่เป็นของตัวเองท่ามกลางฝูงชนมากมาย ต่อจากนั้นก็เหมือนกับคุณปู่คุณย่าอย่างนั้น ตั้งแต่ผมดำไปจนผมหงอก ยังคงอยู่เคียงข้างกันได้
สามีภรรยาที่อายุมากก็ยังจำเป็นต้องเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน
“คุณปู่คุณย่า ทำไมพวกท่านจะมาไม่บอกผมก่อน ผมจะได้กลับไปรับพวกท่าน”
เซทท์พาผู้สูงอายุสองคนเข้าไปในโรงแรม
พนักงานโรงแรมส่วนใหญ่ไม่รู้จักสามีภรรยาคู่นี้ ได้ยินยศพัฒน์เรียกว่าคุณปู่คุณย่า ถึงได้รู้ว่านี่คือเจ้านายและคุณนายคนก่อนๆของพวกเขา
“เรื่องพี่ชายของแก แกรู้แล้วใช่มั้ย เขาอยากถ่อมตัว พวกเราก็ต้องถ่อมตัวหน่อย”
หญิงชราพูดด้วยรอยยิ้มอย่างอ่อนโยน พวกเขาในตอนนี้ ก็ไม่ชอบเปิดเผยฐานะ ชอบที่จะปิดบังฐานะ เหมือนกับคนแก่อย่างนั้น ใช้ชีวิตวัยชราที่สงบสุขแล้วก็ไม่ได้สูญเสียชีวิตที่มีสีสันไป
คนอื่นไม่รู้จักฐานะของพวกเขา พวกเขาก็ยังคงได้ยินเรื่องซุบซิบมากมาย
เซทท์พาคุณปู่คุณย่าไปที่ห้องส่วนตัวที่หรูหราที่สุด ช่วยประคองผู้สูงอายุสองคนนั่งลงตามลำดับ และพูดขึ้นมาว่า: “พี่สะใภ้ของผมรู้เรื่องฐานะพี่ชายของผมแล้ว”
“แม่ยายของเขามาแล้ว แม่ยายของเขายังไม่รู้เรื่อง”
เซทท์ยิ้ม“ความจริงเป็นสิ่งที่ไม่อาจปิดบังได้”
“พี่ใหญ่ของแกบอกว่ามาถึงประมาณหกโมงเย็น”
หญิงชรามองดูเวลา ยังไม่ถึงหกโมงเย็น ก็พูดกับเซทท์ว่า: “เซทท์ แกนั่งลงหน่อย ย่าขอบ่นกับแกหน่อย”
เซทท์อยู่ดีๆก็รู้สึกไม่ดี แต่กลับไม่สามารถที่จะหนีรอดพ้นไปได้
หลังจากที่ถูกคุณปู่จ้องเขม่น เขาก็รีบนั่งลงข้างกายของคุณย่า ใบหน้าหล่อเหลายิ้มอย่างเอาอกเอาใจ“คุณย่า ย่าว่ามาเถอะครับ ผมฟังอยู่”
“พี่ใหญ่ของแกแต่งงานแล้ว”
“ครับ แต่ว่า ยังไม่ได้ประกาศให้สาธารณชนทราบ และก็ไม่ได้จัดงานแต่งงาน”
“นั่นเป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้าก็เร็ว ตอนนี้แกยังมีอะไรจะพูดอีกมั้ย?”
เซทท์หัวเราะคิกคัก
“ไม่ต้องหัวเราะเลย แกหัวเราะจนฟันร่วง ย่าก็ไม่มีทางปล่อยแกไป”
เซทท์ก้มหน้าอันหล่อเหลาลงทันที เหยียดสามนิ้วออกมา แล้วพูดกับคุณย่าว่า: “คุณย่า ผมเป็นคนที่สาม ด้านบนของผมนอกจากพี่ใหญ่ก็ยังมีพี่รองอยู่ ย่าไปเร่งพี่รองก่อนเถอะครับ”
เขายังไม่มีแฟนด้วยซ้ำ เร่งรัดเขาให้แต่งงาน ต่อให้เขาอยากแต่งงานก็แต่งไม่ได้
จะปล่อยให้มือซ้ายและมือขวาของเขาแต่งงานกันก็ไม่ได้หรอกนะ?
“ช่วงนี้พี่รองของแกไปทำงานต่างจังหวัด เขาไม่อยู่ในเมืองแอคเซสซ์ ย่าเร่งเขาไม่ได้”
หญิงชราพูดอย่างมั่นใจว่า “พวกแกสองคนก็คนโตพอแล้ว เมื่อก่อนยังเอาพี่ใหญ่ของแกมาเป็นเกราะกำบังได้ ตอนนี้พี่ใหญ่ของแกแต่งงานแล้ว พวกแกยังมีอะไรจะพูดอีก?”
“คุณย่า พี่ใหญ่แต่งงานแล้ว แต่เขายังไม่ได้เป็นพ่อเลย พวกท่านก็เร่งรัดให้พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้รีบคลอดหลานชายให้กับพวกท่านได้ ให้พวกท่านอุ้มนะครับ”
น้องชายมีไว้เพื่ออะไร?
หักหลัง!
ยศพัฒน์หักหลังน้องชายได้ น้องชายก็หักหลังพี่ใหญ่อย่างเขาได้
“ย่าไม่อยากอุ้มเหลนชาย อยากอุ้มเหลนสาว ถ้าพวกแกใครสามารถมีเหลนสาวให้กับย่าได้ ย่ามีรางวัลให้อย่างหนัก!”
เซทท์พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “พี่ใหญ่พี่สะใภ้ของผมจะต้องได้รับรางวัลอย่างแน่นอน ผมดูรูปลักษณ์พี่สะใภ้ของผม คนแรกจะต้องเป็นลูกสาวอย่างแน่นอน”
คุณท่านทำเสียงฟึดฟัด
“แกดูรูปลักษณ์เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่?”
เมื่อเซทท์เผชิญหน้ากับคุณปู่ก็ไม่กล้าที่จะทำหน้าทะเล้น คนที่กล้ากำเริบเสิบสานต่อหน้าคุณปู่ มีเพียงพี่ใหญ่เท่านั้น
“คุณปู่ ผม ผมก็แค่อ่านหนังสือในเวลาว่าง และเรียนรู้นิดหน่อย”
ชายชราก็ทำเสียงฟึดฟัดว่า: “งั้นแกช่วยดูให้ปู่หน่อย ว่าปู่จะได้ดื่มเหล้ามงคลแต่งงานของแกเมื่อไหร่?”
เซทท์: “…….”
“คุณปู่ คุณย่า พวกท่านนั่งรอก่อน ผมไปดูที่ห้องครัว พี่ใหญ่สั่งอาหารไว้ ทำเสร็จหรือยัง”
ในฐานะผู้จัดการทั่วไปของโรงแรมเมเปิล ต้องให้เซทท์ไปเร่งอาหารที่ห้องครัวที่ไหนกัน
เขาก็แค่หาข้ออ้างหนีออกไป
โดยไม่รอให้ผู้สูงอายุทั้งสองคนตอบ เซทท์ก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปข้างนอก
ดึงเปิดประตูออกไปเพิ่งจะเดินออกไปได้สองก้าว ก็เพราะว่าเจอกับเปรมาถึงได้หยุดลงมา
“เซทท์”
เปรมาทักทายกับเซทท์ด้วยรอยยิ้ม
เซทท์ยิ้มตอบ“บังเอิญจัง”
“อือ ฉันนัดลูกค้ากินข้าวที่นี่”
เปรมาโกหก
อันที่จริง เธอมาโรงแรมเมเปิลเพื่อพบกับยศพัฒน์โดยบังเอิญ
ยกเว้นวันหยุดสุดสัปดาห์ ยศพัฒน์ก็รับประทานอาหารที่โรงแรมเมเปิล
เมื่อกี้นี้ ตอนที่เธออยู่ข้างนอก เห็นคุณปู่ภูธิปกับคุณย่าชนิศา เปรมาก็แปลกใจมาก ผู้ใหญ่ทั้งสองคนมาทำอะไรที่โรงแรมในเวลานี้?
“เซทท์ ฉันเหมือนจะได้ยินเสียงของคุณปู่ภูธิปกับคุณย่าชนิศา”
สายตาของเปรมามองไปที่ประตูข้างหลังของเซทท์
เซทท์หันหน้ามองไปแวบหนึ่ง เขาออกไปได้รวดเร็วเกินไป ไม่ได้ปิดประตู
เปรมาก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว ยืนอยู่ที่หน้าประตู
เห็นว่าข้างในเป็นคนแก่ทั้งสองคนจริงๆ เธอก็ไม่สนใจสายตาของเซทท์จะเป็นยังไง และเคาะประตูด้วยรอยยิ้ม
“คุณปู่ภูธิป คุณย่าชนิศาค่ะ”
“เปรม์ หนูมาทำอะไรที่นี่?”
สองสามีภรรยาเห็นเปรมา ก็รู้สึกประหลาดใจมาก
หลานชายคนโตกำลังจะพาภรรยาและแม่ยายมาทานข้าว ถ้าหลานสะใภ้ของพวกเขาเห็นเปรมาเข้า……
เปรมาหลงรักหลานชายคนโต ก็ทำให้คนแก่ทั้งสองคนปวดหัว
ข้างกายของยศพัฒน์มีผู้หญิงคนอื่น เปรมาคงจะหึงหวงเป็นอย่างมาก
เซทท์ตามกลับมาด้วย
ผู้เฒ่าทั้งสองจ้องเขม่นมาที่เขา
เซทท์ค่อนข้างบริสุทธิ์
เขารู้ที่ไหนกันว่าออกไปจะเจอกับเปรมาเข้า
“หนูนัดลูกค้าทานข้าวที่นี่ค่ะ ห้องส่วนตัวที่จองไว้ก็อยู่ใกล้พวกท่านมาก คุณปู่ภูธิป คุณย่าชนิศา พวกท่านทานข้าวที่บ้านมาโดยตลอด วันนี้ทำไมถึงได้มาที่นี่ได้ค่ะ?”
เปรมาถามด้วยความสงสัย
หญิงชราลังเล ไม่รู้จะพูดความจริงดีหรือเปล่า
“ก๊อก ก๊อก”
เสียงเคาะประตูดังขึ้นในเวลานี้
ยศพัฒน์พาภรรยาสุดที่รัก และแม่ยายกับพี่ชายภรรยา เข้ามาด้วยกัน
ตอนที่เห็นเปรมาอยู่ที่นี่ ใบหน้าของยศพัฒน์ไม่พอใจ
ในไม่ช้าก็กลับมาเหมือนเดิม
กลับเป็นเทวิกาที่มองสามีไม่ครู่หนึ่ง
ยศพัฒน์จับมือของเธอ และพูดกับเธอโดยไร้เสียงว่า เขาไม่ได้ชวนเปรมามา
เปรมาเห็นยศพัฒน์กับเทวิกาจับมือกันแน่นๆ ในดวงตามีความหึงหวง ใบหน้ายังคงพยายามรักษาความใจกว้างมีน้ำใจไว้
สายตาจับจ้องมองไปที่บนตัวของชเนนทร์สองแม่ลูก แม้ว่าสองแม่ลูกไม่เหมือนกับเทวิกา เปรมาก็รับรู้ได้ว่าสองคนนี้เป็นคนในครอบครัวของเทวิกา
คุณปู่ภูธิปพวกเขามาอยู่ที่นี่ในเวลานี้ คือจะพบปะกับครอบครัวภรรยา!