คุณสามีพันล้าน - บทที่ 124 เธอต้องเลือกผมอย่างแน่นอน
“คุณปู่”
กนกอรเอ่ยเรียก และพูดว่า “ฉันไม่รีบ ถ้าถึงเวลา เดี๋ยวมันก็มีเข้ามาเองนั่นแหละ”
คุณปู่ชรัณถลึงตาใส่ แล้วพูดว่า “ไม่รีบอะไรล่ะ แกอายุยี่สิบสี่แล้วนะ ตอนพ่อแม่แกอายุเท่าแก พี่ชายแกออกมาเดินดูโลกแล้วด้วยซ้ำ”
“คุณปู่ อดีตต่างจากตอนนี้นะ ในอดีตผู้คนแต่งงานเร็ว แม้ว่าสมัยนี้คนเราจะมีอิสระในการแต่งงานมากขึ้น แต่จะแต่งงานได้ก็ต่อเมื่อบรรลุนิติภาวะแล้วเท่านั้น”
“อีกอย่าง การอยู่คนเดียวมันไม่ดีหรือไง? มีอิสระจะตายไป อยากกินอะไรก็กินได้จนอิ่มไม่ต้องมาคอยกังวลว่าต้องแบ่งให้คนในครอบครัวไหม”
คุณปู่ชรัณหันไปพูดกับคุณปู่เร็นว่า “ เร็น ได้ยินไหม เพราะเธอคิดแบบนี้ไง ถึงไม่มีแฟนเลยจนอายุยี่สิบสี่ มีเพื่อนบ้านหลายคนอยากแนะนำลูกชายตัวเองให้เธอ เธอก็ไม่ต้องการ คนอื่นเลยพากันพูดว่าเพราะเธอหน้าตาสวยเลยทำตัวหยิ่ง แถมยังแช่งเธออีกด้วยว่าเลือกเยอะแบบนี้สักวันจะได้คนไม่เอาไหนมาเป็นแฟน ตอนผมได้ยินผมโมโหแทบบ้า”
หลานสาวใครใครก็รักทั้งนั้น
ตอนคุณปู่ชรัณได้ยินคนอื่นพูดเกี่ยวกับหลานสาวตัวเองแบบนี้ เขาโมโหแทบตาย จนต้องทะเลาะกับคนเหล่านั้น
พอทะเลาะกันบ่อยขึ้น ก็ไม่มีใครช่วยกนกอรหาคู่ดูตัวแล้ว แถมยังแอบนินทาลับหลังว่ากนกอรหยิ่งเลือกเยอะอีกด้วย
คุณปู่เร็นยิ้มและกล่าวว่า “แกควรรีบหน่อยนะ รู้ไหมว่าหลานชายคนโตของฉันอายุเท่าไหร่? เขาอายุยี่สิบเก้าปีแล้ว จะอายุสามสิบปีหน้า แต่เขาก็ครองโสดมาตลอด ฉันกลุ้มเรื่องแต่งงานของเขาจนผมหงอกหมดแล้ว”
“ฉันย้ายมาที่นี่เพื่ออาศัยอยู่ เพราะโมโหหลานชายตัวเองนี่แหละ เลยย้ายออกมา จะได้ไม่ขัดหูขัดตา”
“ชรัณ ไหนๆก็บังเอิญขนาดนี้ละ แล้วผมก็เอ็นดูหลานสาวคุณด้วย เราให้หลานทั้งสองคนของเราแต่งงานกันดีไหม?”
กนกอร “……”
คุณปู่ทั้งสองหยุดเล่นหมากรุก แต่หันมาขายเธอซะอย่างนั้น
คุณปู่ชรัณถามว่า “หลานชายของคุณอายุ 29 ปีแล้วแต่ยังไม่มีแฟน เพราะอะไรเหรอ?”
เขากังวลเรื่องการแต่งงานของหลานสาวก็จริง แต่จะจับหลานสาวแต่งงานกับใครมั่วซั่วไม่ได้ เพราะนั่นอาจจะเป็นการทำลายชีวิตของหลานสาว
ต้องเข้าใจอุปนิสัยของกันและกันให้ชัดเจน และต้องได้มองหน้ากันก่อนที่จะตกลงอยู่ด้วยกัน
“คุณปู่”
กนกอรเรียกเสียงเบา
“กนกอร แกไปดูทีวีของแกเถอะ อย่ารบกวนการเล่นหมากรุกของพวกฉัน”
“ไม่มีละครที่ฉันอยากดู แล้วฉันก็ขี้เกียจไปดูด้วย ฉันจะอยู่คุณปู่เล่นหมากรุกที่นี่ ฉันไม่สอดมือเข้าไปเล่นด้วยหรอก”
การดูหมากรุกไม่ได้มีแค่ผู้ชายที่ดูได้เสียหน่อย
เธอเองก็รู้วิธีเล่นเหมือนกัน
คุณปู่เร็นมองมาที่กนกอร เมื่อกนกอรถูกเขามองมาอย่างนี้ เธอก็เอ่ยพูดด้วยใบหน้าแดงๆ “คุณปู่เร็น หยุดแซวฉันได้แล้วค่ะ”
“กนกอร ฉันไม่ได้แซวนะ ฉันพูดจริงๆ ที่หลานชายของฉันยังโสดมาจนถึงตอนนี้ เพราะว่าเขาดีเกินไปและยุ่งกับงานมากเกินไป ครอบครัวของเราทำธุรกิจ หลานชายของฉันจึงไม่มีเวลาไปรักใคร แป็บเดียว ก็จะอายุสามสิบแล้ว”
“หลานชายของฉันโตมากับฉัน เลยค่อนข้างสนิทกับฉัน เรื่องแต่งงานก็มีแต่คนเป็นปู่อย่างฉันกังวลอยู่คนเดียว พ่อแม่ของเขาไม่สนใจด้วยซ้ำ กนกอร วางใจได้ ฉันกล้าแนะนำหลานชายตัวเองให้แกขนาดนี้แล้ว ไม่มีทางหลอกแกอย่างแน่นอน”
“ฉันกับปู่แกเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานก็จริง แต่ไหนๆเราก็บังเอิญมารู้จักกันขนาดนี้แล้ว ปู่ของแกก็เหมือนเพื่อนของฉันคนหนึ่ง ฉันไม่มีทางหลอกแกหรอก”
คำโกหกของคุณปู่เร็นนั้นดูสมจริงมาก
แม้แต่ตัวเขาเองก็เกือบจะเชื่อในคำพูดของเขา
“ไหนๆก็ต้องเจอกันก่อน พวกแกสองคนค่อยไปทำความรู้จักกันอีกที แล้วตัดสินใจว่าจะคบหรือไม่คบก็ยังได้”
คุณปู่เร็นพูดออกมาจนคุณปู่ชรัณเริ่มไหลตาม
เขาพูดกับหลานสาวของเขาว่า ” กนกอร ไม่งั้น ลองเจอกันก่อนไหมล่ะ?”
“คุณปู่!”
กนกอรรู้สึกคิดผิดมาที่ล้างผลไม้มาให้คนแก่ทั้งสอง
ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าพวกเขาจะพูดถึงเรื่องแต่งงานของเธอ เธอคงออกไปช็อปปิ้งแล้ว
“แค่ไปเจอกัน ไม่ได้ให้พวกแกคบกันจริงๆสักหน่อย ไปเจอกันแค่นี้เนื้อแกไม่หลุดออกมาหรอกน่า เดี๋ยวฉันบอกแม่แกให้ ถ้าแม่แกเห็นได้ แกก็ไปเจอเขาซะนะ”
คุณปู่ชรัณพูดพร้อมกับลุกขึ้น ไม่สนใจจะเล่นหมากรุกอีกต่อไป
คุณปู่เร็นถือโอกาสตีเหล็กในขณะที่ยังร้อน โดยการพูดกับกนกอรว่า “ไหนๆวันนี้ก็เป็นวันหยุดแล้ว หลานชายฉันหยุดงานพอดี เดี๋ยวฉันโทรหาเขา ให้เลือกสถานที่นัดเจอกับแกแล้วกัน”
เขาพูดโดยไม่รอให้กนกอรตอบ คุณปู่เร็นลุกขึ้นออกไปโทรหาหลายชายทันที
กนกอร “…..”
คุณปู่ทั้งสองไม่ให้โอกาสเธอได้ต่อต้านเลย
ไม่ต้องถามก็รู้ว่าแม่ของเธอต้องเห็นด้วยกับการไปดูตัวครั้งนี้แน่ๆ
ถึงยังไงเธอก็อายุ 24 ปีแล้ว และยังไม่มีแฟน ผู้หญิงอายุราวๆ เธอส่วนใหญ่จะแต่งงานหรือมีแฟนกันหมดแล้ว แต่เธอก็ยังเป็นโสดอยู่
แม่ชอบบ่นว่า เทวิกามีเแฟนแล้ว แต่เธอกลับไม่มีใคร เมื่อก่อนไม่มียังไงตอนนี้ก็ไม่มีอย่างนั้น ไร้ประโยชน์สุดๆ แถมยังบอกว่าเธอเกิดมาสวยเสียเปล่า แต่กลับไม่รู้จักใช้ความสวยดึงดูดคนเข้ามา
ซึ่งมันทำให้เธอไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี
คุณปู่เร็นเดินออกมาข้างนอกค่อนข้างไกล จากนั้นก็กดโทรหานฤเบศวร์
ในวันที่คุณณัฏฐากลับประเทศ นฤเบศวร์ก็ทำงานจนดึกดื่นกว่าจะกลับบ้าน
วันรุ่งขึ้น เขาถึงได้รู้ว่าคุณณัฏฐากลับมาแล้ว แถมยังได้รับคำเชิญอย่างอบอุ่นจากแม่ของเขาให้มาอยู่ในบ้านของเขาได้
นฤเบศวร์ไม่ได้คัดค้านเรื่องนี้มากนัก
เขาหลงรักเปรมาหัวปักหัวปำขนาดนั้น ก็ต้องเคารพคุณณัฏฐาเป็นพิเศษ
และเขาก็รู้ด้วยว่าปู่ของเขา “หนีออกจากบ้าน” และไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน เขาโทรหาคุณปู่ แต่คุณปู่ก็ไม่รับสาย
นฤเบศวร์รู้ในใจว่า คุณปู่โกรธเขา เพราะคุณปู่ไม่อยากให้เขาทุ่มเทเพื่อเปรมาขนาดนี้
ทันใดนั้นเองเขาก็ได้รับสายโทรศัพท์จากคุณปู่ นฤเบศวร์จึงรีบกดรับสาย
“คุณปู่ คุณปู่อยู่ที่ไหน ผมจะไปรับกลับบ้าน”
“ไม่ต้อง อยู่นี่ฉันมีความสุขดี ไม่ต้องเห็นหน้าแกให้รกหูรกตา ถ้ายังอยู่บ้านฉันคงได้ตายตามย่าแกไปเร็วๆนี้แน่”
นฤเบศวร์ “…คุณปู่ ผมขอโทษ ผมผิดเอง คุณปู่อย่าโกรธเลยนะ ต่อไปนี้ผมจะใจเย็นๆ จะไม่อารมณ์ร้อนอีก”
“ฉันไม่สนหรอกว่าแกจะทำอะไร ตอนนี้แกออกมาข้างนอกก็พอ ไปตัดกุหลาบที่สวนมาด้วย แล้วก็ไปรอที่ร้านกาแฟ ฉันนัดผู้หญิงให้มาดูตัวกับแกแล้ว แกต้องไปเจอเธอที่นั่น”
หลังจากที่ตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง นฤเบศวร์ก็พูดเสียงเบาว่า “คุณปู่ คุณปู่ก็รู้ว่าผมไม่สนใจผู้หญิงคนอื่น ทำไมคุณปู่ต้องให้ผมไปทำร้ายหัวใจผู้หญิงที่เขาไม่ได้ผิดอะไรด้วยล่ะครับ ในใจผมมีแต่เปรมา นอกจากเปรมาแล้ว ผมก็ไม่สามารถรักใครได้จริงๆ”
“เปรมาไม่คู่ควรกับแก คนที่เปรมาต้องการแต่งงานด้วยคือยศพัฒน์ แกก็เป็นได้แค่ตัวสำรองเท่านั้นแหละ แล้วก็เป็นมาหลายปีแล้วไม่ใช่เหรอ?”
นฤเบศวร์เถียงให้ตัวเอง “คุณปู่ ยศพัฒน์แต่งงานแล้ว ยังไงเปรมาก็ต้องตัดใจจากเขา ผมยังมีโอกาส ผมเชื่อว่าถ้าเธอกลับมา เธอต้องเลือกผมอย่างแน่นอน”
คุณปู่เร็นหัวเราะเยาะออกมาอย่างเย็นชา “ถ้าเธอตัดใจได้ เธอก็คงจะทำมันไปตั้งนานแล้ว แกมันโง่ ทำไมแกไม่เข้าใจสักที ที่เธอก่อเหตุในครั้งนี้ แม้ว่าเธอจะยอมเข้าคุก เธอก็คิดว่าไม่ใช่ความผิดของเธออยู่ดี เมื่อการคุมขังของเธอสิ้นสุดลง เธอก็จะยิ่งพยายามหาทางกำจัดสะใภ้คนโตของตระกูลอริยชัยกุลมากกว่าเดิม”