คุณสามีพันล้าน - บทที่ 388 กามเทพปฏิบัติหน้าที่
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 388 กามเทพปฏิบัติหน้าที่
หลังจากที่ ญาณิน ลงไปชั้นล่าง เธอพบว่าไม่มีใครอยู่ที่ชั้นหนึ่งแล้ว ทุกคนคงออกไปกันหมดแล้ว
เป็นไปได้ว่าเพื่อให้ไซม่อน สะดวกในการตามตื๊อเธอ
ญาณิน รู้ว่ามีคนจำนวนมากเกลี้ยกล่อมให้คืนดีกันแทนที่จะจากกัน เพราะคำโบราณกล่าวว่าการทำลายวัดสิบแห่งดีกว่าทำลายการแต่งงานครั้งเดียว
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ญาณิน ก็เดินจากไปและอยากออกไปดูข้างนอก
“คุณหญิงธิษณา。”
คนรับใช้เดินเข้ามาจากข้างนอก เห็นเธอแล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า ” คุณหญิงธิษณา คุณกินข้าวเช้าหรือยังคะ? ”
คุณนายน้อยตระกูลอริยชัยกุลอยู่ข้างนอก แต่ใจเธออยู่ข้างใน จึงส่งให้เธอเข้ามาดู
ญาณิน หยุดและพูดอย่างอ่อนโยนว่า : “พี่บัว ไม่เรียกฉันว่าคุณหญิงธิษณาได้ไหม? ฉันชื่อญาณิน คุณเรียกฉันว่าคุณญาณินก็ได้ คุณนายน้อยตระกูลอริยชัยกุลอยู่ที่ไหน ”
คนรับใช้ชื่อ พี่บัวตอบว่า: ” คุณนายน้อยตระกูลอริยชัยกุลและคุณมิลินท์ กำลังนั่งอยู่ข้างนอกใต้ศาลา นายน้อยและคนอื่น ๆ ก็อยู่ในสวนด้วย ”
ญาณิน ตอบอืมและเดินออกไป
พี่บัวรู้ว่า ญาณิน ยังไม่ได้กินข้าว เธอจึงเข้าไปในครัว
ไม่กี่นาทีต่อมา เธอก็เดินออกมาพร้อมกับอาหารเช้า
ญาณิน ได้ก้าวเข้าไปในศาลาแล้ว
” แม่”
เทวิกา ลุกขึ้นไปหาแม่
มิลินท์ ยืนขึ้นและกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม
เธอชอบคุณป้าญาณินมาก บุคลิกภาพดีและอ่อนโยน เธอมักจะพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ และจะแต่งหน้าเบาๆ และดูแล้วสบายใจจริงๆ
เสื้อผ้าคุณป้าญาณินก็ดูดีมีรสนิยมเช่นกัน เธอคู่ควรกับการเป็นภรรยาของหัวหน้าตระกูลใหญ่จริงๆ
“แม่ ออกมาเองเหรอ?”
เทวิกา มองไปข้างหลังแม่ แต่เธอไม่เห็นพ่อผู้ให้กำเนิดเธอเลย ดังนั้นเธอจึงถามอย่างระมัดระวัง
“แม่ออกมาเองไม่ได้เหรอ”
” ค่ะๆๆ ”
เทวิการีบประคองแม่ให้นั่งลงหน้าโต๊ะ มองดูท่าทางของแม่อย่างระมัดระวัง
ญาณิน อดไม่ได้ที่จะแตะหัวเธอและพูดด้วยรอยยิ้ม: ” อย่ามองแม่แบบนี้ แม่ไม่อยากเห็นพ่อของลูก แต่เห็นแก่ลูกและพี่ชายของลูก แม่จะไม่ทะเลาะกับเขา อย่าไปสนใจก็พอแล้ว จากนี้ไป ลูกกับพี่ไม่ต้องให้พ่อและแม่อยู่ตามลำพังแล้ว นอกเสียจากว่าย้อนเวลากลับไปตอนที่พ่อกับแม่เจอกันครั้งแรก”
เธอจะเลือกอีกครั้งอย่างแน่นอน
เทวิกาจับแขนแม่และพูดอย่างอ่อนหวาน: ” แม่ หนูไม่ได้ช่วยพ่อเลย หนูอยู่ข้างแม่นะ พี่ชายของหนูก็เช่นกัน ”
ญาณิน หัวเราะ ไม่พูดความคิดในใจของเด็ก ๆ
ลูกเข้าข้างเธอ แต่ใจร้ายกับพ่อตัวเองก็ไม่ได้
พี่บัวมาพร้อมกับอาหารเช้า
เมื่อรู้ว่าแม่ยังไม่ได้กินข้าว เทวิกาจึงรีบเกลี้ยกล่อม: ” แม่ ถ้าแม่ไม่กิน แม่จะหิวนะ กินหน่อยๆ สิ ”
” แม่ไม่หิว ”
เทวิกาเกลี้ยกล่อมเธออยู่พักหนึ่ง เมื่อเห็นว่าแม่ไม่อยากกินข้าว เธอบังเอิญเห็นสามีและพี่ชายของเธอเดินมาทางนี้ เธอโน้มตัวเข้าไปที่หูของแม่แล้วกระซิบว่า ” แม่คะ หนูหาผู้หญิงดีๆ ให้กับพี่ชาย เดี๋ยวจะโทรชวนเธอออกไปซื้อของ แม่อยากเจอเธอไหม? ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของ ญาณิน ก็สว่างขึ้น และเธอรีบถามว่า ” ผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไงบ้าง? ”
“แม่ บอกหนูทีว่าอยากเจอไหม? ถ้าอยากเจอก็รีบกินดื่มให้อิ่ม เดี๋ยวไปซื้อของด้วยกัน จะให้พี่ชายเป็นคนรับใช้ของพวกเรา และให้เขาพบกับณิศาอย่างอัตโนมัติ”
หลังจากที่ ญาณิน ตื่น เธอก็เห็นว่าลูกสาวของเธอแต่งงานแล้ว และแต่งได้ดีด้วย เธอพอใจกับลูกเขยยศพัฒน์ มาก ลูกสาวแต่งงานแล้ว แต่ลูกชายยังเป็นโสด ไม่มีแม้แต่แฟน และห้ามเพศตรงข้ามเข้าใกล้ในระยะสามเมตร
เมื่อรู้เรื่องนี้ ญาณิน โกรธมากจนหัวใจของเธอเจ็บปวด
การกระทำของลูกชายคือคิดที่จะเป็นโสดไปตลอดชีวิตหรือไง?
เธอเริ่มกังวลเกี่ยวกับการแต่งงานของลูกชาย
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คาดหมายอะไรมาก เธอไม่สามารถแนะนำแฟนให้ลูกชายได้ นอกจากนี้เธอยังเป็นบ้ามานานกว่า 20 ปี เธอขาดการติดต่อกับสังคมและไม่มีคนรู้จัก ผู้หญิงที่รู้จักเธอสามารถแนะนำให้รู้จักกับลูกชายของเธอได้ ตอนนี้รอพึ่งแต่ลูกสาวแล้ว
“แน่นอนสิ แม่จะกินเดี๋ยวนี้เลย ทันที”
อารมณ์แย่ๆ ของญาณินที่ได้พบกับไซม่อนก็ดีขึ้นทันที
ไซม่อน เฝ้ามองจากระยะไกล เห็นลูกสาวทำให้ภรรยากินข้าวได้ เขาทั้งโล่งใจและเศร้าใจ
ในหัวใจของภรรยา เขาไม่ใช่ที่หนึ่งอีกต่อไป และอาจจะถูกแย่งไปจากหัวใจของภรรยาด้วยซ้ำ
เขาไม่ไปหา กลัวว่าจะทำให้ภรรยาเสียอารมณ์อีก
เมื่อเห็นลูกเขยและลูกชายก็เข้าไปในศาลาด้วย พวกเขาไม่รู้จะพูดอะไร แต่พวกเขาดูมีความสุขมาก
ไซม่อน ก็ยิ่งอิจฉาไปใหญ่
ทั้งๆ ที่เป็นครอบครัวเดียวกัน แต่เขาถูกกีดขวางไว้ด้านนอก
เทวิกา โทรหากัญณิศา และหลังจากที่ กัญณิศารับโทรศัพท์ เธอถามว่า: ” ณิศาวันนี้เธอว่างไหม?”
ในห้องสมุดชั้นสองของวิลล่า กัญณิศา กำลังถือผลการสำรวจในมือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งรับสายโทรศัพท์ เธอยิ้มและพูดว่า ” ฉันว่าง มีอะไรหรือเปล่า? ”
“ฉันอยากไปซื้อของ ไปด้วยกันไหม? ”
“ไปซื้อของเหรอ
กัญณิศา คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า ” ไปกันกี่คน ”
” ฉันกับแม่ และลินท์ เดี๋ยวก่อนนะ ฉันจะถามลินท์ว่าไปไหม ”
เทวิกา รีบถามลินท์ ว่าเธอจะไปด้วยกันไหม
มิลินท์ ส่ายหัว ตอนนี้เธอท้องและเหนื่อยง่าย เธอไม่อยากออกไปข้างนอก อยากกลับไปที่บ้านไปนอนต่อ
กษิดิ นั้นก็ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ เว้นแต่ว่าเมื่อพ่อลูกตระกูลสาระทามา เขาปรากฏตัวขึ้นเพื่อทักทาย จากนั้นก็กลับไปที่บ้านสองอีกแล้ว
เทวิกา ขอให้พัฒน์ ถามแม่และแม่สามีอีกคน และเมื่อรู้ว่าพวกเธอไม่ไป เธอตอบ กัญณิศา: ” มีแค่ฉันกับแม่ของฉัน และอาจมีหนึ่งหรือสองคนที่จะติดตามเราไปเพื่อช่วยถือของ”
เมื่อได้ยินน้องสาวของเขาพูดเช่นนี้ ประยสย์รู้สึกผิดปกติในใจ
เขาอยากจะหนี
และหนีจริงๆ ด้วย
“ยสย์จะไปไหน？”
ญาณิน เรียกลูกชายที่จะหนี
” แม่ครับ ผมแค่เดินเล่นสบายๆ คฤหัสน์เมเปิลใหญ่และสวยงามมาก ครั้งที่แล้วผมมาที่นี่ยังไม่ได้เดินเล่นจนทั่ว คราวนี้ผมต้องเดินเล่นดีๆ ”
” วิกากับแม่จะไปช้อปปิ้ง ลูกไปกับพวกเราเถอะ ”
ประยสย์: … ความรู้สึกผิดปกติเป็นจริง
เขาจะต้องเป็นคนรับใช้ฟรีให้แม่และน้องสาวแล้ว
โตมาขนาดนี้เขาไม่เคยไปชอปปิ้งกับผู้หญิงเลย ไม่รู้จะต้องทำตัวยังไง เพราะเขาไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นและไม่กล้าด้วย เพราะกลัวว่าขณะซื้อของจะเป็นอันตรายและเป็นอันตรายต่อผู้บริสุทธิ์ที่เดินผ่านไปมา
” แม่ครับ ให้พัฒน์ไปเป็นเพื่อนเถอะ ”
ประยสย์ ยังคงดิ้นรนอยู่
ยศพัฒน์รู้ว่าภรรยาสุดที่รักของเขากำลังจะเป็นแม่สื่อ ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะขายพี่ทั้งสอง และพูดด้วยรอยยิ้ม: ” ผมยุ่งอยู่กับงานบริษัท ผมเอางานมาทำที่บ้าน เดี๋ยวจะกลับห้องไปทำงาน ไม่สามารถไปกับแม่และวิกาแล้ว พี่ไปแทนนะ”
ประยสย์ “……”
ดูเหมือนว่าเขาจะหนีไปไม่ได้แล้ว
ในที่สุด กัญณิศา ก็ตกลงกับ เทวิกา ส่วนใหญ่เป็นเพราะเธออยากพบกับ ญาณิน ภรรยาของหัวหน้าตระกูลตระกูลสาระทา