คุณสามีพันล้าน - บทที่ 412 รู้สึกคุ้นๆเล็กน้อย
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 412 รู้สึกคุ้นๆเล็กน้อย
“สวมหน้กาก ไม่เห็นใบหน้า ค่อนข้างสืบยากแฮะ” ยศพัฒน์พูดออกมาประโยคหนึ่ง ตอนนี้อินทัชทุ่มเทเต็มที่ เพื่อที่จะช่วยเขาสืบหาว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่เทวิกาถูกอุ้มไป
เพิ่มภาระงานของอินทัชอีก หมอนั่นจะต้องด่าแน่
นฤเบศวร์ให้คำแนะนำอย่างหวังดี: “ประยสย์ ฉันช่วยคุณแนะนำบริษัทนักสืบแห่งหนึ่งแล้วกัน คนในบริษัทนักสืบที่นั่นระดับดี เป็นที่รู้จักกันในวงการ”
ประยสย์รู้ว่าสามีน้องสาวกำลังช่วยเขาอยู่ ก็ยอมรับน้ำใจของนฤเบศวร์ และพูดว่า: “งั้นรบกวนคุณเบศวร์แนะนำบริษัทนักสืบนั่นให้หน่อย”
เขาพูดกับสามีน้องสาวอีกว่า: “พัฒน์ เรื่องนี้ไม่รบกวนคุณแล้ว ฉันจะไปขอให้คนของบริษัทนักสืบช่วยสืบค้น”
“วิกา เธอหยิบกระดาษให้พี่ใบหนึ่ง เดี๋ยวพี่จะวาดรูปเธอลงไป แม้ว่าไม่เห็นใบหน้า แต่รูปร่างของเธอก็ยังพอวาดได้ พอมีสิ่งเหล่านี้ มันจะได้ง่ายกับคนที่สืบหาหน่อย”
เทวิกาหันหลังไปหยิบกระดาษและปากกาแท่งหนึ่งส่งให้พี่ชาย
นฤเบศวร์แนะนำบริษัทนักสืบของกัญณิศาให้ประยสย์
ตลอดทั้งบ่าย ประยสย์นั่งอยู่ข้างๆ วาดลักษณะของสาวลึกลับจากความทรงจำ นอกจากไม่รู้ว่าเธอหน้าตาเป็นยังไง ในส่วนอื่นๆ เขาสามารถวาดได้เหมือนจริงเลย
ตอนค่ำ ลูกค้าในร้านน้อยลง
หลังทานอาหาร เทวิกามีเวลาไปนั่งข้างพี่ชายและดูภาพวาด
เห็นหญิงสาวบนกระดาษดูสมจริง เทวิกาก็ชมว่า: “พี่ ไม่คิดว่าพี่จะวาดรูปได้ดีขนาดนี้ ผู้หญิงคนนี้ พี่วาดได้เหมือนจริงมาก”
ประยสย์หยิบภาพวาดขึ้นมา พูดอย่างค่อนข้างพอใจว่า: “พี่ถูกพ่อบังคับให้เรียนเปียโน หมากรุก กวีนิพนธ์ และวาดภาพตอนอยู่ชั้นประถม หลังจากเรียนม.ต้น เรียนหนัก และไม่ได้เรียนวาดภาพอีก แต่เมื่อมีพื้นฐานที่ดีแล้ว การวาดภาพก็ไม่ใช่ปัญหาเลย”
หลักๆแล้วสาวลึกลับมีอิทธิพลต่อเขามาก เขาไม่ได้วาดภาพมาหลายปี หยิบปากกามาวาดภาพอีกครั้ง จึงสามารถวาดเสน่ห์ของสาวลึกลับออกมาได้
กนกอรก็มาดูด้วย และชื่นชมการวาดภาพของประยสย์ว่าวาดภาพได้ดี
นฤเบศวร์มุ่ยปาก แล้วพูดว่า: “ผมก็วาดได้ กนกอร คืนนี้หลังจากกลับบ้าน ผมจะช่วยคุณวาดภาพเสมือนให้คุณภาพหนึ่ง”
กนกอรยิ้มแล้วพูดว่า: “แขนของคุณบาดเจ็บอยู่ อย่าเลย ถ้าจะวาด รอให้บาดแผลคุณหายดีก่อนแล้วค่อยวาด”
นฤเบศวร์บอกว่าวาดรูปเป็น กนกอรไม่รู้สึกแปลกใจเลยแม้แต่น้อย
ครอบครัวทั่วไป ต่างก็ทำให้ดีที่สุด เพื่อเลี้ยงดูลูก ให้ลูกได้ สมัครเรียนในคลาสที่ลูกสนใจ
ลูกคนรวย เรียนเยอะกว่า และก็โดดเด่นยิ่งกว่า
ในเวลานี้ ผู้ชายสามคนในร้านก็ได้รับการเลี้ยงดูให้เป็นผู้สืบทอดจากคนรุ่นก่อนในครอบครัว โดดเด่นในทุกๆด้าน ไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย
คำพูดของกนกอรทำให้นฤเบศวร์สบายใจ เพราะเธอกำลังเป็นห่วงเขา
เทวิกาหยิบรูปวาดรูปนั้นมาดูจากมือของพี่ชาย มองแล้วมองอีก เธอพูดว่า: “พี่ ผู้หญิงคนนี้ ทำไมฉันรู้สึกคุ้นๆจัง รูปร่างของเธอค่อนข้างคุ้นเลยล่ะ”
“วิกา เธอเคยเห็นเหรอ?”
ประยสย์ถามด้วยความประหลาดใจ
“ที่จริงฉันดูก็รู้สึกว่าคุ้นตามาก”
แค่คิดไม่ออกว่าเคยเจอสาวที่สุดยอดคนนี้ที่ไหนมาก่อน
ประยสย์ชื่นชมความแข็งแรงและปราดเปรียวของเธอ
เสียงหัวเราะที่เบิกบานใจ ก็ทำให้เขารู้สึกเจริญหูเจริญตา
“เธอสวมหน้ากาก พี่มองไม่เห็นหน้าเธอ แต่เห็นดวงตาของเธอ รูปร่างของเธอ ก็คุ้นจริงๆนะ”
กนกอรก็มาดู เธอก็มองไม่ออก
เทวิกานำรูปภาพส่งให้พัฒน์ “พัฒน์ คุณดูสิ คุ้นๆบ้างไหม? ตอนที่ฉันไปงานเลี้ยงกับคุณ เคยเจอไหม?”
ก่อนแต่งงานกับยศพัฒน์ โมเม้นต์วีแชทของเทวิกาจำกัดมาก ผู้หญิงที่รู้จักก็ไม่มีใครนอกจากกนกอร
แม้ว่ากนกอรรู้มวยกังฟู แต่ไม่มีทางเป็นสาวลึกลับแน่ เพราะวันนี้กนกอรก็พัวพันอยู่กับนฤเบศวร์ทั้งวัน
งั้นคนที่ทำให้เทวิการู้สึกคุ้นตาได้ จะต้องเคยเห็นในงานเลี้ยงแน่นอน
ยศพัฒน์นำรูปวาดมาดู แล้วพูดว่า: “ผมไม่ได้สังเกตผู้หญิงมากพอ ดูไม่ออกเลยว่าเป็นใคร เท่าที่ผมรู้ ในแวดวงของเรา ที่จริงแล้วเพื่อความปลอดภัยมีบางครอบครัว จะให้ลูกสาวของครอบครัวเรียนมวยกังฟูเพื่อป้องกันตัวอีกด้วย แต่ผู้ที่สามารถล้มนักฆ่ามืออาชีพได้ จะต้องมีทักษะที่ยอดเยี่ยมจริงๆ”
“ทำไมต้องเดา และวิเคราะห์ตรงนี้ นำรูปใบนี้ไปให้คนของหน่วยนักสืบดู ก็สามารถช่วยคุณตามหาผู้หญิงคนนั้นได้แล้ว”
นฤเบศวร์พูดขึ้นมา
ยศพัฒน์นึกไม่ออก เขาเองก็นึกไม่ออก ผ่านไป ในสายตาเขามีเพียงแค่เปรมาคนเดียว สำหรับผู้หญิงคนอื่นก็ไม่ได้สังเกตอะไรมาก
ประยสย์เป็นคนลงมือ และก็ไม่ได้ข้อมูลจากการถามน้องสาวเลย พอนฤเบศวร์พูด เขาก็ไปที่หน่วยนักสืบทันที
หลังจากที่พี่ชายไปแล้ว เทวิกาก็กำลังคิดว่าสาวลึกลับคนนั้นคือใครกันแน่
ถึงขนาดที่ว่าหลังจากกลับบ้านแล้ว ความคิดของเธอก็ยังไม่ได้อยู่ที่ผู้ชายข้างๆเธอเลย
ทันใดนั้นก็ถูกผลักลงบนเตียง และร่างกายหนักๆก็คลุมร่างของเธอไว้ จากนั้นริมฝีปากสีแดงของเธอก็ถูกจูบ และเธอก็ทนต่อการจูบอันเร่าร้อนของยศพัฒน์อย่างมั่นคง
“สติกลับมาแล้วเหรอ?”
ยศพัฒน์ขยับริมฝีปาก หอบเล็กนอย และบีบใบหน้าของเธอเบาๆ
“คิดจนอินไปเลย ผมคุยกับคุณ คุณก็จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สามีคุณหึงอยู่นะ”
เทวิกา: “……คุณว่ายังไงนะ?”
“ผมบอกว่า……” ดวงตาสีดำของยศพัฒน์ส่องประกาย จงใจกระซิบข้างหูเธอว่า: “ผมบอกว่า คืนนี้คุณอยู่บนผมอยู่ล่าง ให้คุณควบคุมเลย คุณว่า……”
“ได้”
ใบหน้าของเทวิกาแดงขึ้นทันที
“ฉัน ฉันไม่มีทางบอกว่า ได้ คุณหลอกฉันสินะ”
สามีภรรยาที่อยู่กันมานาน ในเรื่องของชายหญิง เทวิกายังคงอยู่ในสภาพที่เป็นฝ่ายรับ ยังไม่สามารถทำเรื่องหน้าไม่อายได้เหมือนยศพัฒน์หรอก
“ฉันอยากช่วยพี่ชายฉัน สาวคนนั้นเป็นผู้มีบุญคุณต่อพี่ชายฉัน อีกอย่าง หรือว่าพี่ชายฉันสนใจผู้หญิงแบบนั้น ฉันจะต้องคว้าโอกาสนี้ไว้”
ยศพัฒน์ก้มหน้าลงและกัดริมฝีปากของเธออีกครั้ง “คุณน่ะ แค่เปิดบริษัทจัดหาคู่ แล้วไปเป็นแม่สื่อเต็มตัวไปเลยสิ”
“วันทั้งวันก็คิดถึงแต่จะช่วยพี่คุณ ลูกพี่ลูกน้อง แก้ปัญหาเรื่องใหญ่ในชีวิตให้ ที่รัก ทำไมคุณไม่คิดถึงผมบ้าง ตอนนี้ผมต้องการให้คุณช่วยผมมากๆเลยนะ……”
คำพูดต่อไป เขาไม่ได้พูดออกมา เทวิกาเข้าใจดี
มองใบหน้าสวยอมชมพูของเธอ เธอรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร
ถึงเวลาที่ทั้งคู่สามีภรรยาจะสวีทหวานปานน้ำผึ้งแล้ว และเป็นวัยที่กำลังวังชากำลังแข็งแกร่ง ยศพัฒน์อดใจไม่ไหวแล้ว และก็ไม่อยากอดใจแล้ว
เบิร์นภรรยาไปรอบหนึ่ง ยังไม่หนำใจ ก็อุ้มเข้าไปอาบน้ำล้างตัวในห้องน้ำ แล้วก็ลงอาบน้ำในอ่างด้วยกันอีกครั้ง ถึงจะอิ่มอกอิ่มใจ
หลังจากขึ้นสวรรค์ เทวิกาก็ได้สติกลับคืนมา อยู่ในอ้อมแขนของสามี ยังพูดบางอย่างเกี่ยวกับพี่ชายของเธอ
“ตอนแรกฉันอยากจะแนะนำณิศาให้พี่ชายฉัน แต่ครั้งก่อนที่ทั้งคู่เจอกัน รู้สึกว่าทั้งสองยังไม่ได้สนใจกันมาก ตอนนี้สาวลึกลับปรากฏตัว ณิศาผู้งามที่สุดในแผ่นดินก็สู้ไม่ได้แล้ว คุณว่ารูปที่พี่ชายฉันวาด ถ้าเขาไม่ประทับใจอย่างลึกซึ้ง เขาจะวาดออกมาได้เหมือนจริงขนาดนั้นไหม?”
ชายหนุ่มที่อิ่มอกอิ่มใจแล้ว ก็มีอารมณ์ที่จะคุยปรึกษาเรื่องนี้กับภรรยา
“วิกา ผมรู้สึกว่าคุณเป็นเดือดเป็นร้อนยิ่งกว่าพ่อแม่เสียอีก เพียงแต่หญิงสาวที่ปรากฎตรงหน้าพี่ชายคุณ คุณก็อยากลองชักใยอยู่เบื้องหลังไปหมด คุณไม่กลัวว่าสาวลึกลับคนนั้นที่จริงแล้วเป็นคุณป้าหรือไง?”
เทวิกา：“……”