คุณสามีพันล้าน - บทที่ 430 วิกาลงมือเอง

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 430 วิกาลงมือเอง

บัณฑิตากับคุณณัฏฐาเดินตามกันเข้ามา

ตอนที่ทั้งสองคนลงมาจากรถนั้นได้พูดไปด้วยหัวเราะกันไปด้วย ตอนผลักประตูเข้ามานั้น ต่างพากันตีหน้าบึ้งออกมา ทำเหมือนมีใครติดหนี้พวกเธอหลายหมื่นล้านอย่างนั้นแหละ

ทั้งสองคนเมื่อเดินเข้ามาเห็นเทวิกาสวมเสื้อราตรีอยู่ เมื่อแต่งตัวขึ้นมาทำให้คนเห็นถึงกับตาเป็นประกายขึ้นมา โดยเฉพาะสีหน้าของคุณณัฏฐาไม่น่าดูเลย สายตาที่มองกนกอรดุร้าย เหมือนต้องการให้กนกอรตายไปเลย

สำหรับเทวิกา คุณณัฏฐาไม่กล้าโอหังอีก ผู้สนับสนุนที่อยู่เบื้องหลังของเทวิกาแม้แต่บัณฑิตาก็ไม่กล้าไปแตะ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเธอเลย

ไม่ต้องพูดถึงว่าตระกูลไชยรัตน์อยู่ในเมืองแอคเซสซ์ไม่มีบารมีไปตั้งนานแล้ว ถึงแม้จะเป็นเมื่อก่อน ในช่วงที่ตระกูลไชยรัตน์รุ่งเรืองที่สุด ก็ไม่กล้าไปยุ่งเกี่ยวกับตระกูลสาระทาของซูเพร่าอยู่แล้ว

เมื่อนึกถึงลูกสาวตัวเองได้เข้าไปในคุกแล้ว แถมลูกสาวก็อายุใกล้สามสิบปีแล้ว ถึงแม้จะแต่งหน้าอย่างละเอียด ก็สู้ไม่ได้กับกนกอรที่ทั้งสาวทั้งสวย

แล้วมานึกถึงนฤเบศวร์ที่เริ่มค่อยๆ เอียงไปทางด้านกนกอร ทำให้คุณณัฏฐายิ่งเกลียดกนกอรขึ้นไปอีก

ตามที่เขาดูมา นฤเบศวร์รักลูกสาวเธอมาสิบกว่าปี เป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนใจไปในระยะเวลาอันสั้นนี้ และกลายเป็นคนไร้เยื่อใยไปในทันที ต้องเป็นเพราะกนกอรทำอะไรอยู่เบื้องหลังแน่นอน ทำลายชื่อเสียงของลูกสาวเธอต่อหน้านฤเบศวร์แน่ๆ

ถึงทำให้นฤเบศวร์ไม่ยกโทษให้เปรมา

นึกว่าหลังจากที่เปรมาเข้าคุกไปแล้ว กนกอรก็สามารถเป็นคุณผู้หญิงของตระกูลเดชอุปได้อย่างสบายใจ？

โอะ พวกเขาหย่าร้างกันแล้วหนิ่！

หย่ากันแล้ว ยังคิดจะแต่งงานกันใหม่อีกเหรอ？

ตราบใดที่เธอณัฏฐามีชีวิตอยู่ เธอไม่มีทางยอมให้กนกอรสมใจหรอก เรื่องนี้ เธอต้องทำลายมันให้ได้

เมื่อในใจอิจฉาริษยาอยู่ ทำให้คำพูดของคุณณัฏฐาที่พูดออกมาจึงไม่น่าฟังเป็นพิเศษ

“พี่บัณฑิตา พี่ดูการแต่งตัวของเธอสิ อย่างกับโสเภนี ที่แท้เธอทำธุรกิจด้วยวิธีนี้นี่เอง？มิน่าหล่ะร้านกาแฟเล็กๆ นี้ถึงขายดีแบบนี้คนพวกนั้นมาที่นี่เพราะอะไร เจตนาเดิมนั้นต้องมิใช่อยู่ที่จุดนี้แต่อยู่ที่จุดอื่นแน่นอน”

กนกอรหันหลังกลับแล้วหยิบแก้วน้ำที่โต๊ะข้างหน้าที่แขกยังดื่มไม่หมด แล้วหันกลับไปอีกครั้ง จากนั้นเอาแก้วน้ำนั้นสาดใส่ใบหน้าของคุณณัฏฐาทันที

เทวิการู้สึกว่าน้ำแค่หนึ่งแก้วคงล้างปากขอคุณณัฏฐาไม่สะอาด เธอจึงไปยกน้ำออกมากะละมังหนึ่ง ในขณะที่คุณณัฏฐากำลังด่ากนกอรเสียงดังอยู่นั้น ก็มีน้ำกะละมังหนึ่งสาดเข้าใส่คุณณัฏฐาทันที

เทวิกาถือน้ำมากะละมังหนึ่ง และสาดใส่อย่างแรง ทำให้บัณฑิตาที่อยู่ข้างๆ ก็พลอยติดร่างแหไปด้วย ทำให้ถูกน้ำกระเด็นสาดใส่ไปทั่วตัว

หญิงชราทั้งสาวกรีดร้องออกมาตามๆ กัน

คุณณัฏฐาถูกน้ำสาดเปียกไปทั้งตัว เธอเช็ดน้ำออกจากใบหน้า แล้วตะโกนใส่เทวิกากับอนกอรว่า： “กนกอร เธอทำตัวแบบนี้ต่อผู้ใหญ่เหรอ？”

“คุณเป็นผู้ใหญ่ประเภทไหนกันเหรอ？ฉันกับคุณมีความเกี่ยวข้องกันด้วยเหรอ？มาพูดคำว่าผู้ใหญ่ต่อหน้าฉัน ไม่อายเหรอ？โอะ ก็ถูกเหมือนกัน คุณรู้จักอายที่ไหนกัน ก็เพราะว่ามีแม่หน้าไม่อายอย่างคุณถึงเลี้ยงลูกสาวหน้าไม่อายอย่างเปรมาออกมา！”

เอ่ยปากก็ด่าเธอว่าโสเภนี กนกอรก็เถียงกลับคุณณัฏฐาอย่างไม่ไว้หน้าเหมือนกัน

“กนกอร！”

บัณฑิตาเรียกเธอออกมาด้วยใบหน้าดำดิ่ง “ทุกคนที่มาถือว่าเป็นลูกค้ากันทั้งนั้น ฉันกับณัฏฐามาที่นี่เพื่อมาช่วยธุรกิจของเธอ

แต่พวกเธอสองคนกลับสาดน้ำใส่เธอ หมายความว่ายังไงเหรอ？รีบขอโทษณัฏฐาเดี๋ยวนี้！”

“คนอื่นมาที่ร้านคือลูกค้า แต่พวกคุณสองคนมาที่ร้านไม่ใช่ลูกค้าหรอก จะมาช่วยธุรกิจฉัน？เคอ พูดได้น่าฟังกว่าร้องเพลงเสียอีก ธุรกิจของฉันไม่จำเป็นต้องให้พวกคุณช่วยหรอก ศาลเล็กๆ ของฉันก็ต้อนรับพระรูปใหญ่อย่างพวกคุณไม่ไหวหรอก พวกคุณไสหัวไปไกลๆ เถอะ”

“ขอโทษเหรอ เธอด่าฉันว่าโสเภนี คุณหูหนวกไม่ได้ยินเหรอ？นี่ฉันแต่งตัวแบบไหน？คุณดูไม่ออกว่านี่มันชุดอะไรเหรอ？ฉันแต่งตัวแบบนี้หาว่าฉันเป็นโสเภนี ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าพวกคุณเป็นโสเภนีมาหลายสิบปีกว่าจะถึงตาฉัน”

เธอใส่ชุดราตรี แต่คุณณัฏฐาก็สามารถพูดไปเรื่อยเปื่อย เทขี้ใส่บนหัวเธอได้ เธอจึงไม่จำเป็นต้องเกรงใจพวกเธอ

ทั้งสองคนต่างเป็นคุณหญิงกัน เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงเล็กงานเลี้ยงใหญ่ไปไม่รู้กี่ครั้ง ไม่เชื่อหรอกว่าพวกเธอจะไม่เคยใส่ชุดราตรีมาก่อน

บัณฑิตา： “……”

“ขอโทษ！”

กนกอรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า： “คุณณัฏฐา รบกวนคุณขอโทษฉันกับคำพูดที่คุณพูดเมื่อกี้ด้วย！”

คุณณัฏฐาโกรธมาก เธอกรีดร้องออกมาว่า： “พวกเธอสาดน้ำใส่ฉันเปียกไปทั้งตัว แล้วยังจะให้ฉันขอโทษเธออีก เธอคิดว่าเธอคือใครเหรอ？อาศัยอำนาจของคุณนายน้อยอริยชัยกุก็ทำตัวเหมือนสุนัขจิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือ ถ้าไม่ใช่คุณนายน้อยอริยชัยกุใครจะไปรู้ว่าเธอคือใคร？”

“พี่ฑิตา ผู้หญิงแบบนี้ ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนมาก่อน แถมไม่มีมารยาท คุณต้องห้ามนฤเบศวร์ไว้เลยนะ อย่าให้เขาไปหลงใหลนางจิ้งจอกคนนี้เด็ดขาด เป็นเพราะเธออิจฉาที่เทวิกาได้แต่งงานเข้าตระกูลอริยชัยกุล เธอก็เลยอยากบินสูงขึ้นเพื่อกลายเป็นหงส์เหมือนกัน ด้วยต้นกำเนิดของเธอแบบนี้ ไม่เหมาะสมกับนฤเบศวร์เลยสักนิด”

“เทวิกา เธอต้องดูให้ชัดเจนกับความทะเยอทะยานของเพื่อนสนิทเธอคนนี้ เธอคือนางจิ้งจอก ต้องการอาศัยเธอเพื่อปีนไต่ให้สูงขึ้น เธอ……”

เทวิกาถูกความหน้าด้านของคุณณัฏฐายั่วโมโหจนโกรธ จึงเอากะละมังใบนั้นคุมใส่หัวของคุณณัฏฐาทันที

แล้วเดินออกไป

จากนั้นไม่นาน เธอก็ได้ถือไม้กวาดออกมาด้วย

ยกไม่กวาดขึ้นแล้วตีลงไปที่คุณณัฏฐา

คุณณัฏฐาถูกกะละมังคลุมหัวอยู่ เมื่อดึงกะละมังออก และอ้าปากจะด่าคนนั้น เทวิกาก็ได้ถือไม้กวาดตีออกมา ตอนแรกเธอหลบไม่ทัน เลยถูกเทวิกาตีไปหลายครั้ง จากนั้นก็รีบหลบหลีกทันที

เธอเพิ่งเข้ามา เนื่องจากต้องหลบต้องหลีก ทำให้ต้องถอยออกไปจากร้านกาแฟ

บัณฑิตาถูกกระทำของเทวิกทำให้รู้สึกตกใจมาก

กนกอรเองก็อยากไปเอาไม่กวาด เทวิกาเหมือนเดาความคิดของเธอออก เรียกเธอไว้โดยไม่ได้หันหน้าไปด้วยซ้ำแล้วพูดขึ้นว่า： “กนกอร เธออย่าขยับ”

เพราะไม่ว่ายังไงบัณฑิตาก็เป็นแม้ของนฤเบศวร์

กนกอรกับนฤเบศวร์ยืนยันความสัมพันธ์รักกันเรียบร้อยแล้ว อนาคตโอกาสที่จะกลายเป็นคนในครอบครัวเดียวกันนั้นสูงมาก เทวิกาไม่อยากให้กนกอรทำเรื่องกำเริบเสิบสานมากเกินต่อหน้าบัณฑิตา เผื่อเหลือโอกาสให้แม่สามีและลูกสะใภ้ทั้งสองไม่ต้องมีเรื่องบาดหมางกันมากในอนาคต

แต่ถ้าลดความบาดหมางกันไม่ได้ ก็ช่างมันเหอะ

ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ทำตามที่นฤเบศวร์พูด หลังแต่งงาน เขากับกนกอรย้ายออกไปจากคฤหาสน์ของตระกูลเดชอุป เพื่อรักษาระยะห่างระหว่างแม่สามีกับลูกสะใภ้ ต่างฝ่ายต่างไม่ยุ่งเกี่ยวกัน

แต่เทวิกาไม่เหมือนกัน เธอคือสะใภ้ของตระกูลอริยชัยกุล ไม่ว่าเธอทำอะไรก็จะมีตระกูลอริยชัยกุลกับยศพัฒน์คุ้มครองอยู่ จึงไม่มีความกดดันอะไร

ถ้าแม่สามีอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ไม่แน่อาจตีคุณณัฏฐาพร้อมเธอด้วยก็ได้ เพราะปากของคุณณัฏฐานั้นเหม็นมาก

แถมจะยุแหย่ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับกนกอรอีกด้วย

ไม่ตีคุณณัฏฐาจะให้ตีใครหล่ะ？

เมื่อคุณณัฏฐาถูกเทวิกขับไล่ออกมาจากร้านกาแฟแล้ว เธอเห็นเทวิกายกไม้กวาดขึ้นมาแล้ววิ่งไล่ออกมา ทำให้คุณณัฏฐารีบวิ่งขึ้นรถ และไม่รอบัณฑิตาเลย ส่วนตัวเองก็ขับรถแล้วออกไปเลย

เทวิกาโยนไม้กวาดออกไปอย่างแรง ทำให้ไม้กวาดฟาดโดนใส่หน้ารถของคุณณัฏฐา แล้วหล่นลงไปที่พื้น

คุณณัฏฐาขับรถวิ่งออกไปเร็วมาก และก็นานนักก็ไม่เห็นแม้เงา

ร้านค้าใกล้เคียงต่างออกมาดูกันว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

เทวิกาออกไปเก็บไม้กวาดกลับมา

“วิกา เกิดอะไรขึ้นเหรอ？”

มีคนรู้จักถามออกมาอย่างเป็นห่วง

เทวิกาพูดตอบกลับออกมาว่า： “แม่ของเมียน้อยมาหาเรื่อง ฉันเลยเอาไม้กวาดไล่เธอออกไป เพราะกลัวจะมาทำพื้นในร้านฉันสกปรก”

ทุกคนเข้าใจขึ้นมาทันที

มินาหล่ะเทวิกาถึงไม่ได้คำนึงถึงฐานะของตัวเองก็ไล่ตีออกมาแบบนี้ ที่แท้เป็นเพราะแม่ของเมียน้อยมาหาเรื่องถึงที่นั่นเอง

มันเกิดอะไรขึ้นกับคนสมัยนี้กันแน่ คนเป็นเมียน้อยถึงกล้าโอหังขนาดนี้ และทำให้แม่ของเมียน้อยโอหังตามไปด้วยอีกคน