คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 1035

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1035

แดร์ริลสัมผัสได้ถึงร่างกายที่เย็นลงของเทพธิดาตัวน้อย หัวใจของเขาแหลกสลายไม่มีชิ้นดี

น้ำตาของเขาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อเขารู้ว่า เทพธิดาตัวน้อยจะไม่ตื่นขึ้นมาอีก!

“ตื่นได้แล้ว อย่าทำแบบนี้เลยนะภรรยาตัวน้อยของฉัน!” แดร์ริลยังคงพยายามปลุกเธอถึงแม้เขาจะรู้แก่ใจว่าเธอกำลังหลับใหลไปตลอดกาล

หัวใจของแดร์ริลว่างเปล่า น้ำตาของเขายังคงหลั่งไหลเป็นสายฝน

“เรากลับบ้านกันเถอะนะภรรยาตัวน้อยของฉัน…” แดร์ริลสะอื้นไห้ในขณะที่เขาพูดกับเธอ เขาลุกขึ้นยืนและอุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะเดินลงจากภูเขาไป

แดร์ริลไม่รู้ตัวว่าเขากลับมาถึงคฤหาสน์คาร์เตอร์ได้อย่างไร ราวกับว่าเขาได้สูญเสียจิตวิญญาณไปแล้ว

เมื่อเขาปรากฏตัวที่ทางเข้าหลักพร้อมกับเทพธิดาตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมแขน สาวกคาร์เตอร์ทุกคนก็ตกตะลึง

เวลาผ่านไปเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง แต่แดร์ริลกลับดูผอมซูบลงไปมาก

“นายท่านแดร์ริล!”

เมื่อพวกเขาเห็นร่างของเทพธิดาตัวน้อยในอ้อมแขนของแดร์ริล สาวกคาร์เตอร์หลายคนก็รีบเข้าไปเพื่อต้องการช่วยเขาแบกร่างของเทพธิดาตัวน้อยเข้าไปภายในคฤหาสน์

มันเป็นฉากที่น่าสลดใจยิ่งนัก

อย่างไรก็ตาม แดร์ริลไม่ได้สนใจพวกเขาและยังคงแบกร่างของเทพธิดาตัวน้อยเข้าไปภายในคฤหาสน์ต่อด้วยตัวเอง

เมื่อมาถึงที่ห้องโถงใหญ่ แดร์ริลก็เห็นซินดี้ สี่เทพธิดา เดบร้า แด๊กซ์และทุกคนกำลังยืนรออยู่ที่นั่น และดวงตาของพวกเขาแต่ละคนก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

โลงศพคริสตัลอันงดงามวางอยู่ตรงกลางห้องโถงใหญ่

ซินดี้เตรียมโลงศพคริสตัลเอาไว้

เมื่อซินดี้รู้ว่าเทพธิดาตัวน้อยมีเวลาอยู่บนโลกนี้ได้อีกแค่เพียงวันเดียวเท่านั้น เธอจึงรีบสั่งให้สาวกของเธอทำโลงศพคริสตัลด้วยน้ำแข็งอายุพันปีจากขั้วโลกเหนือทันที

ทันทีที่พวกเขาเห็นแดร์ริลแบกร่างของเทพธิดาตัวน้อยเข้ามา เทพธิดาทั้งห้าก็สะอื้นไห้ในทันที

“น้องเล็ก…”

หัวใจของพวกเธอกำลังแหลกสลาย

บรรยากาศทั่วทั้งห้องโถงถูกปกคลุมไปด้วยความเศร้าโศก

“เจ้าพระราชวังฟูเหยา” แดร์ริลตาแดงก่ำ เขามองซินดี้ด้วยใบหน้าที่มิอาจซ่อนความรู้สึกผิดและความโศกเศร้าภายในจิตใจของเขาได้เลย “ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ…”

แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไรต่อไปได้ น้ำตาของเขาก็ไหลออกมาเป็นสายฝนอีกครั้ง

เหล่าเทพธิดาแห่งพระราชวังฟูเหยา เปรียบเสมือนดั่งพี่น้องของแดร์ริล และเมื่อเทพธิดาตัวน้อยต้องเสียชีวิตลงเพราะเขา เขาก็แทบจะไม่กล้าเผชิญหน้ากับซินดี้และเทพธิดาคนอื่น ๆ

“นาย…”

ซินดี้สะอื้นไห้จนอย่างเศร้าโศกจนเธอแทบจะพูดอะไรไม่ออก เธอชี้ไปที่โลงศพคริสตัลอันงดงามตรงหน้าและพูดว่า “ได้โปรดวางเธอลงในโลงศพนั้น”

แดร์ริลพยักหน้าในขณะที่น้ำตายังคงไหลอาบแก้ม เขาเดินไปที่โลงศพคริสตัลและวางเทพธิดาตัวน้อยลงในโลงศพอย่างอ่อนโยน

โลงศพคริสตัลทำขึ้นจากน้ำแข็งอายุพันปีจากขั้วโลกเหนือ มันจึงมีพลังวิญญาณมากเพียงพอที่จะทำให้ร่างกายของเทพธิดาตัวน้อยไม่เน่าเปื่อย

ใบหน้าของเทพธิดาตัวน้อยดูสงบนิ่งขณะที่ร่างของเธอนอนแน่นิ่งอยู่ในโลงศพ มีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าราวกับว่าเธอกำลังหลับใหล

“แดร์ริล เราจะพาน้องเล็กกลับไปที่พระราชวังฟูเหยา ดูแลตัวเองด้วยนะ ฉันหวังว่าเราจะได้เจอกันอีก!” ซินดี้กล่าว

ในช่วงปีที่ผ่านมา มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นที่พระราชวังฟูเหยา

จนทำให้พวกเขาต้องเสียเทพธิดาที่สองไป

และในตอนนี้ เทพธิดาตัวน้อยก็มาจากพวกเธอไปอีก

ซินดี้รู้สึกเจ็บปวดเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่น่าสลดใจเหล่านั้น เธอต้องการพาน้องเล็กกลับบ้านและจะไม่เขาไปวุ่นวายกับสังคมอีก

เมื่อแดร์ริลได้ยินเช่นนั้น เขาก็ตกใจมาก เขารีบขอร้องซินดี้อย่างรวดเร็ว “เจ้าพระราชวัง ได้โปรดวางร่างของเทพธิดาตัวน้อยไว้ที่นี่ ฉันอยากจะเจอเธอทุกวัน ได้โปรด ฉันขอร้อง…”

แดร์ริลกระวนกระวาย

“มันจะมีประโยชน์อะไร? น้องสาวของฉันหลับใหลไปตลอดกาลแล้ว ถึงแม้ว่านายจะได้เจอเธอทุกวันแต่เธอก็ไม่มีทางที่จะได้รับรู้” เทพธิดาที่หกกล่าวขึ้นด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก

แดร์ริลยังคงอ้อนวอนซินดี้ต่อไปราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น “ได้โปรด…ฉันขอร้อง…”

เฮ้อ!