คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 1047
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1047
“เหตุผลที่ฉันช่วยคุณเหรอ?” เมดาลินจ้องมองแดร์ริลด้วยสีหน้าจริงจัง “ฉันต้องการจ้างคุณมาทำงานที่คาสิโนของฉัน ฉันรู้ว่าคุณอาจซ่อนเคล็ดลับบางอย่างที่ทำให้คุณเอาชนะนายน้อยไซออนได้ถึง 20 เกม แต่คุณไม่สามารถซ่อนมันจากฉันได้ อย่ามัวเสียเวลาเป็นบอดี้การ์ดอยู่เลย มาทำงานให้ฉันดีกว่า คุณสามารถบอกความต้องการของคุณมาได้เลย คุณคิดว่ายังไง?”
แดร์ริลมองเห็นความคาดหวังในสายตาเธอ
ในขณะที่เมดาลินนั่งตรวจสอบกล้องวงจรปิดอยู่ภายในห้อง เธอก็ได้เห็นว่าเขาสามารถเอาชนะนายน้อยไซออนได้ถึง 20 เกมติดกัน ดังนั้นเธอจึงคิดว่าเขาจะต้องมีเทคนิคที่เหลือเชื่อเพื่อเปลี่ยนค่าของลูกเต๋าอย่างแน่นอน
เมดาลินอยู่ในวงการนี้มาหลายปี ดังนั้นเธอจึงได้เห็นกลอุบายทุกประเภทที่ผู้เล่นใช้เพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ แต่ถึงอย่างนั้น นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นเทคนิคขั้นสูงเช่นนี้
ดังนั้น เธอจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาคนมีความสามารถอย่างแดร์ริลเอาไว้ และนั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอช่วยเขา
เมื่อได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลก็หัวเราะ
“ขอแค่เพียงคุณมาทำงานให้กับฉัน ฉันจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดีแน่นอน” เมดาลินพูดต่อ เธอแทบจะรอคำตอบจากเขาไม่ไหว
ในขณะที่ฟังเธอพูด สายตาของแดร์ริลก็เหลือบไปเห็นทรวดทรงภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวของเธอ
อึก!
เขาอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอในขณะที่เขาดื่มด่ำความเป็นผู้หญิงของเธอในช่วงเวลาสั้น ๆ
‘เ*ย! เสน่ห์ของเธอแทบจะฆ่าฉันตายได้เลย’
ผู้ชายธรรมดาทั่วไปจะไม่สามารถรับมือกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้ แต่ว่าแดร์ริลนั้นแข็งแกร่งเกินไป
“ผมขอโทษ แต่ผมคงต้องขอปฏิเสธข้อเสนอดี ๆ ของคุณ” เมื่อพูดจบแดร์ริลก็ยิ้มให้เธอก่อนจะหันหลังเดินจากไป
เมดาลินมองตามหลังเขาด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิดหวัง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘เขายอมทำงานเป็นบอดี้การ์ดมากกว่ามาทำงานที่คาสิโนให้ฉัน ถ้าเช่นนั้นเขาก็สมควรเป็นคนจนต่อไป’
แดร์ริลกลับมาหาสองสาวพี่น้องก่อนจะพูดกับพวกเธอว่า “มิสบ๊อกซ์ทั้งสอง พวกคุณพร้อมออกเดินทางหรือยังครับ?”
“ไปสิ กลับบ้านกันเถอะ” ทิฟฟานี่รีบตอบอย่างหมดความอดทน จากนั้นเธอก็กลอกตาใส่แดร์ริลพร้อมพูดว่า “นี่คุณบอดี้การ์ด คุณโชคดีที่ได้ผู้หญิงสวยกลับไปด้วย!”
ไลลาที่ยืนอยู่ที่นั่นเป็นกังวลจนแทบจะร้องไห้ออกมา “ฉัน…”
ไลลาไม่พอใจที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอใช้เธอเป็นชิปในการเดิมพัน
แต่เธอไม่คาดคิดว่าแดร์ริลจะโบกมือให้เธอและพูดกับเธอว่า “คุณไปได้แล้ว”
อะไรนะ?
ไลลาตกตะลึง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้สึกตื่นเต้น เธอรีบกล่าวขอบคุณแดร์ริลอยู่หลายครั้งก่อนที่เธอจะรีบจากไปทันที เพราะเธอกลัวว่าเขาอาจจะเปลี่ยนใจในภายหลัง
“คุณเป็นอะไรไป? ทำไมคุณถึงปล่อยสาวสวยไปแบบนั้น? ไม่ฉลาดเอาเสียเลย” ทิฟฟานี่ถามด้วยความสงสัย
แม้แต่แอชลีย์พี่สาวของเธอก็ยังมองแดร์ริลอย่างสงสัยเช่นกัน
ผู้ชายทุกคนชอบผู้หญิงสวยไม่ใช่เหรอ? แต่ทำไมเขาถึงปล่อยเธอไปง่าย ๆ เช่นนั้น?
“พี่สาว พี่คิดว่า ‘ตรงนั้น’ ของเขามีปัญหาหรือเปล่า?” ทิฟฟานี่เดินเข้าไปใกล้แอชลีย์และกระซิบถามเธอเบา ๆ
ถึงแม้ว่าเสียงของเธอจะเบา แต่แดร์ริลก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน คำ ๆ นั้นทำเขาพูดไม่ออกไปเลย
แอชลีย์หน้าแดงก่ำ เธอกระทืบเท้าและตะคอกใส่ทิฟฟานี่ “หยุดพูดไร้สาระ!”
ทุกคนในครอบครัวอบรมน้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอกลับพูดอะไรที่น่าอับอายเช่นนั้นออกมาได้อย่างไร?
“กลับบ้านกันเถอะ” แอชลีย์พูดเบา ๆ ก่อนจะก้าวออกไปด้วยรองเท้าส้นเข็มและออกจากคาสิโนไป
“พี่สาว รอฉันด้วย!” ทิฟฟานี่ตะโกนขึ้นก่อนจะยื่นชิปทั้งหมดใส่ลงในแขนของแดร์ริล “ช่วยเอาชิปไปแลกเป็นเงินสดให้หน่อย!” พูดจบเธอก็วิ่งตามแอชลีย์ไป
ไม่นานแดร์ริลก็ออกมาจากคาสิโนพร้อมกับสองสาวพี่น้องเพื่อเดินทางกลับไปยังคฤหาสน์
สภาพแวดล้อมของคฤหาสน์ค่อนข้างเงียบสงบ พวกเขาสร้างทะเลสาบขึ้นในบริเวณโดยรอบ ในเวลากลางคืน ทะเลสาบจะสะท้อนแสงไฟระยิบระยับจากอีกฟากหนึ่งของเมือง มันเป็นฉากที่งดงามยิ่งนัก
สองสาวพี่น้องอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์หลังนั้นตามลำพัง เนื่องจากว่ามันอยู่ใกล้กับโรงเรียนของพวกเธอ
มิสเตอร์บ๊อกซ์ หรือโรเบิร์ต บ๊อกซ์ไม่ได้อยู่ที่นี่กับพวกเธอ
แดร์ริลเสียใจจนทำตัวไม่ถูก ‘เวร! สองสาวพี่น้องไม่ได้อยู่กับพ่อของพวกเธอ แล้วฉันจะชิงแก่นแท้ของมังกรมาได้ยังไง?’
แดร์ริลครุ่นคิดขณะที่เขายืนอยู่หน้าประตูคฤหาสน์อย่างสิ้นหวัง ในเวลานั้นทิฟฟานี่ตะโกนเรียกเขาอย่างหมดความอดทน “มัวยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น? เข้ามาสักทีสิ!”
‘บอดี้การ์ดคนนี้เป็นใบ้และเหม่อลอยรึไง’
“ครับ!”