คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 1159

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1159

“สุดหล่อ อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ?” เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนเขย่าแขนแดร์ริลและถามเขาว่า “ว่าแต่นายเป็นขันทีรับใช้ฝ่ายไหนเหรอ?”

ในพระราชวังมีขันทีหลายฝ่าย บางคนรับใช้อยู่ในครัว บางคนรับใช้อยู่ในห้องหนังสือ ในขณะที่บางคนรับใช้สมาชิกของราชวงศ์

“เอ่อ…” แดร์ริลเกาหัว “พอดีว่าฉันเป็นขันทีใหม่พวกเขาก็เลยยังไม่ได้แจ้งว่าฉันจะต้องรับใช้อยู่ฝ่ายใด”

แดร์ริลเฝ้าดูปฏิกิริยาของเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน เขาตระหนักได้ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นฟังดูคลุมเครือเกินไป เขาจึงกลัวว่าเจ้าหญิงจะเกิดความสงสัยขึ้นมา

เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนปรบมือด้วยท่าทางที่ตื่นเต้นก่อนจะพูดขึ้นว่า “จริงเหรอ? ถ้างั้นมาเป็นขันทีรับใช้ฉัน!”

‘เ*ย! อะไรนะ? เป็นขันทีรับใช้เธอ?’ ไม่รู้ว่าแดร์ริลจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยิ้มและพยักหน้าอย่างขมขื่น

แดร์ริลต้องอดทนกับความหงุดหงิดและใช้เวลาเพื่อเล่นสนุกกับเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน หลังจากที่พวกเขาเล่นกันไปได้หนึ่งชั่วโมง เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็เหนื่อยและผล็อยหลับไปบนเตียงของเธอในที่สุด

เฮ้อ!

แดร์ริลถอนหายใจเฮือกใหญ่ขณะมองดูเจ้าหญิงที่กำลังนอนหลับสนิท

ในที่สุดเขาก็ได้พัก!

‘ใช่! ฉันจะต้องรีบไปตามหาควินซีเพื่อนำแก่นแท้ของมังกรกลับคืนมา!’ จากนั้นแดร์ริลก็เดินออกไปภายใต้ความมืดมิดอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ลังเล

ก่อนหน้านี้เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนได้บอกแดร์ริลถึงตำแหน่งของควินซี ดังนั้นเขาจึงรีบตรงไปยังที่พักของควินซีทันที

ทว่าพระราชวังแห่งนี้ใหญ่โตมโหฬารมาก เมื่อเดินมาถึงย่านที่พัก แดร์ริลก็ตระหนักได้ว่าเขากำลังหลงทาง ห้องนอนแต่ละห้องมีลักษณะที่คล้ายคลึงกัน แล้วเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าห้องไหนเป็นห้องของควินซี?

ก่อนหน้านี้แดร์ริลควรจะถามชื่อห้องนอนของควินซีจากเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน

แดร์ริลรู้สึกหงุดหงิดขณะที่เขาเดินไปเรื่อย ๆ เมื่อ เดินมาถึงห้องหนึ่งเขาก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันเขาจึงแอบดูและเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง

‘ฉันคงจะต้องตรวจสอบดูทีละห้อง’

เมื่อคิดเช่นนั้น แดร์ริลก็ย่องเข้าไปด้วยร่างที่สั่นสะท้าน แต่แล้วเขาก็ต้องอาปากค้างเมื่อเขาได้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน

แดร์ริลเห็นโต๊ะและเก้าอี้ทั้งหมดภายในห้องนอนถูกสลักเป็นมังกรทอง! นี่คือห้องนอนของจักรพรรดินี!

แดร์ริลมองไปเห็นแสงเทียนสลัวอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ในขณะที่จักรพรรดินีกำลังนั่งจิบไวน์อยู่บนเตียงของเธอโดยมีอาหารอันโอชะมากมายอยู่ตรงหน้าเธอ

ทั้งสองฝั่งมีกลุ่มขันทีและสาวรับใช้กำลังนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น พวกเขากำลังปรนนิบัติรับใช้เธออย่างและระมัดระวัง แดร์ริลแทบจะไม่ได้ยินเสียงลมหายใจของพวกเขา

‘ดึกดื่นเช่นนี้แล้ว จักรพรรดินียังนั่งจิบไวน์อยู่อีกงั้นเหรอ?’ แดร์ริลครุ่นคิด

ในขณะที่แดร์ริลจ้องมองจักรพรรดินี เขาก็ไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้เลย

จักรพรรดินีได้ถอดเสื้อคลุมสีทองที่เธอสวมใส่ก่อนหน้านี้ออก มีเพียงชุดผ้าไหมที่เผยให้เห็นรูปร่างอันเย้ายวนไร้ที่ติและสมบูรณ์แบบของเธอ

แดร์ริลสังเกตเห็นว่าใบหน้าของจักรพรรดินีดูเศร้าหมอง เธอยกไวขึ้นดื่มโดยไม่ได้แตะผลไม้หรืออาหารตรงหน้าเลย แดร์ริลมองเห็นดวงตาคู่สวยของเธอที่มีความโศกเศร้าปะปนอยู่

หลังจากที่สังเกตดูเธออยู่ครู่หนึ่ง แดร์ริลก็กลับมามีสติ

‘ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาควินซี ฉันมัวแต่จ้องมองจักรพรรดินีอยู่แบบนี้ได้ยังไง?’

เมื่อคิดเช่นนั้นแดร์ริลก็หันหลังและกำลังจะออกไป

“พวกเจ้าทุกคนออกไปได้แล้ว” จักรพรรดินีกล่าวด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อขณะยกมือขึ้นสั่งให้พวกเขาออกไป

จากนั้นบรรดาขันทีและสาวใช้ก็รีบเดินออกจากห้องนอนของจักรพรรดินีไปทันที

แดร์ริลที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังประตูเองก็กำลังจะเดินออกไปแต่มันก็สายเกินไป เพราะถ้าหากว่าเขาออกไปตอนนี้ บรรดาขันทีและสาวใช้จะต้องสังเกตเห็นเขาอย่างแน่นอน

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น แดร์ริลจึงรีบเดินไปข้างหน้าเพื่อซ่อนตัว เมื่อเขาเห็นภาพวาดที่อยู่ทางด้านซ้ายมือของห้องนอน เขาก็รีบเดินไปซ่อนตัวอยู่ที่ด้านหลังของภาพวาดอย่างรวดเร็ว

ในที่สุดบรรดาขันทีและสาวใช้ก็ออกจากห้องนอนของจักรพรรดินีไปโดยไม่มีใครสังเกตุเห็นเขา ในเวลานี้ มีเพียงเขาและจักรพรรดินีเท่านั้นที่อยู่ภายในห้อง