คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 1358

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1358

ภายในห้องขังของสำนักสหพันธ์สวรรค์ ในเวลาเที่ยงคืน

แดร์ริลนอนขดตัวอยู่ภายในห้องขังและเพิ่งฟื้นจากอาการหมดสติก่อนหน้านี้

หลังจากที่เขาถูกทรมานอย่างหนัก เขาก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งร่างกาย เขารู้สึกว่าแขนทั้งสองข้างของเขาเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสขณะที่เหงื่อเย็นยะเยือกไหลลงมาปกคลุมร่างกายของเขาทันที

‘บัดซบ! เธอเป็นเพียงเด็กสาว แต่วิธีการของเธอช่างโหดร้ายจริง ๆ!”

แดร์ริลกวาดสายตามองไปรอบ ๆ อย่างรู้สึกสิ้นหวังเมื่อได้เห็นกำแพงทั้งสามด้านโดยที่อีกด้านหนึ่งคือลูกกรงเหล็ก

‘มันจบแล้ว! ฉันคงจะไม่มีทางหนีออกไปจากที่นี่ได้’

แขนทั้งสองข้างของแดร์ริลหัก ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบหนีออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอน

‘นี่ฉันจะต้องบอกสูตรคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศกับเธอจริง ๆ เหรอ? ไม่! ฉันเป็นลูกผู้ชาย แล้วฉันจะยอมผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นได้ยังไง! นอกจากนี้ คัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศยังเป็นสุดยอดเคล็ดวิชาที่ฉันไม่สามารถมอบให้กับผู้คนจากทวีปอื่นได้!’

อย่างไรก็ตาม ถ้าหากว่าแขนของแดร์ริลไม่ได้รับการรักษา เมื่อถึงตอนนั้น คัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศก็คงจะไม่มีประโยชน์สำหรับเขาอีกต่อไป!

‘ฉันควรจะทำยังไงดี?’

เหงื่อเย็นไหลลงมาปกคลุมใบหน้าของแดร์ริล

ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดเช่นนั้น ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ค่อย ๆ ก้าวเข้ามาใกล้ประตูห้องขัง

จากนั้นประตูห้องขังก็ถูกแง้มให้เปิดออก และผู้หญิงร่างเล็ก ๆ ก็ค่อย ๆ เดินเข้ามา!

“เธอ…” ในตอนแรก แดร์ริลคิดว่าผู้หญิงคนนั้นคือสาวกของสำนักสหพันธ์สวรรค์ แต่แล้วเมื่อเขาตรวจสอบอย่างถี่ถ้วน เขาก็แทบจะลืมความเจ็บปวดของเขาไปเลย

“ควีนนี่!”

แดร์ริลรีบยืนขึ้นด้วยความตกตะลึงทันที ‘นี่ฉันฝันไปหรือเปล่า? ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของฉันคือควีนนี่งั้นเหรอ?’

เธอคือควีนนี่จริง ๆ ด้วย!

ตลอดช่วงบ่าย เมื่อควีนนี่ได้ยินชื่อของแดร์ริล เธอก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ลงได้เลย ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจมาที่ห้องขังเพื่อตรวจสอบให้ดูให้แน่ชัดว่า คนที่ซอนย่าได้ขังเอาไว้นั้นคือแดร์ริลคนเดียวกันหรือไม่

ควีนนี่เป็นแขกของสำนักสหพันธ์สวรรค์ และเธอมักจะติดตามอาจารย์ของเธอมาที่นี่ ดังนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับคฤหาสน์สหพันธ์สวรรค์เป็นอย่างดี

แดร์ริลทั้งรู้สึกตกตะลึงและดีใจในเวลาเดียวกันเมื่อได้เห็นควีนนี่ ราวกับว่ามันคือความฝันที่เขาได้พบเธอที่นี่

เป็นเวลา 10 ปีแล้วที่แดร์ริลไม่ได้พบควีนนี่ เธอดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก แม้ว่าเธอจะดูงดงามมากขึ้นแต่เธอก็ผอมบางไปหน่อย

“แดร์ริล!”

ควีนนี่เอ่ยเรียกแดร์ริลด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาขณะที่ร่างกายของเธอสั่นสะท้านเมื่อได้เห็นเขา เธอรีบเดินเข้าไปหาเขาด้วยความตื่นเต้นทันที

‘เขาคือแดร์ริล! เขาคือแดร์ริลจริง ๆ ด้วย!’

“ควีนนี่ นั่นเธอจริง ๆ เหรอ?” แดร์ริลแทบจะร้องไห้ออกมาเมื่อได้เห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาคือควีนนี่

10 ปี! เป็นเวลา 10 ปีแล้ว!

แดร์ริลยังจำได้ชัดเจนถึงวันที่ควีนนี่บอกว่าเธอจะไปพบเพื่อน ๆ ของเธอ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่กลับมาอีกเลย

“ฮือ ฮือ…”

เมื่อได้ยินเสียงของแดร์ริล ควีนนี่ก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้อีก เธอรีบพุ่งเข้าไปกอดเขาและพูดขึ้นว่า “ใช่แล้ว! ฉันเองแดร์ริล! คุณรู้ไหมว่าที่ผ่านมาฉันคิดถึงคุณและลิลี่มาก!”

ควีนนี่ท่องไปทั่วโลกกับอาจารย์ของเธอเป็นเวลา 10 ปี เธอคิดว่าเธอจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอได้เห็นแดร์ริลในสภาพเช่นนี้ เธอก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไป

“ไม่ต้องร้องไห้นะควีนนี่ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เธอดูสวยขึ้นเยอะเลย!” แดร์ริลรู้สึกเขินเล็กน้อยเมื่อควีนนี่สวมกอดเขา

แดร์ริลไม่ได้พบควีนนี่มาหลายปีแล้ว แต่รูปร่างของเธอก็ดูดีขึ้นมาก แดร์ริลลูบผมของเธอและปลอบโยนเธอที่กำลังสวมกอดเขาอย่างอ่อนโยน

ร่างกายของแดร์ริลรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งตัว ดังนั้น เมื่อเธอสัมผัสโดนตัวเขา เขาจึงร้องออกมาเบา ๆ

“แดร์ริล?”

ควีนนี่รีบปล่อยแดร์ริลทันที เธอมองไปที่แขนที่ไร้เรี่ยวแรงของเขา จากนั้นใบหน้าที่งดงามของเธอก็เปลี่ยนเป็นความสงสารทันที “เจ็บมากหรือเปล่าแดร์ริล?

ในขณะที่กล่าวเช่นนั้น ควีนนี่ก็สำรวจร่างกายของเขาอย่างถี่ถ้วน เมื่อเธอได้เห็นรอยไหม้ที่บนหน้าอกของเขา หัวใจของเธอก็รู้สึกเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นทันที