คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 1415

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1415

เมื่อนึกถึงสิ่งที่แดร์ริลได้ทำเอาไว้ จักรพรรดิก็โกรธมากยิ่งขึ้น จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “ไม่ว่าเจ้าจะชื่นชอบแดร์ริลมากแค่ไหน แต่ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องยอมแพ้และเชื่อฟังคำสั่งของข้า เพราะเขาตายไปแล้ว! เมื่อการประลองคัดเลือกพระราชสวามีเริ่มต้นขึ้น เจ้าจงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับพระราชสวามีในอนาคตของเจ้าเสีย!”

เมื่อพูดจบ จักรพรรดิก็เดินออกจากห้องนอนของอีเวตต์ไป

“แดร์ริล!”

อีเวตต์เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืน ภายนอกหน้าต่างด้วยหัวใจที่เจ็บปวด “ฉันขอโทษ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉัน! มันเป็นความผิดของฉันเอง…”

จากนั้น น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มของอีเวตต์อย่างควบคุมไม่ได้

…

ในขณะเดียวกัน ภายใต้คูน้ำ

แดร์ริลรู้สึกราวกับว่าโลกของเขาหมุนเร็วขึ้นและร่างกายของเขาก็ยังคงจมลงไปด้วยแรงดึงดูดของกระแสน้ำวน

น้ำที่เย็นเยียบยิ่งทำให้แดร์ริลรู้สึกวินเวียนมากยิ่งขึ้น

‘ไม่นะ!’

‘ทำไมฉันยังไม่จมลงไปถึงก้นแม่น้ำอีก? คูน้ำแห่งนี้มีความลึกมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ผ่านไปนานพอสมควร จนในที่สุดแดร์ริลก็จมลงสู่ก้นแม่น้ำ

‘คูน้ำแห่งนี้ลึกมากจริง ๆ!’

แดร์ริลไม่แน่ใจว่าคูน้ำแห่งนี้ลึกมากแค่ไหน แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ต้องรู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาสัมผัสได้ว่า ที่ด้านล่างของแม่น้ำไม่มีกระแสน้ำวนอีกต่อไป แต่สีของน้ำขุ่นมากจนเขามองไม่เห็นอะไรเลย

‘บ้าเอ๊ย!’

‘ฉันบาดเจ็บเช่นนี้ ฉันคงไม่สามารถว่ายทวนกระแสน้ำวนกลับขึ้นไปได้ แต่ถ้าฉันไม่ออกไปฉันก็จะขาดใจตายอยู่ที่นี่’

แดร์ริลเป็นจักรพรรดิยุทธ ดังนั้น เขาจึงสามารถกลั้นหายใจใต้น้ำได้นานกว่าคนธรรมดาแม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาระยะยาวได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาอยู่ใต้คูน้ำที่ลึกลงไปพันเมตร! ความลึกของแม่น้ำมีแต่จะเร่งให้อาการบาดเจ็บของเขาแย่ลง เพราะเขาสัมผัสได้ถึงพลังภายในที่ค่อย ๆ ระบายออกมาจากร่างกายของเขา

‘ไม่! ฉันจะต้องว่ายไปรอบ ๆ กระแสน้ำวนเพื่อกลับขึ้นไปข้างบน!

จากนั้น แดร์ริลจึงคลำตามทางก้นแม่น้ำไปอย่างไม่รีรอ

ที่ก้นแม่น้ำเต็มไปด้วยวัชพืชจนทำให้การมองเห็นของแดร์ริลไม่ชัดเจน ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงว่ายไปตามทางของก้นแม่น้ำอย่างรู้สึกหดหู่

ผ่านไปไม่นาน แดร์ริลก็สัมผัสเข้ากับวัตถุแข็ง ๆ บางอย่าง เขาใช้นิ้วสัมผัสมันอย่างระมัดระวัง และดูเหมือนว่าวัตถุแข็ง ๆ นั้นคือกำแพง

แดร์ริลทั้งอยากจะหัวเราะและร้องไห้ในเวลาเดียวกัน

‘กำแพงเมืองหลวงของทวีปโลกใหม่งั้นเหรอ? ในเมื่อฉันเจอกำแพงเมืองแล้ว ฉันก็จะว่ายทวนน้ำไปตามกำแพงและฉันก็จะไม่ต้องเจอกระแสน้ำวน!’

แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อคิดเช่นนั้น แต่ในไม่ช้าเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

นี่มันไม่ถูกต้อง!

แดร์ริลอยู่ใต้น้ำที่ลึกลงไปเกือบหนึ่งพันเมตร แล้วมันจะเป็นกำแพงเมืองหลวงของทวีปโลกใหม่ได้อย่างไร? กำแพงเมืองหลวงของทวีปโลกใหม่จะถูกฝังลึกลงไปขนาดนั้นเลยเหรอ?

แดร์ริลยังคงว่ายน้ำต่อไปขณะที่เขาครุ่นคิดอยู่ภายในใจ

หลังจากที่ว่ายขึ้นไปได้เพียงไม่กี่เมตร แดร์ริลก็เหลือไปเห็นร่องน้ำที่ลึกและมืด

‘ทำไมใต้คูน้ำถึงมีร่องน้ำลึกขนาดใหญ่?’

แดร์ริลรีบเข้าไปดูใกล้ ๆ จากนั้นเขาก็ต้องตกตะลึง!

ร่องน้ำลึกนำแดร์ริลไปสู่เส้นทางเดินยาวซึ่งปูด้วยหินที่ตกตะกอน เนื่องจากมันจมอยู่ใต้น้ำเป็นเวลานาน

‘ที่นี่ที่ไหน?’

แดร์ริลรีบว่ายน้ำไปตามเส้นทางด้วยความอยากรู้อยากเห็นทันที เขารู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นว่าทางเดินนี้มีความยาวมากและไม่รู้ว่ามันจะนำเขาไปสู่ที่ใด

จากนั้น แดร์ริลก็ออกมาจากร่องน้ำลึกที่ค่อย ๆ กว้างขึ้น วินาทีต่อมา ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรงเมื่อเขาได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

มันเป็นซากปรักหักพังขนาดใหญ่ ในพื้นที่กว้างใหญ่นั้นมีซากอาคารที่พังทลายและมีกำแพงที่แตกหักอยู่มากมายที่ถูกวัชพืชปกคลุมเอาไว้

‘ทำไมใต้คูน้ำถึงมีซากปรักหักพังกองโตเช่นนี้? ในขณะที่คิดเช่นนั้น แดร์ริลก็รีบว่ายต่อไปข้างหน้าด้วยความอยากรู้อยากเห็นทันที หลังจากผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ในที่สุดสภาพแวดล้อมที่อยู่ตรงหน้าก็พลันสว่างขึ้นมา จากนั้นเขาก็ได้เห็นพระราชวังตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าเขา!

‘ที่นี่เคยเป็นพระราชวังงั้นเหรอ?’ แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นจนอธิบายไม่ถูกเมื่อได้เห็นพระราชวังใต้น้ำ เขาเดาว่ามันเคยรุ่งโรจน์มาก่อน

‘แต่พระราชวังแห่งนี้อยู่ห่างจากพื้นดินเกือบหนึ่งพันเมตร และที่ด้านบนก็คือพระราชวังแห่งโลกใหม่ แล้วทำไมพระราชวังแห่งนี้ถึงถูกฝังอยู่ใต้น้ำเช่นนี้?’

แดร์ริลไม่รู้ว่า พระราชวังที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นคือพระราชวังของราชวงศ์เดกุสต์! ซึ่งเป็นราชวงศ์ที่เคยปกครองทวีปโลกใหม่มายาวนานนับพันปี!

ในตอนนั้น บรรพบุรุษของราชวงศ์แห่งโลกใหม่ได้ล้มล้างราชวงศ์เดกุสต์ จากนั้น พวกเขาก็ได้สร้างเมืองหลวงขึ้นมาใหม่บนที่ตั้งเดิมของพระราชวังเดกุสต์!

เส้นเวลาของเหตุการณ์ได้พิสูจน์แล้วว่า ซากปรักหักพังของราชวงศ์เดกุสต์ ถูกซ่อนอยู่ใต้น้ำมาเป็นเวลานานเกือบสองพันปี!