คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 15

บทที่ 15

เธอสวมชุดเดรสเข้ารูป เอลซ่ายืนอยู่ที่หน้าทางเข้าบริษัทแพลทินัม ไม่เพียงแค่เสน่ห์ดึงดูดของเธอ แต่ปาปารัสซีจำนวนมากก็ถ่ายรูปของเธอเพราะคิดว่าเธอเป็นดาราเด่นคนใหม่เช่นกัน
แม้แต่พนักงานรักษาความปลอดภัยเองก็ยังคิดว่าเอลซ่าเป็นดาราและเตือนกันไม่ให้ใครไปหยุดเธอ เธอเดินตรงขึ้นไปยังห้องทำงานของประธาน จนได้พบกับเพิร์ลที่เดินออกมาในขณะที่เธอกำลังจะเคาะประตูและเข้าไป
เพิร์ลกำลังจะไปรินชาใหม่ให้แดร์ริลในตอนนั้น ในตอนที่เธอเปิดประตูแล้วแล้วพบเอลซ่า เธอก็ไล่เอลซ่าออกไปนอกตึกทันทีหลังจากรู้ว่าเธอถูกส่งมาจากตระกูลลินดัน
มีใครไม่รู้ว่าเอลซ่าเป็นใครด้วยหรืออย่างไร? เธอเป็นหญิงงามที่มีชื่อเสียงในเมืองตงไห่ มีคนมากมายตามจีบเธอและเธอก็ปฏิเสธพวกเขาทั้งหมด ยังไงก็ตาม ในวันนั้น เธอได้รับรู้ประสบการณ์ของการถูกปฏิเสธเองบ้างเป็นครั้งแรก และเธอรู้สึกว่ามันน่าหงุดหงิดมากทีเดียว
หญิงชรายิ่งกว่าเป็นกังวลเมื่อเธอได้รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น
—-
วันต่อมา ที่คฤหาสน์ตระกูลลินดัน
มันเป็นวันเกิดของคุณย่าลินดัน ทั้งคฤหาสน์เต็มไปด้วยชีวิตชีวา
สมาชิกตระกูลทุกคนรีบกลับมาทันที และข่าวคุณย่าลินดันอายุครบ 70 ปีก็กระจายไปทั่วเมืองตงไห่
มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่จะต้องเชิญคนมากมายมางานวันเกิดครบ 70 ปี ของเธอ แม้ว่าตระกูลลินดันจะเป็นตระกูลระดับรอง มันก็ยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่ถูกเชิญมางานเลี้ยงวันเกิด
รถจอดยาวเป็นทิวแถวที่ด้านนอกคฤหาสน์ตระกูลลินดัน
เบื้องหน้าของรถ Land Rover ลิลี่และซาแมนธากำลังยืนอยู่ พวกเธอดูใจร้อนในขณะที่ดูนาฬิกาไปด้วย
ไม่นานนัก พวกเธอก้เห็นรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าขับมาช้า ๆ หลังจากรถหยุด แดร์ริลก็รีบวิ่งเข้ามาทันที
“จราจรติดขัด มันเป็นเพราะรถติดน่ะครับ” แดร์ริลอธิบายอย่างเหนื่อยหอบ
‘บัดซบ!’ เพิร์ลควรจะต้องขับรถมาส่งเขาที่นี่ แต่การจราจรนั้นแออัดมาก! หลังจากที่ต้องติดอยู่แถวไฮเวย์นานเป็นชั่วโมง ๆ เขาจึงรีบนำมอเตอร์ไซค์ออกมาจากหลังรถ แล้วขี่มันมาที่งานเลี้ยงซึ่งกำลังจะเริ่มขึ้น
แล้วก็อย่างที่เคยเป็นมา ลินดันนั้นเป็นตระกูลที่ดัง แขกจำนวนมากพลันมองมาที่เขาและหัวเราะเมื่อเห็นเขาขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้ามา
“ดูนั่นสิ นั่นมันแดร์ริลไม่ใช่เหรอ? ลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลลินดันไง”
ใช่เลย มันคือเขาล่ะ! ฮ่าฮ่า!”
“กระจอกชะมัด เขาโชคดีมากที่ได้แต่งงานกับสาวงามอย่างลิลี่!”
“ฮ่าฮ่า นายไม่รู้อะไร ฉันได้ยินว่าเด็กนั่นต้องนอนบนพื้น ถึงเขาจะอยู่กับลิลี่มาแล้วถึงสามปี ฮ่าฮ่า!”
คนหนุ่มสาวในตระกูลไวท์จำนวนมากเริ่มจับกลุ่มพูดคุยกัน ตระกูลไวท์และลินดันนั้นเป็นมิตรสหายที่ดีกันมาหลายรุ่น พวกเขาเกี่ยวพันกันจากการแต่งงานหลายต่อหลายคู่ ดังนั้นพวกเขาจึงมีความรู้ในเรื่องของตระกูลลินดันอย่างมาก
ลิลี่รู้สึกอับอายเล็กน้อยหลังจากได้ยินการพูดคุยกัน เธอกล่าวกับแดรืริล “นายช่วยจอดมอเตอร์ไซค์ให้มันไกลกว่านี้หน่อยได้ไหมครั้งหน้า? นายไม่เห็นเหรอว่ามีแขกเยอะขนาดไหนที่นี่?”
“โอ้”
แดร์ริลพยักหน้าอย่างไม่สะทกสะท้าน
ซาแมนธาโมโหในทัศนคติของเขามาก มันเป็นวันสำคัญ ทำไมเขาถึงยังใส่ชุดตามตลาดแบบนั้น? เขาไม่มียางอายเลยหรือไง?
“นายเตรียมของขวัญให้คุณย่ารึยัง?” ลิลี่กล่าวถามเสียงเบา
“เรียบร้อยครับ” แดร์ริลหัวเราะแล้วหยิบกล่องไม้ที่ดูโทรมออกมา
“นาย!” ลิลี่กระทืบเท้าเมื่อเห็นกล่อง “นี่มันของขวัญแบบไหนกัน? นี่มันวันเกิดปีที่เจ็ดสิบของคุณย่า นายจะให้ขยะเป็นของขวัญเธอไม่ได้!”
“มันไม่ใช่ขยะนะ” แดร์ริลตอบสนองสั้นๆ
ไม่ใช่ขยะ? กล่องนี่มันพังแล้วด้วยซ้ำ ซาแมนธาทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอชี้ไปที่แดร์ริลแล้วสาปแช่งเขา แต่ก็ถูกขัดจังหวะจากเสียงใครบางคนก่อน
“เรียกลูกหลานของตระกูลลินดันทุกคน ไปอวยพรวันเกิดให้คุณย่า!”
หลังจากคนนั้นกล่าวจบ คนของตระกูลลินดันนับร้อยก็เดินกรูกันเข้าไปในคฤหาสน์
ซาแมนธามองไปที่แดร์ริล เธอห้ามความต้องการจะดุด่าเขาแล้วรีบเข้าไป
ในตอนนั้น แขกทุกคนก็นั่งอยู่ในคฤหาสน์เรียบร้อยแล้ว
หญิงชรานั้นสวมชุดที่ใช้ในงานมงคล เธอนั่งอยุ่ในที่นั่งหลักและดูร่าเริงมาก
“ประธานโซห์นจากสกายบรูคกรุ๊ป โปรดมาด้านหน้าและอวยพรวันเกิด!” พิธีกรถือไมโครโฟนแล้วกล่าว
ชายวันกลางคนเดินออกมา เขาคืออัลเบิร์ต โซห์น เขามีทรัพย์สินมากกว่าร้อยล้าน และมีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับหญิงชรา
ข้างกายเขามีเลขาสาวติดตามมาด้วย เธอถือกล่องใบใหญ่ไว้ในมือ
“ฮ่าฮ่า ผมขออวยพรวันเกิดให้ท่านมีชีวิตยืนยาวคุณย่าลินดัน!” อัลเบิร์ตหัวเราะแล้วเปิดกล่อง
เสียงพูดคุยฮือฮาดังขึ้นจากรอบ ๆ !
มันคือเครื่องสังคโลกจากสมัยราชวงศ์ชิง!

เครื่องสังคโลก หรือรู้กันในชื่อ เครื่องสังคโลกลงยา มีประวัติศาสตร์ที่สูงส่ง แจกันที่อยู่ตรงหน้าเธอดูเหมือนจะมาจากสมัยจักรพรรดิเฉียนหลง จากการมองแวบแรก มันดูเหมือนของชึ้นยอดที่มีมูลค่าไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านอย่างแน่นอน!
เป็นความเคารพที่น่าตกใจ! ของขวัญวันเกิดราคาล้านดอลลาร์!
“เอาล่ะ เอาล่ะ ท่านประธานโซห์น เชิญนั่งก่อน คุณไม่ต้องจ่ายเงินมากขนาดนี้ก็ได้ครั้งหน้า ใจฉันจะจำคุณไว้เสมอ ขอบคุณมาก ท่านประธานโซห์น!” หญิงชราดีใจมากจนพยักหน้าซ้ำไปมาและไม่สามารถหุบยิ้มได้
อย่างที่ทุกคนรู้กันดี คุณย่าลินดันนั่นโปรดปรานของโบราณ และเธอชอบขอขวัญชิ้นนี้มาก!
และนั่นทำให้ของขวัญต่อ ๆ มาดูธรรมดาไปเลยเมื่อเทียบกับมัน
มันเป็นแบบนั้นจนกระทั่งวิลเลียมปรากฏตัวขึ้น ทำให้ทุกคนสนใจที่เขากันหมด
ทุกคนได้ยินมาว่าวิลเลียมจะนำของขวัญที่ทำให้คุณย่าลินดันต้องจดจำมา ยังไก็ตาม เขาเป็นคนโปรดของเธอ!
วิลเลียมถือกล่องอยู่ เขาเสยผมก่อนที่จะเดินไปตรงกลางแล้วก้มหัวให้คุณย่าลินดัน
“คุณย่า ผม วิลเลียม ลินดัน ขอให้คุณย่ามีชีวิตที่รุ่งเรื่องและยาวนาน!” วิลเลียมแสยะยิ้ม
ไม่มีใครสนในสิ่งที่เขาพูด ความสนใจเดียวของพวกเขาคือกล่องในมือของชายหนุ่มต่างหาก
กล่องนั้นไม่ได้ใหญ่นัก แต่มันเป็นสีเขียวล้วนและถูกสร้างจากหยกคุณภาพสูง!
หรูหรามาก! กล่องของขวัญที่ถูกสร้างจากหยกทั้งชิ้น!
วิลเลียมร่ายคำกล่าวอันยาวเหยียดออกมาก่อนที่เขาจะเข้าเรื่อง จากนั้นเขาก็ได้ดีดนิ้ว
ฉับพลันไฟที่เคยสว่างไสวในห้องก็พลันมืดลง ผ้าม่านในห้องก็ถูกเลื่อนปิดลง ทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความมืดสนิท
ฝูงชนพลันสับสนเมื่อวิลเลียมกล่าว “อย่าตื่นตระหนก ของขวัญสำหรับคุณย่าจากผมจำเป็นต้องดับไฟลงเสียก่อน”
เมื่อเขากล่าวจบ เขาก็เปิดกล่องหยกนั้นออก ทำให้ทั้งห้องฮือฮาด้วยความชื่นชม!
ในกล่องหยกนั้นคือไข่มุกขนาดเท่ากำปั้นที่เรืองแสงท่ามกลางความมืด! เมื่อไข่มุกเรืองแสงปรากฏออกมา มันไม่ได้สว่างมากนักในตอนกลาวัน แต่มันก็ยังมีความสว่างเท่าแสงของเทียนแปดถึงเก้าเล่ม
ไข่มุกที่เรืองแสงในความมืดนั้นราคาเท่าไหร่กัน?
มั่นต้องมากกว่าสองล้านอย่างแน่นอน! “โอเค โอเค โอเค!” หญิงชราหัวเราะ “วิลเลียม ย่าไม่ได้ตามใจหลานเสียเปล่าจริง ๆ ! ทุกคนพลันปรบมือพร้อมกัน ไม่มีอะไรจะงดงามไปกว่าของขวัญของเขาแล้ว ช่างเป็นไข่มุกเรื่องแสงที่ใหญ่และหาได้ยากยิ่งในเมืองตงไห่ง ที่ทางเชื่อม แคร์ริลหัวเราะออกมาเสียงดังโดยไม่ได้ตั้งใจ “ฮ่าฮ่า นีวิลเลียมพยายามจะเป็นตลกรีไง? แม้คนอื่นนั้นจะตาไม่ถึง แต่แคร์ริลนั้นดูออกว่าไข่มุกเรืองแสงนั้นมีมูลค่าไม่ถึง 10,000 เหรียญด้วยซ้ํา มันเป็นมุกสังเคราะห์แน่นอน มีสมบัติโบราณที่เขาไม่เคยเห็นสมัยที่เติบโตในตระกูลดาร์บีด้วยหรือ? ในห้องทํางานของผู้จัดการทั่วไปของบริษัทของครอบครัวเขาก็มีไข่มุกเรืองแสงขนาดเท่ากําปั้นเช่นกัน ไข่มุกนั้นราคามากกว่าสองล้าน แม้ว่าราคามันจะไม่ได้มาก แต่แค่เงินอย่างเดียวนั้นซื้อมันไม่ได้ ไข่มุกเรืองแสงนั้นถือว่าเป็นสิ่งที่ไม่สามารถประเมินราคาได้ในยุคโบราณ มีเพียงจักรพรรดิและจักรพรรดินี้เท่านั้นที่สามารถถือครองไข่มุกแบบนี้ เมื่อความต้องการสูง เหล่าคนหัวหมอทั้งหลายจึงใช้วิธีการทางเคมีในการผสานไข่มุกเล็ก ๆ ทั้งหลายให้รวมกันเป็นลูกใหญ่ ไข่มุกเรืองแสงสังเคราะห์นั้นสังเกตได้ง่าย มันมีกาวอยู่ตรงกลาง ร่องรอยของกาวในไข่มุกเรืองแสงของวิลเลียมนั้นชัดเจนมาก! “แกหัวเราะอะไร?” ในตอนนั้นวิลเลียมก็โผล่เข้ามาแล้วตะโกนใส่แคร์ริล ชั่วพริบตา สายตาทั้งหมดก็มองมาที่แดร์ริล “โทษที ฉันทนไม่ไหวน่ะ” แดร์ริลปิดปาก “ไข่มุกของนายมันปลอมมาก” “แก แกพูดบ้าอะไรของแก!” วิลเลียมหน้าแดงและตะโกนออกมา เขารู้ว่าไข่มุกเรืองแสงนั้นเป็นของปลอม แต่ไม่มีใครในตระกูลลินดันที่เคยเห็นมันมาก่อน ดังนั้นจึงไม่มีใครควรที่จะแยกระหว่างของแท้และของปลอมออก ความคิดเห็นของแดร์ริลที่บอกว่ามันเป็นของปลอมจึงสร้างความกังวลให้วิลเลียมอย่างมาก “หยุดเพ้อเจ้อได้แล้ว แดร์ริล” ลิลีสะกิดแดร์ริลอย่างแผ่วเบา แคร์ริลจะกลายเป็นเหยือหากไปยั่วยุวิลเลียมเข้า แน่นอน วิลเลียมเย้ยหยัน “นายมันก็แค่ลูกเขยที่ย้ายเข้าบ้านคนอื่น ได้เงินแค่สองร้อยเหรียญในแต่ละวัน มันก็เข้าใจได้ ว่าทําไมนายถึงไม่รู้จักไข่มุกเรืองแสง ฉันจะไม่ทะเลาะกับนาย แต่ฉันสงสัยว่านายจะให้อะไรเป็นของขวัญกับคุณย่า!” วิลเลียมแอบเหลือบมองไปที่กล่องที่แดร์ริลกําลังถืออยู่ในมือ “ฮ่าฮ่า! กล่องนั้นมันโทรมมาก มันเป็นของไร้ค่าแน่นอน!! แดร์ริลไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาทนไม่ไหวจนต้องหัวเราะออกมา อีกด้านหนึ่ง ซาแมนธากัดฟันด้วยความโกรธ ก่อนจะมองไปที่แดร์ริลแล้วเตือนเขา “ออกไปเดียวนี้ถ้าแกยังไม่หยุดหัวเราะสักที!”