คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 1565
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1565
“เกิดอะไรขึ้นกับเสื้อคลุมฟีนิกซ์?” อีเวตต์ถามจักรพรรดินีอีกครั้ง
จักรพรรดินีกัดริมฝีปากแน่นก่อนจะพูดขึ้นว่า “เป็นเพราะสัตว์ประหลาดนั่น!”
จักรพรรดินีเหลือบมองแดร์ริลด้วยสายตาอันดุเดือดเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น
ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะจัดการกับอสูรแห่งท้องทะเลและช่วยเธอเอาไว้ได้ แต่เขากลับเห็นเธอสวมใส่เสื้อผ้าที่บอบบางเช่นนั้น แล้วเธอจะยอมได้อย่างไร? เธอเป็นถึงจักรพรรดินีผู้สูงศักดิ์และสง่างาม!
‘นั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น…’
อีเวตต์พยักหน้าอย่างเข้าใจ “เสด็จแม่ทรงอย่าโทษแดร์ริลเลย ที่เขาทำเช่นนั้นก็เพื่อความปลอดภัยของท่านแม่ หม่อมฉันจะถอดเสื้อคลุมของหม่อมฉันให้ท่านแม่เอง”
เมื่อพูดจบ อีเวตต์ก็ยกมือขึ้นถอดเสื้อคลุมเจ้าหญิงของเธอออก
“อย่าถอดนะ!” จักรพรรดินีตะโกนสั่งอีเวตต์ทันที
อีเวตต์ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจว่า “ทำไมล่ะคะ ท่านแม่?”
อีเวตต์รู้ดีว่าแม่ของเธอเป็นคนที่เคร่งครัดในการแต่งตัวออกสู่สาธารณชนมากเพียงใด ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของเธอถึงปฏิเสธที่จะสวมใส่เสื้อคลุมของเธอ
“ไม่ต้องถอดให้ข้า ข้าไม่เป็นไร” จักรพรรดินีกัดริมฝีปากแน่นขณะตอบลูกสาวของเธอด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
ถึงแม้ว่าใบหน้าของจักรพรรดินีจะดูเรียบเฉยแต่เธอกลับรู้สึกอึดอัดอยู่ภายในใจ ในเมื่อแดร์ริลได้เห็นเสื้อผ้าอันบอบบางของเธอแล้ว ดังนั้น เธอจะไม่ยอมให้เขาใช้ประโยชน์จากลูกสาวของเธออีก!
ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งสองคนจะรักกัน แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้แต่งงานกัน
ดังนั้นจักรพรรดินีจึงไม่ต้องการให้อีเวตต์มอบเสื้อคลุมให้กับเธอ
“ฝ่าบาท”
หลังจากที่แดร์ริลจัดการกับร่างของอสูรแห่งท้องทะเลแล้ว เขาก็เดินกลับเข้าไปในถ้ำและพูดขึ้นว่า “สัตว์วิเศษดุร้ายนั่นตายแล้ว พระองค์กับอีเวตต์ควรจะนอนพักผ่อนต่อได้แล้ว”
จากนั้นแดร์ริลก็หันหลังกลับเพื่อเดินออกจากถ้ำ
โชคดีที่อสูรแห่งท้องทะเลเป็นเพียงปราชญ์ยุทธ์เท่านั้น ดังนั้นแดร์ริลจึงรับมือกับมันได้
“เดี๋ยวก่อน!”
ในขณะที่แดร์ริลกำลังจะจากไป จักรพรรดินีก็ตะโกนเรียกเขาทันที
แดร์ริลหยุดเดินและหันกลับมามองจักรพรรดินี
จักรพรรดินีกัดริมฝีปากแน่นด้วยใบหน้าที่แสดงออกถึงความลังเลใจ
“มีอะไรให้กระหม่อมรับใช้หรือครับ?” แดร์ริลถามด้วยรอยยิ้ม
‘คุณคงจะรู้สึกกลัวแล้วสินะ’ แดร์ริลครุ่นคิด
อีเวตต์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ จักรพรรดินียกมือขึ้นปิดปากขณะแอบหัวเราะเบา ๆ
จักรพรรดินีหันมองแดร์ริลและพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาว่า “เจ้านอนที่นี่ก็ได้…”
จักรพรรดินีดูลังเล เนื่องจากว่าเธอไม่ต้องการให้แดร์ริลนอนในถ้ำกับเธอและอีเวตต์
อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีทางเลือกอื่น!
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้น่ากลัวเกินไป จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากว่ามีสัตว์วิเศษดุร้ายบุกเข้ามาในถ้ำอีก?
แดร์ริลจะต้องอยู่ที่นี่!
แดร์ริลหัวเราะเบา ๆ
‘คุณยังเป็นจักรพรรดินีผู้หยิ่งผยองคนเดิมอยู่หรือเปล่าล่ะ?’
แดร์ริลหัวเราะพร้อมพยักหน้า “พะยะค่ะฝ่าบาท ถ้าหากว่าพระองค์ไม่รังเกียจที่กระหม่อมนอนกรน!”
อะไรนะ?
จักรพรรดินีกระทืบเท้า “เจ้าไม่นอนกรนไม่ได้รึ?”
แดร์ริลแสร้งถอนหายใจเบา ๆ ด้วยความเขินอาย “ฝ่าบาท มันยากที่จะเปลี่ยนนิสัยส่วนตัวพะยะค่ะ”
อันที่จริงแดร์ริลไม่เคยนอนกรน เขาเพียงต้องการพูดหยอกล้อจักรพรรดินีเท่านั้น
“เจ้า…” ใบหน้าของจักรพรรดินีดูโกรธเกรี้ยว แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
‘มันเป็นความจริงที่ว่านิสัยส่วนบุคคลนั้นยากที่จะได้รับการแก้ไข’
“เอาล่ะ พอได้แล้ว”
อีเวตต์ดึงแขนเสื้อของแดร์ริลขณะพูดด้วยเสียงต่ำว่า “แดร์ริล คุณจะเลิกพูดล้อเล่นได้หรือยัง?”