คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 1664

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1664

”ควีนนี่เหรอ?” ลิลี่ที่อยู่ไม่ไกลเดินเข้ามาหาและตัวสั่นเทาเพราะความตื่นเต้นอย่างหนักเมื่อได้เจอควีนนี่ “นี่เธอจริง ๆ เหรอ?”

ลิลี่น้ำตาไหลพรากก่อนที่จะพูดจบ

มันมากกว่า 10 ปีเลยนะ

ลิลี่ไม่ได้เจอลูกพี่ลูกน้องของเธอมามากกว่า 10 ปี อาจบอกได้ว่าในบรรดาญาติทั้งหมดลิลี่นั้นสนิทกับควีนนี่ที่สุด

“เธอ…” ควีนนี่อึ้งไปเมื่อได้เห็นใบหน้าเสียโฉมของลิลี่ เธอขมวดคิ้วแน่นและถามว่า “เธอเป็นใคร? เรารู้จักกันเหรอ?”

ควีนนี่พูดพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสน

เธอไม่รู้จักหญิงขี้เหร่ที่อยู่ตรงหน้าของเธอ แต่คนนี้กลับเรียกเธอเหมือนกับว่าสนิทสนมกัน

เฮ้อ!

แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะต้องถอนใจเมื่อได้เห็นฉากตรงหน้าก่อนที่จะมองควีนนี่และพูดเบาๆ ว่า “ควีนนี่ เธอ… เธอก็คือลิลี่” จากนั้นแดร์ริลก็ก้มหน้าและรู้สึกละอายใจจนไม่อาจพูดได้

ลิลี่กลายเป็นแบบนี้ก็เพราะเขา เขารู้สึกรับผิดชอบต่อเธอ

อะไรนะ?

ควีนนี่ตะลึงไปเมื่อได้ยินดังนั้น

“ห๊าาาาาา”

ควีนนี่ตั้งสติได้ชั่วขณะต่อมาและเธอกอดลิลี่แน่นก่อนที่จะสะอื้นออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ “ลิลี่ ฉันคิดถึงเธอ ฉันคิดถึงเธอมากเลยตลอดหลายปีมานี้…”

ลิลี่นั้นเข้าใจว่าควีนนี่อยู่ที่จักรวาลโลกมาตลอด 10 ปีนี้

ความจริงแล้วควีนนี่ก็ผ่านอะไรมาเยอะ จนมีรอยแผลเป็นลบไม่ได้บนร่างของเธอ โดยเฉพาะตอนที่ถูกกักขังอยู่ที่บ้านและโดนข่มเหงให้ต้องแปดเปื้อน แต่ว่าควีนนี่ก็ยังไม่มีเวลาพอจะเล่าให้ฟัง ดังนั้นความเสียใจทั้งหมดที่มีก็จึงเปลี่ยนเป็นน้ำตา

“โอ้”

มีเสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาขณะที่ลิลี่และควีนนี่กำลังทบทวนความหลังกัน ผู้อาวุโสของสำนักหยาดน้ำฟ้าสองสามคนเดินเข้ามาพร้อมกับประมุขราล์ฟ

“ทุกท่าน”

เมื่อพวกเขามายืนด้านหน้า ประมุขราล์ฟก็กวาดตามองไปโดยรอบก่อนที่จะยิ้มและบอกว่า “ขอบคุณที่สละเวลามา การที่ทุกท่านมาเยือนนับว่าเป็นเกียรติของสำนักหยาดน้ำฟ้า แต่ว่าปรากฏการณ์ประหลาดคราวนี้ไม่ได้เกี่ยวกับอาวุธมหาประลัยหรือมีสุสานโบราณปรากฏ แต่เป็นเพียงแค่กิเลนศักดิ์สิทธิ์ของเรานั้นตื่นขึ้น…”

ประมุขราล์ฟก็เล่าเรื่องที่มาที่ไปให้ฟัง

โอ้

ฝูงชนทั้งหมดพากันฮือฮา

“สัตว์เทพกิเลนงั้นเหรอ? กลายเป็นว่าที่แผ่นดินไหวก็เพราะสัตว์เทพกิเลน…”

“ให้ตายสิ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสำนักหยาดน้ำฟ้าถึงได้เป็นสำนักที่แข็งแกร่งของดินแดนมัชฌิม กลายเป็นว่าพวกเขามีสัตว์เทพคอยปกป้องอยู่…”

“สัตว์เทพตัวนี้จำศีลมานานเป็นพัน ๆ ปี ไม่อยากจะเชื่อเลย”

แดร์ริลเองก็ตะลึงและไม่สามารถซ่อนความอึ้งงันไว้ได้

‘ให้ตาย ที่เขาว่ากันว่าสำนักหยาดน้ำฟ้านั้นแข็งแกร่งมาก พวกเขามีสัตว์เทพจำศีลอยู่ที่ทางเข้าภูเขาของพวกเขานี่เอง’

ไม่ห่างไปนัก ใบหน้างดงามของเมแกนยังคงมีสีหน้านิ่งสงบแต่ในใจเธอหงุดหงิด

เธอถ่อมาถึงที่นี่เพื่อที่จะพบว่าไม่ได้มีสมบัติอะไร แต่เป็นแค่สัตว์เทพของพวกเขาตื่นขึ้นเท่านั้น

“ทุกท่าน”

ประมุขราล์ฟยกมือขึ้นและพูดอย่างสุภาพว่า “การตื่นจากการจำศีลของสัตว์เทพกิเลนนั้นเป็นกิจธุระของสำนักเรา ผมหวังว่าทุกท่านจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยว แต่ผมจะไม่ให้การมาของพวกท่านเสียเปล่า ผมจะสั่งให้คนของสำนักจัดเตรียมงานเลี้ยง…”

โฮก

พวกเขาได้ยินเสียงคำรามเกรี้ยวกราดดังแทบหูดับมาจากภูเขาด้านหลังก่อนที่ประมุขจะพูดจบ ฝูงชนต่างก็ทนไม่ได้และต้องยกมือขึ้นปิดหูเพราะว่าเสียงนั้นดังก้องจนปวดหัว

“ประมุข!”

เวลาเดียวกันคนของสำนักหยาดน้ำฟ้าก็รุดมาอย่าตระหนกทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือด เขาพูดกับประมุขราล์ฟอย่างหวาดกลัว “สัตว์เทพ… สัตว์เทพกิเลนคลั่งขึ้นมาแล้ว! มันพุ่งออกจากถ้ำก่อนที่จะทำร้ายคนของเราไปมากมายรวมถึงผู้อาวุโสอีกสองท่าน”

อะไรนะ?