คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 1826

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1826

ปรากฏว่าด้านล่างของภูเขากาลีนัั้นเป็นโพรงกลวง หยางเจียนและซู่หรงได้ทำให้ภูเขาทั้งลูกกลายเป็นถ้ำภายในชั่วพริบตา การเกิดหลุมขนาดใหญ่เช่นนี้กลายเป็นว่าได้ทำให้แดร์ริลร่วงตกลงไป

หลุมนั้นมืดสนิทและเขาก็ไม่รู้ว่ามันลึกแค่ไหน

สิ่งที่ทำให้แดร์ริลวิตกกังวลมากกว่าการร่วงตกลงมาก็คือบริเวณรอบ ๆ ที่มืดสนิท เขามองไม่เห็นแม้แต่มือของเขาไม่ว่าเขาจะยืดเหยียดมันออกไปตรงหน้าเขาก็ตาม ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้เขามองไม่เห็นด้วยซ้ำว่าลิลี่ ซู่หรงและคนอื่น ๆ อยู่ที่ไหน

“ลิลี่ ศิษย์พี่ซู่หรง ท่านดีไวน์ ฟาร์เมอร์…” แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาอย่างกังวล

“โอ้ว! โอ้ว!”

แดร์ริลรู้สึกได้ถึงออร่าที่แข็งแกร่งมากมาจากด้านล่างก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค ยิ่งอ่อร่านั้นโหมกระหึ่มอย่างรุนแรงมากขึ้นเท่าไหร่เขาก็ยิ่งจมลึกลงไปเท่านั้น

แดร์ริลตกตะลึงและรู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันที

แรงโหมกระหึ่มจากด้านล่างให้ความรู้สึกราวกับเป็นม่านเวทมนตร์

‘ช่างน่าแปลกจริง ๆ จะมีม่านเวทมนตร์อยู่ใต้ภูเขากาลีได้ยังไงกัน?’

ฟึ่บบ!

ทันใดนั้นเองแดร์ริลก็รู้สึกถึงออร่าที่แข็งแกร่งพุ่งเข้ามาหาเขาในตอนที่เขามีความคิดนั้นที่อยู่ในหัว แล้วจู่ ๆ เขาก็รู้สึกเวียนหัว เขาได้เข้ามายังม่านเวทมนตร์เสียแล้ว

ตุ้บ!

ทันทีที่แดร์ริลรู้สึกตัวเท้าทั้งสองข้างของเขาก็แตะอยู่ที่พื้นแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะเตรียมใจไว้แล้วด้วยนิสัยของเขา แต่แดร์ริลก็ยังคงสะดุดถอยหลังไปหลายก้าว

เมื่อทรงตัวได้แดร์ริลก็รีบสำรวจดูรอบ ๆ อย่างรวดเร็วและรู้สึกหดหู่ใจอย่างมากในทันที

ที่ด้านล่างนี้มืดสนิทและเขาไม่อาจมองเห็นอะไรได้เลย

เฟี้ยว!

ในตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวมาจากด้านบน แดร์ริลมองเห็นร่างที่ตกลงมาอย่างคร่าว ๆ เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่มืดสนิท

“โอ๊ย…”

ในตอนที่ร่างนั้นตกลงมา เธอสะดุ้งเบา ๆ แม้ว่าเสียงของเธอจะแผ่วเบามาก แต่ก็ฟังดูเหมือนเธอกำลังเจ็บปวดอยู่

เธอต้องขาแพลงตอนร่วงตกลงมาเป็นแน่

“ลิลี่?”

แดร์ริลตะโกนเสียงดังและวิ่งไปกอดร่างนั้นไว้ในอ้อมแขนโดยทันที

‘โอ้! กลิ่นตัวเธอหอมจัง’

แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาในตอนที่ร่างนุ่มนิ่มอยู่ในอ้อมแขนของเขา ก่อนที่จะถามออกมาทันทีว่า “เธอเป็นอะไรไหม? ลิลี่…” แดร์ริลกำลังจะร่ายเปลวเพลิงเย็นไร้มลทินเพื่อให้บริเวณรอบ ๆ สว่างขึ้น

เพียะ!

ร่างนั้นรีบผละออกจากอ้อมกอดของแดร์ริลในทันทีและตบเขาโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้าก่อนที่เขาจะพูดจบ

‘นี่เธอเป็นอะไรไปน่ะ?’

แดร์ริลจับใบหน้าของเขาและรีบร่ายเปลวเพลิงเย็นไร้มลทิน เปลวไฟสีขาวส่องแสงสว่างไสวขึ้นมาในทันที ในที่สุดเขาก็สังเกตเห็นตัวตนของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา แดร์ริลตกตะลึงและกระอักกระอ่วนเป็นอย่างมาก

เขาเห็นฉางเอ๋อจ้องมองเขาอย่างเกรี้ยวโกรธโดยที่หน้าของเธอนั้นแดงก่ำ ถึงแม้ว่าออร่าของเธอจะดูน่ากลัวแต่ก็มีความเซ็กซี่มากเช่นกัน

“แดร์ริล เจ้าคนหยาบคายไร้ยางอาย กล้าดียังไงมาเอาเปรียบข้า! เจ้ากำลังวอนหาที่ตาย” ฉางเอ๋อพูดอย่างเย็นชาด้วยสายตาเกลียดชังและรังเกียจ

‘บ้าจริง…’

แดร์ริลแทบน้ำตาไหลเมื่อได้ยินเช่นนั้นพร้อมกับรีบอธิบายว่า “พระมเหสีฉางเอ๋อ ท่านเข้าใจผิดแล้ว กระหม่อมคิดว่าท่านเป็นภรรยาของกระหม่อมพะยะค่ะ”

แดร์ริลไม่ได้โกหก แม้ว่าเขาจะคุ้นเคยกับเสียงของลิลี่เป็นอย่างดี แต่แดร์ริลแทบไม่ได้ใช้ความคิดเท่าไหร่นักเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาคิดว่าเธอคือลิลี่ไปโดยปริยาย มันเป็นเพราะว่าลิลี่ไม่มีพลังภายในดังนั้นจึงอาจเป็นเหตุที่ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บได้

อย่างไรก็ตามแดร์ริลลืมไปว่าจุดสกัดของฉางเอ๋อก็ได้ถูกสกัดไว้และกลายเป็นเหมือนคนธรรมดาในตอนนี้เช่นกัน เธออาจได้รับบาดเจ็บเหมือนกันในตอนที่ร่วงตกลงมาจากที่สูงเช่นนี้

“หุบปาก”

ฉางเอ๋อตำหนิอย่างเย็นชาพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างแรงด้วยความไม่เชื่อ

ในความคิดของฉางเอ๋อ เธอรู้สึกว่าแดร์ริลจงใจทำเช่นนั้น

แดร์ริลยิ้มอย่างขมขื่นและหยุดอธิบายตัวเองเมื่อสัมผัสได้ถึงความโกรธของฉางเอ๋อ

“บ้าเอ้ย….”

ในวินาทีต่อมา แดร์ริลก็มองไปรอบ ๆ ตัวเขาด้วยตัวช่วยของเปลวเพลิงเย็นไร้มลทิน เขาตกตะลึงและงุนงงไปในทันที

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ฉางเอ๋อก็กวาดตามองไปรอบ ๆ ตัวเธอและร่างก็สั่นเทิ้มไปด้วยเช่นกัน