คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 1905
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1905
ซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์นั้นเชื่อถือแดร์ริลหมดใจ ลิลี่เองก็เป็นผู้หญิงของแดร์ริลดังนั้นพวกเขาจึงเห็นด้วยกับความคิดของเธอ
“ลิลี่เหรอ?”
ซาแมนธาตัวสั่นเทาเมื่อได้เห็นลิลี่ เธอผุดลุกขึ้น เธอนั้นยิ่งแปลกใจหนักเมื่อได้เห็นว่าใบหน้าของลิลี่ไร้รอยแผลใด “ลิลี่ หน้าของลูก? ลูกหายดีแล้วเหรอ?”
ซาแมนธาดีใจจนพูดไม่ออก
เธอคิดว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับลิลี่ เธอไม่คิดว่าจะได้เห็นลิลี่กลับมาอย่างดีและปลอดภัยเช่นนี่ แถมใบหน้าก็ยังกลับมาเป็นปกติ
นี่เป็นเรื่องน่าแปลกใจที่คาดไม่ถึง
อึดใจต่อมาซาแมนธาก็คิดถึงบางอย่างขึ้นมาได้ เธอรีบถาม “ที่ผ่านมานี่ลูกหายไปไหน? รู้ไหมว่าแม่ห่วงแค่ไหน? แล้วก็มีพวก-”
ซาแมนธามองซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์อย่างสงสัย
ทั้งสองคนต่างก็แต่งตัวประหลาด พวกเขาใส่ชุดยาวแบบโบราณ พวกเขาเป็นคนไม่ดีหรือเปล่า?
“แม่คะ” ลิลี่ยิ้มและเดินเข้าไปหาเพื่อจะแนะนำพวกเขา “สองท่านนี้คือ-”
เธอพูดมาได้ครึ่งประโยคเมื่อโดนขัดจังหวะ
ปัง
มีคนเตะประตูห้องนั่งเล่นเปิดออกก่อนที่จะมีคนสิบคนเข้ามาในห้อง พวกเขาดูเหมือนเป็นผู้บ่มเพาะและคนที่นำมาก็เป็นชายร่างผอมแต่เขาดูเจ้าเล่ห์และร้ายกาจมาก
เขาก็คือวัตสัน ทักเกอร์ เขามีคนของนิกายทักเกอร์ตามมาด้วย
“คุณ-”
ลิลี่สะดุ้งเมื่อได้เห็นคนเหล่านี้บุกเข้ามาในบ้านเธอ เธอมองวัตสันและถามอย่างไม่สบายใจว่า “คุณเป็นใคร? แล้วต้องการอะไร?”
เธอไม่เคยเจอวัตสันมาก่อน ดังนั้นเธอจึงไม่รู้จักเขา
ซาแมนธาเองก็ตัวสั่นเทา จากนั้นเธอก็หันไปหาวัตสันและถามว่า “ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะไปแจ้งคุณหากได้ข่าวของแดร์ริล? ทำไมคุณถึงมาอีก?”
เมื่อครึ่งเดือนก่อนวัตสันได้มาหาซาแมนธาเพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับที่อยู่ของแดร์ริลและซาแมนธาก็ยอมตกลงให้ข้อมูลกับพวกเขา
เธอนั้นรู้สึกเสียใจที่ต้องตกลงทำสัญญากับพวกนี้แต่ว่าเธอก็กลัวมาก
ถึงอย่างไรเธอก็ไม่มีความกล้าพอจะไปล่วงเกินผู้บ่มเพาะได้
‘อะไรนะ?’
ลิลี่ตะลึงไป เธอมองซาแมนธาอย่างแปลกใจ “แม่ ตอนที่หนูไม่อยู่แม่ทำอะไรลงไป?”
เธอนั้นผ่านอุปสรรคความยากลำบากกับแดร์ริลมามากมาย พวกเขาเพิ่งจะเริ่มดื่มด่ำในความรักที่มีให้กัน แต่แม่ของเธอกลับไปร่วมกับพวกผู้บ่มเพาะที่เป็นศัตรูกับแดร์ริลเหรอ?
ไม่ว่าอย่างไา แดร์ริลก็เป็นลูกเขยของเธอ ทำไมแม่ถึงทำแบบนี้ได้?
ลิลี่ทั้งร้อนรนและโมโห เธอยังกระวนกระวายด้วย
เอ่อ…
ซาแมนธาหน้าแดงด้วยความกระอักกระอ่วนเมื่อลูกสาวถามเธอเช่นนั้น เธอไม่รู้ว่าจะตอบลูกอย่างไร
วัตสันหัวเราะหึ
ชายคนนั้นยิ้มให้ซาแมนธาและพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “คุณนายซาแมนธา ไม่ต้องห่วง พวกเราก็แค่แวะมาดูเท่านั้น เราไม่ได้ตั้งใจจะมาทำอะไร”
จากนั้นวัตสันก็มองลิลี่ด้วยตาเป็นประกาย “แดร์ริลนี่โชคดีจริง ๆ ผู้หญิงของเขานั้นสวยทุกคน คนนี้ยิ่งสวยมากเป็นพิเศษ”
วัตสันนั้นให้คนคอยจับตาดูซาแมนธาไว้ตั้งแต่ที่เขามาหาเธอเมื่อครึ่งเดือนก่อน เมื่อเขาได้รับช่าวว่ามีคนหลายคนเข้ามาที่บ้านเธอ วัตสันก็รีบพาคนของเขามาทันที
สายตาจับจ้องของวัตสันนั้นทำให้ลิลี่ไม่สบายใจ แต่เธอก็ยังแสร้งทำเป็นนิ่ง “คุณเป็นใคร ต้องการอะไร?”
หากว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายเดือนก่อน ลิลี่ก็คงตื่นตระหนก แต่ว่าตอนนี้เธอมีทั้งซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์อยู่ด้วย เธอไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร
“คนงามของผม ไม่ต้องกลัวไป” วัตสันจ้องลิลี่ ยิ่งเขาจ้องเธอนานเท่าไร เขาก็ยิ่งหื่นกระหายมากเท่านั้น เขายิ้มและบอกว่า “ผมได้ยินมาว่าคุณหายตัวไปช่วงหนึ่งเพราะแดร์ริล คุณต้องรู้สิว่าเขาอยู่ที่ไหน…”
ลิลี่ขัดจังหวะเขา
“ฉันไม่รู้”
ลิลี่พูดทั้งสามคำออกมาอย่างเย็นชาไม่ลังเล
แม้ว่าเธอไม่รู้ว่าวัตสันอยากจะพาตัวแดร์ริลไปทำไม แต่เธอก็รู้ว่าพวกนี้ไม่ใช่คนดี
พวกเขาต้องไม่ได้พาแดร์ริลไปด้วยเจตนาดีแน่