คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 1919

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1919

จากนั้นรังสีน่าหวาดหวั่นก็พวยพุ่งออกมาจากร่างแดร์ริล อากาศรอบกายเขาเหมือนจะหยุดนิ่ง เขานั้นเกือบจะบรรลุขั้นเทพยุทธ์แล้ว และรังสีกายเขาก็ทำให้ทุกคนหายใจไม่ออก ทุกคนต่างตื่นตระหนก

เปรี๊ยะ

จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงเสียดอากาศตามด้วยแสงสว่างส่องออกมาจากอาวุธที่อยู่ในมือแดร์ริล

มันคือง้าวสวรรค์

เมื่อง้าวสวรรค์ปรากฏขึ้น อากาศก็ร้อนระอุขึ้น บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นอายกระหายเลือด

โอ้

ตอนนั้นฝูงชนต่างก็สูดหายใจเข้าลึก

แม้ว่าจะมีองครักษ์สวรรค์และทหารหลวงมากมายเพียงใด แต่แดร์ริลนั้นมีง้าวสวรรค์อยู่ในมือ มันคืออาวุธมหาประลัยของลิโป้ ซึ่งทำให้เป็นการยากที่จะเล่นงานแดร์ริล

ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ

องครักษ์นับสิบต่างก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าโดน็อก

แดร์ริลสังเกตเห็นได้ว่าองครักษ์พวกนี้ต่างไปจากองครักษ์หลวง พวกเขาใส่เกราะสีม่วงและทอง พวกเขามีดาบยาวอยู่ในมือ ดูน่าหวาดหวั่นมาก

พวกเขาก็คือองครักษสวรรค์ของพระราชวังเวสต์ริงตัน

จักรพรรดิองค์ก่อนของเวสต์ริงตันได้ก่อตั้งองครักษ์สวรรค์ขึ้นมาเพื่อปกป้องจักรพรรดิและเขาก็เลือกแต่สมาชิกแต่คนมาด้วยตัวเอง พวกเขานั้นเป็นระดับหัวกระทิ

เมื่อจักรพรรดิเวสต์ริงตันสวรรคต องครักษ์สวรรค์ก็กลายมาเป็นองครักษ์ประจำตัวของโดน็อก

ทันใดนั้นองครักษ์สวรรค์คนหนึ่งก็ตะโกนว่า “วางค่ายกล”

ฟุ่บ

เหล่าองครักษ์สวรรค์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว– พวกเขาทำงานร่วมกันและเข้าล้อมแดร์ริลอย่างรวดเร็ว

หืม?

แดร์ริลนิ่วหน้า อึ้งไป

‘นี่ค่ายกลเหรอ?’

แดร์ริลเห็นว่าพวกองครักษ์สวรรค์อยู่ใกล้กันมาก– ร่างแทบซ้อนทับกัน และพวกเขาก็อาศัยพึ่งพิงกันและกัน แต่ว่าทุกขั้นตอนที่เคลื่อนไหวก็ดูเป็นปริศนามาก

แดร์ริลคิดถูกแล้ว

องครักษ์สวรรค์นั้นได้ใช้กระบวนท่าลับค่ายกลสามสิบหกสวรรค์ มันเป็นค่ายกลที่ส่งต่อให้กันรุ่นสู่รู่นในพระราชวังเวสต์ริงตันเท่านั้น– แม้แต่แดร์ริลเองก็ไม่รู้จักค่ายกลนี้

แต่ว่าแดร์ริลก็ไม่ได้ตระหนก– เขาเองก็มีค่ายกลของตน

แม้ว่าแดร์ริลจะโดนล้อมอยู่และเขาไม่สามารถหลุดออกมาจากวงล้อมได้อย่างรวดเร็วก็ตาม

โอ้

สีหน้าของโดน็อกมืดครึ้ม

เขานั้นอยู่ที่เวสต์ริงตันมาหลายปีดังนั้นเขาจึงรู้ถึงพลังของค่ายกลสามสิบหกสวรรค์ เขารู้ว่าหากตนเองต้องเผชิญหน้ากับค่ายกลนี้เพียงลำพังเขาก็ไม่สามารถเอาชนะได้ แต่โดน็อกก็รู้ได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ แม้ว่าแดร์ริลจะโดนล้อมอยู่แต่เขากลับยังไม่พ่ายแพ้

โดน็อกตระหนกเล็กน้อย เขาตวาด “พวกไร้ประโยชน์ พวกแกมันไร้ประโยชน์ ในเวสต์ริงตันนี่ไม่เหลือใครอีกแล้วเหรอไง?”

เขาโมโหมาก

หากว่าเขาไม่ได้ประมาทและโดนแดร์ริลทำให้บาดเจ็บ เรื่องก็คงไม่ดำเนินมาในรูปแบบนี้– เขาคงไม่ต้องตั้งรับขนาดนี้

“ฝ่าบาท ไม่ต้องตระหนกพะย่ะค่ะ กระหม่อมจะฆ่าเจ้าโจรนี่”

ขณะที่โดน็อกกำลังหัวเสีย เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนแหวกออกมาจากหมู่คน จากนั้นก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นแล้วรุดเข้าไปในค่ายกลก่อนที่จะโจมตีแดร์ริล

ฟลอเรียน ดาร์บี้นั่นเอง

ฟลอเรียนเป็นคนเจ้าเล่ห์มาแต่ไหนแต่ไร พอแดร์ริลปรากฏตัวขึ้นเขาก็ไปหลบอยู่ด้านข้าง– เขาเฝ้ารอโอกาสที่จะซุ่มโจมตีแดร์ริล

เมื่อเขาเห็นว่าแดร์ริลติดอยู่ในค่ายกล ฟลอเรียนก็รู้ว่าโอกาสได้มาถึงแล้ว

ซูม

พลังภายในของฟลอเรียนพวยพุ่งขณะที่เขาเข้าไปในค่ายกล มีพลังแข็งแกร่งจนสั่นสะเทือนพร้อมมังกรสีแดงเข้มดุจเลือดปรากฏขึ้นต่อหน้าฟลอเรียน

นั่นคือกระบวนท่าสุดยอดของฟลอเรียน– คัมภีร์อาถรรพ์เทวะ

เมื่อตอนที่ฟลอเรียนตกหน้าผาในทะเลเมืองตงไห่ เขาก็บังเอิญไปเจอคัมภีร์อาถรรพ์เทวะเข้า เขาทำเหมือนมันเป็นสมบัติล้ำค่าและแอบบ่มเพาะเงียบ ๆ

ฟลอเรียนนั้นบ่มเพาะคัมภัร์อาถรรพ์เทวะมามากกว่าสิบปีและเขาก็บรรลุขั้นสุดยอดแล้ว

แม้ว่าจะมีมังกรสีแดงเข้มดุจเลือดปรากฏขึ้นแต่ว่ามันก็เป็นแค่ภายลวงตาที่กระหายเลือดเท่านั้น มันดูสมจริงมากและยาวมากกว่าสิบเมตรพร้อมทั้งมีกลิ่นอายเช่นเดียวกับสัตว์เทพ– มันสามารถทำให้คนหายใจไม่ออกได้

เมื่อมังกรสีแดงเข้มดุจเลือดปรากฏขึ้น อากาศในห้องโถงหลักก็บิดเบี้ยว ทุกคนต่างก็รู้สึกราวกับว่าโดนพลังที่กระหายเลือดนั้นกดข่มไว้