คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 244

โดน็อกถอนหายใจยาวเหยียดในขณะที่คิด ‘เวรเอ๊ย ฉันเพิ่งจับลิลี่ไว้สำหรับตัวเองได้ ฉันยังไม่ได้ลองเธอด้วยซ้ำ ตอนนี้ ฉันให้เธอไปแล้วเหรอ?’

เพื่อที่จะได้มาซึ่งยาเร่งพลัง เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากขายลิลี่ “ก็ได้ ลิลี่ ลินดัน เป็นของคุณ!”

“ไม่เลว ไม่เลว คุณเป็นคนฉลาด เมื่อผมได้ครองผู้หญิงคนนี้ คุณจะได้ครอบครองยาเร่งพลัง ผู้หญิงคนนี้เทียบได้กับดาราพวกนั้นที่มีผิวขาวเนียนและร่างกายที่เซ็กซี่ได้เลย!” กัลวินกล่าวอย่างมั่นใจพร้อมรอยยิ้มมากตัณหา

โดน็อกพยักหน้า “แน่นอน ลิลี่เป็นนักสตรีมที่ผมใช้เวลาในการชวนเธอออกมานานมาก เธอเป็นของคุณถ้าคุณชอบเธอ!”

โดน็อกหยิบถุงเล็ก ๆ ที่มีผงสีขาวออกมาแล้วโรยใส่แก้วของลิลี่เมื่อกล่าวแบบนั้น

…

ซอยคับแคบตรงข้าม ไดนาสตี้ บาร์ เต็มไปด้วยชายในชุดดำ

ศิษย์มากกว่าสองร้อยของนิกายตำหนักอมตะรวมตัวกันในขณะที่ถูกนำมาด้วยชายร่างกำยำ—รองฮอลล์มาสเตอร์ เคลัน

ในขณะเดียวกัน Audi R8 ก็เข้ามาจอดที่ซอย และแดร์ริลที่ไร้อารมณ์ก็เดินออกมาจากรถ

“ฮอลล์มาสเตอร์ ทุกคนอยู่ที่นี่แล้วครับ” เคลันเดินมาแล้วรายงานเขาด้วยความเคารพ

แดร์ริลพยักหน้า “ดีมาก นายรอฉันที่นี่ ฉันจะส่งสัญญาณให้เมื่อถึงเวลา” แดร์ริลสั่งเนื่องจากเขายังไม่มั่นใจสถานการณ์ภายในบาร์

แดร์ริลพุ่งเข้าไปในไดนาสตี้ บาร์ หลังจากกล่าวจบ บาร์นี้เพิ่งจะเปิดได้ไม่กี่วัน ดังนั้นมันจึงเต็มไปด้วยผู้คน ฟลอร์เต้นมีฝูงชนที่เต้นรำมากมายทั้งชายหญิง แสงไฟที่ฉายสลับไปมา เสียงดนตรีดังสนั่นจากลำโพง แดร์ริลมองไปรอบข้างแต่ไม่เห็นลิลี่ ดังนั้นเขาจึงขึ้นไปที่ชั้นสอง

ในขณะเดียวกัน ลิลี่ที่ถูกกดดันจากโดน็อกให้ดื่มไวน์ที่เขาวางยาไว้ตอนที่เธอไม่อยู่ ใบหน้าเธอพลันแดงทันทีเมื่อดื่มไวน์ในแก้วหมด ความรู้สึกทำอะไรไม่ถูกอันรุนแรงก็ตามมาทันที

มันแปลก ถึงเธอจะไม่ใช่นักดื่ม แต่เธอไม่น่าจะเมาหลังจากดื่มไวน์ไปแค่แก้วเดียว ลิลี่กัดริมฝีปากของเธอ พยายามที่จะตั้งสติ

ยังไงก็ตาม กัลวินนั่งลงข้างเธอเมื่อเธอรู้สึกได้ว่าเธอกำลังจะหมดสติ เขาเริ่มเล่นกับผมเธอ “โอ้ คุณผู้หญิงแสนสวยของผม คุณเมาซะแล้วเหรอ?”

“เอามือโสโครกของแกออกไปจากฉันนะ!” ลิลี่หน้าบึ้ง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจ

กัลวินยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าเดิม และแทนที่เขาจะเอามือออก เขากลับเริ่มจับหน้าเธอแทน “จุ๊ จุ๊ จุ๊ สาวน้อยของผมนี่ดุจริง ๆ ผมชอบนะ! ฮ่าฮ่า! ช่างพยศจริง ผมชอบมาก!”

“แก!” ลิลี่ขยะแขยงและพยายามจะผลักเขาออก แต่เธอก็พลันรู้สึกตัวว่าเธอไม่มีแรงเหลือจะต่อต้านเลย

มือและขาของเธอหนักอึ้งจนเธอไม่สามารถยกแขนได้! นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

โดน็อก ช่วยบอกให้เขาเลิกยุ่งกับฉันด้วย!” ลิลี่ตะโกน

ยังไงก็ตาม โดน็อกดูจะไม่เป็นเดือดเป็นร้อนใด ๆ เขานั่งลงข้าง ๆ แล้วส่ายหัว “โอ้ ลิลี่ ทำไมคุณไม่ใช้เวลากับเขาสักคืนล่ะ?”

อะไรนะ!?

ลิลี่คิดว่าเธอหูแว่วและเริ่มจ้องโดน็อกตาไม่กะพริบ “คุณพูดว่าอะไรนะ!”
โดน็อกกล่าวซ้ำ “ผมบอกว่า ทำไมคุณไม่ใช้เวลากับเขาสักคืนล่ะ? ผมวางยาคุณไปก่อนหน้านี้แล้ว ดังนั้นแขนขาของคุณก็เลยไม่รู้สึกอะไร ลิลี่ นอนกับเขาแล้วผมจะจ่ายให้คุณยี่สิบล้านเหรียญหลังจากนั้น”

“อะไรนะ!? นายกล้าดียังไง!?” ลิลี่ตะโกนด้วยความไม่เชื่อและต้องการจะหนีออกไปทันที แต่เธอไม่รู้สึกถึงแขนหรือขาของเธอเลย

กัลวินได้ลิลี่มาอยู่ในอ้อมแขนแล้ว จากนั้นแขนของเขาก็คว้าเอวของเธอไว้ เขาดมเธอแล้วกล่าว “ฮ่าฮ่า! สาวน้อยของฉันกลิ่นหอมจริง! มานี่สิ มาให้ฉันจูบเธอหน่อย”

“ออกไปนะ! ออกไป!” ลิลี่ตะโกนในขณะที่เธอกัดฟันด้วยใบหน้าสำนึกผิด

เธอไม่ควรเชื่อใจโดน็อก แต่มันสายไปแล้วตอนนี้

ริมฝีปากของกัลวินเกือบจะแตะลิลี่ในขณะที่เธอปิดตาลงด้วยความสิ้นหวัง น้ำตาไหลลงมาจากดวงตาของเธอ

ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาในห้องแล้วผลักกัลวินออกไป

แดร์ริลคว้าแขนของลิลี่แล้วถามเธอด้วยเสียงมืดมน “คุณมาทำอะไรที่นี่?”

ลิลี่แปลกใจมากที่เห็นแดร์ริล น้ำตาของเธอไหลออกมาอาบแก้มอย่างควบคุมไม่ได้ “ฉัน… แดร์ริล ได้โปรดพาฉันกลับบ้าน…พาฉันกลับบ้าน…”