คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 284
ซาเวียร์ คิง คือปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้าจากสำนักคุนหลุน
ปัญหาใหญ่สำหรับตัวเขาคือ เขามีความคิดวิปลาส เขากระสันหาผู้หญิง เขาถ้ำมองลิลี่และอีวอนมาตั้งแต่วันแรกของการเปิดภาคเรียน เขาหาทางจะใกล้ชิดกับพวกเธอ
เขาไม่พอใจที่ทั้งสองคนชิดใกล้กับแดร์ริล เขาจึงปาลูกบาสเกตบอลใส่โดยไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลัง
“ฉันขอโทษ ลูกบาสมันหลุดมือน่ะ” ซาเวียร์ ยิ้ม
“ไม่เป็นไรครับ” แด์ริลตอบอย่างเมินเฉย
ซาเวียร์เก็บลูกบาสและกลับไปที่สนาม
แดร์ริลหันกับมาสนทนากับเซอร์ซีต่อ “ได้เลย เราจะไปกินข้าวที่ไหนกันดีหลังเลิกเรียน?”
ดาวของโรงเรียนถึงขั้นออกปากชวนเขาไปเลี้ยงมื้ออาหาร หากปฏิเสธก็คงน่าเสียดาย
ขณะเซอร์ซีจากไป เธอแอบดีใจกรุ้มกริ่มอย่างเก็บอาการ คงสภาพเย็นชาปกติของเธอไว้
ลิลี่เกี่ยวแขนแดร์ริลรั้งไว้และถาม “ทำไมเธอต้องมาขอโทษนาย? แล้วทำไมต้องเลี้ยงข้าวนายตอบแทนด้วย?”
อีวอนก็สงสัยเช่นกัน เพราะเซอร์ซีเป็นถึงดาวของโรงเรียนเฮกเซด ผู้ชายหลายคนพยายามเข้าหาเธอแต่ก็ล้มเหลว แต่กลับแดร์ริลเธอเข้ามาหาด้วยตัวเธอเอง! ด้วยเหตุนี้ ลิลี่และอีวอนรวมตัวเป็นทีมเดียวกัน
แดร์ริลหัวเราะลั่น แต่ยังไม่ทันได้กล่าวอะไรต่อลูกบอลก็กระเด็นมาหาพวกเขา คราวนี้มันกลับไปโดนลิลี่ ไม่ใช่แดร์ริล
ลิลี่ร้องด้วยความเจ็บปวด แดร์ริลเดือดดาลมากกวาดสายตาไปทางที่ลูกบอลลอยมา เขาเห็นว่าเป็น ซาเวียร์อีกแล้ว และดูเหมือนว่าเขาจะตั้งใจปามันมา
ซาเวียร์รีบวิ่งไปหาพวกเขา แต่ไม่ได้สนใจแดร์ริล “โอ้ ไม่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ! มันจะต้องเจ็บมาก ๆ แน่เลย เดียวฉันจะนวดแก้ปวดให้นะ” เขายิ้ม
“ขอโทษลิลี่เดียวนี้” แดร์ริลกล่าวเสียงแข็ง
แดร์ริลกล่าวโผงผาง “หูหนวกรึไง? ฉันบอกให้ขอโทษลิลี่”
นักเรียนบริเวณรอบ ๆ เห็นเหตุการณ์ได้ไม่กระจ่าง แดร์ริลเสียสติไปแล้วหรือยังไง? ทำไมเขาถึงกล้าพูดกับอาจารย์แบบนั้น
เคนท์ ฮูห์ ก้าวออกมาจากฝูงชน “แดร์ริล นายต่างหากที่ผิด” เขาประกาศกร้าว “หยุดทำตัวเป็นผู้สูงส่งสักที มิสเตอร์ซาเวียร์ เขาไม่ได้ตั้งใจจะปาบอลใส่นายกล้าดียังไงไปสั่งเขาให้ขอโทษ? นายคิดว่านายเป็นใคร? นายมันก็แค่ไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่น”
เสียงหัวก็ดังสนั่นลั่นขึ้นมา
แดร์ริลไม่สนใจกับเสียงของเคนท์ “ฉันจะบอกเป็นครั้งสุดท้าย ขอโทษเธอซะ” เขาย้ำ
เมื่อตระหนักถึงสถานการณ์ ลิลี่กระตุกแขนเสื้อของแดร์ริล และกระซิบบอกเขา “แดร์ริล มันไม่เป็นไร”
เธอรู้ว่า ซาเวียร์ตั้งใจปาใส่เธอ อย่างไรก็ตาม ที่นี่คือโรงเรียนเฮกเซด แดร์ริลอาจจะทำถูกต้อง แต่เขาไม่มีทางจะเอาชนะอาจารย์ของที่นี่ได้
ซาเวียร์ขุ่นเคือง กับทุก ๆ คนที่มองพวกเขาอยู่ เขาไม่สามารถจะกล่าวขอโทษกับนักเรียนได้ เขาเลือดขึ้นหน้าและกร่นด่า “ไอ้สารเลว นายหาเรื่องตายรึไง? ได้!”
ซาเวียร์เตรียมจะเหวี่ยงหมัด
นักเรียนคนอื่น ๆ หัวเราะเยาะ ชอบใจที่แดร์ริลกำลังจะโดนซ้อม เขาสมควรโดน
ลิลี่และอีวอนวิตกกังวล ถึงแม้แดร์ริลจะรู้วิธีการต่อสู้ แต่เขาไม่มีทางจะเอาชนะครูพละได้อย่างแน่นอน
ในทางตรงกันข้าม แดร์ริลนั้นสุขุม ขบขันอยู่ในใจ ถ้าหากเขาได้เหวี่ยงหมัดต่อยก่อน ซาเวียร์คงตายอย่างอนาถ
ขณะหมัดของซาเวียร์กำลังจะเข้ากระทบหน้าแดร์ริล ก็มีเสียงแหลมดังก้องมาแต่ไกล
“หยุด” เสียงนั้นไม่ถึงกับดังสนั่น แต่ก็ทรงพลังอย่างล้นเหลือ เรือนร่างสุดเซ็กซี่เคลื่อนเข้ามาใกล้ขึ้นด้วยสีหน้าโมโหเดือลดาล
นั่นคือ แคทเธอรีน
“มิสเตอร์ ซาเวียร์ คุณกล้ารังแกลูกศิษย์ได้ยังไง?” แคทเธอรีนกล่าวถาม