คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 286

แคทเธอรีนถอนหายใจออกมายาวเหยียดแล้วกล่าวต่อ “ความเป็นไปได้ที่จะสำเร็จวิชาในคัมภีร์นี้คือหนึ่งในพันเท่านั้น ดังนั้น อย่าหวังว่าเธอจะเชี่ยวชาญมันในโอกาสแบบนี้”

มันจะยากแค่ไหนกัน?

แดร์ริลขมวดคิ้ว “มิสแคทเธอรีน เมื่อไหร่ผมจะเข้าไปได้ครับ?” เขาถาม

“ฉันพาเธอเข้าไปได้เลย” เธอตอบ

“มิสแคทเธอรีน ช่วยรอผมตรงนี้สักครู่ก่อน” แดร์ริลขัด เขาวิ่งกลับไปหาเซอร์ซีด้วยท่าทางรู้สึกผิดบนใบหน้า

“เซอร์ซี ผมขอโทษจริง ๆ” เขากล่าว “ผมมีบางอย่างต้องไปทำกับมิสแคทเธอรีน ดูเหมือนว่าผมจะไม่สามารถไปทานอาหารกับคุณได้ เอาไว้คราวหลังได้ไหม?”

การทานอาหารกับสาวงามนั้นเป็นเรื่องที่น่าล่อตาล่อใจก็จริง แต่ใครจะสามารถปฏิเสธโอกาสในการเรียนรู้หนึ่งในคัมภีร์ของหกสำนักหลักได้กันล่ะ?

“โอเค” เซอร์ซีพยักหน้าอย่างไม่ชอบใจ ไม่มีใครเคยปฏิเสธเธอ! แดร์ริลเป็นคนแรกเลย

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น แดร์ริลได้ตามแคทเธอรีนไปที่ห้องสมุด ออดของโรงเรียนเพิ่งดัง และนักเรียนมากมายก็เข้าไปเช่นกัน

พวกเขาผ่านกลุ่มคนเข้าไปในมุมเงียบสงบที่มีรูปวาดติดอยู่ที่กำแพง แคทเธอรีนยกรูปออก มันเผยให้เห็นปุ่มทองคำที่ซ่อนอยู่หลังมัน เมื่อเธอกดปุ่มนั้น กำแพงก็พลันค่อย ๆ เปิดออกแล้วทางเดินบันไดที่นำลงไปข้างล่างก็ปรากฏให้เห็น

“ประตูเปิดแล้ว แต่ฉันตามเธอไปข้างล่างด้วยไม่ได้” เธออธิบาย “เธอต้องทำมันคนเดียว จำไว้ว่าเธอจะนำคัมภีร์ออกมาข้างนอกไม่ได้ เธอฝึกฝนมันได้แค่ข้างล่างนั่น ถ้าไม่งั้น เธอจะถูกไล่ออก”

ห้องใต้ดินของห้องสมุดสถาบันนั้นเป็นพื้นที่ต้องห้าม แม้แต่เหล่าคณาจารย์ก็ไม่สามารถเข้าได้หากไม่ได้รับอนุญาต

“ครับ มิสแคทเธอรีน”

แดร์ริลเดินลงไปข้างล่าง ประมาณสองถึงสามร้อยก้าวเห็นจะได้ ในที่สุด ห้องก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา มันเป็นห้องที่มีกำแพงอยู่หกด้าน ซึ่งแต่ละด้านเป็นสัญลักษณ์ของทั้งหกสำนัก

มันมีแท่นอยู่ตรงกลางของห้อง แต่นอกเหนือจากนั้นคือ มันไม่มีชั้นหนังสือเลย

‘แล้วคัมภีร์อยู่ที่ไหน?’ แดร์ริลสงสัย

ทันใดนั้น หนังสือมากมายก็ลอยออกมาจากกำแพงทั้งหก มันบินไปมารอบห้อง ซึ่งนั่นทำให้เขามึนหัว

กริ้ง! กริ้ง!

มือถือของแดร์ริลดังขึ้น เขารับมัน มันคือแคทเธอรีน เธอกล่าว “แดร์ริล เธอต้องหยิบคัมภีร์มาหนึ่งเล่ม เธอต้องจับมันให้ได้ จำไว้ให้ดี เธอมีโอกาสเพียงครั้งเดียว! ดังนั้น เลือกให้ฉลาดล่ะ!”

อะไรนะ? เขาต้องคว้าคัมภีร์จากกลางอากาศเนี่ยนะ?
แดร์ริลแทบน้ำตาเล็ด คัมภีร์พวกนี้บินว่อนไปมาเร็วอย่างกับแสง แล้วเขาจะไปมองชื่อบนปกพวกมันทันได้ยังไง

“มิสแคทเธอรีน ผมอ่านชื่อบนปกคัมภีร์ไม่ได้!” แดร์ริลบ่น

นี่มันเป็นการเดาสุ่มเกินไป การหยิบคัมภีร์แบบนี้ไม่แตกต่างกับการซื้อหวยเลย—มันขึ้นอยู่กับดวง

แคทเธอรีนหัวเราะ “ก็แค่เลือกมาสักเล่ม! การที่เธอสามารถเข้าห้องใต้ดินได้ถือเป็นเกียรติอย่างสูงแล้ว จงภูมิใจ! คัมภีร์ทุกเล่มล้วนยอดเยี่ยมทัดเทียมกัน เลือกมาสักอันก็พอ!” จากนั้นเธอก็วางสาย

แดร์ริลสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด เขาสังเกตว่าคัมภีร์ทุกเล่มนั้นห่อหุ้มไปด้วยแสงสีเหลืองหรือสีขาวจาง ๆ ยกเว้นเพียงหนึ่งเล่ม—ซึ่งเป็นสีแดง

ต้องเป็นมันแน่!

เขาหยิบคัมภีร์เล่มนั้นด้วยปฏิกิริยาตอบสนองอันรวดเร็วของเขาทันที แล้วคัมภีร์ทั้งหมดก็หายไปหมดหลังจากเขาจับมัน

หลังจากสูดหายใจลึก ๆ เขาก็มองที่คัมภีร์ หน้าปกนั้นมีตัวอักษรตัวใหญ่เขียนไว้ไม่กี่คำ